Isabel van der Made schreef op donderdag, 30 september 2004, 13:50:



Dat weet ik ook wel, maar toevallig zat ik mij al een tijdje af te vragen of ik hier wel "mijn verhaaltjes" moest blijven schrijven omdat het forum toch een beetje veranderd is de laatste paar maanden. Kan er nog geen naam aan geven, maar merk gewoon dat ik weinig tot geen reacties meer krijg op "mijn verhaaltjes". En nu het onderwerp dus toch ter sprake kwam, haakte ik er op in. Echter ja is logisch, nu is het net of ik het weer op mij betrek, maar is niet zo dus. Is een samenloop van toevalligheden of hoe je dat wilt omschrijven.

Maar ga nu echt die mesthoop keren (heb wormen ontdekt Piet !!).

Groeten,
Ingrid

Hoi,
Titel slaat misschien niet direct op wat ik precies wil zeggen, maar dit verhaaltje komt voort uit dingen die ik net las op het forum. Over hoe mensen in het "normale" paardenwereldje denken over NH (zoals ik geloof Fitna zei: denken dat het mensen zijn met tijd te veel).

Nou dat deed me denken aan onze oefeningen met die huifbedpony's op de manege. Iedereen komt kijken. En na 5 minuten is iedereen verdwenen; jeetje dat is saai. Die staan daar een beetje die pony's te aaien ... dus dat mocht niet meer daar in de binnenbak (je weet wel, we konden de straat op).

Maar nu hebben we de circling game gedaan (of hoe jullie die ook noemen). Soort longeren, maar dan zonder zweep en alleen met focus en druk. He raar, nu wordt men ineens geïnteresseerd. Want het is toch vreemd dat die pony's zomaar ineens stoppen of zomaar ineens gaan lopen of een tempo hoger gaan en dat zonder zweep of woorden.

En dan is men ineens wel geïnteresseerd, want het lijkt wel een trucje wat we doen !! (hahahaha dat is pas humor dit hoor).

Groeten,
Ingrid

Peter Donck schreef op donderdag, 30 september 2004, 17:56:

??? Huh ???

Sorry maar hier begrijp ik niet veel van.

Eh nee, paardje waar ik het over had is een 7 jarige onbeleerde Welsh, feitelijk nooit buiten zijn eigen wei en kudde geweest. Nooit ijzers onder gehad.

En dan "hoef open maken zodat hij weer dicht kan gaan", snap ik niet.

Waarom dan open maken?

Groeten,
Ingrid

Hoi,

Weet niet hoe het jullie "grazertjes" is, maar de mijne heeft haar schuurpapier lippen weer ingeruild voor lekker zachte ietwat behaarde lipjes.

En ze graast nog steeds iedere dag op kort gras, dus kennelijk groeit het haar nu harder dan dat het afslijt?

Haar baard begint ook te groeien. Nog eventjes en ik heb weer een beer rondlopen . In ieder geval eentje met zachte lippen.

Groeten,
Ingrid

richard schreef op donderdag, 30 september 2004, 19:16:

Of je gaat erachter zitten !!

Heb het idee dat maar weinig mensen op dit forum dat doen; achter hun paard gaan zitten ... denk dat het paard toch eerder een trekdier is dan een rijdier om eerlijk te zijn gezien zijn bouw (is mijn mening en geen grapje).

Groeten
Ingrid

Nick Altena schreef op vrijdag, 1 oktober 2004, 3:13:

Ja hier heb je gelijk in. Zelfs op die "je weet wel" manege waar ze zelf merendeels zelf de paarden fokken, staan de jonge paarden tot hun 3 jaar in het weiland. Uit kostenbesparing ja deels wel, maar toch klaagt de eigenaar vaak over deze "dure" paarden omdat ze toch geld kosten en totaal niets opbrengen. Dus vandaar dat zulk soort paarden snel worden ingereden, dat beest moet geld gaan opbrengen. Dus met 3 jaar lopen die al in de les mee, half jaar later heb je een minder goed hanteerbaar paard en weer een half jaar later wil niemand meer op dat rotbeest. Dat is al meerdere malen voorgekomen helaas, en dus wordt het paardje verkocht of mogen alleen nog ervaren ruiters het beest even "mores" leren.

Beter zou eigenlijk zijn dat zulke maneges juist oudere paarden kopen en niet zelf gaan inrijden, want dan is het altijd te jong.

Maar eh even opmerking van mijn zijde, ben met Isabella ook begonnen toen ik haar net had, en toen was ze 3,5. Beetje trainen die winter met het tuig en in het jaar dat ze 4 werd is ze echt voor de wagen gegaan. Nu is trekken wel een andere belasting overigens. Echt ingereden is ze nooit, hoewel er wel eens af en toe een kind op zat, maar dat was ook al bij de vorige eigenaar (zeer klein kind dan).

Groeten,
Ingrid

Hoi,

Wat doe ik met een paardje dat NIET wijkt voor druk?

Uiteraard heb ik het hier over die smurf van mezelf. Zo gevoelig als mijn lespaardje Iwan is, zo ongevoelig is Isabella. Wilde nu ook dat circlen doen, maar al zwiep ik met het touw zou hard dat het geluid gaat maken, ze keert om en gaat ernaar staan te kijken (met aandacht). Lachen dat wel, maar lopen ho maar.

En als ik goed nadenk is dat eigenlijk altijd zo. Als madame geen zin heeft, dan doet ze het niet. Ik kan haar dan niet vooruit krijgen, op geen enkele manier en daarom is ze echt niet zo'n super goede menpony hoor. Weet dat de verhalen hier wel vaak leuk zijn over haar, maar eigenlijk is het maar een verwend "snert"beestje . Als ik haar achterwaarts wil zetten met dat vingertje, dan kan ik boos stampend op haar toe lopen met zwiepend touw, maar sinds gisteren blijft ze gewoon staan. Ik knal dus tegen haar aan en ze blijft gewoon staan waar ze staat. Mafkees ....

maar eh, wat doe ik hier aan?
Vanuit de normale paardenwereld uiteraard "de zweep er een keer flink over" maar dat kan en wil ik niet. Er moet toch een andere manier zijn.

Groeten,
Ingrid

jo schreef op vrijdag, 1 oktober 2004, 8:54:
.
Dat lijkt me leuk om te zien hoe een paard dat doet !

Groeten,
Ingrid

Hoi,

Het paardenbit ... zin of onzin ...

Geen echte discussie wil ik hiermee bereiken of starten, want ik weet dat het gros hier vind dat het onzin is; sterker nog dat het zelfs slecht is.
Maar ikzelf als paardenbitgebruiker ben het daar dus dan ook uiteraard niet mee eens, dus zo zou een welles-nietes discussie ontstaan en dat is niet de bedoeling van mijn verhaal/tekst hier, maar heb wel een conclusie (zie eind).

Toen ik het bit had aangeschaft (bokkebit voor het mennen) vroeg ik me eigenlijk af wat de werking van dit bit was. Ik wist niet beter of je reed met een enkel gebroken trens en je ging "hulpmiddelen" aan het bit kopen als je paard een harde of juist zachte mond had. Dus ik had een stang gekocht, met kinketting en minimale hefboomwerking. Tja, het zag er heftig uit, en omdat ik geen zin had mijn paardje pijn te gaan doen in haar mondje, vooral niet omdat ik zo van oa dat paardenmondje hou (met die zachte lippen hihi), kocht ik een boek over het bit. Daarin staat echt werkelijk waar alles. Juist en onjuist gebruik, diverse bitten, diverse manieren van optomingen en gebruik bij welke sport, maar juist ook veel bitloze optomingen. Toen las ik ook al in dat boek dat een hackemore echt niet minder paardonvriendelijk is dan een hoofdstel met bit en dat ook zelfs een touwhalster niet echt paardvriendelijk is met die knopen in het halster die werken op de zenuwknopen van het paardenhoofd.

Een verkeerde ruiterhand veroorzaakt met een bitloze optoming als een touwhalster net zoveel ellende als een normaal hoofdstel met een bit in.
En daarom durf ik ook met zekerheid te beweren dat een zachte ruiterhand geen schade toebrengt aan een paardenmond met of zonder bit.

Nu kijkend naar mezelf ... ik rij zelf nooit met druk op het bit. Niet nodig. Isabella luistert vrijwel geheel naar mijn stem. Alleen in geval van nood (en dan niet omdat ze er vandoor gaat, maar omdat we geen voorrang krijgen of worden afgesneden) gebruik ik het bit en de rem op de wagen. Maar omdat ik juist zo weinig het bit gebruik, reageert ze heel snel op die druk.

Men ik met een ander paard, dat dus met "normale" hand is opgevoed, dan heb ik soms het idee dat ik met het bit de mondhoeken al tot de oren heb getrokken bij dat paard. Dan voel ik duidelijk het verschil.

Ik merk nu ook met Iwan het verschil in de les (met touwhalster) en bij het oefenen (met stalhalster). Hij reageert met het eerste veel sneller en zo te zien ondervind hij soms hinder van die knopen als ik te hard aan het touw trek.

Conclusie:
Dus voor alle optomingen geldt heb ik begrepen dat er maar 1 storende en pijnveroorzakende factor is, en dat is de mens.

Groeten,
Ingrid

O ja, het boek is echt een aanrader voor jullie allemaal hier. Er staan zo ontzettend veel optomingen in. Ik vind het ook jammer dat het boek in de titel het woord BIT heeft staan, want er staan minstens zoveel bitloze optomingen in, als ook halsriemen en zelfs helemaal geen hulpmiddelen meer. Titel is Het paard, het bit en de ruiter van Gertrud Jetten door de Hoefslag uitgegeven.

Hans van Keeken schreef op vrijdag, 1 oktober 2004, 10:44:

Jeetje zijn die wagentjes ZO licht??

Verdorie, kom ik aan met mijn marathonwagen van zo'n 160 kg leeg gewicht (en een klein paardje dus). Hmmm beetje verschil dus wel.

Maar inderdaad, deze wagen trekken wij zo uit zijn schuurtje, terwijl ik er niet aan moet denken om deze 160 kg op mijn rug te moeten dragen (of Isabella's rug).

Groeten,
Ingrid

Cindy B. schreef op vrijdag, 1 oktober 2004, 13:12:


Ik laat Isabella voor de wagen ook wel eens galopperen op de weg (meestal klinkers, door de woonwijk of zo). Maar dat mag dus inderdaad niet, en niet vanwege de pony, maar vanwege de verkeersregels, althans dat is mij verteld. Maar volgens mij geldt dit alleen voor woonerven en niet voor normale woonstraten, maar toch kan ik geen duidelijke informatie erover vinden. Wel draf, dat mag wel, maar de galop daarover zijn de meningen bij menners verdeeld.

Wel is het zo dat je natuurlijk veel beter moet opletten als je in de galop door de straten sjeest, want je hebt met zijstraten, spelende kinderen en zo te maken. Dus meestal laat ik haar draven.

Maar wat het voor de pezen betekent ... geen idee, mag een ander zijn zegje over doen. Ik gebruik toch bij deze "actie" hoefschoenen en daarmee vang ik al een grote klap op uiteraard.

Groeten,
Ingrid

Cindy B. schreef op vrijdag, 1 oktober 2004, 13:32:
Snap hem. Weet ook niet of het waar is, maar het werd mij steeds verteld als ik er naar vroeg (in mijn kennissenkring). Dus ik vertel dat dan ook maar hier, maar misschien is het wel onzin, maar kan het gewoon niet vinden in de regels. Kan zoveel niet vinden in de verkeersregels waar het paarden betreft. En navraag bij politie en ANWB levert altijd tegenstrijdige antwoorden op, dus ik doe maar een end hene hoor. Tuurlijk rechts heeft voorrang (behalve als wij van rechts komen kennelijk?!) en voetgangers op een zebrapad moet je ook voorlaten gaan. Maar een shetlander op een grote doorgaande weg vindt men te gevaarlijk, maar op het fietspad mag eigenlijk niet. Snap je?

Wij rijden en doen dat wat veilig is. En een galopje het liefst in het bos.

Groeten,
Ingrid

Cindy B. schreef op vrijdag, 1 oktober 2004, 15:12:

Ga gewoon even voor je zoeken. Heb hier thuis een helehoop naslagwerken. Ook gekregen van iemand die gestopt is met de paardenhouderij cq zelf een verzameling aangelegd uit oude tijdschriften. Maar weet niet of ik het vandaag al gevonden krijg. Doe mijn best.

Groeten,
Ingrid

Misschien stomme vraag eigenlijk, maar ik weet wel waarom een paard hinnikt en vooral dat ze enorm veel verschillende geluiden maken, toonsoorten kennen, hard/zacht, boos/lief (moederlijk), begroeting/afscheid, waarschuwing/angst, enz. De mijne alleen al heeft een heel scala.

Maar hoe doen ze het eigenlijk? Lucht uit de longen langs stembanden blazen? Of komt het geluid uit de neus (holte)?

Viel me op dat Iwan enorm hard kan hinniken (de mijne ook wel, maar die van Isabella is lager en nooit recht in mijn oor zoals Iwan verschillende keren deed). Maar Iwan blies er altijd een stoot lucht achteraan door zijn neus (dus zonder hinnik). En toen werd ik eigenlijk nieuwsgierig; hoe werkt de stem van een paard.

Brand maar los ....

Groeten,
Ingrid

Cindy B. schreef op vrijdag, 1 oktober 2004, 15:21:


Oke heb ook weinig tijd eigenlijk vandaag. Maar ga echt zoeken want ben zelf ook wel nieuwsgierig. Ikzelf heb overigens geen menbewijs, maar had het dus aan mensen gevraagd die er wel eentje hadden. Maar kan inderdaad best met het glijden van de ijzers te maken hebben. Op de manege draven we zelfs nooit over de harde weg omdat anders de hoefijzers te snel slijten; dat mag dus daarom niet. (?).

Veel plezier op je cursus.

En eh, wat is dat eigenlijk voor paardje van je (ras)?

groeten,
Ingrid