Sanet schreef op zaterdag, 2 oktober 2004, 12:58:


http://www.dallmer.de/hufschuh/index_2.html
http://www.smit-rijssen.nl/
http://www.horsneaker.com/
http://www.marquis-vetec.com/start_eng.htm
http://www.swisshorseboot.de/com/html4/index.html
http://www.easyboot.de/
etcetera...

Groeten, Egon

Martien van Schubert schreef op zaterdag, 2 oktober 2004, 13:08:


Misschien had ik "besef" erbij moeten zetten...


[GROTE KNIP]

Ja, ik denk dat het echt van groot belang is, en ik krijg het alsmaar niet zodanig onder woorden dat het bij anderen overkomt. Vooral bij "paarden" zit je maatschappelijk in een spagaat nog groter dan bij gevoelens t.o.v. bio-industrie (wel degelijk rechtstreeks vergelijkbaar met maatschappelijke verdringing zoals bij concentratiekampen); aan de ene kant al dan niet werkelijk gemeende gevoelens van mensen naar paarden op persoonlijk niveau, en aan de andere kant het slachthuis.
Nmm is het een van de grootste basisproblemen, die "partnerschap" in de weg staan. De oorzaak is niemand "schuldig" aan - het is een biologische programmering op de species-interne perceptie. Maar mensen zouden er overheen kunnen kijken, als ze maar echt willen. De opportuun-ongelijkwaardige benadering komt nmm onherroepelijk tot uiting in de basis van ieders attitude naar zijn/haar paard.

Een aspect dat misschien ietwat duidelijk maakt: op
http://194.109.87.156/ijs/v2/comm/thread.php?tid=35675&fid=1&lang=NL
een lange discussiedraad over het dodelijk ongeval te Melderslo.
Veel deelneming natuurlijk met de nabestaanden e.d., en de gebruikelijke ergernis aan het verkeer dat geen rekening houdt met paarden, en die onberekenbare paarden toch... maar echt NIEMAND die ook maar de schijn van aandacht heeft voor ook 2 doodgereden ponies.
Als die wichters op de fiets hadden gezeten was het menselijk drama niet minder groot geweest maar zou er evenmin aandacht voor de kapotte fietsen zijn geweest, zou zelfs de media-aandacht de helft zo groot niet zijn geweest.

Een andere, dit keer taalkundig/semantische, is de ver-ONpersoonlijking van paarden; men spreekt over HET paard, onzijdig, een ding. Vergelijkbaar met jagersjargon, waarin de te bejagen dieren op vergelijkbare wijze veronpersoonlijkt worden tot het haas, het ree e.d.

Groeten, Egon

Jolijn Zegwaard schreef op zaterdag, 2 oktober 2004, 16:06:


OK, dan kan een minderheid van een minderheid van een minderheid me al prima volgen in de rationele vaststelling dat wij mensen een soort zoogdieren zijn. Maar is dat een identificering?

Maar help me nou eens met het formuleren voor een gemiddeld "paardenpubliek"... dat zegt "partnership" met hun paard te willen (wat ook alweer een minderheid is t.o.v. de slavendrijvers). Dat daarvoor een mentale openheid nodig is, minstens van 1 kant (die van jou!), om als mens-beest gelijkwaardig (niet gelijkvormig) aan paard-beest te opereren. Over de species-grens als identiteit heen kijken schijnt zo verdomd moeilijk te zijn!
Van daaruit wordt de rationaliteit namelijk zo'n stuk makkelijker (nmm!); het inleven in ethologie en "paardentaal", van daaruit het scala aan "onze" psych-wetenschap toepassen etc.
Antropomorfiseren "mag niet", vindt zelfs onze Frans ook en in de door hem aangehaalde settings heeft hij gelijk, maar biologen kunnen weten dat een zekere mate van antropo- alswel zoömorfisering inherent is aan de gedomesticeerde situatie. Van Hooff (cs.) kwam daar in de jaren 70 al mee in o.a. zijn "Algemene en theoretische aspecten van aggressief gedrag".

Groeten, Egon