Eva Saegerman schreef op vrijdag 23 februari 2007, 10:10:
> Woensdag ga ik nog eens bij Una en Nele dus donderdag weer een
> verhaal van duust lijnen
Hier ben ik met mijn duust lijnen
Zoals in het topic "hengstig" heeft Piet al verteld dat hij meegeweest is gisteren om effe te zien hoe hetging met nele en Una. Ik wou zelf eens weten hoe hij erover dacht hoe we bezig waren.
Net als iedereen besloot Piet al snel dat de angst een groot trauma is bij en rond de oren.
Dat moet eerst aangepakt worden! Nele vertelde ons dat het vorige week nog nooit zo slecht is gegaan, ik dacht zelf dat ze zei dat het meer dan een half uur heeft geduurd vooraleer ze het hoofdstel had omgekregen. Nele doet nu alles op het gemak, geen haast, maar vooraf eerst de clickeroefeningen zoals hoofd laag, neus in halster steken, herhalen. Ze komt dan ook speciaal een hele poos vroeger naar Una om de tijd te hebben. Maar het aandoen van het hoofdstel betert niet, het gaat achteruit.
Al de andere gedragingen/kleine probleempjes waar we vorige keer aan gewerkt hadden, beteren is heuse bokkensprongen. Elke week zie ik een grote verandering: gisteren was het al veel gemakkelijker om aan de rechterzijde van Una te komen. Soms was er zelf geen verschil meer te merken met haar linkerzijde! Chapeau Nele, daar heb je goed op getraind.
Er zijn zoveel meer dingen die heel goed gaan, en waar Nele zelf van geniet te zien dat Una zo snel verandert en zo graag bij Nele is nu.
Maar dat hoofdstelprobleem….
De huidige aanpak: clickeren op alle voorgaande oefeningen en dan een keer of drie per week toch dat hoofdstel omdoen werkt dus niet. Ik heb Nele uitgelegd waarom: “je doet alles heel kalmpjes aan, mooi hoofdje laag met clickeren en strelen op de manenkam, neus in halster steken, niet bombarderen met de oren, enz… Maar plots komt de les er aan en moet het hoofdstel toch aan.” Dat maakt dat Una haar niet meer vertrouwt.. “jajaja, nu doet ze wel zo kalmpjes en overdondert ze me niet, maar het kan elk moment omkeren, dus ben ik op mij, hoede voor elke beweging die Nele maakt en waarmee ik het hoofdstel associeer. Dat maakt dan dat Nele ook problemen rond het hoofd krijgt, zelfs als het hoofdstel in dekast hangt.
Een belangrijk advies voor Nele: clickeren, of meer bepaald, élk gedrag tov je paard moet consequent en betrouwbaar zijn.
Het een volgt op het ander, altijd in de zelfde mate, onder de zelfde voorwaarden, in de zelfde vorm, enz
Een hongerige tijger is het meest betrouwbare dier; want je weet 100% zeker dat je opgevreten wordt.
Zo moet dat ook bij elk gedrag tov paard en dus ook bij CT. Una moet 100% zeker weten dat het “kalmaan doen, rustig zijn, tijd nemen, enz” nooit100% zeker, gevolgd zal worden door toch een hoofdstel aandoen. Als dat toch gebeurt, wordt het idee van Una bevestigd: “zie je wel, ik kan er niet op vertrouwen”
Advies voor Nele om dit probleem op te lossen, kwam van Piet (en ik ben het volledig eens met hem):
Pak NU het probleem met de oren aan;
desensibiliseren, zonder de eerste dagen, weken, een hoofdstel in de buurt te laten komen, want tussen dit en enkele weken heb je geen keuze meer: dan moét je stoppen met het hoofdstel aandoen en rijden, want Una aanvaardt het helemaal niet meer. En Una is een te mooi paard met veel kwaliteiten om het zo ver te laten komen.
Mijn norm zou zijn: als ik mijn paard na 5 min het hoofdstel nog niet aankrijg zonder dwang, dan los ik het probleem op. Nele heeft Una nog maar een paar weken dus weet ze dat ze heel veel geduld zal moeten hebben om dit probleem op te lossen.
Het moet gewoon nu gebeuren; die angst rond de oren moet weg.
Dus advies: niet meer rijden met hoofdstel en enkel clickeren op het oren probleem
Nele weet hoe ze dit
desensilbiliseren kan verkrijgen met
clickertraining.
Haar bekommernis versta ik heel goed: Una staat nog op de stal en moet haar beweging hebben.
Ik hoor iedereen al zeggen “rij dan zonder hoofdstel” &
#61514;
En ja! Nele heeft voor de eerste keer
bitloos gereden met Una!
Op een gewoon halster!
Ik heb het gefilmd (niet voor publicatie, alleen voor Nele, behalve als zij dat wilt) en het ging super! Nele was super zenuwachtig en zag het totaal niet zitten. Ze heeft ervaring met
bitloos rijden (hip hip hoer &
#61514; goed zoo!!!) met een bosaal maar dus niet met Una.
Ik vond het megavetcool
Nele vond het maar zus en zo, ze had natuurlijk een minder mooi dressuur-resultaat, maar ze kon perfect ophoudingen geven, voltes rijden, in alle gangen.
We hebben haar nu aangeraden te trainen op die oren, en alleen op halster te rijden; maar probleem is daar zo een beetje dat en niet open staat voor dergelijke praktijken en Nele wellicht zullen scheef bekijken en dat doen ze nu al
Haar trainer dressuur staat daar zeker niet voor open dus zal Nele niet aan de lessen meer deelnemen. Maar ook dat zal ze moeten verantwoorden aan hem dan.. Ik begrijp heel goed hoe moeilijk Nele het hiermee heeft/ Zoals ze zelf zegt “ik heb nu eindelijk een eigen paardje en ik kan er niet mee rijden, net dat waar ik zo naar verlangde”.
Ik ben er zeker van, net als Piet, dat er NU iets aan te doen is; maar ik vrees dat als Nele het nu niet aanpakt, er misschien helemaal niets meer aan te doen is of het probleem blijft bestaan…
Via deze weg wil ik Nele dus heel erg steunen in dit proces en toch nog eens vermelden, lieve mensen, het is niet evident wat Nele nu doormaakt ginder.
Ze wilt het beste voor Una, wilt daar alles voor doen, maar wat nu het beste is, is trainen op de oren en met halster rijden, of haar in de binnenpiste elke dag eens laten vrij rondlopen, en laten rollen
@Nele: als je nog vragen hebt mbt het
desensilbiliseren van het oorprobleem, dan mail je maar effe he, dan leg ik alles nog eens stap voor stap uit, of Piet
En in het boek van Inge staat ook een mooi hoofdstuk daarrond!
Succes!
En ps: EMMA is een schatje!!! (haar nieuwe hond) !!!
Warboel
