Esther schreef op maandag 22 oktober 2007, 13:02:


Hoi Esther,

Klutsende gangenpaarden... het is allemaal ijslands voor mij, of peruaans
Wat ik weet is dat er bij de Parelli-ers ook gangenpaardenmensen zitten die speciaal bekijken hoe ze de principes van natural horsemanship kunnen combineren met gangenpaarden en hun specifieke noden. David Lichman is een Parelli instructeur die een heel gangenpaarden-NH-pakket heeft gemaakt, ik heb er bij Eddy Modde eens in zitten bladeren en dat ziet er heel verdiept uit, met teksten en schema's en video's. Wie weet heb je er wat aan...

Groetjes,
Nathalie

charlot van r schreef op zondag 21 oktober 2007, 18:47:


Heei Charlot en Eva!

Het is inderdaad Natural Horsemanship. Komen jullie? Ik zal er ook zijn! Nu, je moet geen hoogstaande dingen verwachten zoals op een NH dag. Het is eigenlijk een playday van ons Parellimeisjesgroepje, alleen nu het samenvalt met de opendeurdag van de winkel van Mieke's zus wordt het eerder een demo-day, eigenlijk een gelegenheid om NH wat bekender te maken bij het gemiddelde ruitershop-publiek, promo-day dus
Mieke organiseert (zij is een goede horsewomen vind ik hoor!), ze heeft een heel programma voorzien (waar we ons waarschijnlijk niet aan zullen houden) over waarom grondwerk, als voorbereiding voor wat, uitleg over verschillend omgaan met verschillende paardpersoonlijkheden, minidemo'tjes (Mieke clickert ook, hé Piet?) maar ik denk eigenlijk dat de enige 'gevorderde' NHer die er met paard zal zijn Mieke zelf is... Net zoals toen bij Jarno zijn een hoop van onze paarden nog steeds (tijdelijk of definitief) uitgevallen. Ik twijfel nog heel hard om Lolita en Huppel mee te nemen... dat zou dan de eerste echte verre uitstap zijn, dan kan ik dus niet lang blijven met die baby er bij, ik kan eigenlijk ook niet veel van Lolita verwachten, niet alleen mentaal met die zorg om een kind er bij, maar ook fysiek want we zijn al weken helemaal op non actief (teveel afgevallen, hoefzweer). Ik zal dus denk ik weer vervoer spelen voor andermans paardje eerder. Mieke heeft paarden genoeg, dus geen probleem, er is er altijd wel eentje over om mee te smoezen of te spelen.

Tot dan?
Nathalie

charlot van r schreef op dinsdag 23 oktober 2007, 17:48:



Tegen 13u begint iedereen aan te komen, op het gemak...

Net besef ik dat ik jouw heldere bijdragen hier wel gemist heb Frans! Volhouden!

Heel leuke illusie trouwens! Thanks Egon.

Frans Veldman schreef op woensdag 24 oktober 2007, 19:33:


toch wel, de grondplaten (mijn petekind bouwt een hele legostad, dus ik weet er alles van) kan je maar in één richting gebruiken. Enkel met de dopjes (ja hoe heet dat? tsjoepkes in 't Vlaams) naar boven kan je er stenen op vastklikken. Met de gaatjes naar boven lukt het niet, die zijn niet mooi gevormd itt. de gaatjes in de steentjes zelf )


Ben het wel helemaal met je eens hoor verder


Voor wie het nog niet gelezen heeft: mag ik 'Denken als de dieren' van Temple Grandin nog eens warm aanbevelen? ISBN 90 229 8785 X
Gaat voor een groot deel over dit soort dingen.

Groetjes,
Nathalie

Ik ben nog steeds enorm blij met ons veulenmeisje Huppel en daarom hou ik jullie nog eens op de hoogte hoe het gaat met ons 'echt parelliveulen' We hebben allemaal al veel geleerd, mama Lolita, maar ook nonkel Cesar, en ik zeker! Een veulen is echt iets anders: zo puur wilde mustang in een snoezige aanhankelijke knuffel die mij nog steeds volledig vertrouwt. Ik hoop maar dat ik dat vertrouwen niet te snel beschaam.
Ze is intussen halstermak, dierenartsmak (temperaturen, vaccinatie, chippen - niet echt mijn keus maar wordt verplicht) beginnend verkeersmak, geeft voetjes, speelt met mij, maar soms nog te wild wel... Ik zie de hoefjes nogal rondvliegen. Nog geen hoefjes gevoeld maar ik ben toch maar begonnen met iets meer gestructureerd spel in de vorm van driving games om mijn persoonlijke ruimte te kunnen verdedigen. Wijken voor directe druk (porcupine game) gaat al lang goed.

Wat heel goed gaat is de trailer-training! Dus daar wil ik uitgebreid over vertellen, traileroefenen met een Parelliveulen!
Huppel vindt de trailer helemaal OK, om in te staan, hooi te eten, ook met de klep dicht (met mama er bij uiteraard). Tot op dat punt (klep dicht) was Lolita meer het probleem, door de hormonen initieel en de extra ongerustheid over haar kind kwamen de oude trailerangsten terug iets boven en had ze het moeilijk om in de trailer te blijven staan en sluiten van de achterstang te verdragen. Dat is langzaamaan in orde gekomen (veel achteruit laten komen, veel friendly game), en de laatste keren heb ik voer gebruikt, het was volgens mij geen echte angst meer dan, eerder dat ze het nut er niet van inzag in de trailer te blijven en ook wel dat ze er tegenop zag lange ritten naar verre Parellikampen eventueel te moeten maken. (Lolita is op de horsenality chart in beide onderste kwadranten, RB én LB introvert) Dus lag er hooi vooraan in de trailer, en zette ik haar voeremmer vooraan. De voorste stang heb ik eruit gedaan (anderhalfpaardstrailer) omdat Huppel nu al iets groter is dan de stangen hoog zijn, maar er waarschijnlijk nog zich onder zou kunnen wurmen met pijnlijk vastzitten enzo als risico. Ik heb Huppel ook geleerd om achterwaarts de trailer af te gaan, want als ze er samen met mama instaat is het niet altijd handig om eerst te moeten draaien en er dan pas uit te kunnen als ze wat bang zou zijn en vooral als Lolita ineens besluit dat ze er nu! af moest stormen om te controleren welke hond daar blafte in de verte. Huppel heeft dat snel geleerd, dat ze er ook achterwaarts uit kon.
Ik heb wel getwijfeld dat het misschien niet verstandig is van mij om haar te leren er achterwaarts af te gaan, omdat ze dan zou kunnen van mama Lolita de 'foute' gewoonte leren om bij elke twijfel maar gewoon de trailer uit te komen. Toch heb ik dit liever zo en weegt het voor mij niet op tegen de potentiele problemen voor een paard die dit achterwaarts eruitkomen niet als 'skill' kan, typisch de paarden die wel op de trailer gaan maar er niet meer (achterwaarts) afdurven. De lichte vorm daarvan is dan het paard dat de trailer opgaat, en er dan ondanks eventuele twijfels of het wel zo veilig is in die trailer toch niet meteen aan denkt dat ie er ook weer af kan. Zulk een paard heb je wel vaak denk ik, en dit is misschien ook wel wat gewenst omdat het zo goed lijkt op het ideale: paard gaat zonder angst vlot op de trailer in één keer en komt er pas weer uit als het hem gevraagd wordt. Toch is het niet hetzelfde, en ik heb dan liever de feedback van m'n paard dat ze liever niet in de trailer is, dan kan ik er wat aan doen indien nodig.
De laatste paar keren liep Lolita dus gezwind de trailer op om haar voer te eten, Huppel kwam dan na eventjes nadenken mee om het hooi op te eten, en ik kon stressloos de achterstang en de klep sluiten. Dan ben ik het rijden beginnen opbouwen, nu pas begon eigenlijk de les voor Huppel, Lolita is met rijden immers OK (in onze trailer tenminste) maar voor Hupje was dit natuurlijk nieuw... Eerste keer een rondje om de oprit waarbij ik na de eerste twee meter al ging kijken hoe het ging: Huppel bleek zich gedraaid te hebben zodat ze troost kon zoeken bij de uier (dat doet ze bij alle enge/nieuwe dingen), verder alles goed. Meteen ook maar terug achteruit gemanoevreerd met de trailer, niemand had bezwaar. Ik heb om te rijden enkel de achterstang erin, verder niks, geen halsters ook. Lolita heb ik nog al zonder halster in onze trailer vervoerd, ik weet dat ze niet probeert om te draaien. De tweede en derde keer zijn we dan echt gaan rijden, vijf minuutjes naar een lekker grasveldje in de buurt en dat ging eigenlijk probleemloos! Nu kan ik beginnen kijken om al eens de paardenvriendinnen te gaan bezoeken om het gras daar te gaan proeven...

Isabel van der Made schreef op donderdag 25 oktober 2007, 11:23:



Hier spreekt een echt Parelli-mens
Ik ben er ook nogal gerust in dat een zogezegd Rightbrained paard niet écht met z'n rechter hersenhelft denkt. Pat Parelli zelf gelooft dit misschien wel, of heeft het ooit geloofd, anders had hij het deze naam niet gegeven. Wat hij ruwweg bedoelt is de 'partnership side of the brain' die hij left brain noemt, versus de 'overlevingsinstincten' die hij right brain noemt. Aan dat rechts-links komt hij naar analogie met de hersenfuncties (taal, ruimtelijk inzicht, ...) bij mensen, die inderdaad wat verdeeld zijn over beide hersenhelften. Bij dieren weet ik niet of deze onderverdeling ooit al is gevonden.

Maakt inderdaad verder niet uit, Parelli raadt ons gelukkig niet aan om een bang 'right brained' paard enkel aan z'n rechterkant te aaien om de linker hersenhelft te doen werken...

Groetjes,
Nathalie

Nils Vellinga schreef op woensdag 24 oktober 2007, 21:09:


Had ik nu maar beter opgelet bij Gene Ovnicek... Dan kon ik je nu beter vertellen Nils waarom dit volgens hem niet hoeft. Hij begon z'n presentatie met een hoop stellingen over hoeven waarvan vroeger werd aangenomen dat ze klopten en die nu blijken niet juist te zijn. Ik heb het niet allemaal genoteerd, de meeste stellingen daarvan wist ik dankzij Hoefnatuurlijk al dat het inderdaad achterhaalde hoefsmid-ideeen waren. Maar deze was nieuw voor mij: de linker en de rechterhoeven moeten niet dezelfde vorm hebben! Het is immers mogelijk dat hoger in het paardenbeen er verschil is tussen links en rechts, lengte van ligamenten bv. en dat de hoef dan dat verschil compenseert. Gene vond dus dat je een volwassen en uitgegroeid paard niet meer naar een bepaalde stand moest dwingen om links en rechts gelijk te krijgen, maar dat je de zool moet volgen.

Groetjes,
Nathalie

Bij deze m'n profielfoto maar eens veranderd om Huppel te tonen. Nu is ze al groter natuurlijk, tweeenhalve maand oud al.