astrid de rooij schreef op vrijdag, 9 juli 2004, 18:39:
Eh, nou ja dat heb ik helaas al meegemaakt; hoefbevangenheid, maar niet direct van te vet gras, maar van een anti-allergie-injectie (als bijwerking). Dus vandaar ook dat ik zo voorzichtig ben. Alleen eiwitten zijn dus niet de veroorzakers van bevangenheid, dus in dat opzicht zou ik niet zo hoeven op te letten, maar wel met jeuk heb ik inmiddels begrepen en zo. Maar jij zet ze dus ook even op een vettere wei? Nou dan kan ik toch ook best een halve meter of zo per dag geven? Dat is minder dan een uur eten.

Groeten,
Ingrid

astrid de rooij schreef op vrijdag, 9 juli 2004, 21:13:

O wees niet bang, ik kijk echt wel uit hoor. In het begin wist ik ook niet beter en was maar aan het voeren. Ik dacht zolang ze zelf aangeeft dat ze honger heeft kan het nog wel. Nou die dingen eten dus maar door haha en ze werd tonnetje rond. Dat ze toen nooit wat gemankeerd heeft is me nog altijd een raadsel. Maar het was wel zo dat ze toen in die periode wel die injectie kreeg toegediend. Waarschijnlijk was ze niet zo erg bevangen geraakt als ze toen wat minder vet was geweest. Toen was ze echt veel te dik, zeker vergeleken bij nu en nu is ze ook net kantje boord van te dik zijn. Ribben zijn net voelbaar, maar zeker niet net te zien. En van echt werken voor de kar is ook geen sprake, want we rijden alleen als we tijd hebben en dat is max. 2 uur per week.
Maar het stukje wat ik afzet is dan ook maar weer een paar meter. Draadje zet ik echt per 2 of 3 m2 af dat is meer dan genoeg. Ik heb haar wel eens voorheen een paar minuten in het langere gras willen zetten, maar dan gaat ze met bekken vol aan het vreten zo snel mogelijk alsof ze weet dat ze nu moet gaan verzamelen. Dit doet ze niet als ze maar een stukje krijgt, omdat ze dan weet dat ze daar de hele dag over moet doen. Ja slim zijn ze ook.
Wat een leuke naam. Dan is Stoffel dus te groot voor het stamboek! Maar ik denk niet dat ik een karretje tegenkom, omdat ik niet zoveel mensen ken die met een shet mennen, maar als ik wat zie of hoor, dan laat ik het je weten. Wat zoek je ongeveer, een 2 of een 4 wieler? Wij zijn begonnen met een 2-wieler, is beter zegt men om mee te beginnen omdat het niet kan scharen. Dat is inderdaad nog altijd een enorm voordeel van die 2 wieler, die volgt altijd. Bij de 4 wieler willen we nog wel eens een letterlijk dwarse shet voor de wagen hebben.

Groeten,
Ingrid

astrid de rooij schreef op vrijdag, 9 juli 2004, 21:33:

Hihi dat dacht ik destijds ook toen ik Isabella kocht. En jawel het is me gelukt. Ik heb wel toen ik net echt met een kar bezig was een keer een ervaren iemand erbij gevraagd om te bepalen of het tuig wel helemaal op de juiste hoogte hing, want dat vond ik erg moeilijk uit boekjes te halen. Het bleek dat alleen het borsttuig te laag zat (en dat is juist erg belangrijk dat dat goed zit omdat ze anders niet prettig trekken uiteraard). De broek en zo daar kom je vanzelf achter of die goed zit. Handiger is het om het ineens goed te doen, maar ik heb de ervaring achter de rug dat een shetlander gelukkig ook meedenkt en niet in paniek raakt als de wagen eens scheef trok of als er iets te strak of te los zat.

Inmiddels heb ik meer ervaring gekregen en moet er nog altijd wel om lachen hoe ik toen bezig ben geweest. Eerst ben ik overigens begonnen met een autoband te trekken. Deze kun je naar behoefte met stenen verzwaren. Sommigen raden het af, maar ik vond het wel een leerzaam begin. Ik gebruik de band nu nog wel eens om de uitloop aan te slepen of het graszaad in te slepen als ik bij gezaaid heb. Laatst hebben we zo nog een boom versjouwd die ik weer aan die band had gehangen. Isabella vind dit soort dingen echt leuk. Ze heeft al ooit voor een "echte" eg gelopen en vond dit eerst heel raar (ze heeft dan continu weerstand, nog meer als bij die band), maar ze ging er echt voor en leerde daarmee het zgn. pootje over heel erg goed, iets wat ze voor de wagen nooit begreep had ze met die eg in eens te pakken en nu kan ze het goed, ook voor de kar heeft ze daarmee kort leren wenden.

Groeten,
Ingrid

E Hanse schreef op vrijdag, 9 juli 2004, 21:38:


Nou hier groeit het ook niet, eh tja behalve dan dat stukje met stikstof.
Maar van de rest staat ook al weer een tijdje een stukje dicht, zonder bemesting overigens, maar niets. Dus dat zet ik maar weer open, want de rest wordt nu toch te intensief begraasd en nog korter.

Maar even over die hoeven; ontschoening lijkt me niet direct, maar een losse wand door de bevangenheid is zeer goed mogelijk. Er is niets gebroken in de hoef, maar zeer waarschijnlijk is het hoefbeen gekanteld en daardoor is er een ruimte ontstaan tussen hoefwand (de harde buitenkant) en de binnenkant en is de witte lijn verbreed (om het even simpel te zeggen). Kijk nog even ergens op deze site en anders op www.hoofcare.nl Daar staat het duidelijk met plaatjes en zo uitgelegd.

En dat eens bevangen, altijd bevangen is naar mijn mening een zgn. natte aap. Dat zegt zelfs mijn eigen dierenarts. Hij vertelde het zo. Je zet 2 paarden in een vette wei, eentje is ooit bevangen geweest en de andere niet. Welke zou het eerst bevangen raken .... juist die het al ooit geweest is. Niet omdat hij het gehad heeft, maar omdat hij er kennelijk gevoeliger voor is. Als je nu de oorzaak weet, dan moet je zorgen dat dit niet meer voorkomt. Echter in mijn geval was het zo dat de oorzaak niet direct bekend was. Maar inmiddels ben ik er steeds meer van overtuigd dat het kwam door slecht bekappen, want nu ik op natuurlijke manier bezig ben, krijgt Isabella weer veel meer gras dan voorgaande jaren en nu gaat het wel goed (tot op heden; even afkloppen natuurlijk), terwijl het andere jaren na een paar hapjes gras al grandioos fout ging. Je moet eerst zorgen dat de hoeven van dit paard weer herstellen en dit kan wel, maar kost veel tijd. En ik zou zeggen geen gras meer geven voorlopig.

Groeten,
Ingrid

hermien de jong schreef op zaterdag, 10 juli 2004, 8:34:

Eh ik geloof dat er veel meer met die hoeven aan de hand is als dat je eigenlijk in het kort had omschreven. Als de dierenarts er al een stuk heeft uitgezaagd, ja dan ga ik niet verder in advies geven of zo, want ik denk dat er wel wat meer en ernstigers aan de hand is dan een soort van bevangenheid of zo.

Succes met het paard in ieder geval.

Groeten,
Ingrid

Marina schreef op zaterdag, 10 juli 2004, 9:53:

Ik heb dit al vaker gehoord, de sokken of haren in de kootholtes afknippen en je hebt misschien wel gelijk, maar ik heb me altijd wel af lopen vragen of dit eigenlijk wel waar is.

Ik kijk dan gewoonweg weer eventjes naar mijn shetje dat in de winter juist zulke sokken gaat krijgen. Haar kootharen die nu in zomertenu kort zijn, zijn in de winter zolang dat ze tot over de grond krullen. Dat doen ze toch niet voor niets denk ik dan zo, dat ze juist in de natste periode van het jaar langere been-kootbeharing gaan krijgen?!

Ik heb geen mokproblemen overigens, dus misschien heb ik makkelijk praten, maar ik vroeg het me gewoon zomaar af aan de hand van dit voorbeeld of het inderdaad waar is dat je sokken beter kunt scheren. Je kunt wel beter behandelen, daar kan ik inkomen hoor.

Groeten,
Ingrid

ebby schreef op zaterdag, 10 juli 2004, 11:10:

Hoi
Heel lief dat je het zo opneemt voor die pony, maar ik zou haar zelf niet willen kopen om eerlijk te zijn. Als ik een tweede shet zou nemen, dan zou het inderdaad eentje moeten zijn voor 2 span (later), maar als deze pony nu zo´n vreselijke wond heeft is het maar de vraag of ze daar ooit tuig op zal kunnen verdragen vooral omdat het als ik het goed lees, al een wat oudere wond is die nog altijd niet is genezen.

Je zegt dat het een goede kinderpony kan worden en eentje voor de kar, maar dat er tevens niet mee aan parelli kan worden gedaan omdat ze geen halster verdraagt. Tja dat kan ik niet rijmen samen hoor. En ook de liefste shetten kunnen geen kinderpony zijn uiteindelijk (hoef ik alleen maar naar de mijne te kijken; super lief, maar met kinderen neemt ze letterlijk een loopje).

Ik denk Ebby dat je het allemaal met deze pony toch een beetje te rooskleurig voorsteld, maar ik hoop natuurlijk dat iemand een plaatsje voor deze pony´s zal vinden. Ze staan overigens niet eens zover bij ons vandaan (15 km denk ik zo).

Groeten
Ingrid

astrid de rooij schreef op zaterdag, 10 juli 2004, 13:26:

Hoi,
Ja het is ook simpel eigenlijk. Ik had zoals ik al eerder zei in het begin net zoiets als jij: gewoon proberen, het lijkt zo simpel.
Gelukkig is het dan ook met een shet. En de mijne is echt op en top shetlander hoor, met al haar eigenwijzigheid erbij, maar werklust heeft ze ook en ze wil graag het bos in, dus dat is mooi meegenomen. Maar soms is er geen land mee te bezeilen, maar gelukkig altijd op die eigenwijze shetlander manier. We zijn wel eens op 1 wiel de bocht door gegaan omdat Isabella besloot niet rechtdoor te gaan in volle draf zoals ik wilde, maar gewoon af te slaan. Ja dat soort dingen maak je mee met een shet. Maar echt ervan door gaan of bokken of schrikachtigheid in het verkeer, daar zul je (als je pony tenminste normaal ook gewoon braaf is) niet zoveel last mee hebben. Ik zou een groot paard of zo ook nooit zelf durven te beleren. Met die shetten lijkt het inderdaad allemaal wat makkelijker. Maar hard kan te toch wel. Ze kan super draven ook en haalt met gemak een 18 km-u in draf.

Groeten,
Ingrid

ebby schreef op zaterdag, 10 juli 2004, 20:25:

Tja in het recente verleden heb ik dat ook ervaren van de dierenbescherming. Alleen als het echt schrijdend is doen ze kennelijk wat.

Groeten,
Ingrid

e m kraak schreef op zaterdag, 10 juli 2004, 23:36:
Ja dat denk ik ook wel eens. Een shet wordt al snel genomen omdat ze zo lekker knuffelbaar lijken te zijn, vooral in wintertenu. Maar o wee als de ware aard van het paardje naar buiten komt. Ik heb in een boek een mooi passend stukje tekst over een shetlander staan; het komt uit karakterpaarden.

De shetlander is een soort terriër onder de paarden. Shetlanders doen precies wat hen goeddunkt en wel op hun eigen manier. Fantastisch voor iedereen die juist zo'n temperament wenst en zich daarop instelt, in eerste instantie moeilijk voor iedereen die dacht een normale, vriendelijke pony te hebben aangeschaft. Shetlanders laten zich niets welgevallen en onthouden alles, vooral een slechte behandeling. Ze zijn zeer intelligent en kunnen goed leren. Zo onthouden ze elke fout die met hen gemaakt wordt. Ze hebben ook direct door wat ze zich bij wie kunnen veroorloven en wat niet. Hierdoor zijn ze soms wat lastig wanneer ze iemands eerste "eigen" pony zijn of als ze bedoeld zijn als kinderpony. Als de "shet" het kind graag mag, kan de verhouding fantastisch worden. Zo niet: redden wie zich redden kan!!

Haha, klopt precies als ik naar Isabella kijk hoor. Super braaf beest, met een super karakter, maar o ze weet zo goed wat ze bij wie wel en niet kan. Ik kan haar nog altijd niet op een cirkeltje laten lopen. Komt mijn man eraan, pakt het touw over en Isabella als een volleerd longeerpaard rondjes lopen. Mafkees dus. En als ik het touwtje aan een kind geeft, woei weg pony.

Groeten,
Ingrid

Hoi,
Nou ben bijna een jaar verder met Isabella en de onbeslagen hoefjes, en het ging eigenlijk tot op heden steeds beter.Ook zelf kon ik steeds makkelijker de voeten bijwerken.
Maar van de week dacht ik al even dat ze gevoelig liep op de grind, maar heb er geen aandacht aan gegeven. Met schoenen aan ingespannen en dat ging goed. Maar nu was ik net buiten met haar zonder schoenen en het ging toch niet echt vlotjes. Ze loopt niet echt super pijnlijk, maar wel wat houteriger dan anders en ze zet haar hoeven het liefst wat voor elkaar neer, maar ook niet scheef of zo anders zou ik nog kunnen zeggen buiten of binnenkant. Kennelijk is het de toon die zeer doet, want ze wipt wel meer met de voeten en aan de voorkant zat geen zand, achter in de hoef wel.

Waar kan dit door komen?
Kan dit duiden (weer) op lichte bevangenheid (dan kan het ook niet aan fructose liggen lijkt mij overigens); of kan dit komen doordat de hoeven nu zachter zijn door modder en regen en ze al een tijdje (door vakantie) niet op het harde heeft gelopen?

Ik hoop natuurlijk op het laatste, maar vrees toch weer het eerste.

Graag reacties wat jullie denken en wie dit ook heeft gehad en wat ik eraan kan doen (ze is in mijn ogen goed en correct volgens deze site bekapt).

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op maandag, 12 juli 2004, 12:40:

Hoi,
Ik las net nog door de berichten heen en zag dat ik dacht Helena haar paard ook gevoelig heeft lopen, na bekappen maar ook nadat deze nog kreupelder was, en zij was blij dat hij nu alleen nog maar gevoelig liep.

Toen dacht ik net, raar, ik maak me juist grote zorgen omdat de mijne nu alleen maar gevoelig loopt.

In mijn ogen is gevoelig lopen ook kreupel, of zie ik dat verkeerd.

Ik denk ook direct aan bevangenheid omdat ik dit een jaar of 2 geleden zo vaak aan de hand heb gehad. Maar er zijn natuurlijk nog veel meer redenen op te noemen waarschijnlijk, maar ik weet er zo gauw geen.

Wie kan er meer redenen van gevoelig lopen aangeven (bij een paard dus dat al van de ijzers af is en goed liep al een tijdje).

Groeten,
Ingrid

Hoi Joke,

Ik heb in Noorwegen dus het Dole paard gezien. Er hoort een streepje door de o, maar die kan ik even niet vinden op het toetsenbord, dus lees Dole met streepje graag .

Maar wat een mooie paarden zeg. Mijn moeder zag ze op foto en video en zei direct; zo eentje had je mee moeten nemen!
Ha ik had wel gewild hoor.

Die wij zagen waren van een oud soort, ik geloof Tun-dole of zoiets dat die mevrouw vertelde.
Ik heb gezocht in mijn boeken, maar lees alleen een snelle verwijzing dat er Fries en Fell in zit, maar meer niet erover.

Joke, heb jij meer informatie (of iemand anders) over dit ontzettend mooie kleine trekpaardje?

Groeten,
Ingrid

jo schreef op dinsdag, 13 juli 2004, 11:16:

O ja, we begrepen al snel dat je een y uitspreekt als een u, dus ik verstond Tun-dole, maar Tyng ziet er al meer noors uit.

Mooi land ook trouwens hoor. En zoals ik al zei, geen JKK te vinden.

Maar ik heb hele mooie foto's van die paardjes gemaakt. Het waren inderdaad net kleine Belgen (ook qua kleur deze).

Maar jammer genoeg dacht ik dat ik ze thuis wel in een paardenboek had staan. Niet dus. Ga dus straks aan het zoeken hoor. Als ik niets vind, dan meld ik me weer.


Ja kan ik inkomen. Deze 4 stonden bij ons berghotel en waren ook zo lief. Zagen ons staan en kwamen direct kennismaken. Deze mensen deden er niets meer mee. Ze stonden er gewoon voor de liefhebberij en vooral om te knuffelen en te kijken. Ze stonden op een rotsachtig stuk, zonder ijzers. Eentje had een heel stuk van zijn hoef eraf, maar liep nog keurig hoor. Kennelijk kan het allemaal veel meer leiden dan wij denken met die hoeven. En hard taai gras ook.

Groeten,
Ingrid

Hoi,
Hier staat geen zevenblad langs de weg, maar fluitekruid. Overigens zijn dat ook witte schermbloemen. En lijkt ook op zevenblad. Maar of fluitekruid nu nog volop bloeit? Ik weet het eigenlijk niet. Is in mei in principe.

Zonder foto is het inderdaad wel moeilijk. Kun je niet proberen een foto te maken? Je mag deze gerust aan mij mailen, misschien kom ik er dan uit.

Groeten,
Ingrid