joop schreef op zondag 27 maart 2011, 10:35:


Beter Letje... veeeeeeel beter. Nou, die neem ik dan een andere keer, OK?
Op je gezondheid! Thanks!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Interessante stelling trouwens.... een trauma bedekken d.m.v. training: goed gedrag.

Maar Piet... er hoeft dus maar heel weinig 'fout' te gaan.... en het gedrag komt direct weer terug. Ik heb het vermoeden dat je trainingstijd veel korter zal zijn om het voor jou gewenste gedrag weer terug te krijgen. Helaas is het ook zo dat jíj dit kunt... en Shiny het van jou accepteert. Bij andere mensen gaat het dus 'fout'.

Hetzelfde maak ik hier mee met Noppes. Hij heeft geleerd om NIET tegen mensen op te springen. Bij mij doet hij het niet. Bij Jules glipt het er nogal eens tussendoor.
Per slot is het nog steeds een jonge en vooral enthousiaste hond.
Bij bezoek?? Pfffff..... Bezoek reageert anders. Vinden het wel of niet leuk.... dus ofwel wordt hij weggeduwd... of aangehaald... (is beiden aandacht!! = beloning!) maar de enige juiste reactie: NEE!!!! en de handbeweging voor LAAG... wordt niet gegeven.
Kan ook niet... want bezoek weet het simpelweg niet. Ik kan het ze niet kwalijk nemen.

Het komt erop neer, en dat is met Shiny en jou dus kennelijk nu ook het geval, dat wij wél met onze dieren kunnen omgaan, ze trainen en met positief resultaat eindigen... maar in feite andere mensen het verpesten. Paard/Hond wordt beloond voor het ongewenste gedrag. Tis weer gelukt... dus de volgend keer bespringen we weer de visite/draaien we de kont toe bij het zien van een halster.

Qua karakter denk ik dat we Noppes en Shiny wel kunnen vergelijken.
Intelligent, zelf denkend, zelf dingen uitvindend... zichzelf ontwikkelend.
Lief, aanhankelijk, trouw.... maar ook een hele sterke eigen wil.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Monique Meijer schreef op zondag 27 maart 2011, 16:39:


Kan ik me voorstellen. Waar ik mee te maken heb is o.a.: eigenaren van hond die altijd loopt te blaffen buiten, niet fatsoenlijk aan 'n riem kan lopen maar een trektuig aanheeft, hond die alles vermoord wat ie ziet, hond die wordt overvoerd met 'lekkers' zodat ie 2 x zo zwaar is als normaal. Kan nooit alleen blijven. In de auto is een bench, alleen daar is hond rustig. Deze hond kan zelfs niet 'n paar uur bij andere mensen... want ze is gewoon niet te hanteren. Wel stapelgek op haar baas.... verlatingsangst.

Volgende eigenaar: hond in redelijke conditie, luistert goed, krijgt helaas koekjes etc.etc. gewoon van de tafel regelrecht in z'n muil gegooid.
Nog 'n eigenaar: komt hier met hond die zo abnormaal dik is dat ie net zo breed als lang is.... en niet meer normaal kan lopen door de dikkigheid. Persoonlijk heb ik medelijden met deze hond. Pas vijf jaar oud, maar vrees dat deze hond niet echt oud zal worden.

Wat moet je doen? Eerst de mensen opvoeden Monique? Heeft geen enkele zin.
Je hoeft alleen maar te kijken hoe ze zelf hun dieren behandelen, te eten geven en hoe ze ermee omgaan... en je weet genoeg. Let wel: het is goedheid, in de heilige verondersteling dat ze het goed doen.
Het is precies hetzelfde als paarden niet goed opvoeden, overvoeren met allerlei rotzooi etc.etc.etc.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Helemaal mee eens hoor Karin, ook ik vertel wel dat hij bepaalde dingen niet mag.
En te eten geven gebeurd al helemaal niet.
Ook Noppes heeft een ingebouwde schooifactor, maar die gaan we echt niet ontwikkelen hoor.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Monique Meijer schreef op zondag 27 maart 2011, 23:21:


Ow, maar dit gebeurd ook niet met onze dieren! Nee zeg, kom nou!
Nee... ik vertel net zo goed dat bepaalde dingen niet mogen.
Maar nu krijg je het geval dat iemand niet zo van honden houdt... en zeker niet de capaciteiten om b.v. Noppes van zich af te houden. Nou, op dát moment wint Noppes.
Tuurlijk probeer ik dat te voorkomen. Door dit te vertellen. En 1 keer zie ik het en ben op tijd... en de 2e keer gebeurd het weer. En iedere keer als zo'n persoon opstaat of iets doet... ziet Noppes 'n kans. Dan ben je wel haast verplicht om je hond vast te leggen, want je krijgt mensen die er niet mee om kunnen gaan.
En hier is het nogal lastig... omdat er veel verschillende mensen komen.
Aan de ene kant wil ik Noppes niet a-sociaal maken... en aan de andere kant wil ik gewoon niet dat het verpest wordt, snap je? Beetje dilemma.

De vuurproef is straks nog 'n stel gasten die zelf een hondje bij zich hebben...)
Ik zie de bui al hangen hoor....

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Het Indiase paardenras Kathiawari balanceert volgens de nationale krant van India op het randje van uitsterven.

De Times of India meldt in een artikel dat raszuivere Kathiawari paarden, van origine een kruising tussen Arabische paarden en Indische pony's, bijna onvindbaar zijn. In totaal zijn er nog slechts zo'n 80 tot 100 raszuivere paarden van dit ras in leven.

Onderzoeker Dr Pankaj Valvai denkt dat het ras daarmee op het punt van uitsterven staat. "Tijdens mijn acht maanden durende onderzoek werd ik onaangenaam verrast door het feit dat er nog slechts 80 tot 100 raszuivere Kathiawari paarden zijn."

"Kathiawari zijn zeer gehard en hebben minder voedsel nodig dan andere paarden. Ze zijn over het algemeen zeer vriendelijk en aanhankelijk. Het ras heeft al groot kenmerk dat de punten van de oren naar binnen gedraaid staan. De Kathiawari komt voor in alle kleuren, behalve zwart. Vos is de meest voorkomende kleur, gevolgd door bruin, blauw roan, kastanjebruin en levervos. Bonte paarden komen eveneens voor, maar zijn zeer zeldzaam."

De Kathiawari werd voor het eerst gefokt in de veertiende eeuw, toen Arabische paarden werden geimporteerd tijdens de opkomst van het Mogoelrijk.
De paarden waren recentelijk nog onderwerp van gesprek tijdens een seminair op de Universiteit van Saurashtra.

Bron: http://www.horsetalk.co.nz

http://www.equestrian-india.org/

http://www.youtube.com/watch?v=u0l6C8VBWtM

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Je meent het????

Krijgen we na de haarloze katten (Spynx: In Frankrijk,Engeland (bij Devon Rex) en in Canada verschenen haarloze kittens in nesten van gewone, kortharige huiskatten en andere rassen. In Canada heeft men belangstelling voor dit type en er een fokprogramma voor ontwikkeld. Dit begon in 1966 in Ontario, toen een zwartwitte huiskat een haarloos katertje ter wereld bracht. Men neemt aan dat de Azteken haarloze katten bezaten. Ook werden er aan het einde van de 19de eeuw enkele Mexicaanse haarloze katten vermeld, maar deze stam is vermoedelijk uitgestorven)

en honden nu ook al haarloze paarden???

Genetische fokfoutjes waar weer op doorgeborduurd wordt?

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Piet schreef op dinsdag 29 maart 2011, 23:52:


Het bestaat ja.

/

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Ans Jondral schreef op donderdag 31 maart 2011, 18:39:


Zoooooo....... paar keer niet getraind.... misschien de training in haar koppie 'n plekje gegeven.... eh voila!


Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Jeetje Muriël.... dat is verdorie snel gegaan!
Sterkte joh.... het went nooit.

;-((

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

) Hehe.... ook eindelijk een gezicht bij al die schrijfsels!
Zo... je hebt 't gedaan! Een mijlpaal en 'n hele ervaring. Gefeliciteerd daarmee!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Piet schreef op vrijdag 1 april 2011, 13:09:


Kan zijn dat je ooit het verhaal van onze laatstgefokte Paint hebt gelezen? JJ?
Had een buikoperatie ondergaan, wegens 1 hoog in de buikholte achtergebleven testikel. Niet ingedaald dus. Na 14 dagen kliniek nog 1 maand op stal te houden.
Mooiste weer van de wereld dus ik strimde gras voor hem met de bosmaaier.
Iedere dag flink gras in die box... voor als hij weer naar buiten zou mogen, om dán koliek van de groene overdaad te voorkomen.

En ja... ineens allemaal bulten. Begon rond z'n mond... daarna hebben ze zich rap verspreid over het hoofd, hals, en via de benen naar beneden. Vlak achter de singelplek stopte het. De rest van het lijf dus nauwelijks. Z'n ogen gingen tranen en ik dacht: allergische reactie. Als het de luchtwegen aantast (en daar begon het op te lijken!) slaat ook de luchtpijp dicht. Ik vertrouwde het niet en wilde zo niet de nacht ingaan dus een DA gebeld.
Die heeft meteen Cortico's gespoten, zo gevaarlijk leek het toen wel.

Moet zeggen dat na die spuit (bijwerking kan trouwens acute HB zijn!) het eigenlijk snel weer verbeterde. De bulten hebben er nog wel een dag gezeten, maar de traanogen en het moeilijke ademhalen was vrij snel weer redelijk normaal.
Je hebt dus eigenlijk geen keuze.

Wat het geweest is????? Geen idee... geen insecten zoals b.v. rode mieren kunnen vinden, ik dacht zelf aan een meegemaaide scherpe boterbloem of zo...

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Marge schreef op zaterdag 2 april 2011, 17:32:


Het zijn de raaigrassen die het meeste fructaan op kunnen slaan/aanmaken.
Wij noemen het 'Turbogras', geschikt voor koeien. Soms lijken die weilanden eerder blauw als groen, door de vele mest die eroverheen geflikkerd is, of geïnjecteerd.
Kleigronden zullen nog vetter gras geven. Mooiste is gras van verschraald land, eigenlijk land wat voor boeren niets waard is.
Nog schone bermen te vinden in je omgeving? Meer kruiden?

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

De Australiër Steve Clibborn had zijn zes jaar oud paard eigenlijk al opgegeven. Diamond Mojo leed aan hevige kolieken (een dodelijke darmaandoening) en de veearts zag de toekomst van de knol somber in. Een flinke sloot bier bracht evenwel redding.

"Ik heb 23 uur onafgebroken aan de zijde van mij paard doorgebracht", zo vertelt Steve. "Niets bleek te helpen, tot ik mij een oud verhaal van de aboriginals herinnerde. De zouden zieke dieren genezen hebben met zelfgebrouwen bier".

Flinke boer
"Ik besloot het erop te wagen en voerde mijn Diamiond Mojo een flesje XXXX-bier. De stakker liet meteen een stevige boer en zag er als bij wonder een stuk beter uit. Ik ontkurkte snel nog een paar flesjes".

Gas
De volgende dagen gaf Steve zijn paard hetzelfde 'medicijn'. Diamond Mojo liet het zich welgevallen en herstelde zienderogen. Wellicht is de maag van het paard weer naar behoren gaan werken door het gas in het bier. "Intussen ben ik weer overgeschakeld naar water want die bierkuur begon me een aardige duit te kosten", aldus Steve Clibborn.

Bron: ad.nl

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Hoi Myr, mijn ervaring is dat dit klopt ja. Maar geen zware, dikke, duidelijk zichtbare ringen. Meer wat lichtere, die duiden op een voerverandering, leefverandering, dat soort dingen. Wat ik 'traumaringen' noem is wel te wijten aan HB.
Je ziet ze 'net aan' zeg maar.... hoop dat ik het duidelijk heb omschreven

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.