Mijn KWPN-merrie heeft heel de winter buiten gestaan (24/7) zonder deken en ze had nergens last van. Ikzelf heb een zeecontainer (wielen eronder gemonteerd want dat moest van de gemeente) als schuilstal, maar mijn merrie gaat er eigenlijk nooit in staan.

Groetjes,
Linda

Gefeliciteerd dat je wat meer over je angst heen bent!! :)
Hoe is dat zo gekomen, heb je Bach Bloesems gebruikt of komt het echt gewoon uit jezelf?...

Noy1 schreef op donderdag, 17 juni 2004, 12:45:


Ik heb mijn paardje in de winter onbeperkt hooi gevoerd, haar dagelijkse portie muesli en ik voer altijd nog bij met gezonde dingen als appels, wortels, soms wat brood. Verder heb ik nog een liksteen hangen met veel vitaminen erin, maar die gebruikt ze eigenlijk nauwelijks.

Groetjes,
Linda

Ilona Kooistra schreef op donderdag, 17 juni 2004, 15:58:


Gaat best goed, ze is nu een weekje terug en de eerste 2 dagen liep ze al veeeel beter. Ik had al zo'n vermoeden dat het meer met de spieren te maken zou hebben en ik denk dat ik daar toch gelijk in krijg. Aan haar hoeven is eigenlijk niet veel te zien en gelijk toen ze terug stond op haar oude plekje ging ze stappen, draven en zelfs galopperen (tja, het leek dus niet echt erop dat ze pijn in de hoeven had, ik laat nog wel een keer de hoefsmid komen binnenkort). Maar ze loopt nu eigenlijk al weer bijna als vanouds, ik stuur haar niet terug naar de training...Eddy Modde is 12 juli weer terug uit Amerika dus ben ik van plan om haar daar nog goed te laten doorrijden zeg maar. Zal vast wel lukken want het Parelli-principe kent ze natuurlijk al. Waarschijnlijk heeft ze bij deze training gewoon te veel moeten doen, is er te veel van haar gevraagd en heeft ze last gekregen van haar spieren (ze moest ook veel werk doen in de roundpen). Verder is ze nog een beetje 'doods', geestelijk gezien reageert ze niet meer zo sterk op me als voorheen, maar ik denk dat dat na een keer level 1 weer snel te doorlopen wel weer overgaat. Ze sluit zich nu nog af voor mij eigenlijk, vind ik natuurlijk verre van prettig maar ik denk niet dat die sterke band die we hadden nu ineens weg is. Het heeft gewoon even tijd nodig. Ik vraag nu even niks van haar, geen verwachtigen, geen oefeningen, gewoon alleen samenzijn...dan komt het vast wel weer goed

Jij hebt er trouwens ook een mooie aanwinst bij zeg! Een echte hengst joh...heel mooi beestje om te zien (Tamara zou spontaan verliefd worden denk ik hahaha)....

Groetjes,
Linda

Piet schreef op vrijdag, 18 juni 2004, 19:56:


Mijn paard is nu net iets ouder dan 4 jaar en deed het voorheen ook regelmatig. Bijvoorbeeld met eten, dan ging ze met een voorbeen wiebelen en ook als ze een oefening deed en een beetje je zat uit te dagen (of geen zin had in de oefening)

Het is nu veel minder, vooral tussen de leeftijd van 2,5 en 3,5 jaar deed ze dit veel. Bij hoeven uitkrabben ook wel eens, dat is wat lastiger, dus zorg dat je paardje daar geen gewoonte van maakt om het bij het hoeven uitkrabben ook te doen

Groetjes,
Linda

Isabel van der Made schreef op donderdag, 24 juni 2004, 22:05:


Dat denk ik dus ook, zou ook niet handig zijn...als je naar wilde paarden (en/of andere vluchtdieren kijkt), die stoppen op een gegeven moment toch echt wel. Zouden ze dat niet doen dan maken ze zichzelf alleen maar moe en dus zwakker voor de volgende 'vlucht' (die er ongetwijfeld wel een keer zal komen). Rest de vraag: "Wat is het dan dat de ruiter doet of niet doet, waardoor het paard toch door blijft rennen?"...tja, kan van alles zijn natuurlijk. Waarschijnlijk is de ruiter zelf dan nog te veel opgefokt en geeft dit toch door aan het paard...of zijn er mensen hier die vinden dat ze wél heel rustig zijn en toch blijft het paard rennen?

Overigens van de week nog een documentaire gezien over vluchtdieren. Ze weten dondersgoed wanneer ze wel en/of niet weg hoeven te rennen. Veel vluchtdieren tergen hun belagers zelfs door gewoon dichtbij te gaan lopen, ze voelen aan wanneer het te gek wordt en wanneer het dus echt de tijd is om daadwerkelijk te rennen. Het lijkt me dat ze dan ook wel aanvoelen wanneer ze weer kunnen stoppen...vindt het wel een interessant onderwerp. Kunnen we daar als ruiter nog iets mee misschien?...vast wel

Groetjes,
Linda

HannahFroukje schreef op vrijdag, 25 juni 2004, 12:42:


Vast wel Frouk, je hebt al zoveel geduld met Toroppie
De tijd die je in hem steekt zal toch op een gegeven moment wel beloond worden? En hij is al een stuk rustiger geworden... :)

Groetjes,
Linda

HannahFroukje schreef op woensdag, 7 juli 2004, 19:53:


Ik heb dat met mijn fjord meegemaakt. Lekker ontspannen stappen in de polder en ineens stond ie stil. Neusgaten wijd en snuiven als een gek. Toen ik zo eens langs de weg keek bleek er een zeil te liggen met (waarschijnlijk) een koe eronder. Hij was er niet langs te krijgen, tenminste, niet toen ik erop zat. Ik ben toen afgestapt maar zelfs aan de hand was hij er moeilijk langs te krijgen. Misschien dat oudere paarden er meer associaties bij hebben (meer dood meegemaakt waarschijnlijk) en zijn jongere paarden daar wat onverschillig mee? Mijn fjord was toen een jaar of 12 dus het kan ook met leeftijd te maken hebben misschien, een herinnering en associatie bij de geur van het kadaver?...

Groetjes,
Linda

Wat mij opvalt is dat niemand op het idee komt dat de vacht zich ook geleidelijk aan 'ontwikkelt'. Ik doel hiermee op het feit dat een paard onder de 2 jaar toch een wat andere vacht heeft als die van een 3-jarige, tenminste, dit heb ik bij mijn eigen paardje wel gezien. De vacht voelde toen ook anders aan en het duurde iets langer voordat ze de winterharen kwijt was. Nu heb ik hier en daar ook gehoord dat een paard pas de eigenlijke kleur krijgt vanaf het tweede jaar, ik kan me voorstellen dat de vacht dan dus ook 'anders' wordt. Of is dit te ver gezocht misschien?

Zomaar een overdenking hoor, maar ben wel benieuwd hoe anderen hierover denken en dan vooral de mensen die een veulen hebben zien opgroeien zo tot en met het derde jaar...

Groetjes,
Linda

Marina schreef op woensdag, 28 juli 2004, 18:31:


??? Er staat in de boekjes volgens mij niks over met de cs op de leadrope tikken hoor...wel op de grond tikken. Snapt je paard het dan nog niet dan zachtjes aanraken/tikken bij de borst. En elke beweging achterwaarts belonen, al is het maar een gewichtsverplaatsing in het begin...

Groetjes,
Linda

Boomloze zadels zijn ideaal hoor. Ze zitten heel lekker voor jezelf en voor je paard. Het feit dat je een wat kleiner paard hebt (een Haflinger) is nog gunstiger, ze schuiven namelijk niet tot nauwelijks bij een paard van 1.45 m ongeveer. Dus ik zou er zeker voor gaan...

Groetjes,
Linda

Op welk moment loopt je paard precies weg?
Is dit op het moment dat je je voet in de beugel steekt of ervoor of juist erna?
Als het het moment is waarop jij je been omhoog wilt doen, zou je die beweging net zo vaak kunnen herhalen totdat je paard een keer stil staat. Dan even rust en na een minuut of 5 weer een keer proberen. Net zo lang totdat je paard er niet meer van onder de indruk is. Ik zou dit ook stapje voor stapje aanpakken en zeker niet gelijk als erop gaan zitten als het je paard lukt om stil te blijven staan. Eerst maar eens een paar keer bewijzen dat er niks ergs gebeurt

En kun je je paard niet voor een muurtje of een hek of iets dergelijks zetten zodat je paard niet naar achteren kán lopen? Mijn paard vond het schuiven van het zadel eng en spurtte dan naar voren, misschien dat jouw paard een bepaalde beweging niet prettig vind en daardoor 'getriggert' wordt...waar je ook aan kan denken is dat je paard ervaren heeft dat het uit balans raakt wanneer je opstijgt. Een opstapje is in dat geval inderdaad ideaal. Of schommel je paard even heen en weer zodat ze de kans hebben om zich 'schrap te zetten' voordat je opstijgt. Verder wat Jo al zegt, rustig aan doen (heel belangrijk) en uit proberen te vinden wat je paard niet prettig vindt. Meestal lopen ze echt niet zomaar achteruit en is er een gegronde reden voor waarom ze zoiets doen.

Ook belangrijk: Als je eenmaal zover bent dat je op kan stijgen zonder problemen, LANG stil blijven staan...even niks doen. Op die manier loopt je paard niet gelijk weg zodra jij in het zadel zit en lopen ze ook niet weg bij het opstijgen...

Groetjes,
Linda

Huertecilla schreef op zaterdag, 7 augustus 2004, 10:25:


Sorry, maar mijn ervaring is toch écht anders hoor! Er zijn altijd uitzonderingen (dit is mij verteld door degene die de Barefoots verkoopt, ik heb zelf van alles geprobeert met dit zadel) en mijn Barefoot schoof zelfs als ik een opstapje gebruikte (dan hijs je je ook niet aan je zadel op). In grote lijnen dus met je eens maar op dit gebied niet, het kan dus wel degelijk schuiven met een goede onderlegger, singel en opstapje (dan moet ik er wel bij zeggen dat het hier een jong paard betrof hoor)...

Groetjes,
Linda

Huertecilla schreef op zondag, 8 augustus 2004, 11:03:


Ik ga hier zelfs niet eens meer aan beginnen om hier fatsoenlijk op te reageren hoor. Tis werkelijk ongelooflijk hier op het forum, je kan nog niet even een ervaring delen of er wordt gelijk alweer als een dolle hond op gesprongen. Wat wil je nou eigenlijk? Als je je eigen mailtjes terug leest, krijg je dan niet sterk het idee dat je hoe dan ook je gelijk wilt halen?? Want als ik het zo terug lees zie ik wel degelijk zo'n reactie en weer eens een lekkere afkraking t.o.v. iemands ervaringen/belevingen. Opstapje, geen opstapje, lomp hangen e.d., daar gáát het hier toch helemaal niet om?! Het gaat om ervaringen uitwisselen en delen als iemand iets wil weten (in dit geval: de ervaringen met een boomloos zadel)...dat is niet wat er nu gebeurt. Nu post iemand zijn/haar ervaringen en wordt er gelijk weer een lading met meningen over hoe die persoon handelt op los gelaten. Laat maar zitten, tis duidelijk dat je hier niks 'zomaar' kunt posten...nog niet eens je eigen ervaringen om een ander te helpen want daar wordt lukraak overheen gewalst. Iets wat er nu ook weer aan zit te komen uiteraard, omdat sommige mensen dat nu eenmaal niet kunnen laten. Ik zeg 'tot ziens maar weer', laat het rusten, laat iemand in z'n waarde en laat degene die om advies vroeg bepalen of ze wat met de informatie kunnen...

Groetjes,
Linda

Inderdaad, bedankt Carolien!
Het ging mij in dit geval niet om het mij geraakt voelen maar over de algemene manier van reageren hier op het forum. Waarom moet alles altijd zo kritisch gelezen worden, is dat nu echt altijd nodig? Dáár gaat het mij in dit geval om...en ik constateer alleen maar dat hier vaak mensen hun mening/ervaringen opschrijven en er dan vervolgens weer mensen zijn die daar een heel ander verhaal van gaan maken. Dit vind ik niet altijd nodig, ik deel gewoon mijn ervaringen/meningen. Ik vind het alleen zo jammer dat er dan weer reacties op gegeven worden die niet nodig zijn en die van het eigenlijke onderwerp afdwalen. Daar help je de betreffende persoon niet mee en de sfeer ook niet. Dit geschreven hebbende zonder enige emotie houd ik het voortaan toch maar voor 80 % bij lezen

Groetjes,
Linda