marjolijn schreef op vrijdag, 8 oktober 2004, 17:35:


Laat me raden: Hempfling?
Marianne

T de Bakker schreef op vrijdag, 8 oktober 2004, 17:24:


Euh.... bommetje geploft??

Ik vind het een mooie foto en hij blijft STAAN!

er zijn er hier zat die nog met bit rijden............. of die niet zonder durven i.v.m. het drukke verkeer of om andere redenen.

En ik als beginner "durf dit ook nog net aan", tenslotte ken ik het beestje nog helemaal niet zo goed, ik zou wel eens overwachts langs willen gaan en tellen hoeveel er MET en hoeveel er Zonder bit de straat op gaan, tussen de vrachtwagens en gillende ambulances door.......

ben niet boos, maar vind het wel onzinnig dit....:):):)

richard schreef op vrijdag, 8 oktober 2004, 17:32:

Van mij mag je door naar de volgende ronde!

marjolijn schreef op vrijdag, 8 oktober 2004, 17:46:


Mooi - wat is de hoofdrpijs?

Marianne schreef op vrijdag, 8 oktober 2004, 17:55:


plakplaatjes voor boven je bed

Ingrid den Ouden schreef op vrijdag, 8 oktober 2004, 17:13:


Ben ik nou in de war? Ik dacht dat Ttouch een bepaalde vorm van massage is?
Piet

hoi hoi,

ik heb ook een eigen paard het is een fries en die heet Jilles het is echt een lievertje!
maar ik had eerst een halflinger maar die overleed.....
maar nou ja ik heb tocg nu nog een ader paard daar ben ik ook heel erg trots op natuulijk.
Nou dit was mijn bericht doei doei!

charelle schreef op vrijdag, 8 oktober 2004, 18:14:


Heej charelle, leuk joh, gefeliciteerd, hopelijk heb je nog veel plezier van je paard....

succes
en welkom hierzo :)

Piet schreef op vrijdag, 8 oktober 2004, 17:24:


O ja, kan dit ook vertaald worden, anders moet ik eerst het engels woordenboek weer even opzoeken. De rest is netjes wel vertaald door jullie .


ja dat dacht ik al wel haha.


Ja ik kom zeker eens kijken. Wil niet zeggen dat ik ook daadwerkelijk ga clickeren, maar ik wil het wel dolgraag zien. Misschien gaat Remco het ook al veel minder zweverig vinden. Toen zijn schoonzus bezig was met Ttouch eerst bij mij (aarden) en toen bij Isabella is hij maar weggelopen. Dat soort ongein gaat er bij hem echt niet in .

Clickeren is dan denk ik wat minder zweverig en zal hem dus zeker interesseren. Ik denk ook bij nader inzien dat het beter bij Remco zal passen. Vooral op de kar zal het misschien heel handig zijn sowieso. Nu is het soms moeilijk belonen als ze wat goed doet. Je kunt niet net zoals je erop zit even een aai over de manen geven. Alleen met de zweep kun je aaien zeg maar (maar dat doe ik ook als ik eigenlijk een corrigerende tik moet uitdelen; dus dat verschil zal ze ook niet echt voelen ).

Groeten,
Ingrid

richard schreef op vrijdag, 8 oktober 2004, 17:32:


Richard, je begrijpt er niet veel van. Hebben we nu helemaal voor niets met je zitten chatten?
Jij bekijkt dingen vanuit JOUW referentiekader. Bang om er overheen te kijken denk ik.
Ook een paard op de bank kan wel eens heel erg natuurlijk zijn, maar kennelijk is veroordelen jouw sterkste punt, en ik ben wel boos, niet zoals jij die steeds maar schrijft ik ben niet boos hoor, wat ben je dan in godsnaam, verdrietig soms?? Ben je wel in staat om over grenzen heen te kijken?
Ben je wel in staat om te kijken WAAROM een bit? Gaat het niet om je eigen angst?
Lees de stam van de holebeer eens van Jane Auwel, wie weet kun je dan iets meer over grenzen kijken die cultuurgebonden zijn.

Groeten Esther,

Marianne schreef op vrijdag, 8 oktober 2004, 17:33:

Hihihi, het leven is af en toe zo simpel he.

Ik ben ook een echte muts hoor. Ik kan van een mug een olifant maken. Maar een probleem is er echt wel, maar ik denk dat ik veel te moeilijk ben gaan denken met al jullie goede raad (niet alleen de laatste dagen, maar ik bedoel over het anderhalve forum jaar heen), ben teveel boeken gaan kopen en gaan lezen en alles maar half, omdat ik dus eigenlijk liever tussen die beestjes zit en bij mooi weer dus niet toekwam aan al dat lezen. Met een boek het bos in kan ook nog, Isabella om me heen grazend. .

Net was ze overigens weer zo maf als een deur en was nat van het zweet, gaf bijna een triompf kreet toen ik langs kwam. Ik stond haar ook zeer verbaasd aan te kijken, wat een herrie uit dat kleine beest. Er kwam nog een verontwaardigde HUHUH achteraan. Alsof ze wilde zeggen : nou ben je daar eindelijk weer !!!

Hmmm we zijn echt een vreemd stel hoor. Nu kennen jullie alleen het probleem van ons, sommigen kennen meer verhalen van mij. Maar ik heb al hele bijzondere dingen met haar meegemaakt door de jaren heen. Ze kan wijzen met haar neus wat ze wil, gras, jeuk daar of net wat. Ze heeft me ooit geroepen en gewezen op het paard van de buren dat net een "ongelukje" had gehad en op 3 benen stond (dankzij kordaat optreden viel het later erg mee met dit paard), ze heeft me gehaald toen het konijn losgebroken was, ze heeft gestolen brievenbussen teruggevonden die wij na een hele ochtend zoeken met de hele buurt niet gevonden konden krijgen. Ze is echt een heel bijzonder paardje. Ze staat gewoon op mij te wachten, tot ik ze weer op een rijtje heb denk ik zo

Ai nu wordt ik toch ook wel erg zweverig (hahaha).

Groeten,
Ingrid

Piet schreef op vrijdag, 8 oktober 2004, 18:10:

Ja soort van zeg maar. Is wel de "zweverigste" vorm van NH denk ik. Het gaat met energie, aarding van je paard en drukpunten gepaard. Maar het fijne weet ik er dus niet van, vandaar dat het voor mij ook vaag is. Was aan het lezen in het boek het paard als partner. Daar staat het ook in, evenals Parelli, Voest, Hempfling, centered riding Sally Swift, enz. Maar bij TTouch en TTeam dacht ik, ja dat lijkt me wel wat. Weer dat lekkere rustige he terwijl de eekhoorns naast je een nootje begraven :lol:

Groeten
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op vrijdag, 8 oktober 2004, 18:47:

Oh Piet voordat je in het toetsenbord klimt: ik bedoelde in Remco's ogen he. Ik vind niets hier zweverig, dus clickeren ook zeker niet !!!

Bij het huifbed vinden ze onze hele cursus maar zozo.
Vooral de eigenaresse van Iwan was even van haar stoel gesprongen toen onze instructrice hem even stampvoetend ging aanpakken. Iwan ging bang achteruit (les geleerd volgens haar), maar die eigenaresse stond zeer verbrouweerd aan de kant: zo ga je toch niet met mijn paard om; daar wordt hij bang van hoor !! Ze hebben haar ook terug moeten duwen en sinds die tijd wil ze niets meer met dit "zweefgedoe" te maken hebben. Net Remco dus.

Groeten,
Ingrid