Ook effe voor alle duidelijkheid,

Ik zal uitleggen waarom ik zelf ben "weggegaan".

Kijk, er zijn natuurlijk altijd 2 kanten aan een zaak, er zijn altijd mensen voor of tegen iets. Da's ook niet raar. Maar hier blijft men maar bakkeleien over hetzelfde. Er schijnt geen middenweg te (mogen) zijn.

Natuurlijk paardrijden, het klinkt zo mooi, zo vriendelijk, zo logisch. Maar ik vraag me af hoe logisch dat eigenlijk IS in Nederland. Alleen het feit al dat je in Nederland een paard wilt houden is niet natuurlijk. Dat je't dan wel DOET, houdt sowieso in dat je een aantal concessies moet doen, en dat je goed moet kijken naar of je paard wel aan z'n trekken komt in de situatie die jij voor het paard - hopelijk zo optimaal mogelijk - hebt uitgezocht. Ik vind dat daar te rechtlijnig mee omgegaan wordt hier. Dekens "mogen" niet, hoefijzers "mogen niet", een paard in een stal "mag niet", ...

Kijk ik SNAP al die dingen wel (mijn paard heeft ook geen hoefijzers, krijgt ook geen deken, staat trouwens 's winters wel in de nacht in een stal). Maar de toon van de discussies, waarom die op zo'n onverdraagzame manier gevoerd worden, nee, ik vind het te rechtlijnig, te zwart-wit, en met te weinig respect voor mensen die hun paard ook maar het beste proberen te bieden.

Dan zijn er nog andere onderwerpen, waar de discussies me op bepaalde momenten erg bevreemden. Want bepaalde dingen "moeten" natuurlijk, op andere gebieden is daar dan opeens weer helemaal geen belangstelling voor of wordt de algemene houding hier en daar zelfs puur negatief met alle scherpe discussies vandien. Over (ooit) kunstmest, fytotherapie, vitamines en mineralen bijvoeren (naar mijn idee hier en daar toch wel eens handig), heel recent , ook een voorbeeld, natuurlijk ontwormen. Ik kan er dan niet aan ontkomen dat ik denk: "Ehm jongens/meiden ..... we wilden toch graag zo natuurlijk bezig? Geldt dit dan nu opeens niet meer?". Waarom op z'n minst niet een beetje belangstelling ervoor? Een open mind? Ik mis dat hier en daar echt. Natuurlijk paardrijden lijkt zich vooral te beperken tot dat het beessie vooral geen ijzers mag, altijd op de wei moet en geen deken aan z'n bast mag voelen (als je Z-dressuurwedstrijden met je paard wilt rijden ben je dan dus gewoon uitgel*ld, nou zit daar hier volgens mij ook niemand mee, tenzij je ZZdressuur rijdt zonder bit, maar goed, dat even terzijde). Oh ja, en inderdaad, absoluut geen bit in (nu "mag" ik dat dacht ik gelukkig wel, want ik ben level 2, ...). Het schiet voor mij z'n doel ruimschoots voorbij. Vooral de toonzetting van veel discussie daar heb ik dan moeite mee.

Niet dat altijd alles door iedereen maar afgekraakt wordt. Maar ik lees weinig voorbeelden van mensen die nader tot elkaar komen. De trent om in de discussie te verharden, beetje afzeikerig te worden, gaan katten, die kom je hier keer op keer weer tegen en ik kreeg daar schoon genoeg van. Uiteindelijk kwam ik zelf dus tot de conclusie dat ik anders over deze zaken denk. Voor mij is het natuurlijk zo natuurlijk mogelijk, natuurlijk! Maar ik wil ook weer niet te zwart-wit gaan denken. Dat kom ik hier veel teveel tegen, zowel in pro- als contra-discussies.

Ik heb het opgegeven en ben dus opgestapt, heb sindsdien ook niet meer gepost. Ik zeg zelf liever, bij veel paardrijden draait het om de ruiter, zit m'n jasje goed, zit m'n dasje goed, hoe ziet het plaatje eruit, presteer ik wel genoeg, heb ik het doorzitten al onder de knie? Bij natuurlijk paardrijden draait het bij mij om het paard. Is hij je vriend? Is hij gelukkig? Kun je met hem communiceren (hoe dan ook!)? Hebben jullie lol samen? Zorg je goed voor hem, en kijk je eerlijk naar wat het beste voor hem is. Ben je daar tevreden mee? Is hij daar ook tevreden mee? Voor mij kan dit van alles inhouden:

* Hem een dekentje op doen omdat hij anders gaat hoesten
* Hem geen dekentje op doen omdat je denkt dat hij dan sterker wordt.
* Hem een weekje met rust laten omdat hij wat te weinig energie heeft
* Een spelletje met hem doen omdat ie dat tof vindt en leren hoe paarden communiceren.
* Hem wat bijvoeren omdat hij te mager wordt
* Hem wat vitamientjes geven omdat hij een snotneussie heeft
* Liever natuurlijk bemesten omdat je ook weleens van sporenelementen hebt gehoord
* Kunstmest strooien omdat je geen giftig JKK wilt
* Goed op hem intunen voordat je gaat rijden
* Als je een bit gebruikt, hem er goed aan laten wennen, het niet misbruiken en er voorzichtig mee zijn
* Hem helemaal geen bit in doen omdat hij dat fijner vindt
* Hem juist wel een bit indoen omdat hij graag mooi loopt (jawel die zijn er ook hoor)
* Van alles lezen over natuurlijk bekappen omdat je graag wilt dat je paard z'n hoeven goed blijven (en het mogelijk nog steeds niet aandurven)
* Hem knuffelen en aaien

Kijk eens wat verder dan dat stukje metaal of dat lappie stof op z'n rug.
Een gelukkig paard dat lol heeft in z'n leven is voor mij het meest natuurlijk, het maakt mij persoonlijk niet veel uit hoe je dat nou PRECIES bereikt. Hier schijnt dat wel het allerbelangrijkste (voor velen) te zijn, daar kan ik gewoon niet in mee. Ik ben ook liever meer die van de gezellige verhaaltjes trouwens , da's meer MIJN manier, het drukt uit hoe ik de samenwerking met m'n paard waardeer, hoe graag ik hem zie en hoe leuk ik het vindt dat hij mij graag ziet. Dat mis ik hier, de site richt zich daar ook niet op.

Afmelden kon niet helaas. Af en toe kom ik ook nog weleens kijken en lees dan met een mengeling van afschuw en hilariteit hoe jullie elkaar in cyberspace bijna de hersens in slaan.

Vriendelijke groeten allemaal en wie weet kom ik nog weleens wat lezen

***************

Frans Veldman schreef op vrijdag, 8 oktober 2004, 21:39:

Nadat ik dit gepost had, waren er inmiddels alweer een paar berichten bijgekomen. Nog even voor alle duidelijkheid, ik richtte me in wat ik schreef niet op bepaalde personen (wie de schoen past, mag'm best aantrekken hoor, als je dat wilt), maar meer op de toonzetting van veel discussies en het verloop van die discussies ... dat mensen maar tegen elkaar in blijven gaan zonder nader tot elkaar te kunnen komen of tot begrip te komen van elkaars standpunt. Wat is dan eigenlijk de zin van discussieren vraag ik me af .....

Dat nog effe voor alle duidelijkheid

Froukie

HannahFroukje schreef op zondag, 10 oktober 2004, 13:00:

Hoi Martien,

begrijp ik t goed dat er mensen in Montfort (bij Roermond?) zitten die PN werken?? en jij gaat je paardje daar stallen? ik zou daar wel graag wat meer van weten aangezien mn ouders een dorpje verderop wonen en ik best wel eens zou willen gaan kijken...
groetjes Malu

Spirithorses schreef op zondag, 10 oktober 2004, 12:04:


Bedoel je hoe ik het galopprobleem met Cherokee op zou (proberen te )lossen?
Als je Isabella van Ingrid bedoelt, dan ben ik het helemaal eens met het laatste deel van jouw tekst.
Piet

Frans Veldman schreef op zondag, 10 oktober 2004, 10:24:


Aha, dat verklaart dus eigenlijk ook wel waarom Isabella acuut goed ging lopen in 2002 toen ze hoefijzers kreeg (bij die dunne zolen , zie eerder bericht).
Maar hoe kan het dan dat in mijn geval, ze destijds op het zachte zand ook gevoelig liep (als er geen echte serieuze bevangenheid in het spel was)?

Groeten,
Ingrid

Frans Veldman schreef op zondag, 10 oktober 2004, 10:41:


De abcessen komen toch bij de kroonrand te voorschijn als ik het goed heb? Volgens mij is het dan niet vanwege een zoolkneuzing, maar iets anders wat in de witte lijn dringt en naar boven trekt (zweer of zo die niet onder eruit kan en dus naar boven eruit komt). Weet het ook niet hoor, maar vond dit vrij ernstig klinken eigenlijk.

Groeten,
Ingrid

waarom moet alles hier zo afgebroken worden. Toen ik wilde helpen met een
paard die artrose had werd ik ook afgebroken. Dan rap gaan uitpluizen wat
het middel was en jullie zaten er vreselijk naast. Heb dan niet meer willen
antwoorden op jullie vragen. Ik weet wat mijn paard had aan het middel en
daarmee uit.
Heb hier ook naar toe (sequel) gemaild en heb een vriendelijk antwoord
teruggekregen. Zeker iets om aan te werken en die me beter inzicht geeft
gegeven.

Nee, in de zool hebben we inderdaad niet gesneden. Wat is een slechte hoef? Ze zijn erg kort en plat. Hoefbevangen zou kunnen maar lijkt me toch een beetje onwaarschijnlijk. Ze krijgt naast gras alleen een liksteen en ze wordt al een tijdje natuurlijk bekapt en krijgt aardig "veel" beweging (24/7 wei(tje) en daarnaast 4/5 keer in de week 15-20 km mennen / rijden). Verder wil ze best lopen en staat ze wel recht (dit komt natuurlijk omdat ze het waarschijnlijk aan alle 4 de hoeven heeft). In de wei staat wel wat groen gras en klaver.

Mij lijkt het waarschijnlijkste dat ze zoolkneuzingen opgelopen heeft, maar kunnen hierdoor echt abcessen door ontstaan? En wat kan ik nu het beste doen, op het harde laten staan of toch in de wei? stappen op het harde of juist op het zachte? Rijden / niet rijden? Draven of alleen stappen?

En we overwegen inderdaad om hoefschoenen aan te schaffen als (tijdelijke) oplossing.

Frans Veldman schreef op zondag, 10 oktober 2004, 10:24:


ahhhhh...dus zo. Nu begrijp ik het! bedankt.

Ingrid den Ouden schreef op zondag, 10 oktober 2004, 9:45:


hoi ingrid.
tijdens een wedsrrijd rij ik zonder schoenen.
maar het mag wel met een wedstrijd rijden met schoenen dus!

toen wij onze schoenen lieten aanmeten bij de heer smid in rijssen complimiteerde hij ons met de goede stand van de hoeven van onze pony lesley!
lesley staat zo ongelooflijk recht op zijn hoeven dat als zijn hoeven te lang worden ik gewoon een rondje ga rijden zonder schoenen!
echt ideaal!

groetjes bianca

Spirithorses schreef op zondag, 10 oktober 2004, 12:04:

Een term door mij bedacht denk ik zo. Ik bedoel daarmee iets wat anders is dan de "doorsnee" ruiter heeft bedacht voor zijn paard.

> Verder, Ingrid, vraag ik mij af of je, als je een stap terug zou

Nou beetje humor vandaag door onze pony aan het licht gebracht en stukje oplossing van mijn probleem ontdekt (nou ja oplossing eerder een verklaring).

Vandaag wezen rijden met de kleine 2-wielige wagen. Dat deze lichter trok bleek al snel want Isabella liep nu keurig in een ietwat te snelle draf door. Dus wij erg happy. Fijne rit ging dit worden. Nou eh, niet dus. Althans na een half uur had ze genoeg van het doorlopen en als ik draf zei; stopte ze weer. Ging achterwaarts, zijwaarts of net wat. Stap was aanstappen en draf was ineens stilstaan en achterwaarts gaan. Remco die een hekel heeft aan de kleine wagen vond dit het moment om af te stappen en even lelijk te doen tegen ons paardje. Afijn Isabella ziet hem, begroet hem en gaat gelijk aan het lopen.

Huh?? dachten wij. Even getest. Ja hoor, zodra Remco ernaast ging lopen of ervoor liep Isabella keurig mee. Ging hij versnellen, ging zij versnellen, stopte hij ineens, stopte zij ineens. Ik hoefde niets te doen. toen haar laten stoppen en Remco een heel stuk verder laten lopen. Toen hij uit het zicht was, ging dat hoofd omhoog en wilde ze gaan hinniken, maar op dat moment zei ik dat ze mocht gaan. Nou in een volle onbeheerste galop schoot ze ervandoor. toen ze Remco zag hield ze in, ging stappen en kwam keurig bij hem tot stilstand voor een aai en brieste erop los.

Nog wat getest, ze draafde keurig aan, maar zodra Remco weer op de wagen zat, dan wilde ze weer niet draven.

Eh tja dat is dus duidelijk he .... volgende week gaat Remco er naast, hij wil geen bit in heeft hij te kennen gegeven, maar liever een touwhalsters.

Hahaha, het komt nog ooit zover dat jullie straks een wagentje zien met een 2-span mensen ervoor en een zwart paardje op de bok

Dat zijn wij dus dan he .

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op zondag, 10 oktober 2004, 17:37:


nou dat zou nog eens een goede verklaring kunnen zijn.
een andere pony waar ik weleens recreatief mee reed ook aangespannen had dat ook.
als er meer iemand of iets voor hem of naast hem liep!
maakte niet uit of het een bekende of een wildvreemde op de fiets was!
uiteindelijk heb ik vaak een hond meegenomen, werkte ook goed!
gelukkig na een aantal weken had hij niet meer zoveel aanleuning nodig en uiteindelijk is het helemaal over gegaan!

Lesley had het in het begin ook, hij was vroeger namelijk alleen een paar keer in dubbelspan bereden dus zocht hij heel duidelijk aanleuning bij mijn vriend en idd ook mee lopen met het tempo enzo.
uiteindelijk liet lesley ook merken dat hij het minder nodig had en hem dan helemaal de hemel in prijzen! nu loopt hij helemaal zelfstandig en vol zelf vertrouwen!!

groetjes
bianca

Ingrid den Ouden schreef op zondag, 10 oktober 2004, 17:37:

Piet schreef op zondag, 10 oktober 2004, 13:54:


Ach, het gaat mij erom tot een vergelijk tussen in dit geval mijn methode en het clickeren jouwerzijds te komen, en Cherokee leek me daarbij een mooi voorbeeld, zodat we zien hoe je op verschillende manieren iets kunt leren / cq oplossen.

Het ging mij niet om het galopprobleem, maar om het aanleren van de hulpen om je paard op jou te leren reageren, of, zoals in het geval van Isabella ; haar licht in de hulpen te krijgen zodat ze blij reageert op een cue. Een paar stappen eerder dus.

Maar zoals ik gisteren al zei : Om te beginnen denk ik dat jij en ik iets anders verstaan onder 'cue' . In mijn geval is dat slechts een teken/aanwijzing om iets te vragen....wat is dat bij jou?

Concreet was de vraag dus: Hoe leer ik mijn paard in stap te gaan?

Groet, Pien (Kun je me nog volgen?)

BMC schreef op zondag, 10 oktober 2004, 17:45:

Ja Remco gaat de volgende keer mee op de fiets.

Want het is ook zo dat we vroeger altijd alleen maar samen gingen wandelen, dus met z'n 3-en, omdat ik Isabella bijna niet kon houden. Als ze dan rustiger werd, kreeg ik het touw en meestal wilde ze dan ook niet goed doorlopen overigens. Bij Remco liep ze altijd beter mee. En nu ga ik vaker alleen omdat Remco het razend druk heeft met zijn werk en 's avonds liever niets meer doet. Dus eh, ze mist een stuk van de kudde???

Daarbij ook deels onze fout zaten we vandaag oa met mijn schoonzus te analyseren (overigens iemand hier van de lijst schijnt haar vandaag ontmoet te hebben bij toeval???).
Maar zo kwam ik er ook achter (of wist ik al, zelfs hier al eerder geschreven) dat we toen ze zovaak last had van haar hoeven, afstapten en haar bekeken, althans Remco bekeek haar. Hij eindigde de inspectie altijd met een aai. Als ik het nu goed bekijk, stopt ze nl. als ze moet gaan draven (en niet wil) en gaat dan schuren aan de burry ... eh die aai ???

Lastig die slimme paardjes eigenlijk. En ook lastig wij domme mensen .

Groeten,
Ingrid