Peet schreef op zaterdag, 16 oktober 2004, 22:02:


Zooo.... denk nog maar es na over waarom ze hengsten uit kiest

Ik had het nog een stuk leuker gevonden als ze een reportage had laten maken, waarbij ze hetzelfde deed met ECHT WILDTYPE paardachtigen, bijv. Grevy's zebra's, of Hartmann's, etc.


Mwa... tot eigen verbazing... zou me verbazen Lijkt me een leugentje om de docu an de leek te praten hoor. Iedereen weet toch dat dat "onverpeste" paarden de minste problemen geven?


"Advance & retreat". Ook al zoiets dat door Roberts als een heel nieuwe uitvinding gepresenteerd is, maar het niet is! Precies ditzelfde doen jagers al eeuwen en meer recent is het voor natuurfotografen ook gesneden koek.
Wat je probeert is stapje voor stapje de "vluchtafstand" te verminderen - habituatie dus.


Ik heb hier al diverse keren naar voren gebracht dat echt wilde paarden allang niet meer bestaan. Maar buiten dat, heb je zonder meer gelijk in je conclusie dat juist dieren die minstens 2 generatiesTOTAAL GEEN (negatieve) ervaringen met mensen geen bijzondere reden tot schuwheid t.o.v. mensen hebben - dat is bij ECHT wilde dieren ook zo. De vluchtafstand kan zelfs (bij dezelfde dieren) geografisch variëren, wat onderzocht is door gebieden te vergelijken waar wel cq. niet gejaagd wordt.


Lichamelijk, emotioneel... ok... maar wat bedoel je met spiritueel?


Ik zit ook niet (en zeker niet al s'middags) voor de TV als het redelijk weer is... dus heb het programma niet gezien en ga op jouw verslag af. Zou je wat gedétailleerder kunnen vertellen hoe Kelly die "wilde" paarden benaderde, verliep alles in voor de paarden volstrekte vrijheid, etc?

De extra moeilijkheid bij het maken van zo'n filmpje is nl. dat er een hele bende auto's, camera's, geluidsmensen, etc. bij betrokken is. Dat kun je wel minimaliseren (wat natuurfilms in dat aspect lekker goedkoop maakt) maar lekker in alle rust met paarden klooien is er niet bij - ben gewoon beetje benieuwd. Jammer dat ik het gemist heb om de video op tijd te zetten. Heb jij het misschien opgenomen?

Bij deze :)

Groetjes, Egon

Een dierenarts erbij kan best, maar waarom? Als er iets mis zou gaan kun je altijd bellen. Als je je prettiger voelt met iemand met ervaring erbij is dat een beter idee, maar pas ervoor op dat het dan geen persoon is die heel snel naar dwangmiddelen grijpt. Dat is iets wat je niet wilt neem ik aan.


Ja dat moet je zelf weten. Ik zou het zelf niet doen. Mooie controle is als ze in de ciclus weer hengstig zou moeten zijn kijken of de hengst weer wilt. Als ze weer echt hengstig is, is ze niet drachtig en kan meneer nog een keertje zijn best doen. Als de hengst geen intresse heeft, dan is het raak.
Het slagingspercentage van natuurlijke dekking ligt veel en veel hoger dan een kunstmatige bevruchting omdat de hengst veel beter weet wanneer het de juiste tijd(en) is. Even los van eventuele vruchtbaarheidsproblemen bij een van beide.

De natuur heeft het zo mooi geregeld, waarom moeilijk doen (en duur, onprettig voor het paard enz enz) als het zo makkelijk (en prettig voor het paard!) kan?

Groetjes Karin

Marion Aalberts schreef op vrijdag, 15 oktober 2004, 12:50:


hoi marion

mijn pony een shetlander staat ook voor de wagen.
als ik op de weg ga rijden dan krijgt hij hoefschoenen aan!
die zijn op maat gemaakt bij de heer smid uit rijssen!
het is echt ideaal, als ik in de bak if op het land ga rijden loopt hij dus gewoon blootvoets...
groetjes
bmc

Hoi,
Ze was nergens van geschrokken want we reden langs het kanaal waar we al
heel vaak geweest zijn.
En signaal heb ik niet opgemerkt en het was in start galop.
Nu namiddag gaan we terug rijden en dan zullen we wel zien, het was gisteren
misschien gewoon haar dag niet; gebeurt bij ons toch ook wel eens hé!

Groetjes Inez

Goossens Inez schreef op Sun, 17 Oct 2004 09:54:07:


Mijn merrie maakt wel eens een vreugdebok als ze het gras opgaat sochtends en als ze heel fris is voor het rijden ga ik eerst even in de bak wat stoeien dat de eerste joligheid eraf is Misschien een idee? Het is mij ook eens overkomen daarna niet meer groet trudy

Karin schreef op zondag, 17 oktober 2004, 8:24:


Prettig voor een paard?? Voor de hengst misschien, maar het lijkt me voor de merrie geen pretje om die hengst op d'r dak te krijgen en dat ie d'r gaat bijten ook nog.
Maar in ieder geval heel erg bedankt voor al je informatie

Sanet

Ik heb het even op internet opgezocht, het programma heette "Whispering in the wild" en werd om 12.00 uitgezonden, om 12 uur 's nachts werd het herhaald. De komende maand word het niet meer herhaald, iig niet op Animal planet..

http://www.animalplanettv.nl/_home/index.shtml

Op deze site kun je in de gaten houden wanneer het wel weer zou worden uitgezonden, maar meestal duurt het best lang voor ze zo'n film weer uitzenden (terwijl ze alle andere programma's eindeloos herhalen...)

Jolijn

Jolijn Zegwaard schreef op vrijdag, 15 oktober 2004, 19:46:


Hallo Jolijn

Klitteband lijkt me niet verstandig want dat kan heel makkelijk losraken en bakstukken van rubber lijkt me helemaal niets.
Rubber droogt met de tijd uit en voor je het weet "trek" je het in een keer doormidden. Hoofdstellen moeten van een degelijk materiaal zijn, het is een van de (weinige) atributen waarmee je je paard onder controle hebt en als dat plotseling wegvalt ontstaat er een gevaarlijke situatie.

Zoals we zien wordt er redelijk nagedacht, maar is er (nog) steeds geen goedkoper alternatief wat veilig, duurzaam en werkbaar is (verstelbaar).
Ik blijf het volgen en als er wat is hoor ik het graag

Hans

charset="iso-8859-1"
Content-Transfer-Encoding: quoted-printable

Egon vroeg:
"Zou je wat gedetailleerder kunnen vertellen hoe Kelly die "wilde" paarden benaderde, verliep alles in voor de paarden volstrekte vrijheid, etc?"

Ik zal m'n best doen om, wat ik in dat uur gezien heb, in eigen woorden te omschrijven:
Ze wilden de paarden niet een bepaalde richting opjagen, maar uit eigen vrije wil naar het kamp toe laten komen. Rondom een drinkplaats maakten ze een grote halve/driekwart afzetting van doeken/lint. Toen hebben ze gewacht tot er een kudde paarden naar de drinkplaats toe kwam. Nu konden ze deze kleine kudde omsluiten door de afzetting rondom door te trekken. De hengst hielden ze daar, de rest lieten ze gaan. Ze gaven de hengst water en eten en maakten een modderbadje voor hem, waar hij al snel lekker in ging liggen rollen. Kelly ging op afstand rustig in de "ring" zitten, aanwezig zijn en observeren, en later ook wat rondlopen. De volgende dag trad ze de hengst tegemoet met een lange stok van circa 2 meter, met aan het uiteinde een doekje gewonden (zacht uiteinde dus). Ze wachtte tot de hengst het uiteinde van de stok wilde aanraken met z'n neus. Dit bouwde ze langzaam op door met het uiteinde van de stok de hengst aan te raken; eerst bij de schoft, dan de hals, etc. Toen hij dit allemaal vol vertrouwen accepteerde, kwam ze met een korte stok met een namaak-handje eraan. Hiermee deed ze hetzelfde. Tot ze heel dichtbij hem mocht staan. Toen aaide ze hem met haar hand, met handschoen aan. En uiteindelijk mocht ze hem aaien en aanraken met haar blote handen. Volgende stap was een touw met een lus om zijn hals, waarmee ze hem haar liet volgen. Daarna het touw als een soort van halster om zijn hoofd gedaan en weer volgen. Toen een gewoon halster. De derde dag al, geloof ik, legde ze een zadel in de ring. Hengst mocht 'm bekijken en besnuffelen, ze legde het zadeldekje op z'n rug. Daarna volgde het zadel. Daarna Kelly zelf; eerst ging ze op z'n rug liggen en langzaam tilde ze haar been over hem heen en zat ze op zijn rug. Iemand anders assisteerde haar hierbij en de hengst had een halster om en zo stapten ze wat rond. Laatste stap was het hoofdstel en rijden.
En dit alles, zoals Egon ook zegt, d.m.v. advance & retreat (pas een stapje verder gaan wanneer het paard aangeeft dat hij het vertrouwt, op het juiste moment stoppen of een stap terug doen om het paard de kans te geven het gebeurde te verwerken enz....). Dit hebben ze met twee hengsten, afzonderlijk van en na elkaar, gedaan. Uiteindelijk wilden ze deze hengsten hun vrijheid weer teruggeven; ze zijn zonder zadel met de paarden gaan rijden, zijn ergens afgestapt en hebben het halster af gedaan. Terug in de vrije natuur. Er kwam een andere kudde aan en deze twee hengsten hadden duidelijk een heel sterke band met elkaar gekregen.
Helaas heb ik de docu niet opgenomen. Heb gisteravond nog wel op teletekst gekeken, maar heb geen Animal Planet kunnen vinden. Wellicht kan iemand in de tv-gids kijken? Het programma heete iets in de trant van "Whispering in the wild" ofzo.

groet, Pt

charset="iso-8859-1"
Content-Transfer-Encoding: quoted-printable

Peet schreef:
"Het "wilde" (of in onze beleving "probleemgedrag") gaat pas op zodra de mens het paard ook maar enigszins (lichamelijk, emotioneel of spiritueel) beschadigd heeft."

Edward en Egon hadden een vraag over het spirituele aspect. Misschien off topic, maar er wordt door jullie om gevraagd (en Egon probeerde al eerder iets los te peuteren ) en voor mij is het een mooie gelegenheid om hier iets over te vertellen. Bijv. dat niet alleen mensen, maar ook paarden een ziel hebben.
Ons "zijn" heeft vier niveaus: - fysiek; ons lichaam, uiterlijk
- emotioneel; onze gevoelens
- geestelijk; ons denken, onze interesses
- spiritueel; onze ziel
Onze ziel is de bron van onze inspiratie, bezieling, een dieper weten, intu=EFtie, instinct, herkenning vanuit het hart, onvoorwaardelijke liefde en verbondenheid. Wij mensen zijn geneigd/gewend om vanuit de eerste drie niveaus te leven. We beoordelen en handelen veelal op basis van uiterlijk, van wat we voelen en van wat we denken. Dit maakt het voor ons moeilijk om puur vanuit je ziel - je hart en je zijn - te leven en te handelen.
Een (wild) paard wordt niet gehinderd door deze drie aspecten. Dat bedoel ik ook met dat deze paarden zo open staan, zo puur en ongeschonden zijn. Nu vind ik paarden sowieso al heel "puur", omdat ze zo eerlijk en direct zijn in hun handelen. Echter, volledig open en ongeschonden zijn veel van onze paarden helaas niet meer.
Wanneer een mens zich met een paard gaat bemoeien, dan doen we dat veelal vanuit onze eerste drie niveaus. Hiermee be=EFnvloeden we ook de eerste drie niveaus van het paard; we geven het paard immers indrukken en ervaringen. We leren hem na te denken of stompen dat juist af, we gaan ons met zijn lichaam en leefomstandigheden bemoeien, etc. Hierdoor handelt een paard niet meer alleen puur vanuit z'n ziel, maar ook op basis van zijn ervaringen en wat hem door/dankzij de mens geleerd/aangedaan is. Het paard krijgt op basis van deze ervaringen een bepaald karakter of karaktereigenschappen, die hij van nature (op zielsniveau) niet heeft. Wanneer dit negatieve ervaringen zijn, heb je het paard ook op zielsniveau (spiritueel dus) beschadigd; het paard kan niet meer zijn wie hij is. Hoe je dit kunt herkennen, Edward: je kent vast wel paarden die erg in zichzelf gekeerd zijn, of erg angstig, hyperig, futloos, noem het maar op. Een paard waarbij je sterk het gevoel hebt dat hij "niet lekker in z'n vel zit". Dat klopt dan....

Ik hoop dat ik nu goed uitgelegd heb wat ik bedoel met 'spiritueel'.

groet, Petra

Ik had hem ook al eens gezien en vind het jammer dat ik het nu gemist
heb, want ik had hem graag opgenomen.
Ik vond het fantastisch om te zien hoe deze paarden bereid zijn te doen
wat een mens van ze vraagt. En het is bijna ongelooflijk hoe snel haar
dat lukt.

En dan te weten wat de mensheid allemaal verzonnen heeft om hun "wilde"
paarden te temmen, dan wel vooruit te krijgen of weet ik veel wat af en
aan te leren!

Ik was destijds ook zeer onder de indruk. Niet zozeer van Kelly Marks
dus (al zou ik dolgraag kunnen wat zijn kan, maar daar gaat het nu even
niet om) maar vooral om die ongelooflijke openheid en bereidheid van
deze paarden.
Marjolijn

jan seykens schreef op vrijdag, 15 oktober 2004, 6:32:


Jan heb jij die hooiruiven zelf gemaakt? of kant en klaar gekocht?
Ik zoek ook van die dingen, anders, met extra hooi bijvoeren, ligt het hooi overal en waait het weg...

hallo,
Ik heb een probleem. Iemand van op mijn manege heeft een Fjord gekocht voor haar kinderen, een domme beslissing want de pony was ervoor een trekpaardje en luistert dus helemaal niet naar de ruiter en doet net waar ze zin in heeft. Daarnaast is er nog het feit dat het een goeie stevige pony is en dus veel te sterk voor het kleine kind. Ik heb nu aangeboden om het paardje voor die mensen te berijden tijdens vakanties enzo maar ik wil hen graag ook helpen met de pony zodat het wat braver wordt voor de kinderen. Hoe kan is dit het beste aanpakken. Probleem is wel dat ik niet echt beschik over een picadero of dergelijke ruimtes enkel pistes waar veel in gereden wordt.