******************
Ja, tuurlijk.
Maar´t probleem is dus niet dat ik´m niet gestopt krijg. Het probleem is dat hij niet wil meewerken. Hoe breng ik hem zover dat hij dat WEL wil he.

*****************
Jaaaaaaaa, hihi, maar VIND maar eens iets wat hem ZOVEEL kan schelen dat hij daarvoor z´n drang naar de horizon laat schieten! Dan moet je al met heel heftige dingen aankomen! En die stuiten me een beetje tegen de borst (hoewel ik wel in begin te zien dat het de enige oplossing is misschien).

*******************
Mijn idee. Heb ik dus ook geprobeerd. Niet zijwaarts, want daar wordt hij superzeikerig van. Maar achterwaarts. Consequent enige weken volgehouden. Hielp niets. Werd hij alleen zeikeriger van. 5 keer een rondje `driving` doen hielp beter dan 30 keer achterwaarts. Dus ben ik daarop overgestapt. Dat geeft mij toch het idee dat het belangrijkste voor hem is, wie zijn zin krijgt. Volgens mij was hij ook gewend om gewoon altijd z´n zin te krijgen; ze lieten hem OF stappen, OF zo hard mogelijk galopperen zonder dat hij daarin belemmerd werd (had toch geen zin). Of ze hingen er nog een set extra teugels aan.

*********************
Ja. Maar ik blijf geen dingen herhalen hoor als ik na een tijd merk dat het geen geen vooruitgang biedt. Jij ook niet denk ik. Je moet wel kunnen merken dat hij er op reageert na de tijd die hij nodig heeft om de bedoeling te snappen.

**********************
Hoe STOPTE je dan in die periode? Want je hebt het dan over een situatie dat het nog een probleem, zeg maar een strijd was. Ik doe dat alleen b.v. heuvel op, omdat dan het stoppen op zich niet zo´n enorm punt is. Op een andere manier kan ik het alleen MET risico doen en alleen op een heel lang stuk. Ik zie er niet tegenop om een gecalculeerd risico te nemen als me dat verder brengt, maar ik neem geen onnodig risico.

************************
Jaaaaaaaaaaaaaa, heerrrrrlijk lijkt me dat, als ik het eenmaal zover had. Ik probeer hem vaak te verleiden tot zo´n soort samenwerking. En SOMS ... HEEEEEEEEEEL soms lukt het. Ik kan hem af en toe een heuvel "af-fluisteren", dan fluister ik dus letterlijk tegen hem en moet hij zo zacht mogelijk de heuvel afdraven. Om de een of andere reden ziet hij DAAR dan nog de zin van in namelijk en kan dat (soms) zelfs met losse teugel, dan dribbelt hij keurig naar beneden en "mag" hij beneden weer knoerthard gaan draven. Dan gaan tijdens het fluisterdrafje ook de oortjes naar me toe en zo heel leuk, en wacht hij keurig op het moment dat hij weer `mag`. Maar meestal moet ik met heel wat meer aankomen dan gefluister voor ik hem kan overreden zachter te draven.

*****************
Hahahaha, tsjaaaa, dat lijkt me pas echt gaaf. Sliding stops of iets in die richting.

Overigens: in stap stoppen lukt al heel goed dus, maar echt, de snelste en grappigste manier om Torop in het bos gestopt te krijgen is te zeggen `wil je een koekje?`en naar je broekzak te reiken voor een paardenkoekje. Hahahahahaha .... hoezo niet KUNNEN stoppen. Ik gebruik dat nooit als stopteken hoor, dat zou ook beslist niet helpen als hij het duiveltje in z´n kop heeft (dan interesseert dat koekje hem weer niks) maar hij krijgt van mij regelmatig een koekje gewoon voor de gezelligheid. Of ook wel als beloning als hij het echt fantastisch doet. En ik moet altijd weer lachen over hoe snel hij DAN kan stoppen .

Ik lig ook altijd letterlijk dubbel van het lachen over hoe goed hij eigenlijk weet WANNEER hij het goed doet. Laatst bijvoorbeeld vroeg ik na een lange (goede) rit nog een rustig galopje, Torop begint een beetje te snel dus ik zeg rustig `nee nee, je weet best wat ik bedoel, ik hou je in de gaten he! Dus NOG rustiger graag, hoooooo` en hij vermindert heel lief tempo en we galopperen een heel eind superrelaxt (komt ook al voor hoor! Als hij maar weet dat ik hem in de gaten hou). Ik helemaal enthousiast dus ik jubel als hij ook nog eens superbraaf naar draf gaat "Jaaaaa, goed zoooooooo". Wat doet hij? Staat BOEM als een blok stil en draait z´n hoofd met zo´n verlekkerd beetje arrogant gezicht naar me toe (koekjes houding) zo van "Ja, ik ben geweldig he, ik weet het ...., kom dan ook maar op met dat koekje".

Jawel hahaha, en daar valt hij dan zelf weer mee door de mand eigenlijk ....

Wat mij betreft : Einde discussie ! Navaho is gister ontploft bij het zien van de merries, terwijl ik erop zat. De eigenaar had hem vast, we stonden stil , alles voelde perfect, maar bij het zien van BD, 100 meter verderop is hij ontploft , ik eraf gekletterd met als gevolg :
Zwaar gekneusd bekken en onderrrug, gekneusde schouder, verschoven nekwervels !
't Is goed geweest, ik rijd al jarenlang paarden in, met goede gevolgen,ik voel mij ook altijd veilig,maar af en toe zit er een exemplaar als Navaho bij. Hij deed niets verkeerds, hoor, het was 'gewoon' de natuur. Ik moet er niet aan denken dat dit bij zijn eigenaar gebeurt. Die ballen gaan eraf, ja, inderdaad, ik sta er bij hem, let wel : BIJ HEM, volledig achter. Dan maar een stukje minder compleet, hij heeft zijn kans gehad. En ik kan voorlopig niet meer lopen. Groet, Pien

Piet schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 12:02:


Gefeliciteerd!


Wij kennen het probleem. Wat ik al een aantal keer heb gedaan bij het ophalen van een paard zonder of bijna gaan trailerervaring (inclusief ons nieuwe hengstje) is min of meer wat ik beschreven heb in het artikel "trailer laden". Alleen loop ik die eerste keer wel voor het paard de trailer in en zet lichte spanning op het leidtouw. Met mijn andere hand (of een helper naast het paard) begin ik dan een touw rond te draaien of lichtjes op de grond te slaan, al gelang de psychische gesteldheid van het paard. Zodra het paard iets naar voren gaat (al is het maar een half pasje) laat je onmiddellijk alle druk van het touw vallen en tegelijkertijd hou je op met het andere touw te zwaaien (als je een helper gebruikt moet die een perfecte timing hebben). Dan wacht je even. Daarna begin je weer geleidelijk lichte druk te zetten met de leadrope, gevolgd door enkele seconden later het ronddraaiende touw. Zo ga je door, en doorgaans staat het paard binnen vijf minuten op de trailer. Zet aan het eind van de trailer iets neer, hooi of zo, ga er niet mee "lokken" maar laat het een "verrassing" aan het einde zijn waardoor het paard, eenmaal binnen, een motivatie heeft om te blijven staan. Doe alles rustig en met veel geduld. Neem je voor dat het twee uur gaat duren, dan valt het bijna altijd mee. Het hoeft geen betoog dat je die eerste keer zowiezo uiterst defensief rijdt en voorkomt dat je abrupte bewegingen moet maken.


Lijkt mij wel!


Ook dat tafereel kennen wij. Met vorige paarden, en nu ook met onze hengst, doen we weer het spelletje met een ronddraaiend touw, waarbij we harder gaan zwiepen als je de ogen van het paard niet meer ziet, gemiddeld gaat zwiepen als je EEN oog ziet, en onmiddellijk ophoudt zodra je er twee tegelijk ziet, je omdraait en van hem weg loopt. Binnen een half uur zal het paard (als je het goed doet) reageren door naar je te kijken en hoogstwaarschijnlijk je richting op te lopen. Blijf van hem af kijken maar steek wel een hand naar achteren, waarschijnlijk gaat ie snuffelen. Uiteraard reageer je niet met "Gotcha!!!" maar laat je hem weer rustig weglopen als ie dat wil. Een paar keer herhalen doet wonderen.
Werkt dit niet, of durft je paard niet helemaal te komen, ga dan op de grond zitten, al dan niet als aanvulling op de voorgaande techniek. Als je het als losstaand experiment wil doen en de tijd hebt: Het beste is nog om een boek te gaan lezen, daarmee voorkom je onbedoelde focus, je zal zien dat je paard dichterbij en dichterbij komt grazen, doen alsof het toevallig is dat ie dichterbij komt, maar komen doet ie! Waarschijnlijk voel je ineens je shirt aan de achterkant bewegen omdat hij er met zijn neus aan zit. Ook dan weer geen "Gotcha!" natuurlijk.

Wat veel mensen zich niet realiseren: Je hoeft niet perse je paard te pakken en/of naar de bak te brengen voor de eerste trainingen. Die eerste keer een boek lezen in de wei kan een uiterst waardevolle training zijn! Er gewoon "zijn" zonder direct iets van je paard te willen zal het paard veel meer vertrouwen geven.

Groeten,
Frans

HannahFroukje schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 13:26:


Hallo zeg!
Dat is nu nét waar ik over aan het nadenken ben. "Koekje" (of zoiets) extrapoleren naar ORS.
Het grote verschil echter is dat JOUW koekje hem doet stoppen, en dat lijkt me een stap te kort door de bocht (zie eerdere uitleg).
Waarom probeer je dingen moeilijk als het makkelijk kan (vraagt de gek uit luiheid)?


Weet je - ik heb een beetje de indruk dat jullie het ondanks alle interessantdoenerige moeilijkheden best gezellig hebben. Leuk paardje.

Groetjes, Egon

Spirithorses schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 13:35:


Hai Pien,
hoop dat het snel beter met je gaat.
sterkte,
Isabel

e m kraak schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 13:48:


Mijn idee was ook, waar maakt ze zich nu druk over, het gaat toch de goede kant op. Lijkt me dat je op de goede weg zit, en jullie komen er wel uit met z'n tweetjes.
veel plezier,
Isabel

HannahFroukje schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 13:26:


Ok, hoe reageert hij als je de one-rein-stop initieert, dus zij hoofd vraagt? Waarschijnlijk niet, want anders had je geen probleem. Als hij zijn nek stijf houdt, hoe reageert hij als je aan de andere kant "driving" probeert? Je kan dat misschien als fase 4 gebruiken. Bij jack werkt dat niet want hij gaat dan juist racen, maar misschien dat het bij de jouwe wel werkt.


Ehm. Vanuit het paard bekeken zou dat een beloning zijn voor het niet willen stoppen. Jij biedt hem namelijk een koekje aan terwijl hij aan het racen is en niet wil stoppen. Dit is weer een van de redenen waarom ik tegen voerbelonen ben, je moet zo goed uitkijken wat je doet!


Ah, gelukkig!

Groeten,
Frans

Spirithorses schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 13:35:


Jeetje wat een narigheid zeg! Ik hoop voor je dat het weer snel goed komt!


Tuurlijk! Het enige waar ik problemen mee heb is het automatisme waarmee mensen castreren, ook terwijl er geen enkele reden voor is.

Groeten,
Frans

Spirithorses schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 13:35:


Ja, ik snap wel dat je er helemaal klaar mee bent...
Maar "hij heeft zijn kans gehad" flap je er uit, in de waan van het ogenblik. Zou ik ook doen. Feitelijk heeft hij PECH gehad...
Ontzettend sneu om te horen

Beterschap, Egon

Isabel van der Made schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 13:53:


Haha ik dacht exact hetzelfde! Het IS ook zo frouk... die rampverhalen van het begin... kijk eens hoeveel verder jullie nu al zijn!

Veel plezier Ik denk dat jij je paardje toch het beste kent en ik vind dat je een grote fantasie hebt dus volgens mij gaat dat gewoon helemaal goedkomen..

Groetjes Ilona

Spirithorses schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 13:35:


tjee Pien,wat lu....
Maar inderdaad een geluk misschien dat het bij JOU gebeurd is en niet bij zijn eigenaar.....die had dat misschien niet zo als natuurlijk gedrag gezien...
Hopen dat je snel weer beter bent
Groetjes Nick

kut kut kut!!!!! DAt is balen zeg, en niet eens je eigen paard maar die van iemand anders...


Tsja ik zie bij hem ook geen andere manier, omdat die eigenaar groen is. Met de nodige truucs zou het vast lukken om hem normaal te laten functioneren in de groep, en daarmee wrs ook buiten de groep (hengst met eigen kudde willige merries zal niet zo reageren op een andere merrie). Maar ja dat zit er gewoon niet in. En idd als ie zich dan niet weet te gedragen zijn er een aantal oplossingen, ik denk dat in dit geval ballen eraf niet zo'n slechte is... Jammer, dat wel.

Nou heel veel sterkte hoor, potverdorie zeg ik leef met je mee wat een toestand met al die gekneusde en ontwrichte botten en gewrichten... Ilona

Dan maar

ohoh, das niet de bedoeling nee, verzorg je goed hè pien.
ff lekker in bed blijven of zo en niet te veel bewegen.

veel beterschap in ieder geval.

groetjes
kim

Ingrid den Ouden schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 8:21:


IK zou er altijd een deken onderleggen als hij dit al lang heeft(je zegt OUDE) en ZEKER het zadel eens laten nakijken of alles nog wel past...


Ook hier zeker een deken en in de gaten houden of het niet erger wordt..


Als hij werkelijk MOET rijden(gebeurd wel vaker op een manege...) dan zeker een deken en zo snel mogelijk naar het zadel laten kijken en zo MIN mogelijk laten berijden.....


ZEKER niet op rijden en de boel eerst behandelen en laten genezen......koste wat het kost.....en ook weer de OORZAAK gaan onderzoeken(zadel?) en dit oplossen....


Das logies he ......ZEKER niet op rijden en net als bij punt 4.....


Dan hadden ze met MIJ al ruzie gehad


Denk dat het lang een rare plek blijft wanneer het nog niet zo heel lang aanwezig is...

JAREN????? wat zijn dit voor mensen????
onee geen discusie sorry

Groetjes Nick

Nick Altena schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 14:13:


Het probleem van een deken tussen paard en zadel is dat dit het zadel smaller maakt en zorgt voor nog meer beknelling. Dit komt door de V-vorm van de rug.

Als je een Westernzadel gebruikt (zowiezo een groter oppervlak en dus betere drukverdeling) kan je eventueel een pad gebruiken waar je er op de drukplekken een gat inknipt, dan wordt die plek in ieder geval ontlast.

Groeten,
Frans