astrid de rooij schreef op zondag, 4 juli 2004, 21:26:


In plaats van de "fruitproef" stel ik de "deurproef" voor. Die werkt als volgt: Je verwijdert de deur van de stal en zet je paard in de stal. Je gaat daarna weg en komt de volgende dag weer terug. Staat je paard dan nog steeds in de stal dan vindt hij dat hij een 5-sterren verzorging verdient, staat hij buiten de stal dan betekent dat dat hij liever buiten staat.

Na de uitslag van dit experiment kunnen wij je graag helpen met verdere suggesties over hoe je de wens van je paardje het beste en meest praktisch kan vervullen.

Groeten,
Frans

Ilona Kooistra schreef op zondag, 4 juli 2004, 21:34:


Ik heb het paard ruim 7 jaar geleden hier gekregen. De eerste keer koliek was toen ik hem voor het eerst 's nachts buiten liet staan (hoe ironisch !)
maar dat was vooral een beetje dom gezien de hoeveelheid gras die hij toen tot z'n beschikking had ! ongeveer een half jaar nadat hij gekomen was.

Daarna kwamen de koliekaanvallen in vlagen tot een absoluut record 2 jaar geleden, dit was aanleiding tot een uitgebreid onderzoek in Utrecht.

wat een belangstelling trouwens voor mijn paard.
Overigens , ik heb ook een stoere fries , als veulen bij mij gekomen en beslist geen kasplantje !!

Frans Veldman schreef op zondag, 4 juli 2004, 21:41:


Ha ha Frans en ik was nog zo blij met mijn plaatje.
Zonder gekheid; ik weet 100 % zeker dat hij binnen blijft staan met jouw deur proef !! (en heb mensen binnen dit forum die dit zonder meer zullen bevestigen ) Zouden uitzonderingen op jouw theorie niet juist de regel bevestigen ? groet , astrid

astrid de rooij schreef op zondag, 4 juli 2004, 21:26:


Ik ken het fenomeen, Opal, mijn merrie is ook een volbloedje, heeft het ook snel koud, en is toch alleen maar gelukkig als ze niet op stal staat, de wei is haar 5 sterren hotel.

Sinds ze nooit meer op stal staat, heeft ze 's winters een wintervacht die haar een stuk beter beschermt dan voorheen. Niet kwaliteit shet, maar goed genoeg.
Probeer het eens.

groet,
Isabel

Piet schreef op zondag, 4 juli 2004, 12:49:


Ach Piet, die foto is eigenlijk alleen maar even voor de sjoo (valt dat tegen he). Ik rijd daarop met alleen een leren riem om de hals van BD. Die riem was te groot en het overtollige uitsteeksel heb ik in mijn hand, daardoor heb ik mijn hand iets te hoog, maar ik had geen zin meer de foto nog eens een keer over te doen met mijn hand omlaag.
Op deze manier kan ik alles en galloppeer ik ook hoor, BD vindt dat erg leuk en iedereen gaat daar altijd zo bewonderend van kijken....
Zij reageert prima op deze manier van rijden, maar als ze te heftig wordt, en dat kan wel eens bij een Arabier, til ik de riem zelf hogerop de hals richting hoofd, en door wat druk reageert ze ook. Sturen is gewoon de riem wat naar rechts of links bewegen met behulp van het tegenoverliggende been. Hetzelfde effect als bij neckreining. Zou ze niet reageren, wat eigenlijk nooit het geval is, dan zou ik de riem weer hoger doen en sturen.
Meestal rijd ik overigens met een gewoon stalhalster hoor, maar ik vond dit er wel kiks uitzien, het enige nadeel voor mij is dat BD zich op deze manier niet laat verzamelen.
Maar dat van dat afwenden bij iets engs snap ik niet. Hoe bedoel je dat ?
Heel leuke foto's van Shiny overigens op mijn E mail... Hij lijkt me inderdaad een kruising Araforest of Newabier of zoiets. Groet, Pien

Hoi Ilona,

Een tijdje geleden heb je me Wout Overbeeke aangeraden. Hij is ondertussen geweest, maar wist eigenlijk niet zo goed wat hij moest doen aan de hoeven van Nikita.
Op zich zien de hoeven er goed uit, maar wanneer je naar de zool, de straalgroeven en de hoeken kijkt dan klopt er iets niet, volgens hem. Hij wist dus eigenlijk niet wat hij er mee aan moest, maar heeft alle hoeven opgemeten en er foto's van gemaakt. Deze gaat hij nu bespreken met Jaime Jackson en als het goed is hoor ik binnenkort hoe het nu verder moet.
Wel gaf hij aan dat de hoefwand wat langer mocht, terwijl ik dacht dat zool en hoefwand op gelijke hoogte moesten. Ben nu dus wel een beetje in de war. En natuurlijk een goede mustangroll, maar dat wist ik al.
Ik denk, ik laat je dit even weten, want ik had verder niets meer van me laten horen na je advies. Ik heb er dus wel wat mee gedaan, maar kan er verder nog niets over zeggen.

Groetjes,
Janet

inge beuving schreef op zondag, 4 juli 2004, 14:26:


Nou, als je dat zelf al zegt....

Tara (zo heet ze) had vorig

Toch al wat bereikt dus....


Past het zadel wel goed dan ? Er moet een reden voor haar uitbarstingen zijn....


Ga ervan uit dat het inderdaad heel lang zal duren.Maar als dat langer is dan een maand voor je een gewenste reaktie krijgt doe je toch nog iets fout waardoor zij jou niet snapt. Of jij haar niet....

Geduld. Ik heb je een paar (nouja : PAAR ? ) tips gegeven, ga een paar stappen terug met haar. Ook al heb je zelf het idee dat ze dat allang kan : Herhaal het, kan nooit kwaad. Misschien heb je , zonder dat je het weet, iets belangrijks laten liggen... Of ga beginnen aan het Parelli programa, geeft je duidelijke steun en een leidraad met terugleesmogelijkheden. Groet, Pien

Ik heb een vriendin die een volbloed hengstje heeft die ook HEEEEl vaak koliek had. Ze houd haar paarden in een uitloopstal, alle ander paarden stonden buiten en hij stond heel vaak binnen!
Ze hebben hem toen aan de andere kant van de boerderij neer gezet, daar knapte hij heel erg op ging weer lekker naar buiten en had geen last meer van koliek. Ze heeft zich tijden af gevraagd waarom.
Een paar maanden later bedacht ze in eens dat het land waar de andere paarden staan daar staan hoog spannings kabels. Hij heeft dus ook last gehad van straling maar deze kwamen uit de lucht in plaats van de aarde.

Nou zijn er verschillende onderzoeken geweest waar uit kwam dat die straling inderdaad schadelijk is. Dus kan dat het mischien zijn?

groetjes helena

astrid de rooij schreef op zondag, 4 juli 2004, 21:08:


NIET???
Het is de kern van de proefneming!


Hoezo?
(Aannemend dat je je paard bij de proefneming uit de buurt houdt, al was het maar ter bescherming van de proefpersonen "Appeltje")


Waarmee aan de slag dan? Welke rest? Voor de rest heeft de fruittest geen zin, maar dient alleen ter referentie. Het gaat m.n. om die appel op de plek van, zonder loden plaatje natuurlijk!

Daarna wanneer test positief nóg een serie tests, mét loden plaatje, om de evt. werking daarvan aan te tonen... Het scenario met de frauderende "paranormaal begaafde" zoals al door Frans voorgesteld kan toch ook. Ik sta overal voor open maar het "paranormale" heeft het bij mij niet makkelijk
Laten we er vanuit gaan dat iets alleen "para"normaal is bij gebrek aan voldoende goede waarneming.....

Groeten, Egon

Spirithorses schreef op zondag, 4 juli 2004, 22:38:

Ik heb al verschillende keren in diverse boeken gelezen, dat het passeren van "enge" voorwerpen tijdens een buitenrit het best gebeurt
met het hoofd van het paard afgewend van wat hij eng vindt. "Wat hij niet ziet is er niet". Mijn trainer zegt precies het tegenovergestelde "Laat hem er maar naar kijken, dan went hij eraan".
Mij lijkt het laatste het meest logisch, maar het eerste is ongetwijfeld waar: wat hij niet ziet, is er niet.
Groeten
Piet

Piet schreef op maandag, 5 juli 2004, 8:01:


Vreemde theorie vind ik dat: Ten eerste lijkt het me zo ongeveer praktisch onmogelijk om het hoofd van het paard zo te houden dat hij iets niet ziet omdat hij nou eenmaal een blikveld van bijna 360 graden heeft met alleen aan de achterkant van zijn hoofd een smal streepje waar hij niks kan zien. Ten tweede zet je het paard met zijn hoofd afgwend in de vluchtpositie. Als wij zoiets met onze ietwat vluchtachtige arabierachtigen zouden doen dan zouden ze, wanneer ze het enge toch waarnemen, gelijk het tempo gaan opvoeren want ze lopen toch hun neus achterna en die is van het enge afgericht.


Ook dit vind ik niet de goede oplossing. Door je paard ernaar te laten kijken geef je een bevestiging dat het inderdaad eng is. Stoppen is bovendien een beloning, dus ga je door te stoppen voor iets engs ook nog eens je paard belonen!

Wie is er nou potverdorie de leider tijdens de rit? Stel dat jij door een eng oerwoud loopt onder begeleiding van een gids. Wat stelt jou meer gerust als je ineens een eng dier ziet: Een leider die zegt "ach nee, niet boeiend, doorlopen!", of een leider die, wanneer hij ziet dat jij aarzelt, ineens ook blijft staan en er naar blijft kijken, als het ware zeggend "Goh zeg, goed dat JIJ dat zag, ik had het gemist maar inderdaad, laten we maar even afwachten want jij zal wel gelijk hebben dat het misschien een gevaarlijk ding is".

Mijn strategie is wanneer mijn paard iets engs ziet wat ik niet eng vind dat ik er dan zelf niet naar kijk, het volkomen negeer, en tegen mijn paard zeg "hup, doorlopen. Ik ben de leider en er is niets engs. Ik kijk er niet eens naar want het is totaal niet boeiend.".

Groeten,
Frans

Piet schreef op maandag, 5 juli 2004, 8:01:


Wat hij niet ziet is er niet nou eh paarden zien veel hoor, lijkt me moeilijk om het he-le-maal uit het gezichtsveld te houden en er toch langs te gaan. Maar buiten dat, wat heb je er aan. Redenatie van je trainer zit wat in maar dat is nog niet eens mijn doel van het naar het enge voorwerp laten kijken.

Het werkt zo goed omdat een paard een vluchtdier is. Wil dus graag rennen als hij ergens bang voor is. En raad eens wélke kant hij op wil rennen... nou niet er naartoe he. Hij wil er vandáán en daarmee ga je dus die "ik wil rennnennnn-modus" tegen, het paard hoeft niet meer zo nodig.

Het is zo ontzettend gaaf om te merken nu bij Baladeika dat wanneer ze iets engs hoort achter zich dat ze zich dan omdraait en er uit zichzélf naar gaat kijken! Dat is een wonder hoor met haar karakter, zo is ze niet uit zichzelf zo is ze geworden.

Heb het van de week 2 hele duidelijke keren meegemaakt. Keer 1 was op een bospaadje. Er kwam een fiets achter ons aan met fietstassen die erg veel kabaal maakten omdat diegene over het hobbelige zandpad fietste. Zelfs ik vond het wel heftig klinken. Nog voordat ik die teugels ook maar áánraakte draaide ze zich zelf om, en bleef staan. Precies wat ze altijd moet doen van mij als er van achter iets engs moet passeren.

Keer twee was later in de week. Ik reed door het dorp op het fietspad. Van achter kwam een hele sliert motoren met redelijk wat herrie. Ik had zoiets van, ff kijken of we deze keer niet gewoon rechtdoor kunnen lopen want uiteindelijk is dat natuurlijk je doel. Maar ik merkte ook wel aan haar dat ze het niet grappig vond, ze begon wat te 'verstijven' en ik dacht ok als het te gek wordt doe ik de one rein stop. nou ja je raadt het al dat deed ze dus geheel uit zichzelf....

Ach ik weet dat er mensen zijn met van die stoere knollen die bij zo'n verhaal totaal niet impressed zijn maar je moet niet vergeten dat het een paardje is die vroeger zo vandoor-vliegerig als de pest was. Rennen rennen en nog eens rennen en na tích kilometers eens gaan denken. Best fijne omschakeling dus.

groet Ilona