Nick Altena schreef op maandag, 6 december 2004, 1:45:

Hoeft niet, kan wel. Kijk een paard dat af en toe een gevoelige stap zet op een steen oid buiten, dat kan in mijn ogen best. Maar een paard dat gaat staken omdat hij over harde grond moet of grind, dan wordt het in mijn ogen dus een verhaal dat niet kan.


Er voor over hebben .... daar heb ik dus wat moeite mee, niet voor mezelf maar voor het paard in kwestie. Want doe je je paard er wel een plezier mee om deze een tijd lang op rust te zetten? De mijne vind dit zeker niet leuk en zo zullen er vast meer zijn. Hoe kun je je paard dan uitleggen dat deze het er even voor over moet hebben dat hij niet leuk mee naar buiten kan?


Waarom is dit wel anders? Moeten die mensen het er dan niet voor over hebben dat het gekochte paardje aan blote voeten moet wennen?
Ik zie dit verschil niet, tenzij het hier weer gaat om centjes verdienen, maar daar hadden we al ooit over gesproken hier dat dit niet mee mocht tellen.


Niet helemaal mee eens. Uit eigen ervaring kan ik vertellen dat ook een paardje dat vaak op schoenen loopt en verder weinig harde grond onder de voeten heeft, toch weer na een jaar zonder gevoeligheid over puin en grind kan lopen (zonder schoenen dus).
Daarbij voor de wagen doe ik altijd de schoenen aan. Of het nu nodig is of niet. Als ze gevoelig of pijnlijk zou gaan lopen halverwege een rit dan kan ik geeneens in de berm naar huis gaan rijden. Dus waarom moeilijk doen?


Als je op de centen let zou je zo kunnen beredenen ja.


Klopt helemaal van dat aanpassen en het veranderen van de hoef. Maar na een jaar wordt ook aangeraden je schoenen te vervangen, versleten of niet.


Is dus ook niet verstandig, helemaal mee eens. Maar schoengebruikers moeten zelf zo slim zijn. IJzers werden ook wel eens vervangen als ze nog niet waren doorgesleten, althans vroeger bij mij wel en dan kwamen er ook nieuwe onder. Daarbij voordeel van perfect passende schoenen is dat je ze echt niet meer aankrijgt als de hoef wat groter wordt en andersom raak je ze kwijt. Dus zolang de schoen aangaat en je paard loopt er goed op, is het volgens mij in orde. Daarbij krijg je de mallen van de hoeven mee, zodat je (en dat wordt ook aangeraden), kunt controleren of de huidige hoef afwijkt van de hoef waar de schoen van gemaakt is.

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op maandag, 6 december 2004, 8:58:



Dat is dus wat ik zeg?

Kijk een paard dat af en toe een gevoelige

Gister er nog over gehad met pien, een paard dat gevoelig liep op een stuk van de route in de begin periode van het bekappen...nu loopt het niet gevoelig meer behalve als ze bij dat stuk komen ? een paar passen en dan weer gewoon ? Hoezo zijn paarden dom?



Is dit nou geen antroponogwat? Hoe weet jij nou dat je paard dit niet leuk vind?
Jij denkt dus dat het paard het verschil tussen leuk en niet leuk niet kan maken dan?
Lopen op die harde ondergrond is niet leuk...in de zachte wei wel want dat doet geen zeer? maar hij zou dan toch liever op de weg lopen?
Dit vind ik dus echt mensen gedachte...mijn paard vind dit niet leuk...
Mijn paard staat al geruime tijd in de wei wegens een wond.
Ik merk echt geen verschil hoor met het anders in de wei staan?
Misschien vind ze het niet leuk omdat de wei niet voldoet of omdat ze er alleen in staat of met iemand die ze niet mag. Maar of dat nou van het niet lopen is????
Hoe weet je dit zo zeker dan?


Zeker wel...je boterham verdienen met een paard is toch wat anders dan recreatief rijden dacht ik...de laatste heeft alle tijd om het paard er aan te laten wennen...de eerste niet ?

Nee??? dit zijn toch verhalen die ik hier regelmatig lees?

Uit eigen ervaring kan ik vertellen dat

En dit is toch een hele simpele reden die voor de meeste mensen wel geld als reden om de schoen nou juist niet aan te schaffen...ze zijn zo duur? in een keer dat bedrag....beter in een aantal keren aan de hoefsmid betalen??



Mwah...als ik hoor dat er een flexibele sluiting op zit vrees ik dat er toch mensen zijn die die sluiting anders gaan zetten dan in het begin ipv. nieuwe schoenen te kopen. Ook hoor ik regelmatig dat mensen het lastige dingen vinden om aan te krijgen....een teken dus dat ze al te klein zijn ?
Een schoen is eigenlijk net als een ijzer.....je sluit de voet ergens in op.
Wel eens gemeten hoe snel zo´n vorm van onder veranderd? zodra het ijzer er af is?Dit duurt echt geen jaar hoor...
Of de mensen zo slim zijn om binnen dat jaar de schoenen te veranderen? ik betwijfel dat bij de meeste.
Die ijzers die jij verving terwijl ze nog niet doorgesleten waren of los hangen...ik hoor meer verhalen van nu zal het wel moeten want hij hangt los of is door na zoveel tijd. Tja, dan draait het ook hier weer om het geld ? Waarom zou dat dan straks met de schoen niet zo zijn?


gr, Nick

met geweld bereikt men een
hoop,met geduld,vertrouwen
en liefde bereikt men meer

Nick Altena schreef op maandag, 6 december 2004, 11:54:

Tja, kennelijk zijn pony's dan slimmer .
De mijne heeft een tijdje echt pijn gehad op de grind. Deed ik de schoenen aan, dan ja, zette ze inderdaad de eerste 2 passen ook heel voorzichtig neer. Maar dan ging ze ineens als een speer erover heen. Deed ik weer zonder schoenen, kon ik haar niet neppen want dan ging ze gelijk weer gevoelig lopen. Is mijn voorbeeld dit.

Dat merk je aan je paard.


Ja.


Oke de mijne staat alleen op een niet al te grote wei. Maar ik weet zeker dat dit niet meetelt. Ze wil graag eten, dat is shetland eigen dus voor haar doen zal de wei inderdaad best wel voldoen. Maar als ik dan ga wandelen met bijv. mijn moeder en ze ziet ons weglopen, gaat ze keihard hinniken en op en neer lopen ... volgens mij wil ze dan mee, is geen verlatingsangst of net wat, want normaal doet ze dit niet. Of als ik de wagen naar buiten rij dan gaat ze ook al hinniken en klaar staan voor het hek om betuigd te worden. Teken dat ze dat graag doet? Volgens mij echt wel hoor. Dan vind ik het zielig om haar niet mee te nemen. Zij weet toch niet dat het niet kan. Ja tenzij ik met pijnlijke voeten zou gaan rijden ... dan wordt het rijden met de kar voor de pony inderdaad niet leuk.

Kan, maar wat iemand anders ook aangaf, met de schoenen aan krijgt de hoef zeker wel tijd om te genezen. Ik heb de praktijk in de wei staan. En ze had echt slechte hoeven hoor en ik heb echt lang met de schoenen aan gereden.

Rekensommetje leert dat schoenen toch goedkoper zijn dan de hoefsmid om te laten beslaan.


In het begin is het even onhandig aandoen omdat je handigheid moet krijgen. Daarna krijg je ze zo aan. En als dit niet meer lukt, dan moet je jezelf even achter de oren krabben inderdaad.


Nee niet mee eens. De hoef kan wel degelijk uitzetten. Maar het zal altijd een probleem blijven met de schoenen. Het is niet natuurlijk, klopt helemaal. Maar ik vind het niet vergelijkbaar met ijzers. De ijzers hebben ze 24 uur per dag onder, 7 dagen per week. De schoenen verhoudingsgewijs maar even.


Als het niet hoeft, hoeft het ook niet. Ik ken mensen met onbeslagen paarden en die paarden hebben nog steeds dezelfde hoeven. Dan kun je wachten tot je schoen versleten is. Maar nogmaals, je krijgt ze echt niet meer aan hoor. Ik heb ooit een schoen willen passen bij een pony waarvan we dachten dat de hoef gelijk was aan die van een andere pony. Nou het lukte dus gewoonweg niet.


Geen idee.

Groeten,
Ingrid

Hans Arendse schreef :

Ja, Hans, ik heb hier zeker wat aan. Heb er zelf nog eens goed over nagedacht en het er ook nog met Ingrid, Ilona, Nick en Isabel over gehad.

Wat Stef betreft heb ik besloten dat er niet meer aan de hand is dan dat zijn hoeven op het moment nog sneller slijten dan ze groeien omdat ze pas halverwege de "vernieuwing" zijn. Het is even wennen voor mij, zo'n Haflinger met zachte voeten. Bij de andere paarden ging daardoor het hardingsproces veel sneller. Steffie staat inderdaad heel erg plat, dat is vanzelf zo afgesleten. Ik denk dat wanneer zijn hoeven gehard zijn hij vanzelf naar zijn uiteindelijke vorm zal gaan, net als dat bij de andere paarden het geval is. Ik maakte me gewoon zorgen omdat hij aanvankelijk toen hij net van de ijzers was beter liep dan nu. Maar nu in de winter groeien de hoeven veel minder hard dus dat zal zeker een oorzaak zijn.

Ik overweeg OF tijdelijk hoefschoenen aan te schaffen voor de buitenritten of hem lekker thuis te laten als we lange ritten gaan maken. Toch zal hij af en toe mee gaan wandelen want zijn hoeven moeten nu eenmaal wennen aan het harde. Als ik hem altijd inpak met hoefschoenen blijf ik dat proces verlengen.
Ach, we zijn al bijna 5 maanden ver.... komend voorjaar ziet het er waarschijnlijk al heel anders uit.

Groet, Pien
....met het paard als spiegel....

Ja : Hiero : Ik verdien de centjes met mijn paarden !!!! Maar niet over de rug van mijn paarden. Ik zie mijn paarden als mijn "collega's" en op je collega's moet je zuinig zijn !!!!

Ja. Ook juist dat ik mijn paarden heb om ze te laten werken, ik schaam me daar niet voor, en er is ook niks mis met het feit dat ze werkpaarden zijn. (Kijk naar de schillenboer van vroeger....).

Maar er is één maar : Ik doe er werkelijk alles aan om het mijn collega's zoveel mogelijk naar de zin te maken. Heeft er een pijn aan zijn voeten dan ga ik op zoek naar de oorzaak, en ik los de oorzaak op, voor zover ik dat kan. Door hoefschoenen aan te doen en verder door te gaan alsof er niks aan de hand is ben ik bezig met symptoombestrijding. Het lost zeker iets op, de directe pijn, maar ik moet toch echt verder zoeken dan dat. Dat ben ik aan mijn collega's verplicht.

En als inderdaad blijkt dat hoefschoenen een tijdelijke uitkomst zijn, nou, dan graag. Toch neig ik ernaar om Steffie eerder wat meer rust te geven door middel van aangepast werk, dat geeft hem de tijd die hij nodig heeft. Voelt beter aan dan hoefschoenen en dóórgaan.... Pas dan zou ik zaken van mijn paard vragen waaraan hij niet toe is. Hij geeft duidelijk aan dat hij in de bak geen pijn heeft en op het harde wel.
Nou, een duidelijker signaal kun je toch niet krijgen....

>> Nick: Die harde ondergrond hoort ook bij het proces en ik denk als je

Ja maar, Ingrid: Als Isabella er al doorheen was dan zou ze die hoefschoenen toch niet meer nodig hebben? Waarom doe je ze dan uit voorzorg aan? Dat impliceert dat je toch nog verwacht dat ze gevoelig gaat lopen. Dus is ze er nog steeds niet helemaal doorheen....

Groet, Pien
....met het paard als spiegel....

Spirithorses schreef op maandag, 6 december 2004, 12:18:

Ik vraag me werkelijk af of dit zo is. En nee, niet omdat ik hoefschoengebruiker ben. Ik vraag het me gewoon af.

Ik ken iemand die zijn paardje hooguit 4 tot 5x per JAAR inspant. Gewoon af en toe voor de lol, meer niet. Beestje is een fokmerrie, staat de rest van de tijd met soortgenoten en veulen op de wei. Altijd alleen maar gras onder de voeten. Is niet beslagen, wordt normaal bekapt.

Die man plukt dat beestje uit de wei, tuig erop en rijden maar. Geen berm, geen bosgrond, alleen maar beton, klinkers en semi-verharde puinpaden. Zo gaat hij een dik uur tot 1,5 uur rijden, liefst meestentijds in draf.
Ik heb het zelf gezien, beestje vertoonde geen vermoeidheid na afloop, had geen last van pijnlijke voeten op dit soort bodem, en ook waren haar hoeven niet kapot gelopen, had ze de dag erna geen spierpijn, ook dat nog.

Zal dit dan zo'n extreme uitzondering zijn??

En als ik naar de mijne kijk ... 7 jaar geleden toen ik nog van "niets" wist, spanden wij haar ook gewoon in zonder bescherming en gingen er ook mee over de weg draven. Haar leefomgeving bevatte toen helemaal geen harde ondergrond en ze had werkelijk nooit ergens last van.

Daarom vraagje aan lezers hier. Zijn dit echt uitzonderingen of zijn er hier meer die hun paard in de wei/zand houden en die maar af en toe op het harde komen, maar daar dan WEL zonder problemen overheen lopen?

Groeten,
Ingrid

Nick Altena schreef op maandag, 6 december 2004, 11:54:


Toch even aparte lijn van gemaakt als het mag (en ook als het niet mag hihi).

Ik denk echt uit legio voorbeelden thuis met mijn ponieke dat een paard echt wel kan uitmaken of iets leuk is of niet.

Maar misschien komt het omdat ik dit dus denk, dat het ook zo lijkt.
Maw als iemand denkt dat het echt niet kan, dat een paard zo slim niet is of dat het echt mensengedachte is; die zal ook nooit zien dat zijn paard wel meedenkt. Dat valt dan gewoon niet op, want ach een paard kan zo niet beredeneren.

Als ik met het tuig aankom, en Isabella loopt weg dan is er in mijn ogen iets niet de haak. Ze vind het op dat moment kennelijk niet leuk wat ik wil gaan doen. Dan is het aan mij om uit te maken of haar reden goed genoeg is om niet te gaan rijden (ziek), of dat ik toch ga als blijkt dat ze gewoon geen zin heeft. In het laatste geval heb ik overigens ook geen leuke rit hihi.

Ik heb overigens hele extreme voorbeelden waarbij ik gewoon ZEKER WEET dat een paard kan denken, weet wat er van hem verlangd wordt en weet hoe hij of zij onze (mensen)aandacht moet trekken. En dan niet omdat ze wat eten wil, maar mooi voorbeeld is wel dat ze mij kwam halen toen ons konijn was losgebroken, dat ik aan haar gedrag kon merken dat er iets niet in de haak was in haar stal en toen bleek er een kip in te zitten (die daar niet hoort). Of dat ze me waarschuwde dat ik met spoed naar haar vroegere buurpaard moest gaan kijken en inderdaad bleek dat deze gewond op de wei stond. Dankzij snel optreden (koelen) is erger voorkomen bij dat paard. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Onzin ? Toeval ? Nee echt niet.

En dat heeft er niets mee te maken dat ze alleen staat. Of ja eigenlijk wel. We zijn daardoor wel wat meer op elkaar ingespeeld. Ik leer wat paardentaal, maar zij leert de "mensen"taal (maar dan met gebaren overigens, met woorden gaat het paard slecht af ).

Groeten,
Ingrid

Maar zou ik deze voorbeelden dan "bedenken", dus zou het gedrag van mijn pony iets geheel anders betekenen dan dat ik er van maak? Of zou het gedrag zo ontstaan doordat ik denk dat zij denkt?

Hmm niet echt duidelijk geformuleerd. Anders gevraagd. Jij denkt dat een paard niet kan vinden of iets leuk is of niet

Ingrid den Ouden schreef op maandag, 6 december 2004, 13:03:


Ik vind dat onverantwoord om zo om te gaan met een niet getraind paard.
Helemaal niks om trots op te zijn, sorry.

Vast niet, die man lijkt me eerder niet gehinderd door enige kennis....


Ja, toen had ze ijzers en ze liep op de zachte ondergrond, verder vergelijkbare strekking. Dat doe je niet : Zomaar je paard voor de kar hangen en je niks afvragen.... Helaas gaat het bij de meesten zo : Hoppa, zadel erop en binnen 2 rondjes al in galop, zadel eraf en weer klats op stal, ik noem maar een voorbeeld.

En ik maar wakker liggen als een van mijn paarden eens een dag niet lekker loopt....Pffff zeg, ik moet maar eens wat harder worden zeker....


Jazeker, ik heb er ook paarden bij die zo over het harde gaan, waarbij ik me er geen zorgen om maak....Eh, dat is ook de bedoeling van hetgeen wij mee bezig zijn hoor.

Groet, Pien
....met het paard als spiegel....

Spirithorses schreef op maandag, 6 december 2004, 13:02:

Ja dat is de vraag ... Ik weet alleen dat ik ze nu aandoe uit angst voor de terugkerende gevoeligheid. Dus dit besluit ligt geheel bij mij.

Ik ga ze pas uitdoen als ik die angst kwijt ben, maar die ben ik nog niet kwijt.
Zie stuk terug toen ik schreef over het niet goed mee willen lopen buiten en dat ik dan dacht dat ze wat aan haar hoeven had en dus maar weer of schoenen aan deed of haar in de berm liet lopen. Het was toen inderdaad mijn angst die haar belette "normaal" te lopen. Ik ben er toen mede door Inge's antwoord niet meer op gaan letten. Nam een appeltje mee, net wat dan ook, om mezelf maar te dwingen NIET op Isabella te letten. Kennelijk voelde dat voor haar als een bevrijding want vanaf die tijd is ze weer zo maf als een deur. Weer beetje extreem de andere kant uit geschoten, maar daardoor weet ik ook wel dat ze geen last meer heeft van haar hoeven. Ze loopt ook weer goed mee over de grind. En een grotere kiezel of een stuk steen in het pad doet haar niets meer. Afgelopen keer op een pad uitgekomen waar ik al met moeite normaal overheen kon lopen, en zij klost daar redelijk normaal overheen. Soms hoorde je gewoon de hoef van een stuk steen "afklappen". Maar omdat ik dan daarna weer een dag in de stress zit of ze daar geen nadelige gevolgen van heeft gehad, doe ik de schoenen aan. Voor mijn gemoedsrust dus. Maar alleen nog maar tijdens een rit.

Overigens heeft ze achter altijd zonder ijzers gelopen en die hoeven bleven altijd keuring in orde. Wat achter kan, zou voor ook moeten kunnen. Lijkt me logisch en op den duur komt dat ook wel, maar alleen als ik het zelf aandurf.

Maar aan de andere kant zijn die schoenen ook wel erg handig. Want je hoef totaal niet op te letten waar je rijdt. Ik ga wel eens heel illegaal via de berm, over het voetpad zo het voetbalveldje op om daar even wat rondjes tussen de doelpalen te crossen (zit geen net in). Dan hoef ik niet te kijken hoe de bodem is bij het oversteken van dat wat oenige voetpad, want ze voelt het toch niet.

Overigens die man met zijn zoveelspan reed pas ook eens zonder schoenen, we zouden maar eventjes gaan en veelal in het bos. Nou we hebben dus 2x kunnen afstappen om bij een van de pony's wat uit de hoeven te halen. Dan een denneappel, dan een stuk steen. Op het laatst op een wat grover grindpad ging er weer eentje kreupelen. Nee hij besloot ook om nooit meer zonder schoenen aan te gaan mennen toen.

Groeten,
Ingrid

Spirithorses schreef op maandag, 6 december 2004, 13:17:

Ik zeg ook niet dat ik er trots op ben, want zou het zelf nooit in mijn hoofd halen het zo te doen. Maar het is een voorbeeld dat een paardje dat vrijwel nooit op de weg komt toch goed kan lopen.


???. Nee toen had ze geen ijzers. Ik schrijf "zonder bescherming". We hebben haar in het begin 2 jaar gehad zonder ijzers. Pas het derde menjaar sleten haar hoeven veel harder dan dat ze aangroeiden en vond de hoefsmid het nodig er voor 2 ijzers onder te meppen. En toen zijn de problemen begonnen en is het van kwaad tot erger geworden. En ik heb heus wel in die 5 jaar heel vaak van alles geprobeerd, andere hoefsmeden, zonder ijzers, zelfs slofjes gemaakt, maar het ging maar niet meer lukken. Ze heeft maanden stil gestaan tot ons aller verdriet. Als ik de wagen eens ging schoonmaken dan stond ze heel zielig te hinniken; ze wilde zo graag mee, maar het kon gewoon niet. Nee dat waren geen tijden toen.


Ik ook. Ben zelf dan net zo ziek. Maar kennelijk was dat niet duidelijk in wat ik schreef.


En pfff zeg ik moest maar weer eens stoppen met hier schrijven, want ik kan mijn gedachtengang nu nooit eens duidelijk op papier zetten. Heel jammer vind ik dat, want ik vind het wel altijd leuk om na te denken over paardengebruik en een discussie te starten, maar op de een of andere manier ben ik nooit duidelijk. Zag net ook bij mijn vorige antwoord dat ik wat tekst die ik geschreven had en later herschreven zelfs weer had laten staan. Hahaha niet handig.
Sorry, de bedoeling was goed.

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op maandag, 6 december 2004, 13:24:



Ja, ja, angst werkt voedend, projecterend en beperkend.



Doet me denken aan Trudy's verhaal over Sidi en Vera, over loslaten.


We verschilen weer eens van mening, Ik ben van mening dat je te allen tijde rekening moet houden met de bodem waarover je gaat, ook al is het de bedoeling dat je uiteindelijk schoenloos en pijnloos over alle paadjes heen gaat. Niet alleen voor de voeten van je paard, maar ook voor zijn gewrichten, pezen, spieren. Ik kan BD ook wel over de vuursteen heen sturen in volle galop, en ik weet dat ze dat zonder problemen zal doen, zonder pijn ook, maar dat doe ik niet omdat het slecht is voor haar. Het feit dat een paard ook voorzichtig loopt zegt iets over de gesteldheid van de bodem, daar moet je naar luisteren, vind ik.


Je zou ook kunnen zeggen dat dat er bij hoort als je in het bos rijdt. Dat is toch geen reden om de hoeven in te pakken in schoenen. Zou net hetzelfde zijn wanneer ik uit voorzorg mijn enkel tape als ik ga wandelen over ongelijk terrein.

Kijk, dat noem ik nou symptoombestrijding : Je zou beter kunnen kijken naar de oorzaak. Misschien zijn die stralen wel zo nauw dat die stukjes daartussen blijven zitten.... Ik zou dus eerder met die stralen aan het werk gaan....

Groet, Pien
....met het paard als spiegel....

Beste Ingrid, ook al zijn wij het niet altijd met elkaar eens, ik vind het toch leuk en leerzaam om met je te discussieren. Het houdt mijn gedachten scherp en open. Ik begrijp je heus wel, ik ga alleen in de contramine als ik het niet met je eens ben, bovendien slaag je er prima in jezelf duidelijk te maken, hoor. Als iets 2 keer geschreven is dan lees ik daar wel overheen (heb ik nu dus ook gedaan, het is met niet eens opgevallen, kun je nagaan).

Ook al komen wij vanuit 2 verschillende werelden, ik hoop dat ik jou kan duidelijk maken dat ik wel mijn best wil doen om mij in jouw gedachtengang in te leven. Ik merk dat jij hetzelfde doet.
't Is goed, ik vind het ook leuk , jou ook !

Voel je niet zo aangevallen want je hebt veel zinvols te melden

Groet, Pien

Spirithorses schreef op maandag, 6 december 2004, 13:46:

Yep, is en blijft een vreemd "iets" .


Oh maar die mening deel ik wel. Maar op het paard is het toch wat makkelijker dingen te omzeilen als achter het paard. Ten eerste zie ik bijvoorbeeld gebroken glas pas liggen als Isabella er al met haar voorvoeten op staat (ook handig van schoenen) en je kunt soms bepaalde bodems niet omzeilen omdat we met de kar nu eenmaal beperkt kunnen rijden. Sommige menpaden gaan nu eenmaal over belachelijk hobbelige bodems hier, en over een normaal ruiterpad kunnen we niet vanwege de smalle doorgangen. Over dat oenige voetpad waar ik het over had, ga ik in draf, niet in volle galop. Ik let altijd wel goed op kuilen, dat is ook de reden dat ik niet meer op eigen terrein kan rijden (het hooiveld) vanwege de vele konijnegaten en holen. De kans dat ze daarin terecht komt is zo groot dat het gewoon echt gevaarlijk is om te rijden (en ik zie ze niet in het lange gras).


Niet dezelfde vergelijking. Die man traint ook voor wedstrijden. Marathons, gaan ook door het bos. Je mag in de wedstrijd niet afstappen zonder strafpunten of zelfs gediskwalificeerd te worden. Maar oke dat is een ander verhaal. Toch kun je alleen niet zomaar even afstappen en onder de voeten van een van je paarden kijken van je 2 span, want de kans dat de andere dan denk, ach ik kuier aan, is wel heel erg groot.

Hierin heb je gelijk, maar zo simpel is het niet altijd op te lossen.

Het enige wat Isabella nog wel heeft nu en wat ik wel heel vervelend vind en geen oplossing voor weet, is dat er steentjes in de witte lijn dringen. Deze is en blijft zacht, maar zal ongetwijfeld met eerdere bevangenheid te maken hebben. Hier gaan dus steentjes in zitten die echt muurvast zitten. Ze heeft er geen last van overigens, maar het lijkt mij wel voor problemen te kunnen zorgen als ik ze er niet uit haal.

Groeten,
Ingrid

Spirithorses schreef op maandag, 6 december 2004, 13:57:

Ach dit kwam omdat ik eigenlijk een hele andere vraag stelde en die dan weer ga verduidelijken met voorbeelden. Jammer genoeg wordt er dan alleen op die, kennelijk door mij verkeerd gekozen, voorbeelden ingesprongen. En dat vind ik wel eens jammer. Dan denk ik bij mezelf; doe het dan ook niet meer. Reageer alleen als je een antwoord weet en verder niet.

Maar zoals nu ... ik heb al diverse malen gelezen, van jou en Nick, dat je door rijden met hoefschoenen aan in een cirkeltje komt omdat de hoeven niet kunnen harden en nooit zonder schoenen zullen kunnen. Ik vraag me dus gewoon werkelijk nog steeds af of dit zo is en waar jullie dit vandaan halen.

Ik ben hier echt benieuwd naar. Want als het WEL zo is, dan zal ik dus nooit met Isabella zonder schoenen kunnen gaan rijden omdat ik geen optimale leefomstandigheden heb met diverse bodems. Als het NIET zo is, wat ik zelf echt vermoed, dan moet het mij gaan lukken om ooit zonder schoenen te kunnen gaan rijden.

Ik gaf vorige keer voorbeelden van die onbeslagen pony die maar enkele keer voor de kar gaat, maar dat was dus geen goed voorbeeld.

Ik handel nu uit angst zoals ik zei dat ik de schoenen nog aandoe, maar ik vraag me inmiddels dus wel af of het wel zo verstandig is om uberhaupt zonder schoenen aan te gaan rijden als ik mijn paardje gewoon op gras laat lopen de hele dag (zonder beton onder de voetjes).

Groeten,
Ingrid

Spirithorses schreef op maandag, 6 december 2004, 13:57:


Een stukje terug in deze discussie had je het erover dat de hoeven niet groeien maar de steunsels wel heeft me ook op een andere manier aan het denken gezet en ik vraag me nu wat dingen af.
Stel ik loop altijd op de toppen van mijn vingers. (Ik weet t moeilijk voor te stellen voor iemand die mij kent :) )
Tot voor kort heb ik altijd vingerhoedjes omgedaan.
Nu wil ik geen nieuwe meer kopen maar blootvingerig lopen.
Ik knip mijn nagels gelijk met de bovenkant van mijn vingertoppen in ingedrukte toestand. Die nagel verandert niet .
Omdat hij echter iedere keer als mijn vinger de grond raakt even ingedrukt wordt kan ik me voorstellen dat er in het groeipunt iets verandert waardoor de nagel harder zal worden.
Ik neem dus aan dat er aan de bestaande nagel niets verandert, voordat de nieuw gegroeide de grond raakt. (zacht zal dus zacht blijven)
Intussen ga ik vrolijk fluitend op mijn tenen verder met stukken op mijn vingers te wandelen. Wat gebeurt er? Blaren!, daarna open blaren, daarna open wonden! Slim als ik echter ben, heb ik pleisters rond mijn toppen gedaan toen ik zag dat m'n velletje rood werd. Wat zie ik na een week? Eelt!! Omdat mijn toppen wel druk voelen maar geen slijtage hebben heeft mijn huid zich aangepast aan de druk en is er een dikke laag eelt ontstaan. Nu kan ik zo af en toe best eens zonder pleisters lopen want het afgesleten eelt zal aan de vlees kant weer aangevuld worden. Geen pijn meer aan m'n fikken dus! Als ik er voor zorg dat de slijtage/aangroei een beetje gelijkmatig kan verlopen zal ik over een poosje op blote vingertjes de marathon winnen.

Mijn conclusie: de hoornlaag van de hoef verandert niet totdat de nieuwe groei de grond bereikt heeft.
De zool zou de kans moeten krijgen zich aan te passen, liefst op zo'n manier dat hij zo weinig mogelijk slijt.

Dit lijkt me te pleiten voor hele korte loopjes over ruwe harde bodem en heel langzaam uitbreiden of voor schoenen en hiermee de groei van de hardere zool te reguleren.
Piet