ik heb niet gezegd dat je rondjes moet draaien
ik keer in 't slechtste geval enkele meters terug naar een rustiger moment, rij opnieuw aan en net voor ik weet dat ze gaat protesteren, protesteer ik zelf met een tikje van de zweep die ik ALTIJD bij heb.
ben op die manier nog nergens moeten afstappen en zo een waaghals ben ik nu ook weer niet, noch een groot ruiter.
daarna wordt dat zweepje terug gebruikt om mee te kroelen dat ze flink is geweest

als jij vooraf al in je hoofd heb, ik ga afstappen als 't moeilijk wordt...

Wendy74 schreef op zaterdag 10 november 2012, 15:26:

Ach, ik denk dat je uit moet proberen wat voor je paard het beste werkt. Onze laatste aanwinst had toen hij kwam erge problemen met het voeten geven. Ik ben met hem alles zonder halster gaan oefenen. In alle rust. Op een gegeven moment had ik 1 voet gedaan en liep hij weg. Om 30 sec. later weer naar me toe te komen en kon ik voet nr. 2 doen hahaha. Puur toeval deze ontdekking, het was lekker weer en ik was er maar ff bij gaan zitten, genieten van het uitzicht. Tot hij opeens terug kwam, OK, dan gaan we maar verder. Telkens als hij even weg liep kwam hij daarna weer terug. Tegenwoordig heeft hij geen wegloopbehoefte meer. Blijkbaar werkte dat bij hem. Des te losser je hem houdt des te meer hij voor je doet, geen dwang van mensen en met mensen heeft hij issues... Maar deze gebruiksaanwijzing werkt niet voor alle paarden. Dus, kijk zelf wat het beste werkt bij de aard van je paard, lijkt me

Qwienda schreef op zaterdag 10 november 2012, 17:15:

Leuk eufemisme... "ik protesteer met een zweep"... Volgens mij is het gewoon slaan. Luisteren, anders krijg je een knal. Da's lekker voor het vertrouwen, pijn doen... Bah.

Oh, ik denk ook niet van te voren dat ik moet afstappen, ik ga er altijd van uit dat ik de hele rit op het paard blijf
Het moment dient zich gewoon aan, ze stopt, ik wacht eerst af, vaak is dat al genoeg, dan besluit ze vaak uit zichzelf alweer verder te gaan, maar soms werkt dat niet.
Dan spoor ik nog eens aan, clack met mijn tong, maar als dat niet werkt, dan stap ik gewoon af. Dat vind ik minder dwingend voor het paard. De rit is bedoeld voor ons beider plezier en stress is een enorme party pooper!

Martina schreef op zaterdag 10 november 2012, 20:05:


een tikje ! ...aantikken is niet slaan, laat staan een knal, of pijn

Qwienda schreef op zaterdag 10 november 2012, 21:36:


Tikje, ijzertje, bitje, spoortje......, allemaal vergoeilijkende woorden, als je het verkleint stelt het niks meer voor.
Maar om bij het tikje te blijven, waarom zou een paard daarnaar luisteren als er niet een voor hem bekende dreiging van méér achterzit? Wat doet een springruiter anders dan met een "tikje" zijn paard de hindernis overjagen na een weigering?
Piet
Doe jij wat voor mij, dan doe ik wat voor jou. Wie
heb jij geclickerd vandaag?

Qwienda schreef op zaterdag 10 november 2012, 21:36:


Je snapt het echt niet he?
Ik protesteer altijd met een AK47 zoals ieder onzinnig mens overal ter wereld behalve in NL en als dat niet helpt hijs ik de Katyusha op de Unimog, maar ik heb het gemeentehuis hier ook nog nooit tot poeier gebombardeerd, laat staan de hoofden van dienst geëxecuteerd
of deze
deze is ook geinig

Of, misschien, protesteer ik wel helemaal niet omdat protesteren de 'tegenpartij' tot tegenpartij maakt. Zou het mogelijk zijn dat ik liever tracht een onontkoombare win/win tactiek in elkaar te puzzelen?

Qwienda schreef op zaterdag 10 november 2012, 21:36:

Ooohhhh, het is alleen een tikje, nou dan laat je die zweep de volgende keer toch thuis en tik je met je wijsvinger bovenop jaar kont. Dan weet je tenminste zeker dat je haar geen pijn doet. Waarom gaat je paard wel op het "niet pijnlijke" tikje met de zweep maar niet op de druk van je kuit of op een tik van een vingertopje? Die zweep is wel degelijk een dreiging van pijn, anders zou het verschil er al niet zijn.

Martina schreef op zondag 11 november 2012, 7:07:


Ik denk dat je best het verschil weet tussen een tik en een slag. In je jeugd nooit het spelletje 'Tikkerje' gespeeld? Nooit eens aan getikt op je rechter schouder, terwijl de persoon achter je links stond? Heb je daar nog steeds trauma's van?


Ja, dat vraag ik me ook wel eens af, waarom het aantikken wel voldoende is om het paard in beweging te brengen, wat me met tong- en been hulp niet lukt? (tenzij ik er "lang genoeg" op wacht, dat ie toch zelf het besluit neemt om er voorbij/op/over te stappen)


Hmm, dat geloof je zelf niet,"Dreigen" met "pijn" is echt niet voldoende, zelfs fysieke pijn brengt het paard niet in beweging.

Nils en Olly
Zonder fouten,
geen leerproces.

Nils Vellinga schreef op zondag 11 november 2012, 10:45:

Martina schreef op zondag 11 november 2012, 7:07:


mijn arm is niet lang genoeg
en wat heb jij liefst : een tikje op je kont of kuit-gebonk tegen je buik ?

Piet schreef op zaterdag 10 november 2012, 22:42:


Pietje, is het daarom dat ieder kind dol-enthousiast "paardje" zegt als ze een paard zien voorbijkomen ??

Qwienda schreef op zondag 11 november 2012, 12:56:


Aan ouders te danken die overal een verkleinwoord van maken?

Quote van Qwienda'
'.........een tikje van de zweep die ik ALTIJD bij heb.
ben op die manier nog nergens moeten afstappen en zo een waaghals ben ik nu ook weer niet, noch een groot ruiter.daarna wordt dat zweepje terug gebruikt om mee te kroelen dat ze flink is geweest.'

Ach weet je Qwienda, dat is het 'al oude', 'eerst slaan en daarna aaien' principe. Hetgeen nu nog steeds ook heel veel in de opvoeding met jonge kinderen wordt toegepast. Meestal door ouders die bang zijn hun grip op hun kinderen te verliezen. Deze ouders passen dit continue toe om vervolgens in een soort van 'schuldgevoel' het een en ander weer goed te maken. Zij pijnigen hun kinderen eerst mentaal (in ergere gevallen ook fysiek) om ze daarna de hemel in te prijzen. Waardoor het kind uit angst alles zal doen om zijn ouders te 'pleasen', om de pijniging te voorkomen.

Een 'communicatie' gebaseerd op angst, waarbij het kind ( ...of dier) gewillig blijft aan de wil / wens van zijn 'opvoeder'...

Van een werkelijke communicatie of vriendschap is geen sprake. Vader of moeder ben je door de geboorte, vriend of vriendin moet je nog worden...

Zo vergaat het ons ook met dieren. Je bent de verzorger, je bent de berijder, je moet op een veilige manier leiding geven, ...echter, vrienden moet je nog worden!