e m kraak schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 18:28:


Daar heb ik wel over gedacht ja, zal zeker helpen.

Bij mijn vroegere zadel had ik trouwens geen problemen met opstijgen, dat bleef beter zitten met opstijgen en ik steeg normaal op hoor, even huppen en erop, ik klom zelfs probleemloos op een paard van een kennis en dat beestje had een schofthoogte van1.85m, en ik ben zelf maar 1.62m.

Nu met m'n boomloosje liep ik pas tegen schuifproblemen aan, vandaar.
Ik wil het zadel ook niet meer zo vreselijk aansingelen, lijkt me niet prettig voor het paard, een uur of meer zo'n strakke band om je buik.
Zonder zadel is weer niet prettig voor mij, scherpe schoft, aij.... : (

Maar met voltige-oefeningen mijn springvermogen verhogen is allicht het proberen waard!

En tot die tijd met stoel dan maar weer en als ik er na een pauze in een buitenrit weer op moet, stronk of hek opzoeken.
Ik zal zeker niet degene zijn die eigenwijs doorgaat met iets als er redelijke tegenargumenten komen hoor, daarom ben ik zo dol op deze site, kan leerzaam en eye-opener zijn en zet aan tot meer studie, altijd goed!

Grtjs, Suzanne.

Zieltje schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 19:08:

ik klom zelfs probleemloos

Nou snap ik je probleem Suzanne...de reden waarom het zadel schuift...
Bij een normaal zadel pakt men meestal het zadel vast om op te stappen bij voorboom en achterkant.
Dit moet je bij een boomloos zadel dus niet doen.
Je ene hand voor en de andere achter je zadel leggen...probeer het maar.

Buiten dit probleempje ga ik ook altijd voor ik aansingel even lopen met het paard, gewoon een paar rondjes door de bak naast het paard blijven lopen .
Je zult zien dat je dan nog ruimte zat hebt om de singel iets strakker te trekken.

Gr. Nick
met geduld,vertrouwen en
liefde bereik je meer.

Nick Altena schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 20:01:


Hoi Nick,

Nou, ik pak altijd een grote pluk maanhaar vast en raak het zadel met mijn handen niet aan.
De reden dat 't schuift is dat ik, zie boven, juist niet strak aansingel, niet nodig om te rijden, als het zadel tijdens het rijden niet recht blijft liggen, is dat m'n eigen schuld, zit ik niet in balans.
Het schuiven komt dan doordat ik met 1 voet in de beugel toch blijkbaar net teveel druk zet als ik met de andere opspring.
Ik moet dus toch oefenen om op het zadel te springen/zwaaien zonder voet in de beugel, voltige ga ik achteraan, lijkt me al jaren wel een goed idee, het is er alleen nooit van gekomen.

Grtjs, Suzanne

Nick Altena schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 20:01:


Dit moet je bij geen een zadel doen. Het zadel is bedoeld om op te zitten en niet als hijsinstallatie. Eigenlijk zou je op een onaangesingeld zadel op moeten kunnen stijgen. Als je dat niet kan dan maak je gebruik van de weerstand van zadel plus singel om op je paard te komen.

Weet je? Ik kan het ook niet. Tenminste, niet zoals de manier als waarmee ik op mijn paarden stap als er een zadel op ligt. Ik kan wel op mijn beide paarden springen zonder zadel, maar de techniek is dan anders. Toch is het een goed streven om te leren op te stijgen met een zo laag mogelijke belasting van je zadel. Probeer eens opzettelijk je zadel scheef te trekken: wat je tijdens het opstijgen moet doen is precies het tegenovergestelde.


Mijn gewoonte, maar ok dat is een Parelliisme, is om het paard nog even wat grondwerk te laten doen met zadel. Circling game linksom, rechtsom, zijwaarts beide kanten uit, vooruit, achteruit, geeft gelijk een indruk van de fysieke gesteldheid van het paard en de mentale gesteldheid (is ie 'flighty' of 'werkt ie mee'?) en daarna kun je inderdaad het zadel nog even aansingelen omdat het zich 'gezet' heeft.

Daarna erop, maar met zo min mogelijk kracht. Dus tegen het lichaam van het paard aan, niet aan het zadel trekken maar aan de manen, zoveel mogelijk in een sierlijke beweging.

Groeten,
Frans

Ik kan het ook niet. Oefen wel regelmatig, maar helaas.
Ik stijg als volgt op. Ik leg mijn achterste hand (dus als ik vanaf rechts opstijg de linkerhand) op de kniewrong aan de andere kant van het zadel. In de andere hand neem ik de teugels en grijp ik een pluk manen mee. Voet in de stijgbeugel, hupsen, goed afzetten en daarbij dus met mijn hand op de kniewrong druk geven om het zadel recht te houden. Ik spring recht naar voren, eerst op het zwaartepunt komen en daarna pas been over het zadel.

Op mijn goede dagen, gaat dit heel erg soepel en blijft het zadel goed recht (wel redelijk aangesingeld, ik singel later nog na indien nodig). Zonder zadel kom ik er echter niet op. Niet omdat ik het strikt gezien niet kan, maar omdat ik dan meestal bij voorbaat al de slappe lach heb Tja rijden doe je voor je lol he haha.

Groetjes Karin

e m kraak schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 18:28:


Beste Egon,

Het opstapkrukje is NIET bedoeld voor stijve ruiters, maar om het PAARD te ontlasten. Zoals ik al zei, in Engeland, Duitsland, Amerika en waarschijnlijk nog wel meer landen de gewoonste zaak van de wereld.
Waarom er in Nederland zo neerbuigend over gedaan wordt? Je gaat toch uit van wat GOED voor je paard is?

nynke

nynke van der veen schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 23:16:


Gelijk heb je Nynke, stijfheid heeft er niks mee te maken.
Maar Egon, je mag het gerust eens op een van de 1.75m en hoger paarden hier komen proberen hoor! Ik hou dan een krukje op de achtergrond gereed, ter ontlasting van het paard en om jou rode wangetjes te besparen!

Groet, Marianne :)

Marianne schreef op zaterdag, 22 januari 2005, 0:00:


Ik doe helemaal nergens neerbuigend over!

Nee, vriendelijk aangeboden maar toch bedankt Marianne.
Ik voel me te oud en suf en stijf worden voor bergbeklimmen, en hou het liever bij ijscoos waar je met een bokkesprongetje makkelijk op komt, of andere wat ik normaal-formaat paarden vindt zoals bijvoorbeeld die van Frans en Iloon.

Ik heb nooit de behoefte gehad om om die langpootmuggen van 1.75m en hoger te klimmen. Nemen jullie maar een keukentrapje overal mee naar toe - ik zie dat niet zitten en doe 't wel met paarden die beter overeenstemmen met mijn kunnen

Groeten, Egon

e m kraak schreef op zaterdag, 22 januari 2005, 0:24:


Haha, ook jij hebt gelijk hoor - het is altijd verstandig om dingen te doen die binnen je bereik liggen! Maar.. hoe hoger je zit, hoe weidser het uitzicht ( dat mag je zowel letterlijk als figuurlijk interpreteren!).
Ik kan overigens heel best op zo'n groot paard klimmen hoor, de enige reden waarom ik hier thuis in de rijbak een opstappertje gebruik is dat ik mij in gedachten voorstel hoe het moet zijn als je 100 x in de maand een gewicht tussen de 50-60 kg aan je rug voelt hangen als een ruiter zich naar boven hijst. Tuurlijk ben ik met je eens dat die ruiter eigenlijk eerst veel beter van z'n benen springveren kan maken - ik heb ooit op dit forum zelfs wel eens een beginnetje gemaakt met 'gymnastieklessen' om meer veerkracht in je enkels en kuitspieren te krijgen.

Groet, Marianne

nynke van der veen schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 23:16:


als je je paard niet wil belasten
ga er dan niet opzitten
ik vraag me af of dat klein moment van wringingskracht
tijdens het opstijgen zoveel meer nadelig is
dan het rijden zelf
(en het springen en het sliden en het piaffen
en het cutten en het ropen en het eventen ...) ????
Peter

Marianne schreef op zaterdag, 22 januari 2005, 0:00:




ik ben 1,84 m groot en ik weiger op een paard te kruipen
dat groter is dan 1,65
principieel
Ik begrijp nog altijd niet waarom paarden
altijd maar groter worden gefokt
en waarom mensen altijd paarden willen rijden
die eigenlijk te groot voor hen zijn ?

Als in een springwedstrijd 1 paard groter is
dan kan je veronderstellen dat dit paard hoger springt.
Als alle paarden even groot zijn, springen ze allemaal even hoog.
DUS fokken we er eentje dat weer een beetje groter is ....

Waarom werd vroeger hogeschooldressuur gereden
op paarden van 1,50m in een ring van 12 m doorsnee
en waarom moeten dressuurpaarden nu groter zijn dan 1,75 m ?

Altijd beter, altijd meer
...dan een ander !
Peter