saskia van de schoor schreef op vrijdag, 13 augustus 2004, 15:23:


***************
Sorry, ik had deze niet meteen gezien (ik lees ook niet echt alles).
Ben beslist geen expert op dit gebied hoor!

Maar wat ik wel weet is dat je in elk geval niet moet proberen om Arlando te "leren" om niet dominant te zijn. D.w.z. ga je het gedrag afstraffen, dan zal dat misschien met heel veel druk helpen, maar geeft het geheel toch een negatief tintje en kan makkelijk leiden tot nog erger.

Ik denk zelf dat het het verstandigst zou zijn om op een eerlijke manier Arlando te bevestigen in zijn leiderschap, gevolgd door een bevestiging van JOUW leiderschap. Aan dat laatste zul je moeten werken, want blijkbaar is dat dus nog niet helemaal ok! (vind ik hoor).

Wat ik zou doen als het mijn paarden waren, dit mag je geheel naast je neerleggen natuurlijk maar je vraagt o.a. ook om mijn mening, is:

Elke keer als ik de wei in kom zou ik Arlando aanhalen, aaien borstelen, knuffelen, zodat hij heel zeker weet dat jij weet dat HIJ de leider is. Negeer Iwan volkomen, het is Arlando's recht om als eerste bij je te komen, en Iwan zal dat ook accepteren en normaal vinden dat hij als eerste aandacht krijgt.

Vervolgens gaat het erom, of Arlando ook accepteert dat JIJ wat hem betreft de lakens uit kunt delen. Je hebt al bevestigd dat hij hoger in rang is dan Iwan, maar nu gaat het erom of hij ook weet dat jij (of die ander) hoger in rang bent dan Arlando. Blijkbaar dus nog niet!!! Want hij vindt blijkbaar dat Iwan bij ZIJN kudde hoort en wil hem niet afstaan aan jou of die ander. Dat klopt dus niet helemaal, want het is WEL jouw recht omdat jij hoger in rang bent, om over Iwan te beschikken. Ik denk dat je daar dan ook heel duidelijk in zult moeten zijn. Het lijkt me dat je dit niet opgelost krijgt als je Arlando niet het een en ander bijleert, buiten het weiland. Je zou hem b.v. in elk geval kunnen leren om in de bak te reageren op een teken van "wegsturen", dan kun je hem op die momenten dat dat nodig is duidelijk maken, dit gedrag is niet acceptabel, sodemietert u maar even op.

Volgens mij moet je deze twee dingen dus combineren. Zolang je de rollen bevestigt zoals ze zijn, zul je het minste gebakkelei in de wei hebben.

Groetjes, Frouk

Wat werkt is waar ...

e m kraak schreef op zaterdag, 14 augustus 2004, 22:09:

*************
Het gaat om plaats ja, maar naar mijn idee is een voedselplaats toch net een beetje gevoeliger dan een gewone standplaats. Ik krijg het idee van wel.

Dat eten uitdelen gebruik ik zelf heel bewust. Het draagt zeker bij tot het bepalen van de verhoudingen.

Frouk

Wat werkt is waar ...

Ellen Helmigh schreef op Sun, 15 Aug 2004 02:09:52:

(heb de redenering zelf er uit geknipt)

***************
Maar eh ... is het niet zo dat die dominantiestrijd eerst altijd opgelost wordt, of eigenlijk eerst opgelost moet worden, en dat er daarna pas ruimte komt voor andere dingen en kleinere "strijdjes", zoals hieronder omschreven? Dit lijkt mij zelf vrij logisch en is toch ook wat ik in de praktijk zelf ervaar.

**************
Dit bedoel ik dus in m'n eerste stukje hierboven ook. Zolang de dominantieverhoudingen duidelijk en helder zijn , is er ruimte voor spel en geklooi en zo in de groep. Komen die teveel in het gedrang en begint het op echt uitdagen te lijken, dan moet er blijkbaar even ingegrepen worden, en daarna kan het spelen weer verder gaan. Is dat ook juist niet de reden waarom een heel dominant paard vaak juist zoveel pikt van een heel onderdanige merrie, en die twee dus ook vaak bij elkaar te vinden zijn? Heb dit nu al drie keer bij Torop gezien, dat de minste dominante merrie juist het MEEST bij hem in de buurt is, en dat zij ook gewoon van zijn hooi mag mee eten. Waarom? Blijkbaar omdat hij zich door haar in het geheel niet bedreigd voelt in zijn rangorde, en dan worden (m.i.) juist andere dingen mogelijk, die bij andere paarden niet mogelijk zijn.

Daan staat er bekend om dattie héél dominant kan
****************
Vind ik ook , er is meer dan alleen dominantiegedrag (maar ik zie het dan wel zo dat dat pas interessant wordt als je dat eerste geregeld hebt).

Ik zou hier zelf zo graag eens wat meer praktijkvoorbeelden bij willen horen, over gedrag van paarden in een groep en op basis waarvan ze hun verhoudingen regelen, niet enkel en alleen hun dominantieverhoudingen maar ook de andere dingen die ze onderling regelen. Heeft iemand dat b.v. weleens vaker gezien dat een onderdanige merrie juist mee mag eten bij de dominante ruin? En dat die twee meer bij elkaar in de buurt te vinden zijn dan de andere paarden?

Welk gedrag viel je op bij jouw paard, wat was de situatie en hoe interpreteer je dat? Dat vind ik nou leuk.

(dus bedankt voor jouw voorbeeld Ellen).



Wat werkt is waar ...

Nick Altena schreef op zondag, 15 augustus 2004, 3:02:

Wat een uitdaging voor de echte clickertrainers onder ons :)
Ik denk ondertussen dat er vrijwel niets is wat je een paard niet zou kunnen aanleren wat binnen zijn lichamelijke mogelijkheden ligt.
Ik had het ook over vragen, niet vertellen.
Verplichten vind ik hier een woord wat niet aan de orde is. Maar naar mijn mening vertegenwoordigt deze site een heleboel mensen die allemaal op een ongeveer gelijke manier tegen het mensenpaard aankijken (of gaan aankijken), die leren van elkaar en dus gezamenlijk een ontwikkeling meemaken. Frans discussieeert mee, ontwikkelt mee. Waarom kunnen we dan niet vragen om bepaalde zaken te herzien die hij ergens in het verleden heeft opgeschreven wanneer zou blijken dat bepaalde zaken niet meer voldoen aan een inmiddels heersende opvatting van de meerderheid van de leden ?
Ik denk dat dit wel eerder aan de orde gekomen zou zijn als er werkelijk veel zaken op de site zouden staan waar de denkende groep het niet mee eens is. Dit is niet het geval, we zijn per slot van rekening allemaal lid geworden omdat we juist de inhoud onderschrijven.


Het werkt voor mij toch even anders. Ik heb me inmiddels op dat punt wat bijgelezen en heb eindelijk :) ook het variabel belonen ontdekt.
Het is echter nu zo dat elke Yes van mij beloond wordt Maar vergeet niet dat ik mijn Yes afbouw. Shiny krijgt alleen een YES als hij iets nieuws leert en ja, dat staat dus gelijk aan een beloning. Maar of hij nou dat Yes als een beloning gaat zien en best wel zonder snoepje zou kunnen, kan me eigenlijk niet zoveel schelen, als hij maar snapt wat ik ermee bedoel, nl. dat hij op DAT moment iets goeds gedaan heeft.
Is dat werkelijk zo? Het gaat toch ook om een gedragsverandering?
Ja daarin verschillen we niet van mening.
Ik volg iedereen die in mijn richting denkt en ergens meer van weet dan ik. Behalve als de "verpakking" me niet bevalt, zoals ik schreef in mijn antwoord op de Parelli vraag van Egon. Waar waren we nu zonder goeroes?
Dan wordt het tijd dat je Egon ook eens antwoord geeft op zijn tweede parelli vraag. :)
Hartelijk dank Nick!

Piet

@nita schreef op Sat, 14 Aug 2004 17:53:43:


> De pijn zal pas weer 'prioriteiteit' hebben als de vluchtrespons
Ik heb gezocht naar wat anderen hierover zeiden, bedoelde je hier op het forum? Heb ik iets gemist dus?


Kan dat oversprong gedrag zijn en was dat een taxushaag?

Piet

Hoi,

Gisteren wat grappigs meegemaakt. Ik weet niet of jullie ook wel eens de aandacht van je paard testen; ik dus wel. Kijken of ze opletten.

Normaal staat Isabella in de uitloop en mag ze 2x per dag een aantal uur de wei op. Achteraan staat lang gras dus daar rent ze direct naar toe zodra ik het hek open zet. (is inleiding dit).

Gisteren gooide ik een appel de wei op, maar helaas hij rolde verder door dan ik had gehoopt zodat hij totaal uit de baan kwam te liggen van open hek naar lang gras.
Toen ik het hek openzette draafde ze in rap tempo naar het lange gras en draafde die appel zo voorbij die ca. 15 meter verderop lang. Hemelsbreed was ze ook al weer 10 meter voorbij die appel gedraafd, toen ze ineens, alsof ze aan een touw vastzat, stopte en keerde (waarbij ze zelfs half viel, dus ze ging echt ineens uit volle draf linksomkeert).
Vervolgens draaft ze in een rechte lijn linea recta naar die appel toe (neus bij de grond). Vreet die appel in een paar happen op, keert weer razendsnel om en gaat in volle galop verder richting lange gras.

Wat grappig was dit om te zien. Maar zette me ook aan het denken. Had ze die appel nu ineens geroken, of gezien?

Ik denk geroken in eerste instantie, want ze is hem voorbij gelopen. Later zal ze hem ook wel gezien hebben.

Maar dit ga ik dus "onderzoeken". Vandaag zet ik eerst de wei open zonder appel oid, kijken of ze eerst op onderzoek uitgaat of er nog wat lekkers ligt, of dat ze gewoon de wei op draaft zonder te kijken.
Dan de volgende keer leg ik een tennisbal neer, op dezelfde plek, dus uit de route. Kijken wat ze dan doet.
Dan nog een keer een tennisbal in de route. En de volgende keer weer een appel buiten de route.

Zo heb ik vaker van die kleine mini-onderzoekjes, maar deze vond ik wel aardig om te vermelden hier.

Groeten,
Ingrid

josien schreef op zaterdag, 14 augustus 2004, 21:10:


Jazeker was ik daarvan onder de indruk en best mogelijk dat dit een terugval kent, dat weet ik nu nog niet.
Hoewel het ook zo is dat ik , met mn eigenwijze hoofd, want er wordt altijd gezegd dit niet te doen, verschillende oefeningen door elkaar doe, dus veel herhaal en een klein beetje uitbreidt. Juist omdat ik zie dat hij van bepaalde dingen opgewonden kan raken, las ik er wel eens een rustiger oefening tussen.
Maar wat ik me meer afvraag is of dit nu voor alle plaatsen op zijn lichaam geldt, nu hij blijkbaar het principe van.....hoe noem je dat.... tegemoetkomen aan druk?.....kent? We gaan dat es proberen :)
Piet

hallo, bedankt voor het meedenken, ik heb hem inmiddels al een keer in de emmer met water/bleek gehad, er wordt mij ook koolzaadstro geadviseerd, daar schijnt een soort olie in te zitten wat beter voor de hoeven is gr. joke

Ik "zit" sinds kort op deze site en had toen een een vraag gesteld over mok bij mijn arabier. Verder dan dit kwam ik (nog) niet. Wel lees ik de meeste berichten van jullie, sommigen zijn me te moeilijk en zeggen mij niets maar wie weet in de toekomst....
Wat ik kwijt wilde dat ik het allemaal erg interessant vind; het delen van ervaringen, de vraagstellingen en de antwoorden daar weer op. Zoveel mensen, zoveel meningen. Ik leer en groei en hoop dat dit ook weer doorvloeit naar mijn paardjes! Leuk!!! Allemaal een heerlijk zondag toegewenst.

Gr Caroline

Ingrid den Ouden schreef op zondag, 15 augustus 2004, 9:42:

Hoi,
Net al deze "test" gehad. Ik zette het hek open en ze STAPT de wei op, oortjes gespitst, gaat over in een sukkeldrafje en inspecteert grondig haar omgeving (had ik ook wel verwacht). Ze loopt zo een rondje, waarbij ze het plekje waar gisteren de appel lag (jawel, hetzelfde plekje) grondiger onderzoekt en draaft vervolgens wat verder. Blijft allert, totdat ze voor haar gevoel zeker is dat er echt niets ligt en ging vervolgens ineens in galop verder.

Grappig; exact zoals ik verwacht had.

Maar wat nu; moet ik straks al die tennisbal neerleggen, of eerst even kijken of ze de volgende keer normaal doordraaft/galoppeert (dus allertheid weg)? Ik denk zelf het laatste.

Groeten,
Ingrid

Piet schreef op zondag, 15 augustus 2004, 9:43:


Het is wel leuk omdat Parelli juis het tegenovergestelde wil. Ben er alleen nog niet bij me zelf eens of hier geen nadelen aanzitten in de omgang.

Ingrid den Ouden schreef op zondag, 15 augustus 2004, 10:38:


Leuk hë die dingen. Ik zal ook kiezen voor het laatsteJe kunt zelfs later de appels gaan verstoppen. Dus ergens onder waar ze ze echt niet kunnen zien. Wel zo dat ze wel kunnen vinden in het begin anders is de lol er snel vanaf.

josien schreef op zondag, 15 augustus 2004, 10:41:


Ja ik weet ook nog niet goed hoe ik het moet benoemen, tegemoet komen aan druk is het eigenlijk niet, want ik oefen geen druk uit, tenminste niet in die zin waar we het over hebben als we het hebben over wijken voor druk , denk ik toch. Het is in de praktijk het volgen van mijn hand met zijn lichaam, maar wat is daar de juiste benaming voor?
Piet

Hallo Esther,
Ondanks dat je schrijft er niet mee in aanraking te zijn gekomen, toch zou je waarschijnlijk de goede beslissing genomen hebben. Je moet denk ik ook de persoonlijke ruimte behouden. Met nog een aantal tips in de volgende reacties denk ik dat ik begrijp wat er aan de hand is. Nu nog proberen het leiderschap naar mij toe te trekken. Er is nog veel werk aan de winkel. We hebben Arlando pas 2 maanden. Ondanks dat hij in die eerste drie jaar bij de fokker als een lief betrouwbare hengst is opgevoed moeten wij nu aan het werk om dat voort te zetten. Wel een uitdaging. Ik laat weten hoe het mee gaat.

Groetjes Saskia Esther schreef op zaterdag, 14 augustus 2004, 16:10:

Linda schreef op zaterdag, 14 augustus 2004, 20:02:


Hoi.

Goed uitgelegd, Linda. :)

Het achterblijvende paard moet dus leren even alleen te zijn.
Men kan oefenen daarin.
Het andere paard mee de wei uitnemen en de tijd van weg zijn langzaam opbouwen.
Ook kan het goed zijn, het achterblijvende paard in het begin in de gaten te houden, zodat hij niet aanleert uit te breken en er achteraan te gaan.

Wij hebben bij de acht paarden, èèn dame, een fjording.
Blijft ze alleen achter, breekt ze uit.
Wilt ze mee, gaat ze onder het draad door..........stroom of niet.
Krijgt ze honger en ziet ze ergens anders meer gras, is zij degene die er wel even heen zal gaan.

Alles gaat redelijk goed zolang er ruim gras en een andere fjord bij is.
Nou is het niet mijn paard, maar bij het uit de wei halen van andere paarden, gebruik ik ook een lang touw en geef aan dat ze weg moet blijven......buiten onze ruimte.