Piet schreef op woensdag 25 januari 2006, 14:13:
> Is het niet mogelijk een "trektocht naar Santiago" te
> maken met een hoofd en meerdere sublijnen?
Misschien is het slimmer als de dames op basis van wat ze nu al weten eerst keuzes maken. De manier van reizen, wat kan/moet en omgekeerd zijn nogal ingrijpend.
Verzeker je de water- een stro/hooi-voorraad voor onderweg vooraf, neem je een minimum mee, wat is het minimum etc. zijn zowel wat mogelijkheden als de noodzaak stérk van elkaar afhankelijk.
Kiezen ze voor onder het zadel, dan is de conclusie dat ze bijna niets mee kunnen nemen, geen onbelast = rustend paard hebben, dus minder dagafstand, dus meer rust, dus meer bivakvoorbereiding etc.
Twee Norikers voor een huifkar en een derde erachter of met een lichte ruiter onder het zadel is nogal wat anders als alles onder het zadel. Met een kar kan je ook een lichtgewicht vouwfiets meenemen en ben je niet voor ALLES van alleen de paarden afhankelijk en kunnen die ook daadwerkelijk eens uitrusten. Bijvoorbeeld.
2500 kilometer is ver, héél ver en je bent wél even onderweg. Ik bedoel; 25 km/dag gemiddeld is niet haalbaar en dát is al 100 dagen. Gemiddeld 5 km./dag meer/minder is 20% minder/meer reistijd.....
Basisvragen;
Wat is de dagelijkse behoefte van belast reizende Norikers aan water en stro/hooi?
Bedenk dat ze in de zomer naar het zuiden gaan.
Wat is, afhankelijk van de reiswijze, een realistische dagafstand?
Wat is het continuïteitsplan, het vangnet? Hoe verder je komt hoe verder weg het thuisfront.
Detailvraagjes;
Wat te doen als het een weeklang regent? Stoppen, natte paarden opzadelen of er twee inspannen?
Wat te doen als het een weeklang 40+ graden is? Stoppen? s'Nachts reizen?
Wat te doen bij de Pyrineëen? Hebben de dames al eens in de échte bergen gereden? Gaan ze lopen? Omhoog is zwaar werk, maar omláág is slópend.
Vraag maar eens aan bijvoorbeeld Pien hoe onervaren bergruiters en idem paarden een matig hellinkje ervaren en neem maar aan dat de bergrug tussen Frankrijk en Spanje een bérgrug is: de secundaire wegen zijn wat je in bv. bergetappes van de Tour de France ziet.
Alles kán: grote problemen, grote oplossingen, kleine problemen, kleine oplossingen.
Je kan niet alles vooraf oplossen en dat moet je ook niet willen, doch het is erg jammer als je er in België achterkomt dat je een fundamentele denkfout in een uitgangspunt gemaakt hebt. Of dat je na een kleine 100 km. aan de voet van de Pyrineëen moet concluderen dat die op de gekozen manier niet over te steken zijn.
Ook de 'sponsoren' schiet je daarmee in de voet want die krijgen dan negatieve publiciteit als resultaat.
HC