Sabrina Wuyts schreef op donderdag, 16 september 2004, 20:26:


Ik ben dat niet helemaal met je eens. ten eerste is het beter niet gelijk de hele hoef op te tillen, maar al een gewichtsverplaatsing te belonen, en van daaruit steeds ietsje meer vragen tot je de hoef echt op kan tillen.

ten tweede is het in sommige gevallen beter niet vast te houden als je paard gaat knielen. In elk geval NIET als je paard het hoefje geven al kent. in dat geval kun je beter in 1 keer de hoef uit je handen laten vallen en op de grond laten kletteren AUW! zeg het paard, da's niet zo'n slimme actie van mij! Hou je vast tot hij klaar is met hangen dan leer je je paard dat jij er bent om op te leunen. Niet zo'n fijne gewoonte.
Kent je paard het hoef geven nog niet zo goed en gaat hij dan knielen als je hem dat vraagt. dan ga je gewoon nog even terug naar af. Eerst gewichtsverplaatsing belonen, dan een hoef een klein stukje van de grond, etc... Je bent dan waarschijnlijk te snel gegaan en het benauwd hem allemaal een beetje.

groetjes, sandra

Karin schreef op maandag, 20 september 2004, 14:17:


Ik denk dat het erom gaat
1. hoe de ruiter ermee omgaat
2. hoe het paard een bit ervaart. Galand houdt zijn mond stijf dicht voor een bit. Ongeacht hoe ik ermee zou rijden vind hij een bit in zijn mond niet fijn. Ik ga dus bitloos rijden. Galand ervaart een bit als: onvriendelijk. Dit ligt denk ik niet aan mijn rijstijl want ik heb hem maar 1 keer een bit in gedaan voor een halfuurtje en gereden zonder teugeldruk. Frouk daarentegen wist onlangs nog te vertellen dat haar paard juist het bit opzocht omdat hij dat prettig vind om in zijn mond te hebben. Dit paard ervaart het bit dus heel anders dan Galand.

Frans Veldman schreef op maandag, 20 september 2004, 15:26:

Ik geloof

Inge, en nog een paar "clickeraanhangers" geven aan dat dat dus wél mogelijk is. Dat een paard meer gemotiveerd is en zo. Nu is Harisha wel heel gemotiveerd hoor, Frans... maar niet alle paarden zijn zoals haar denk ik...
Tenminste... ik ben toevallig net met een paard bezig die dus van heel ander karakter is... Galand is momenteel totáál niet gemotiveerd. Doet alles netjes maar zonder plezier. Met zijn oren in zijn nek. Dit doet hij met grondwerk, loswerken, rijden met en zonder zadel, dressuur, springen en buitenritten (Ja, ik heb het weer geprobeerd)
Ik sta dus op het randje van overgang naar het gebruik van voedselbeloning. Vooral als experiment om te kijken of ik zo Galand niet meer kan motiveren. misschien is rust geen goed motivator omdat Galand elke dag 24 uur rust heeft, behalve vrijdag en zaterdag een uurtje. misschien is voedsel wel beter omdat de wei kaal is en ze weinig bijgevoer dkrijgt....
er zijn zoveel argumenten te geven zowel vóór als tégen clickertraining. Ik doe gewoon de proef op de som.
Ik heb bij chip gemerkt dat je heel veel kunt bereiken zonder ooit te belonen met een snoepje. Rust was voor dit paard voldoende, vol enthousiasme deed hij alle voor me. Maar elk paard is anders, en misschien heeft Galand gewoon een andere beloning nodig...

groeten

Malenka schreef op woensdag, 22 september 2004, 22:23:

Ook

Tja, ik zou in dat geval dus wél even de moeite nemen om je paard te leren dat de trailer niet gevaarlijk is. Dat geeft jou en je paard veel meer rust voor en na de wedstrijd, toch? als je een beetje zoekt kun je vast wel een goedkopere trailer vinden. Hij hoeft immers niet van super kwaliteit te zijn, want je hoeft er niet mee te rijden...

groeten, sandra

Ik heb bij Galand mijn aanpak enigszins veranderd. Ik ben eens voerbeloning gaan uitproberen. Ik hoor daar zoveel goede verhalen over. Nou goed, de proef op de som dan maar. Galand is nou eenmaal niet zo gauw ergens enthousiast over dus een beetje motivatie kon geen kwaad.
Het is me eigenlijk erg goed bevallen. Hij was een en al oor, liep los mee en begreep alles veel sneller. Misschien was rust geen goede motivator voor hem omdat hij maar 1 of 2 keer per week iets hoeft te doen?
Ergens vind ik het niet zo leuk om steeds met worteltjes te werken, maar dat ga ik ook wel weer afbouwen. Hij snapt de clicker inmiddels, maar is wel teleurgesteld als er geen worteltje op volgt.
Maar goed, de reden voor dit berichtje is dat ik eventjes trots wil vertellen dat ik vrijdag voor het eerst weer met Galand de hei op ben geweest. Na een periode dat ik ontzettend bang voor hem was durfde ik eindelijk hem weer buiten de wei te rijden.
Wat een heerlijk gevoel. Voor het eerst zonder bit de hei op, en meteen een galopje over een super breed zandpad... ok, de terugweg heb ik maar stappend gedaan

er zitten vorderingen in. hehe. eindelijk....