Angela88 schreef op donderdag, 20 januari 2005, 15:43:


Helaas... dit is NIET waar! Ieder paard heeft een natuurlijke scheefheid. Observeer maar eens jonge, onbeleerde paarden.Het is zaak, en één van de grondbeginselen van het behoorlijk paardrijden c.q. de dressuur, om het paard recht te richten.
Doe je dat niet, dan gaat het paard steeds schever lopen, vaak ook door toedoen van de ruiter, met alle funeste gevolgen van dien.
Kijk maar eens op websites zoals die van Antoine de Bodt, daar kun je lezen en zien wat het verder scheefrijden van een paard aan narigheid kan opleveren. Of vraag het Anne als je daar toch lest, het zal zeker ook onderdeel van haar lessen zijn - dat is echt basiswerk.

Een paard wordt niet scheef van telkens aan één kant opstijgen o.i.d.

Wat je vraag betreft: er is geen leeftijd om met 'gewenning' te beginnen: laat het paard zo jong mogelijk eraan wennen dat je hem/haar van alle kanten benadert. Ik heb hier een 7-jarige staan die dat vroeger nooit geleerd heeft - die staat niet eens toe dat je aan de 'verkeerde' kant loopt. Het heeft me bijna drie maanden gekost om door te dringen dat het écht niet doodeng was.

Groet, Marianne

e m kraak schreef op donderdag, 20 januari 2005, 17:06:


De snelste weg om degelijke info te krijgen is via http://www.snva.nl
(Samenwerkende Nederlandse Veterinaire acupuncturisten). Op deze
site vind je een doorverwijslijst naar diverse adressen. Een van die praktijken zal je zeker aan de gevraagde info kunnen helpen.

Groet, Marianne

Angela88 schreef op donderdag, 20 januari 2005, 18:20:


Mijn zinnetje 'Helaas.. dit is niet waar' sloeg op de opmerking van Frans, die schreef dat een paard niet scheef geboren werd... dat had ik misschien iets duidelijker moeten formuleren. Ieder paard is van nature iets scheef ( en dat heeft niks met galopchangementen kunnen uitvoeren te maken zoals Ilona opmerkte)



Ja en daarom zijn ze inderdaad in de engelse en duitse school daar niet kinderachtig over: gebruik een opstapje. Beter voor je paard en beter voor je zadel. Okay, misschien niet nodig voor een klein paard of een pony. Er zijn in Nederland een paar verstandige maneges waar ze het verplicht stellen ( gebruik van de opstaptafel), zoals bv Mansour in Arnhem.

Marianne

e m kraak schreef op donderdag, 20 januari 2005, 18:25:


Een zenuwknoop is het punt waar twee aparte zenuwbanen samenkomen en slechts een korte, gezamelijke uitloop hebben ( dus geen lange bundel vomen). Beter dan 100 woorden spreekt een plaatje :http://www.nvvn.org/voorlichting/PZP_perifere_zenuwen.html


Bij een zgn knoop komen dus twee banen samen - zou je daarom kunnen stellen dat ze 'dubbel' gevoelig zijn...?

Ik zit zo eens even door te filosoferen over het begrip zenuwknopen: de 'echte' zenuwknoop zoals hierboven genoemd, ligt niet aan de oppervlakte. Zou het niet zo kunnen zijn dat het begrip zenuwknopen zoals dat ivm halsters genoemd werd, meer te maken heeft met de drukpunten ( of prikpunten) die her en der op de meridianen liggen die wij volgens acupuncturisten hebben?

En dan even praktisch: bij de traditionele hoofdstellen worden op de gevoelige punten 'bontjes' gebruikt ( over de neus bv) - als je een bitloos hoofdstel maakt met touwknopen, dan kunnen aan de onderzijde van die knopen toch bontjes geplaatst worden om te voorkomen dat de knoop van het halster in de huid drukt?

Marianne

Malenka schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 21:55:


Een tranend oog is altijd een alarmbel... laat het alsjeblieft nakijken en hou het goed in de gaten. Maanblindheid kan, zoals in Pauli's geval, zeer accuut optreden, maar er is ook een variant waar de ziekte heel lang sluimert, de uvea in het oog telkens een 'beetje' geirriteerd raakt, en zolang het afweersystem ( immuniteit) van het paard goed werkt lost het zich weer op. Maar telkens blijven er kleine schadeplekjes in het oog achter, waardoor het paard uiteindelijk steeds slechter gaat zien.
En helaas komt er dan onverhoopt die dag dat het immunsysteem het niet meer redt en de boel fataal omslaat, zoals dat nu bij Pauli van de ene op de andere dag gebeurt is.
Pauli had nooit enige vorm van uitvloeiing of tranen, en dan nu dit..

Oogzalf, daar redt je het niet mee en bovendien kan dat behoorlijk vervuild raken, waarmee je ontstekingen in het oog ( en dat hoeft gelukkig lang niet altijd maanblindheid te zijn hoor) alleen maar verergert.
Als je paard wat vuil in het oog heeft ( stof oid) is het beste om gewoon met gekookt (en afgekoeld!) water en een steriel gaas het oog proberen te druppelen en te spoelen. Wordt het niet beter, dan je DA erbij roepen.

Zaken om op te letten: heftig rood verkleurd bindvlies ( de binnenste oogleden), blauwige waas in de ogen, als je je hand rondom het oog legt en het voelt (te) warm aan, altijd je DA erbij!

Vanmiddag weer totale crisis met Pauli gehad: opnieuw een hele heftige aanval ( iedereen vindt dat gezien de medicijnen die ze nu dag en nacht krijgt totaal onbegrijpelijk) - ze is dus gedeeltelijk verdoofd en heeft injecties rechtstreeks in het oog gekregen..
Maandagmorgen gaat ze op de vrachtwagen naar Duitsland - de prognose is op dit moment niet goed - door het telkens herhalende infectiebeeld, zou hier wel eens sprake kunnen zijn van een auto-immuunziekte. Tja.. en wat dan..

Ik probeer de moed er maar in te houden.

Marianne

nynke van der veen schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 23:16:


Gelijk heb je Nynke, stijfheid heeft er niks mee te maken.
Maar Egon, je mag het gerust eens op een van de 1.75m en hoger paarden hier komen proberen hoor! Ik hou dan een krukje op de achtergrond gereed, ter ontlasting van het paard en om jou rode wangetjes te besparen!

Groet, Marianne :)

e m kraak schreef op zaterdag, 22 januari 2005, 0:24:


Haha, ook jij hebt gelijk hoor - het is altijd verstandig om dingen te doen die binnen je bereik liggen! Maar.. hoe hoger je zit, hoe weidser het uitzicht ( dat mag je zowel letterlijk als figuurlijk interpreteren!).
Ik kan overigens heel best op zo'n groot paard klimmen hoor, de enige reden waarom ik hier thuis in de rijbak een opstappertje gebruik is dat ik mij in gedachten voorstel hoe het moet zijn als je 100 x in de maand een gewicht tussen de 50-60 kg aan je rug voelt hangen als een ruiter zich naar boven hijst. Tuurlijk ben ik met je eens dat die ruiter eigenlijk eerst veel beter van z'n benen springveren kan maken - ik heb ooit op dit forum zelfs wel eens een beginnetje gemaakt met 'gymnastieklessen' om meer veerkracht in je enkels en kuitspieren te krijgen.

Groet, Marianne

Rianne jasper schreef op zaterdag, 22 januari 2005, 9:05:


Ja hoor, ik heb wel een tip voor je!
Paardrijden doe je voor je plezier en een 'wedstrijd' doe je om te laten zien hoe goed jij en je paardje aan bepaalde oefeningen gewerkt hebben. Niet om te laten zien dat je beter of slechter bent dan een ander. Zie een wedstrijd of paardrijden niet als het leveren van een prestatie maar meer als het verlengde van de weg die jij en je paard samen afleggen. Wees blij als het goed gaat, maar blijf ook blij als het eens misloopt. Morgen beter - de wereld hangt er niet vanaf.
Ontspan je en zie je wedstrijd als een momentopname waar toevallig anderen over je schouder meekijken.
En hou er rekening mee dat jouw zenuwen kunnen overslaan op je paard, een paard ook moet wennen aan veranderende omstandigheden ( wedstrijdterrein, veel mensen, lawaai, andere paarden). Zorg dat je op tijd bent en vooral, bereid je goed voor. En heb ( en hou) er vooral plezier in.
Veel succes!

Marianne

Leven…. Niets meer dan een ragfijne, gesponnen draad die de twee punten van geboorte en dood verbindt.. de kabel breekt, altijd te vroeg, maar de ziel zweeft vrij en hoog – wij blijven achter, gebonden aan de aarde met pijn en verdriet dat ons bij de keel grijpt. Samen waren we reizigers – denk dan nu aan de dagen van blij zonlicht en herinner de warmte waarin je je gekoesterd hebt.
Treur, wanhoop, heb verdriet… maar vergeet niet de les die je paard je ooit wilde leren: liefde .. en juist dat is voor eeuwig.

Marianne

Tycho schreef op zaterdag, 22 januari 2005, 11:20:


Alweer zo'n leuk, commercieel produkt om paarden vetter te maken, in te spelen op onze 'zorg' en uiteindelijk om de portomonnee van de fabrikant te spekken. Onzin dus, als je paard gras en hooi krijgt dan krijgt het dier al genoeg vezelrijk materiaal binnen. De opmerking dat het paard er 'langer mee bezig is' ... tja, is dat misschien om schuldgevoel af te dempen voor hen die hun paard 23/7 op stal hebben staan?

Ik ben inderdaad de mening toegedaan dat een paard naast gras/hooi wel iets nodig heeft, in de vorm van een (kleine) gift natuurlijke granen, te bepalen aan de mate van werk die het paard moet doen. Maar dat hoeft niet met 'Le Brick' - je kunt je paard ook bv wat lucerne bijvoeren (maar dan wel van een fabrikant die er GEEN melasse in stopt!!), want daar zitten ook veel vitamines en mineralen in.

Groet, Marianne

Rianne jasper schreef op zaterdag, 22 januari 2005, 12:05:


Je mag de manen best lekker loslaten, daar is geen voorschrift voor. Als je tenminste een dressuurproef gaat rijden.
Maar, als je de manen vlecht (in van die kleine knoopjes) dan komt de halslijn beter uit en dan kan de jury dat onderdeel beter beoordelen. En 'men' vindt het er wat eleganter uitzien.

Voor springen, een crossje of endurance is het natuurlijk niet nodig om je paard 'op te doffen'!

Wat voor wedstrijd ga je rijden?

Marianne

Diestelmans Liesbet schreef op zaterdag, 22 januari 2005, 20:45:


Zand.....

:) Marianne

Vanmiddag in Utrecht (Kliniek) met iemand gesproken wiens paard en zgn hoornzuil had. Die zuil is operatief weggehaald. In de komende week zou men er weer een ijzer onderzetten ( balkijzer?).
Is een dergelijk trauma op te lossen zonder ijzer? Wat denken jullie?

Groet, Marianne

Malenka schreef op zaterdag, 22 januari 2005, 22:05:


Nee... dat heeft er niets mee te maken; in de acute fase van maanblindheid is wel sprake van een 'tranenvloed' veroorzaakt door de infectie van de uvea ( in het oog).

De oorzaak van maanblindheid is overigens NIET bekend - er worden wel "links" gezien naar bv bacterieën ( leptospiren, en dan nog: welke? Er zijn zo'n 20 leptospiren-families met allerlei varianten)) maar bij de mogelijke oorzaken wordt ook gedacht aan worminfectie, virussen, auto-toxicatie, microfilariën enz. Een echte oorzaak is niet bekend - daarom is het ook zo moeilijk te behandelen.

Marianne