Esther schreef op vrijdag, 19 augustus 2005, 20:45:


Ja dit artikel verteld dat het vrij maken van een weide
heel wat lastiger zal zijn, dan ik dacht.
Het kon wel eens net zo intensief te verwijderen zijn ...
soms ... als een weide vrij maken van mest.

Ik heb "je" vertaling in Word gezet en de foto's staan er
nu ook bij, als iemand dit wil ontvangen, mail me dan
michielslegten@home.nl

Het artikel stelt dat JKK zijn hele 2de jaar groeit en ook
als jonge plant éénbladig groen gegeten wordt, per ongeluk.
En als het meer- tot vierbladig is wordt het vaak uitgespuugd
waarop het verdroogt en dan alsnog gegeten word.
De schrijver stelt zelfs dat deze kleine beetjes
uiteindelijk meer schade veroorzaken dan dat de
hoge plant (verdroogt of in het hooi/kuil) gegeten wordt.
Het gevolg is dat niet alleen de hoge planten
verwijderd moeten worden uit de dierenwei,
maar ook de honderden kleine opkomende plantjes.
Op dit moment zit er al zoveel zaad in de grond
dat er jarenlang, en dan denk ik eerder aan 10 dan 3
jaar lang, zaadjes zullen ontkiemen. Ook al wordt
vanaf vandaag elke bloem verwijderd.

Dit is m.i. de essentie van het artikel. En als het waar is ...
Om je paarden te beschermen moet je dus ook gaan letten
op die kleine bijna onzichtbare blaadjes in het gras.
10 tot 30 kg van die blaadjes bij elkaar gegraasd is immers al dodelijk.
Met handschoenen aan wekelijks je hele weide afspeuren
en uittrekken, het hele jaar rond (al zul je winters minder vinden) .
Dat is het advies.

Hoe zijn echter de harde cijfers?
In 2002 stierven 6500 paarden in Engeland aan JKK
In 2004 stierven daar 500 paarden aan, volgens het
bovenstaande artikel.

Hoe is dit te verklaren en in overeenstemming te brengen
met het bovenstaande verhaal?
Ik heb niet de wijsheid in pacht en doe slechts een poging
tot begrip van deze drastische verlaging.

Is het zo, dat ná 2002 bijna iedereen opgehouden is hun paarden
hooi en kuil te geven waarin lange stengels met JKK zitten?
En als dát de reden is van deze enorme verlaging van sterfte
aan JKK? Hoe kan het dan zijn dat de kleine blaadjes even
schuldig zijn, als de hoge stengels in het hooi? Die kleine blaadjes
bleven immers het hele jaar door per ongeluk gegraasd.

De enigste redelijke verklaring is, dat vanaf 2002 alle boeren
ook de kleine blaadjes weg gehaald hebben. Aangezien het bovengenoemde verhaal, met zijn info over de kleine blaadjes,
pas in okt. 2004 gepubliceerd is, ga ik daar niet van uit.
Of zie ik iets over het hoofd?

Ik heb het niet over idealen ... alles weg is het beste.
Wie heeft er de weide al nagelopen op klein blad
en wat is het gevonden resultaat? Waar een grote plant
staat heeft ook 1 1/2 jaar een klein plantje gestaan, met kans opgegeten te worden.

Een morbide vorm van wiskunde, sorry, leert dat
er in 2 jaren 7000 paarden gestorven zijn aan JKK.
Waarvan 6500 aan klein blad plus groot JKK in hooi.
Stel dat de 500 gestorven paarden alleen het kleine
blad gehad hebben, dat is niet reeel, ik overdrijf hierin.
Het cijfer van 500 dieren is beïnvloed
door meerder jaren en zal ook komen van boeren die niet
op de hoogte zijn of te laks in het verwijderen.
"Dus 500 paarden zijn overleden aan klein blad
met weglating van het grote JKK in hooi". Dat is 7 procent.

Natuurlijk elk paard dat sterft aan JKK is er 1 te veel, vooral als
het je eigen paard is. Ik wil alleen grip krijgen op de werkelijke
gang van zaken. Het artikel stelt dat het kleine blad even gevaarlijk
of zelfs een groter gevaar is. En dat klopt niet met de sterfte cijfers,
het is op zijn hoogst en volgens deze berekening 7 procent
van het gevaar.

Het kan zelfs zo zijn dat het hoge blad verwijderen
uit de weides voldoende zal zijn. En tot resultaat zal hebben dat er in Engeland
de komende jaren helemaal geen paarden meer zullen sterven bij
oplettende boeren. En als dat zo is, dan scheelt dat (wederom )
een gigantische boel werk.

Ik ben benieuwd hoe de ontwikkelingen in Engeland gaan,
net zoals in Nederland natuurlijk.

Groet, Michiel

Nick Altena schreef op zondag, 21 augustus 2005, 3:18:


Ik snap dat je teleurgesteld bent Nick, als je denkt dat ik
de zaken verkeerd zie. Hou me scherp met info, daar schiet ik het
meest mee op.

Nu heb ik de betekenis gevonden van dit getal 500:
het is het aantal JKK slachtoffers onder paarden
in het jaar 2000 in heel Engeland, zie hier de link
en de betreffende info:

http://www.equinetourism.co.uk/bhssouthwest/bhswelfare.htm
How many horses die from Ragwort poisoning in the UK?
Dr Derek Knottenbelt of the University of Liverpool estimated that 500 horses died from Ragwort poisoning in 2000,
increasing to 1,000 in 2001. Without a post mortem on every horse that dies it is not possible to accurately quote fatality figures.
A BHS survey conducted in May 2003 in conjunction with the British Equine Veterinary Association showed that 84 vets had dealt
with 283 known or suspected cases of Ragwort poisoning in 2002.


Wat is de herkomst van het aantal van 6500 dode paarden
in 2002? Het staat in elke actiebrief, en is belangrijk om
daar zekerheid over te hebben. Net zoals ik zou willen weten
hoeveel dieren er gestorven zijn in 2003 en 2004.
Ik trek mijn verhaal over de kleine blaadjes, en hun al
of niet grote gevaar in. Zolang ik geen cijfer heb van
het aantal slachtoffers in 2003 of 2004 valt er niets te
zeggen over het effect van de genomen maatregelen in Engeland.

In het bovenstaande Engelse stuk is het ook weer onduidelijk.
Ik vermoed dat de 283 paarden bij 84 dierenartsen, betekend
dat elke dierenarts te maken heeft gehad met gemiddeld 3,7 dus bijna 4 paarden gedood door JKK in 2002.

De werkelijke sterfte is veel hoger dan deze aantallen die
met sectie vastgesteld zijn. 1000 paarden in 2001 zijn er in werkelijkheid vermoed ik wel 5 tot 10.000.

Mooi dat je me komt ondersteunen bij de actie in Zwolle.
En nee ik werk daar nog niet Zou mooi zijn hé
als JKK voorlichter naar de boeren toe.

Michiel

petra theunis schreef op vrijdag, 26 augustus 2005, 22:12:


Hoi Petra je paard kent misschien al meer dan je weet? Hieronder toch een simpele opbouw naar het eerste berijden, zoals ik dat doe:

Beginnend met wandelen naast je paard en daarin een goed band opbouwen. Ook en vooral buiten de weide, stad en land verkennen.

Je kunt er al rustig opklimmen en opzitten, zeg je ... dat sla ik hier dan even over.... Wel vandaaruit kun je gebruik maken van je wandel ervaringen. Bijvoorbeeld door iemand anders te laten leiden, terwijl
jij alle hulpen geeft. Na een tijdje als hij helemaal gewend is om jouw op zijn rug de wereld door te dragen ... dan steeds vaker geef jij de richtingen aan, terwijl je paard en je helper jouw aanwijzingen volgen.

De volgende stap is zonder helper, zitten en afwachten waarheen je paard gemotiveerd is te lopen. Daarheen help je hem dan, en ook als hij zonder hulp gaat, leert hij in beide gevallen je taal, je teugelvoering en je stemgebruik. Als hij zachter gaat zeg je bv. "hooo" en als hij stopt, zeg je "stop", als je sneller wilt, "klik" je. Of welke andere (non) verbale taal je ook wilt gebruiken. Dat deed je al toen je er naast wandelde en al die wandel principes gelden nu ook, dat is het leerproces.

Veel mensen blijven binnen de weide of bak, voor de veiligheid. Ik ga zo snel mogelijk ook daarbuiten rijden. Omdat daar heel veel motivatie voorhanden is om te bewegen. Simpel de weg volgen vooruit is al motivatie, in de wei ontbreekt dit. En motivatie om te bewegen kan natuurlijk ook weer een gevaar zijn, op hol slaan naar huis bijvoorbeeld. Weg van huis berijden en wandelend er naast terug komen, kan bij dit prille stadium horen. Het doel is net zo gemakkelijk te kunnen berijden als je kunt wandelen. En dan veel recht door, bij jonge paarden, in plaats van al die (rug belastende) wendingen. En de draf en galop alleen als jullie beiden er zin in hebben.

Deze simpele methode berust op kalmte, natuurlijkheid en op de relatie die je met je paard hebt. De basis van NH, waarbij specialistische kennis niet nodig is.

Michiel

De gewone likstenen voldoen bijna nooit ... volgens mijn holistisch dierenarts. De Himalaya liksteen is echter wel goed.
Op internet vond ik er dit over:

Likstenen uit de Himalaya

Himalayazout is een buitengewoon geschenk van de
natuur. Het bevat in haar natuurlijke vorm, een
veelvoud aan mineralen en zeldzame sporenelementen.
Himalaya zoutsteen is vrij van de vervuiling, zoals wij
die tegenwoordig in onze zeeën aantreffen. De
zoutsteen is onbehandeld en niet geraffineerd. Het is de
ideale, pure zoutbron voor uw paard.

Himalayazout is sedert jaren bekend in de
Reformwinkel; als badzout bij bijvoorbeeld
huidaandoeningen, voor zoutwater drinkkuren, maar
ook als zout voor in de keuken. MAKANA zoutsteen is
een gecertificeerd produkt.
Himalayazout is ongeveer 250 miljoen jaren geleden
ontstaan in de oerzee, een gebied waarin hoge druk
overheerste. Hierdoor ontstonden buitengewoon grote
hoeveelheden kristallen, kubusvormige structuren, die
tot een hoge bio-energetische werkzaamheid leiden.

Himalayazout bevat, in haar oorspronkelijke en
natuurlijke samenstelling, talrijke mineralen en
zeldzame sporenelementen. Het zoutsteen wordt
gevonden in het Himalayagebied in Pakistan.
Het verschil tussen keukenzout en Himalayazout
Ontginning en bewerking
Bij de productie van keukenzout worden, in een
industrieel proces, mineralen en sporenelementen
toegevoegd. Echter de oorspronkelijke samenstelling
en vorm gaan hierbij verloren.

Makana Himalaya likstenen worden handmatig
gedolven en bewerkt. De stenen worden in zout water
gewassen en in de zon gedroogd. Daarna worden de
zoutstenen doorboord, zodat de bijgeleverde
ophangkoorden gebruikt kunnen worden.
Het delven en de handmatige bewerking van dit
buitengewone natuurproduct verschaft veel mensen in
de regio werk en inkomen en dat is voor ons reden te
meer om u dit geschenk van de natuur aan te bieden.
Onze prijs: €10,00
Maat: 1.5-2.5 kg

Gewicht prijs verhouding, is beter nog op:

www.horseplus.nl/bestellen

Kristel Vanden Boer schreef op maandag, 29 augustus 2005, 14:42:


Hoi Kristel

Ja eigen paarden hoeft niet echt duur te zijn, mits je zelf een weide
hebt- of kunt huren- of stallingsadres kunt vinden- voor ongeveer 300
of 400 euro per jaar. Ik ben bezig om deze stap te nemen, en op zoek naar 1 dag extra werk.

Ik zal mijn berekening hier nog eens posten, (zonder de details).

Kosten twee eigen paarden

weidehuur 1 hectare 300 (1/3 baal hooi per paard bijvoeren)
hooi 244 ( 2 euro per baal)
water 30
ontwormen 120
Bijvoeren 100
Liksteen of kruiden 20
____
Totaal minimaal 814 per jaar is euro per maand 68 euro

Hierbij opgeteld komen de volgende kosten: 20 en 67 euro
1 maal holistisch dierenarts per jaar met behandeling 225 euro is 20 euro per maand. En een spaarpotje van 67 euro per maand, voor de opbouw van 8000 euro voor hoge (medische) uitgaves. Ik vermoed dat veel mensen hier niet aan toe komen.

Deze 67 euro per maand kan bv. de eerste 2 jaren aangewend worden voor eenmalige uitgaves, zoals schrikdraad aparatuur, zadels, etc. Eventueel kan het ook aangewend worden voor de aflossing van een 2 jarige lening van 2000 euro. Bekappen doe ik zelf, net zoals ik de zadels ook zelf gemaakt heb.

Totaal dus 68 + 20 + 67 = 155 euro per maand voor 2 paarden.

Michiel

Even wat reacties op vragen.
Een adres voor hooi heb ik nog niet nodig, eigen paarden heb ik nog
niet. Mijn dochter en ik hebben tot voor kort altijd bijgereden.

Ja een eigen zadelmaken raad ik ook niet aan.
Al heb ik er zelf dus wel twee gemaakt.

En ik ben het nog steeds aan het verbeteren.
Al kunnen we er wel redelijk mee rijden.
De singel daar ben ik nog niet tevreden over.

Het is meer iets bijzonders dat zadel van mij.
En zonder foto kan ik er dit over zeggen.
Het is gemaakt van dubbel geslagen langharig wit berbertapijt.
Met de hand genaaid, met naald en dun kunstof draad en een tang.

En naast de schoft zitten twee handgrote stootkussens.
Met een schok vulling (speciaal rubber/kunstof) en berbertapijt er
omheen. Deze stootkussens vangen de kracht op van de stijgbeugels
in draf en houden de schoft dan vrij daarvan.
Wel zit ik op de ruggegraad, echter met het dubbele dik berbertapijt
ertussen (wat ik evt. nog kan opvullen ook) zie ik dit niet als een
probleem. De twee handgrote stootkussens zijn wel te klein voor
veelvuldig gebruik of dagritten.

Alles bij elkaar heb ik wel een leuk zadel, die zacht zit (van twee kanten) en toch net alsof ik op de blote rug zit.
Opstijgen gaat goed, als ik het tenminste vlot doe.

Michiel

ilonka schreef op zondag, 4 september 2005, 16:43:



Hoi Anna-Martine en allemaal

Ik kan je wel zeggen, dat de gedachte "dat anderen iets fout doen,
en zouden moeten veranderen", de oorsprong is van alle, ruzie, conflict, oorlog, geweld en lijden op deze planeet.

Simpel gezegd, ons gevecht met de realiteit, is het enige wat ons plaagt.

Idealisme en goede dingen doen ... werkt beter als de oorsprong niet in verwijt ligt. Verwijt is een kramp, dat verlamt en de relatie met de ander onmogelijk maakt, in een geweld-perspectief plaatst.
Idealisme en goede dingen doen, werkt beter als de oorsprong komt vanuit begrip en medeleven, vanuit het besef dat elk mens het beste doet met de mogelijkheden die hij heeft.

Amen het lijkt op een preek ha ha
Dat komt denk ik dat het ongewone woorden zijn in een paardengroep. Hoe doen paarden dit onderling?
Mijn visie hierop is dat ze geen verwijten kennen. Hun acties naar elkaar zijn soms pittige interventies met tot resultaat dat de ander wijkt. Actie-resultaat. Hier zit geen verwijt meer tussen. Zelfs een gemeen paard, dat er op gericht is, de ander constant aan te vallen, doet dit volgens mij uit eigen gefrustreerdheid, innerlijke onrust en spanning. En niet omdat het denkt dat de ander zich zou moeten verbeteren

Voor ons mensen is die verbeter gedachte, een heel normale gedachte. Zonder een dieper begrip en een vriendelijk gevoel naar anderen, wordt zo'n verbeter gedachte een verwijt. En verwijt met power, is een boemerang, het maakt de denker in de eerste plaats super ontevreden omdat hij zijn eigen klappen voelt.

En zo kan ik nog wel even doorgaan ...
Doe ik niet. Meer info op www.thework.org
de audiofiles zijn boeiend daar!

Michiel

ilonka schreef op dinsdag, 6 september 2005, 20:34:


Hoi Anna-Martine

Je belichte een waar iets hoor ... met het ontbreken van de mimiek ... waardoor men, zijn verhaal niet kan afstemmen, op hoe de ander het opvat.
Mijn verhaal belicht weer iets anders, ter ondersteuning.

Overigens vindt ik het ook een voordeel hebben, zonder mimiek
erbij. Ik ben toevallig een type dat stilvalt als ik merk dat anderen geen belangstelling of bezwaren hebben tegen mijn verhaal. Nu in mijn eentje achter de pc, heb ik daar helemaal geen last van, en doe gewoon mijn best mijn verhaal duidelijk weer te geven.

Elk nadeel hef een voordeel

De beide NL-boeken van Byron Katie (de vrouw achter www.thework.org )heb ik ook gelezen en het heeft mijn leven flink veranderd. Dit als tip voor wie meer wil weten van "het enige probleem is een gedachte" en dat soort dingen.

Michiel

Spirithorses schreef op zondag, 18 september 2005, 0:55:


Hoi Pien
Als je propoliszalf bedoelt met honingzalf?
Dan werkt dat ook afdichtend, en dat is net niet wat je wilt, dacht ik.

propoliszalf is ook mijn wonderzalf thuis, ideaal als ontsmetting, snel genezend en tegen alle soorten jeuk. ik gebruik het zelfs snachts om mijn droge lippen in 1 keer weer optimaal te maken.
Als er echter van binnen uit, iets naar buiten moet komen, dan legt propolis te zeer dit proces stil. Bij ontstekingen, puistjes of splinters gebruik ik het dus niet.

Michiel

Horsewisper schreef op zondag, 18 september 2005, 10:46:


Ik zou zeggen, veel zweten of niet, elk paard heeft recht op minimaal 20 minuten uit stappen, na flinke inspaning zodat de spieren hun afvalstoffen kwijt kunnen en de normale temperatuur regeling weer kan werken. En of een paard na die 20 minuten dan nog nat is, is weer niet van belang, het kan immers ook regenen, die bui wacht ook niet tot je paard droog is. Dus de volle wintervacht is nooit een probleem, op deze manier. Het paard moet in stap kunnen afkoelen, dat is mi. het enigste.
Michiel

jose schreef op maandag, 19 september 2005, 13:42:


Je hebt gelijk, als je redenatie klopt.
Een uur uitstappen lijkt me ook heel saai voor een paard,
en onnodig bovendien.

Droogstappen is mi niet nodig, uitstappen 20 minuten dat wél.
In die 20 minuten is een paard afgekoelt en zijn de haren
dicht op de huid al weer bezig droog te worden. En is de isolatie
voldoende.

Met de dikke vacht zou een paard onvoldoende inspanningen kunnen
doen? Bij uitzondering zou dat eens kunnen zijn, in de combinatie van factoren: te dik, te weinig conditie, een te zware rijder en dan in een overdekte bak die aan de warme kant is. Ja dan.

Michiel

tengeltje11 schreef op maandag, 19 september 2005, 15:29:



Mooi dat je dit gedaan hebt, Tengeltje.
Prima je eigen pad en hart gevolgt.

Graag hoor ik over het verdere verloop, zowel je
goede als je tegenvallende ervaringen.
Met veel kritiek is het bijna niet te voorkomen,
dat de vóórs wat opgepoetst worden en de nadelen
wat afgezwakt, (ik ken mezelf) succes met je hengstje.

Michiel

tengeltje11 schreef op woensdag, 21 september 2005, 21:27:


Ja omgaan met verwijten is een hele kunst, laten ze je daar mooi in oefenen Bovendien hadden ze gelijk, het hád "mis" kunnen gaan en het kan nóg "mis" gaan. Al is de kans daarop wel een heel stuk kleiner geworden na dit prima begin!


Michiel

Hoi allemaal

Tessel en ik hebben een nieuw paard, het begin van nieuwe
ervaringen die ik graag met jullie deel. Met name het
experiment "going with my horse".

Mijn dochter en ik hebben een nieuw bijrijd adres gevonden,
géén eigen paarden dus gekocht zoals ik eerst van plan was.
Ik was er wel heel dicht bij, werk een extra dag nu voor de poen.
In de zoektocht naar een huurweide, kwamen we Shadow tegen.
Een mooie sterke bruine merrie van 152 hoog schat ik, en ervaren .
Dat is ook gemakkelijk, we kunnen na een gewenning er direct
mee naar buiten.

Tessel (13) helemaal blij!
En mijn oude droom heeft nu een andere inhoud gekregen,
in het werken met Shadow.

Gisteren heb ik haar bekapt, geholpen door een toevallig aanwezige
hoefsmid die voor mij even gratis de rand eraf geknipt heeft.
Met dit paard ga ik van af het begin, rijden waarheen het paard zelf wil.
En ik ga mee met het tempo wat zij wil lopen. De grenzen die ik daarin
tegenkom, dat valt onder de gewone vriendelijke en duidelijk
manier van omgang zoals we allemaal kennen. En gras eten alleen
op mijn aangeven verder niet.

Dit meegaan met mijn paard ( going with your horse) is een
oude vergeten manier van omgang met dieren, dat beetje bij
beetje herontdekt wordt. Velen van jullie hier doen dit al een beetje,
de ene meer dan de andere. Ik vind het heerlijk hier helemaal voor
te gaan. Geïnspireerd door Tom Dorance's boek True Unity en
de ervaringen van vooral Russ Burns uit de emailgroep
http://groups.yahoo.com/group/horsemaninside

Dat het werkelijk om een hoog staande trainingsvorm gaat,
wordt verwoord door een oude Franse meester:
"Alleen het paard zelf heeft toegang tot zijn talent en kracht,
hoe intensief we ook met hem werken, het neemt daardoor niet toe.
Het is dus aan hem om met zijn eigen vermogens te werken
op zijn eigen manier. Hij kiest zelf zijn eigen pad op eigen wijze
en daarbij vervuld hij op z'n best de wensen van de ruiter.
Als een mens beide wil doen, dan staat het paard dit toe,
en hij beperkt zijn eigen inspanningen om te voldoen aan
wat de ruiter vraagt. Aan de andere kant, als het paard weet
dat het op zijn eigen wijze mag gaan, gaat hij vooruit,
terwijl hij slechts simpele aanwijzingen van zijn berijder verwacht.
Hij is dan op zijn best in alles wat hij doet."
E. Beudant 1922

We gaan dus naar buiten toe, samen de wereld verkennen, op haar
manier. Ik ga er vanuit dat ze hierdoor met steeds meer
interesse en hartstocht haar eigen kwaliteiten als paard gaat
ontwikkelen. En ik vind het fantastisch dit mee te maken.

Met mijn hond Blos doe ik dit al bijna een jaar, en de resultaten
daarvan zijn fantastisch. Daarvoor heb ik Blos 5 jaren clicker getraind.
En nu met deze techniek van going with, heeft ze zich verbazend
goed verder ontwikkeld, op een manier die anders denk ik niet
mogelijk geweest was. Hoe kan dit?
Wel, het uitgangspunt is een regelrechte omdraaiing van alle andere
trainings vormen. Het is nu niet meer "hoe train ik mijn paard
in dat wat ik graag wil" maar "hoe kan ik meegaan in dat wat
mijn paard graag wil"? Wat het paard graag wil, dat staat centraal,
niet dat wat de ruiter wil.

Een paard blijft niet liever thuis in de weide bij zijn maatjes.
De 2de keer dat ik Shadow uit de wei wilde halen, liep ze al
naar me toe, en stak haar hoofd in het halster en liep naast me
richting uitgang. En natuurlijk, het blijft een wisselend leiderschap.
Waarbij ik me zoveel als mogelijk is, op de achtergrond hou.
Shadow, het initiatief, zo veel als mogelijk is.

Het eerste begin van hertraining is begonnen.
Wat anderen misschien beschouwen, als dat ik brave gehoorzaamheid
aan het verpesten ben, luister ik naar haar wensen en ga er in mee.
Misschien valt het mee, in hoeverre vroegere berijders luisterden
naar haar voorkeuren? Gisteren werden haar voorkeuren al snel
duidelijk genoeg voor me. Uit gewoonte wilde ze nog wel recht door
gaan, ik stelde voor af te slaan, waar ze gretig op in ging.
Achter wat schuren door, ander uitzicht, andere geuren en dieren ...
voor haar interessanter vermoed ik. Zo gaat dat in het begin,
mogelijkheden openen, die uit gewoonte afgesloten zijn.

50 meter van de boerderij af, was haar grens. Ze wilde terug.
Als ik met mijn vrije hand naar haar achterhand wees,
ging ze voorwaarts, het blijft een paard met ervaring.
Op drie verschillende plekken heb ik gewezen, en verder haar pad
gegaan richting huis. Als we elkaar langer kennen,
dan zal ze verder van huis met me willen gaan.

Groet, Michiel

Piet schreef op donderdag, 22 september 2005, 11:09:


Fijn dat helpt me, mijn verhaal te doen.
Voor wie deze verhalen terug wil vinden in het
archief: in elk bericht staat wel een keertje
going with.


Overduidelijk, wat mij betreft. En het mooie is, dat iedereen
meer of minder going with zijn paard kan gaan. Daar is geen
speciale voorkennis voor nodig. Ik denk dat het succes van
jonge kinderen hieraan te wijten is. Spontaan doen kinderen
dit namelijk al, tenzij volwassenen zich met het rijden bemoeien.

De vader van Russ Burns stond bekend om zijn makke paarden,
waar alle buurkinderen op leerden rijden. Zijn geheim was, dat
hij zich niet met de training bemoeide! En elk paard werd mak,
door de goede houding van de kinderen.

Neem nu clicker training en going with ...
Als je paard graag de landbouw akker op wil,
en jij niet. Dan klik je als hij netjes op jouw signaal
op de weg blijft. Stel je paard mag van jou, het blijft jouw
keuze natuurlijk. Wat valt er dan nog te klikken?
De hoogste vorm van beloning krijgt hij die er bestaat, en dat
is de vreugde van de ervaring die hij opdoet, op die akker.
En precies die ervaring is het meest vormend voor zijn karakter en
talenten. En met jouw op zijn rug hebben jullie de grootste eenheid.

Zo werkt het.

Michiel