e m kraak schreef op maandag, 12 juli 2004, 11:48:


Dat is erg zwart-wit Egon en zo wordt de soep nu eenmaal niet gegeten.
Ik denk dat je een basislijn moet trekken: - als je een bit nódig hebt om te rijden, dan heb je scholing nodig, geen bit.
Als je onder alle omstandigheden een werkelijk onafhankelijke zit hebt en een paard dat wíl luisteren, dan kun je met een bit veel meer en fijnere hulpen geven dan zonder. Dat is knap hoog niveau van paardrijden ja.
Een goed passend en goed gebruikt bit in de daarvoor voldoende ervaren en opgeleide hand richt een minimum van schade aan; minder dan we de ruugewervels en beengewrchten belasten door op het paard te gaan zitten.

Verder is het bij een ingespannen paard helaas zelden mogelijk om níet met een bit te rijden. ja, zelfs afgezet tegen een gebroken paardenkaak zie ik het nut van een bit bij een paard dat in het verkeer ingezet wordt.
Net zo cru als jij het neerzet: liever een beschadigde kaak dan een platgewalst kind.
Bij het mennen is de teugel naast de stem en de zweep de enige hulp die tot je beschikking staat. Een kip-en-ei situatie hierbij is dat de lichtste en werklustigste paarden meestal ook de gevoeligste en schrikachtigste zijn.
Onder het zadel heb je in voorkomende gevallen een breed skala aan hulpen en truccen tot je beschikking om een paard er zonder dwang toe te bewegen jouw koers te volgen en potentieel gevaarlijke situaties te omzijlen.
Voor de kar je soms niet veel anders dan zeggen; het moét! Ook al ben jij goed bezig met jouw paard, dan nóg heb je te maken met andere verkeersdeelnemers die onvoorstelbaar stom kunnen zijn en met een kar kan je niet bijvoorbeeld even snel in een berm stappen of een rondje op de plek draaien.
Je zou kunnen stellen dat het inspannen te riskant is om je paard aan te doen. Ik denk dat het wél kan en dat je het bit ook vriendelijk kan gebruiken terwijl het, met alle beperkingen, toch een belangrijk hulpmiddel is bij het inspannen.
Ik heb een, volgens mij dan, leuk en interessant hoofdstukje voor mijn 'Grote Paardenboek' hierover geschreven: ik denk dat men millennia bitloos heeft gereden en pas bij het inspannen met een bit is gaan werken. Via het 'natte-apen-effect' is men het bit ook onder het zadel gaan en blijven gebruiken. Is nog redelijk logisch te onderbouwen ook op basis van de geschiedenis.

Helene schreef op maandag, 12 juli 2004, 13:49:


Nee, op dít paard geloof ik dat niet; eerder een Pavlov-reactie. Laat me een paard in de vrije wildbaan, een paard onder het zadel dat nog nooit een bit in heeft gehad of een wetenschappelijk onderzoek zien. 'Het blijkt' is euh.... juist
Tot die tijd: zou kunnen maar... bij dit paard voor alsnog Pavlov!

Piet schreef op maandag, 12 juli 2004, 14:48:


Piet, ten eerste zijn de mensen die het bit eruit hebben een minieme minderheid. Speelt nauwelijks een rol helaas; veel verzekeringen sluiten het zelfs uit in de kleine lettertjes.
Van die minderheid rijdt het leeuwendeel met een mechanische hackamore. In de Amerikas wordt dan vooral met een Bosal gereden.
Een touwhalster is eigenlijk alleen, uitzonderingen daargelaten, in de NH-hoek in gebruik. Daar echter vrij algemeen en een touwhalster = Parelli-halster. Je hebt nog touwhalsters met andere knopen op andere plaatsen onder de naam 'come-along' of 'be nice' en die zijn níet om mee te rijden.
Met een gewoon touwhalster kun je op de daarbij behorende manier helemaal prima rijden. Geen mitsen, geen maren. Het bitlessbridle heeft als voordeel dat de teugelvoering gelijk blijft en nóg iets minder scherp inwerkt. Niet beter, wel anders.

Wat sporen betreft zit je helemaal op het goede...euh... spoor. Alleen voor verfijning van al zeer goede rijkunst.
Tja en aangezien de hulpmíddelen sporen en bit al gelijk bij les 1 (of 2 whatever) voor (klassieke) dressuur om de hoek kijken dendert de hele goegemeente dus in de val van nooit goed met de natuurlijke hulpen die jezelf bij je hebt om leren gaan.

De Clercq Rodny schreef op maandag, 12 juli 2004, 23:54:


Euh... waarom zet je haar dan vast????? Lekker los laten staan toch, dat wil iedereen zo'n paard!!!!!

Nee, nóóít nog beter vast zetten. Maak desnoods een makkelijk te vervangen breekverbinding; een stukje leren veter b.v.
Wat een handige truc is, is het touw hoger dan het hoofd van het paard vastmaken; als een paard schrikt gaat dat omhoog en krijgt ie méér ruimte in plaats van een vasthoudende ruk die de schrikreactie nog verder vergroot. Áls je het paard al vast wil zetten, zetten het dán zo vast dat het niet het idee heeft tegengehouden te worden.
Ik zet mijn overigens heel rustige paarden onderweg ook altijd zo hoog mogelijk vast.
Heb je een houten wand, schroef er dan simpel hoog een oog in. Heb je een stenen, zet het oog dan in een plug. Door het breekvetertje heeft het niet veel te houden.

HannahFroukje schreef op dinsdag, 13 juli 2004, 8:53:

Gebruik dan géén strotouwtje! Al eens geprobeerd dat stuk te trekken? Doen!
Ik heb altijd wat mee omdat het ook als teugel of stijgbeugel kan dienen... píng

Gewoon een leren veter. Nee, is niet gratis zoals strotouwtjes, maar nog steeds goedkoop.
Wat bij het 'wennen' kan is het touw gewoon los door de ring halen en daarna dubbel, maar nog steeds los.
Je kan daarna oud postorderelastiek (dat knapt snel zonder ver uitrekken) gebruiken om de lus aan de ring te maken en tenslotte de veter. Die veter is ook enigzins veerkrachtig.

Er zijn ook rubber tussenstukken te koop om een paard aan vast te zetten. Dat is bij sommige paarden net genoeg vering om zich niet opgesloten te voelen. Die hebben echter wel een fors risico: áls ze knappen is hun opgeslagen energie groot genoeg om jou of het paard de hersenpan te verbrijzelen.

Ik hoéf onze paarden ook niet echt vast te zetten, maar op langere ritten is een vijg of ander stuk fruit onderweg heel lekker en bovendien moet ik er wel eens af voor een boodschap of het strekken van de benen. Ook een bak koffie bij een Venta is niet verkeerd.
Ja en dan is vastzetten wel nodig. Nogmaals, ik doe dat dan hóóg aan een megenomen leidtouw zodat ze veel ruimte hebben om te bewegen én het touw niet snel strak zullen zetten.
Daartoe zoek ik bij voorkeur een boom; voor schaduw én opdat ze dan wat te doen hebben tijdens het wachten. Het aan een boom zetten is hier nooit een probleem en wat vraatschade evenmin. Het liefst zoek ik een olijfboom op omdat ze daar meer mee spelen dan van eten, dus geen bast stropen.
Kun je hem wellicht bij het vastzetten een hooinet voorhangen? Wellicht 'vergeet' hij zijn verzet dan en na verloop van tijd kan je proberen het net even of helemaal weg te halen als je dat zou willen.

Voor een goed overzicht van de mogelijkheden van optomingen met en zonder bit is de combinatie van het boek van Gertrud Jetten en de catalogus van www.loesdau.de
In die catalogus staan trouwens verbazend veel NH-dingen, praktische western-spullen en maar héél weinig penny-artikelen. Zelfs twee paginas koudbloed-materiaal. Ook lekker praktische, 'stoere' kleding zonder frutsels en bruikbaar schoeisel.
Maar dat allemaal terzijde. Tis een goed overzicht van optomingen met het boek van Jetten erbij voor de uitleg van werking en effect.
Lezen dat boek zou ik zeggen!

Isabel van der Made schreef op dinsdag, 13 juli 2004, 15:32:


'Het paard, het bit en de ruiter '

Gertrud Jetten
Hardcover | Tirion Natuur | 1994
ISBN: 9038406924


Is voor iedereen die er niet klakkeloos een bit in wil mikken eigenlijk 'verplichte' basiskost.
Tis op het eerste gezicht een beetje vreemd misschien, maar een leren Merothbit b.v. is een 'trens' mét kin'ketting'. Dat legt zij goed en helder uit.
Als je er een beetje de tijd voor neemt, snap je daarna ook gelijk waarom sommige types optoming per definitie bij een bepaalde manier van rijden horen en omgekeerd.
Het dekt alle optomingen en bepaald niet alleen de bitten; ook de halsriem staat er in.
Als je het niet meer kan kopen, probeer gebruikt of dan lenen, want het is echt heel fundamentele info.

Isabel van der Made schreef op dinsdag, 13 juli 2004, 21:59:

Ik heb wél iemand gezien die bitloos mende en met het bitlessbridle zijn er meer, maar alleen in amerika.
Ja het kan en theoretisch zie ik ook niet waarom het niet zou kunnen. Het is alleen een veelvoud moeilijker en aangezien er al haast geen mens onder het zadel lastige dingen doet zonder bit of scherp alternatief... ja, ja, ik weet, die en die, maar het stelt in aantallen níets voor.
Met een zeer licht paard dat 100% betrouwbaar wíl luisteren en een blind vertrouwen heeft in de leider, zelfs op voor hem grote afstand achter hem, ja dan kan het zonder meer. Zo zijn er echter maar weinig en zoals ik probeerde uit te leggen heb je vanaf de bok echt maar héél weinig mogelijkheden.
Ik dénk dat het bit ook juist uitgevonden is voor uitsluitend en alleen dat mennen in drukke omstandigheden met verhoogd risico.
Het voorbeeld van die landbouwers slaat als but op Dirk: ik heb ook een handploeg en een speciale paardeneg en hier op ons eigen land zie ik ook geen probleem om zelfs Arabella bitloos voor de eg te zetten. Het punt is dat er weinig fout kan gaan voor derden en dat er ook geen derden de boel kunnen verstieren. Enneh... hoe meer paarden hoe makkelijker.
Mijn buurman rijdt hier regelmatig tandem door het dorp; de voorste merrie zit dan niet eens tussen bomen en kan echt álle kanten opzwalken en loopt écht ver van de bok. De grote afstand maakt dat je niet op een touwhaster kán sturen; de hoek is te ongunstig. Een bitless bridle zou moeten kunnen maar..... phoe, je neemt wel een risico hoor.
Twijfel?? Stel je de ORS eens voor bij een ingespannen paard.... Kan je best aaneren op een andere sleutel maar hoe stel je dat flexen en ontkoppelen voor bij een paard dat tussen bomen staat of naast een ander met zijn borststuk aan een ketting?
Je moet goed bedenken dat een ingespannen paard niet trékt maar duwt: de voorstuwende kracht brengt hij met de borst over; díe zit goed vast en op zijn plek.
Laten we dit maar afronden met de opmerking dat ik het héél graag zou doen, op een bitlessbridle mennen (tenslotte heb ik dat hier op dit forum al eens gevraagd met stilte van alle wijzen als antwoord), maar er op dit moment met onze paarden vanwege mijn verantwoordelijkheid naar paard en omgeving het lef niet voor heb.

Isabel van der Made schreef op woensdag, 14 juli 2004, 13:43:

Niet!
Zoals je al meermalen kan lezen heb ik daar een gróóóte vraag over; ik wéét dat het bit voor een paard dat niet wil stoppen ook geen rem is, wéét dat de ors niet gaat, maar heb geen andere 'oplossing' en heb er hier ook geen gelezen.
Ik ben er hier daadwerkelijk mee bezig; in de zin van met een jong, te beleren paard voor de kar. Als het alleen om mezelf ging reed ik er zó zonder bit mee weg, maar gezien de beperkte mate van ervaring bij ons beiden houdt mijn verantwoordelijkheid voor haar en de andere verkeersdeelnemers me tegen.
Voor alsnog heb ik hier op het land véél meer controle mét bit en heb zelfs de vraag met of zonder oogkleppen niet eensluidend beantwoord; ik wil graag zonder, maar met loopt ze veel rustiger.
Wat is wíl is bitloos zonder oogkleppen, maar ik zie (wellicht nóg) niet zo hoe! Dus als iemand concrete ervaringstips (dus niet van zou moeten of gehoord- of vinden dat, maar daadwerkelijk gedáán) heeft: gráág!

Hans van Keeken schreef op donderdag, 15 juli 2004, 17:48:
Dat lijkt mij perféct! De techniek is er al enige tijd en zelfs de vleugels zitten
met lijm aan het vliegtuig vast.
Ik heb er alleen vage verhalen uit derde hand over. De lijm zou niet betrouwbaar genoeg zijn. Geen idee, maar zelfs al zou je er af en toe wat plak bij moeten smeren lijkt het nóg beter dan spijkers door de hoef nagelen.
Veel succes en ben benieuwd naar ervaring uit éérste hand.

fons tobe schreef op vrijdag, 16 juli 2004, 22:44:
.
Fons, je hebt helemaal gelijk. Dit zijn evenwel professionele drávers; die moeten koersen en dus trainen. Daar is geen tijd om te wachten op het groeien van hoeven en een láter.
Draven als topsport is geen natuurlijke belasting. Het aanpassingsvermogen van de natuur heeft daarbij zijn grenzen echt meer dan bereikt.

Ook vind ik jouw verhaal erg theoretisch; waar wil je die wegen vinden bijvoorbeeld?
Verder; onze paarden lopen hun hele leven op de harde grond en rotsen hier. Zomers is dat 'beton' met kinderkopjes en 'beton' met split. De hoeven zijn onvoorstelbaar hard en de benen stabiel als brug pijlers. Toch kun je merken dat ze liever in een begroeide berm lopen dan op het split. Ok, slijtage is geen probleem, maar ze blíjven voelen waar ze op lopen en dat is ook de bedoeling.
Als er meer harde oefenbanen zouden zijn, dan kan die draver inderdaad én wennen én slijten de hoeven minder (harder en meer groei). Nu draaft hij veel op zand en dat slijt echt hárd omdat dit oneffen deeltjes zijn waar de hoef in wrijft. Alleen maar op een harde baan draven is echter weer een eenzijdige belasting op de groeiende gewrichten.

Het zou wellicht wel een mogelijkheid zijn om de paarden op een oneffen keienbodem te stallen. Dit bevordert de groei ook én is goed voor de stabiliteit van de benen.

Gisteren naar Vélez naar de Feria de Ganado geweest. Dat is een typische paardenmarkt waar vooral zigeuners komen. Voor de vier karren die daar rondhobbelden had geeneen paard een bit in; allemaal met brede, zachtleren kaptoom en daaraan een set teugels. Intrigerende waarneming

Esther schreef op zondag, 18 juli 2004, 18:56:


Ook gemeentes en het rijk mogen die bordjes neerzetten wanneer zij vinden dat dit nodig is. Het recht van overpad mogen ze echter niet negeren.

Verder begrijp ik jouw vraag niet: stáát er nu een bordje of niet?!
Als er een bordje staat, dan zou ik dat gewoon negeren en bij een eventuele aanhouding claimen dat je recht van overpad hebt. Mocht je tóch geverbaliseerd worden, dan moet de betreffende partij aantonen dat het overpad niet voor paardrijden geldt. Dat líjkt mij onmogelijk in een blijkbaar oude situatie.
Het recht van overpad geldt voor een ieder die bij jouw woning moet zijn.

Tot slot begrijp ik de situatie in zijn geheel niet, want het is gebruikelijk dat wanneer er iets verandert aan de openbaarheid, de belanghebbenden, dus ook de aanwonenden, tijdig op de hoogte gesteld worden en er een bezwaarprocedure is.

Esther schreef op zondag, 18 juli 2004, 20:05:

Nieuwe rechten vervangen niet zomaar oude, echter:
Als het nu een fietspad is mag je er automatisch niet met een paard op. Of jij de fatsoensnormen respecteert en/of gezond verstand hebt doet in deze niet ter zake.

Maarreh, is dit niet ter sprake gekomen in de besluitvormingsprocedure die tot de huidige situatie heeft geleid? Als zo'n nieuwe situatie wordt uitgevoerd heb je een logischerwijze beperkte tijd om bezwaar aan te tekenen. Na die periode word je geacht akkoord te zijn.