sabrina schreef op donderdag 2 november 2006, 21:53:


Nouwww... De vorige eigenaar had als gezelschap voor Mike, omdat hij daar aan huis stond, een Shetland merrie. En ook die heeft hij ook geprobeerd te dekken toen ze hengstig was LOL. Lukt dan alleen niet natuurlijk... Weet je, het liefst koop ik er een merrie bij, maar het probleem is dat we dat niet kunnen betalen. Alleen al omdat (mits ze nog jaren samen leven) hij dan echt een vast maatje heeft, en niet zoals bij pension stallen regelmatig wisselend. Ook al zou het een oude gezelschap merrie zijn, de kosten heb je toch. Geldt zelfs voor een Shet. Al kost dat natuurlijk een stuk minder.

Soms denk ik wel eens of ik hem aan iemand die hem echt natuurlijk kan houden (wordt dan automatisch ver uit mijn buurt) zou moeten over doen, alleen al voor hem, als hij niet happy is ben ik het ook niet... Iemand die NH in alle facetten kan doorvoeren... Maar hoe weet ik dat diegene ook goed voor hem blijft zorgen en dan ook tot zijn dood aan toe? Je hebt nooit garantie...

Het probleem in Noordholland is dat de dieren hier in het koude/natte seizoen niet op het land kunnen blijven omdat de bodem dat niet aan kan. Veel te nat! Dit jaar met al die regen in de zomer is het al een probleem, dan loopt het land gewoon onder. Dus als hij bij iemand in een kudde zou kunnen staan moet die kudde, die dan niet al te groot kan zijn (wat op zich niet uit maakt als hij maar gemengd is, ook wat leeftijd betreft) in een ruime goed gedraineerde paddock. Komt er meteen weer een niet natuurlijk probleem om de hoek: op een gedraineerde ondergrond moet je schoon zijn dus mogen de paarden daar geen hooi... zucht.. Beter zou dan zijn een verharde paddock. Met een rubber mat om eventueel op te liggen voor de liefhebbers. Jullie zien het: ideeën genoeg, maar met 300 m2 grond om ons huis midden in de bebouwde kom niet haalbaar. Dus hoop ik maar dat hij met zijn nieuwe vriend naar omstandigheden tevreden zal zijn, meer kan ik hem even niet bieden...

Omdat mijn huidige bijrijdster niet veel tijd meer heeft vanwege school zoek ik iemand die wel tijd heeft en in bezit is van eigen vervoer. Ik heb namelijk te kampen met een ziekte die nog wel even kan duren en daardoor heb ik geen energie om er iedere dag voor mijn paard te zijn.

Het gaat om een Welsh Cob ruin van 1.60 m, 10 jaar jong, met wat hengsten manieren maar wel eerlijk en officieel Parelli Level 1. Heb het Level 2 pakket in huis doe er zelf alleen nog niet veel mee. beperk me ook niet tot alleen Parelli maar Clicker b.v. ook met hem wat hij erg leuk vind. Ik rij hem zelf met een boomloos Barefoot Western zadel, en mijn affiniteit ligt dan ook bij recreatief Western, dus geen sliding stops of spins. Mike is ook door vorige eigenaar recreatief Western gereden, dus affiniteit met Western is wel een pré. Maar ook als je om wilt van Engels naar Western is dat prima. Dan volg je gewoon Pat i.p.v. Linda LOL Alle Level 2 equipment is al aanwezig. Mijn einddoel o.a. is om Mike uiteindelijk veilig op zit/stem en bitloos te kunnen rijden dus ook buiten.

Hij staat in de Starnmeer in pension. Bijdrage in kosten in overleg... Eerst eens kijken of het bij alle partijen klikt.

Wendy de Meij schreef op vrijdag 3 november 2006, 14:31:


Gelukkig! Tot op zekere hoogte dan misschien...? Heb ik goed begrepen dat het 'Salami' paarden zijn? Slachttransport voor Italië...

marjolijn schreef op woensdag 8 november 2006, 10:55:


Dat ik het net begon te lezen dacht ik ook: hé dit is misschien iets voor mijn huidige stalhoudster. Zij hebben een Appaloosa hengst die appart staat met wat geiten en een hangbuik zwijn...
Maar nu ik de bijwerking lees na zo'n 4 jaar laat ik het maar zitten denk... Zij fokt.

Dat van die sterilisatie: er zijn natuurlijk mensen die bewust fokken dus dan laat je die ballen er niet verwijderen... En dat met dat overschot aan paarden geldt eigenlijk voor alle dieren waar de mens mee fokt! Uitgezondert de speciale projecten om bedreigde diersoorten weer op de kaart te zetten. De meeste mensen fokken dan ook puur voor hun eigen plezier, prestatie drang or what ever. Of omdat die kleintjes 'zoooo schattig zijn'. Maar zoals Pien het weer stelt over het volgen van de natuur... Al krijg je dan weer dat wij mensen over het algemeen de natuur toch niet helemaal kunnen nabootsen. Ik denk dat Pien op gegeven moment toch wat veulens zal moeten gaan verkopen omdat er overbevolking komt. En dan kom je weer uit op het overschot paarden wat al geen mens vind en dan naar de slacht gaat denk ik. Ben het ergens wel met je eens maar er zal in ieder geval altijd gefokt moeten blijven worden om een ras in stand te houden. Moeilijk...

Ik persoonlijk haal mijn huisdieren bij de opvang vandaan...

Frans Veldman schreef op woensdag 8 november 2006, 11:07:

...knip


Behalve voor verkrachters dan van zowel vrouwen als kinderen!
Ehm... sorry... Hadden we het niet over...

Ergens wel met je eens maar het feit van overbevolking (kijk alleen maar naar species Homo Sapiens Erectus) kan ook niet, toch... Ik denk dat fokken, bij mensen voortplanten... Wij zijn tenslotte geen dieren LOL
misschien beter met beleid kan gebeuren, met zicht op de lange termijn...
Daarom ben ik persoonlijk tegen het fokken puur omdat het zo leuk is die kleintjes. Of omdat we een zeer bijzondere mutatie hebben ondekt die we erin willen houden, zoals naaktheid bij katten en ratten, staartloze ratten, bepaalde bijzondere kleuren...

Toen ik 2 jaar geleden voor een eigen paard ging heb ik een Quarter merrie bekeken (overigens met zeer bijzondere kleurstelling: goudglans met grijze manen en staart), een Andalusier ruin (werd schimmel) en een Welsh Cob ruin (zwart met enige aftekening). Ik ging puur voor de 'klik'. Zoals enigen van jullie nu wel weten is het de Welsh Cob geworden...

Hoe mooi ik sommige aftekeningen of kleurstellingen ook vind, ik ben er al lang tegen dat er puur vanwege die resultaten gefokt wordt. Met welk dier dan ook.

Dit omdat mensen een dier dan als 'ding' gaan zien. Het kroost dat niet het zelfde beoogde resultaat vertoond wordt afgedankt, heeft het mazzel dan gaat het naar een lieve mens, heeft het pech naar de slacht (bij knaagdieren betekend dat naar de slangenliefhebbers).

jose schreef op woensdag 8 november 2006, 10:55:

Klopt... maar net wat Pien zei: als een paard echt door het lint gaat helpt daar niets tegen, daarom ben ik bij zo'n gebeurtenis jaren geleden 'vrijwillig' afgestapt. Voordeel: het 'afstappen' gebeurde op een plek die voor mij het minste gevaar opleverde. Het enige wat ik na de landing had was even een moment van ademnood door de klap die mijn longen kregen en een blauwe plek. Ik vind dit de beste manier om jezelf te redden als je door hebt dat het helemaal mis is. In zo'n geval ben ik echt niet van plan om mét paard een eventuele dood in te racen! Dan red ik liever het vege lijf... Deze 'spoed afstap' vanaf een door het lint razend paard wordt nu zelfs door Parelli onderwezen!

Elzaliene Proost schreef op woensdag 8 november 2006, 11:38:


Vergeet ik iets aan toe te voegen: fokken dient in mijn ogen te gebeuren op grond van karakter en gezondheid. En bij de rassen op de eigenschappen waar het ras in beginsel voor gefokt is. Zoals bij een warmbloed voor de 'sport' (zet ik even tussen aanhalingstekentjes omdat ik er zelf geen voorstander van ben om dieren voor de sport te gebruiken) en bij koudbloed rassen vanwege de multi functionaliteit.

Spirithorses schreef op donderdag 9 november 2006, 9:25:


Maar dus kun je zeggen dat Frans maar gedeeltelijk gelijk heeft met te stellen dat je een gecastreerde hengst zijn wezen verandert en er een zielig aftreksel van de hengst die hij had kunnen zijn over blijft... Op de één of andere manier geldt het niet voor iedere ruin.

Vanuit een eerder topic van mij weet in ieder geval jij Pien dat ik dat met mijn ruin met hengtenmanieren goed weet! Mike dekt écht en de meest als kattig (ehm... eigenlijk vreemde uitdrukking voor een paard... ) naar andere paarden bekend toe staande merries zijn helemaal weg van Mike.
In dat eerdere topic over Mike zijn hengstengedrag vertelde ik al dat de eigenaars van de merrie hier op stal die hij op één dag meerdere keren gedekt heeft daar niet blij mee was...
Extra lullig voor Mike eigenlijk: ballen eraf -> toch nog 'hengst' -> hengtige merries die leeglopen waar je bijstaat niet mogen dekken...

Maar er gloort licht aan de horizon! We gaan deze maand verhuizen naar een stal waar de paarden in groepjes ook in de winter op het land kunnen (kuststreek - Bergen - wel een eind rijden voor mij maar ik wil mijn Mike nu eindelijk eens echt op zijn plaats zien)! JOEHOE Hopelijk vinden de eigenaren van de hengstige merries daar het geen probleem als Mike hun merries eventueel gaat dekken. Aangezien er meerdere NH-ers tussen zitten... Denk het niet.

Trudy schreef op donderdag 9 november 2006, 16:26:


Klopt Trudy.

Deze vraag heb ik vele topics geleden ook gesteld... Dit omdat mensen als Pat Parelli en Monty Roberts hun succes laden in trailers altijd in een twee paards trailer ZONDER tussenschotten doen! Begon me af te vragen of dit eigenlijk volks verlakkerij is! (En dat zegt dus een Parelli volgster, we zien ze dus niet allemaal als Goeroes) LOL Vaak zijn het ook van die trailers met lage instap zonder klep. Zijn hier trouwens inmiddels ook te koop.

Wij hebben trouwens een 2-paard Ifor Williams met Alu bodem: dus geen door de bodem zakkende paarden meer (of bestaat er zoiets als Aluminium rot? Maar daar hangt wel een prijskaartje aan helaas. Alhoewel: vliegtuigen kunnen last hebben van metaal moeheid...

Elzaliene Proost schreef op donderdag 16 november 2006, 20:33:

Knip.. LOL ...Knip

Waarom doet mijn LOL het steeds niet?!

Elzaliene Proost schreef op donderdag 16 november 2006, 20:35:


Sjips... WEER niet... Er hoort dan toch een van de lach omrollende smilie te komen? Ach waarschijnlijk vind die smilie het niet LOLLIG genoeg...

Spirithorses schreef op vrijdag 15 december 2006, 0:16:


Ja hoor hier ook (Bergen NH)... En dat is voor mijn en Hengsten-ruin Mike nu echt dubbel balen!!! ( We zijn namelijk voor de 2e keer verhuisd naar een andere stal dit jaar, 1e keer vanwege geen service wel betalen, 2e omdat Mike 3/4 van de dag op stal kwam te staan... Nu staan we in bergen NH en staat hij overdag op de wei. ('s nachts op stal vanwege ontbreken schuilmogelijkheid.) We staan er nu 3 weken. Hartstikke leuke staleigenaar, leuke mensen... Maar hij is nu al 3x van kudde gewisseld omdat hij de hengstige merrie voor zich claimed, andere ruinen wegjaagt en een oudere kleine pony merrie dekte met slecht been werk.
En wat hier de gevolgen voor hem geestelijk van zijn start ik even in een nieuw topic...

Een eerste uitleg van de situatie waarin ik en Mike nu zitten vinden jullie hier: RE: 56606 Topic van Spirithorses over hengstige merries...
Door al deze veranderingen zit ik nu naar mijn mening met een erg onzeker paard. Ik ben zijn enige zekere factor, tenminste op de grond. Zal ik even uitleggen.

Mike mijn hengsten-ruin is van nature voorwaarts, ook in de bak waar hij niet zo dol op is, zal niet gauw bokken, stijgeren of er in razende galop vandoor gaan. Als hem iets niet zind gaat hij eerder dwarsliggen, gewoon niet doen wat je vraagt. Soms werkt hij na enig aandringen toch weer mee maar als hij echt niet wil kun je het vergeten, met het laatste heb ik het natuurlijk over geweld achterwegen laten! Trouwens geweld heeft bij hem alleen zin als hij echt iets onacceptabels/gevaarlijks doet, dan accepteerd hij die dreun ook. Hij snapt dan dat wat hij deed echt niet kon.

Pak ik hem harder dan normaal aan op een moment dat het voor hem echt nee is (heb ik wel eens geprobeert om te kijken of hij alleen dwars lag) gooit hij gewoon zijn kont tegen de krib. Ben ik al lang achter, heb hem nu twee jaar.

Doordat ik in de twee jaar dat ik hem nu heb voor zo'n 80% grondwerk met hem heb gedaan, veel met hem lopend langs de weg geweest ook, en maar zo'n 20% rijwerk (Parelli Level 1 doorlopen, nu ook bezig met clickeren) hebben we elkaar denk ik redelijk leren kennen. Ik kan in veel gevallen denk ik dan ook zien wat hij wil en waarom.
En dankzij Parelli's grondwerk heb ik een behoorlijk duidelijke en vaste manier van omgaan met Mike ontwikkeld. (Je ziet me nergens schrijven dat iets 100% is want fouten blijf ik op zijn tijd maken...)

Doordat ik van begin af aan met hem ben gaan Parelliën is hij enorm verandert. Ik kocht hem omdat ik een Super-Bom-Proof paard wilde: bij een proefrit buiten kwam er een hete lucht ballon over, heel laag je kon de gezichten zien van de mensen in de mand, en die trok ook nog even de brander open. Mike vertrok niet anders een spier dan om rustig verder te lopen!!!

Ik heb hem bij mij zijn scharen bit (Billy Allen) niet meer ingedaan en ben zelfs na het wijken voor druk doorlopen te hebben buiten gaan rijden met touwhalster. Ging op zich prima, maar wat me opviel was dat hij zo langs de weg zwalkte! Ik was gewend (regulier) dat een paard als je hem éénmaal op route hebt gezet hij die keurig blijft volgen, bijvoorbeeld rechts in de berm.
Bij Parelli leer je met rijden dat je een paard pas mag corrigeren nádat hij de fout gemaakt heeft zodat het geen robot wordt maar ook zelf leert verantwoording te nemen. Dát is bij mike tot nu toe altijd wat lastig gebleven: als ik hem met losse reins rij zonder verdere aansporingen of begrenzingen gaat hij de leiding overnemen! Het is net of hij denkt: hé je geeft niets aan dus leidt je mij niet daarom doe ik het maar... En dat kan natuurlijk lastig zijn. Maar ik wil bovengenoemd principe van Parelli trouw blijven en alleen corrigeren als
Mike afwijkt van wat ik van hem vroeg. Nou en dat blijft dus een lastig punt hij gaat gewoon vanzelf 'vergeten' dat ik op zijn rug zit en wanneer er voor hem aanleiding is zijn eigen gang. Het gevolg is dat ik hem alsnog te vaak zit te corrigeren maar dat hij er niets van lijkt te leren. Dat ik hem 'met rust laat' als hij het naar mijn wens doet lijkt hem niet te boeien, het lijkt geen beloning!

Natuurlijk weet ik niet wat er allemaal in de de 8 jaar dat hij niet van mij was is gebeurt. Wel weet ik dat ik een paard heb met een erg sterk karakter én zich volledig gedraagd als hengst terwijl hij geen ballen tussen zijn dijen heeft hangen... Omdat ik nu toch eens echt wil weten of hij toch geen klop hengst is heb ik bloed laten afnemen. Een klophengst wordt volgens mijn Duitse vakblad over de ziektes/afwijkingen bij het paard naarmate hij ouder wordt aggressiever en die achtergebleven verkommerde testikel blijft hormonen produceren en kan zelfs gaan ontaarden, dus beter verwijdert.

De uitslag laat ik jullie ter zijne tijd nog wel weten. Maar goed... Even als vervolg op wat ik onder het bovengenoemde topic van Spirithorses al heb geschreven: hij staat nu bij een Fjorden ruin en een Haflinger merrie de laatste (nog) niet hengstig. Normaal stonden die twee ieder hun eigen gang te gaan op hun stuk land; we zetten Mike erbij en er wordt meteen gestoeid met de Fjorden ruin de Haf merrie wordt even getest op hengstigheid, maar die haalt uit naar Mike dus niet dus, en vervolgens een drie paards stampead (schrijf ik dat goed vind het zo'n pakkend woord ) met vrolijke bokken en kapriolen. Een aantal dagen verder staan ze grotendeels ieder voor zichzelf op dat land van hun, dus rust in de mini kudde.

Maar al dat verhuis, van stal naar stal, van kudde naar kudde, MOET Mike niet in het koude vacht zijn gaan zitten. Het is mij ook niet in de koude kleren gaan zitten!!! Iedere keer weer afwachten of ik de juiste beslissing heb gemaakt en mijn paard eindelijk paardwaardig ergens kan leven. En van paarden is bekend dat regelmaat en een vast patroon erg belangrijk zijn. Maar die beiden zijn dit jaar wel erg vaak gestoord!

Okee, na de voorgeschiedenis zo goed als mogelijk uit de doeken te hebben gedaan komt het echte PROBLEEM waar ik even helemaal geen raad meer mee weet: Buitenrijden (Joepie we zitten nu vlak bij bos, strand en duinen) is mét ander paard samen een soort race: loopt Mike erachter wordt het voorste paard steeds in zijn kont gebeten en slaat Mike met zijn hoofd alle kanten op of probeert hem voorbij te lopen om maar iets (WAT? sneller? weg hier?) aan te geven.

Dit heb ik 1x gedaan (korte route van een half uurtje zandpaden zijn tenslotte zwaar) met een haf ruintje voorop en die bleef stoïcijns zijn eigen gangetje lopen, verdedigde niet zijn eigen space!!! Liet ik Mike voorop lopen veranderde Mike ineens van een drijvende hengst in een op instinct lopend prooi dier.

Even een toch wel komisch voorbeeld: we komen op een breed zandpad waar ook wandelaars, sommige met honden liepen. Mijn ritgenote op de Haf vraagt of Mike bang voor honden is... "Nee hoor want bij de vorige eigenaar hadden ze er 2 en op de stallen waar we staan liepen/lopen er ook rond" was mijn antwoord. En prompt 'schrikt' Mike van een hond gaat in een rustig drafje over om dit aan te geven, ik draai hem 180 graden om met neus naar hond. We blijfen even rudtig staan, Mike met gespitste oren en zodra de hond voorbij draaft draai ik Mike mee en deze begint mee te draven en met zijn hoofd die hond op te drijven!!! Je weet wel: hoofd laag, en heen en weer zwaaien op een olijk uitziende manier. NOU JA!!! Probleem door dat instinctieve tijdens die rit was natuurlijk dat hij nogal eens vergat dat ik op zijn rug zat. Als ik hem even testte door hem te willen laten halt houden lukte dat amper, alleen als ik er met mijn volle gewicht aan ging hangen had hij zoiets van: nou ja als je dan echt wilt... Hem op kleine circeltjes zetten ging wel maar daar schoot ik ookniet veel mee op.

Rijden in de bak gaat bijna niet meer, Mike laat door amper luisteren naar hulpen weten dat hij niet wil, is ook totaal niet voorwaarts meer. Na min-of-meer toch wat voor elkaar gekregen te hebben in de bak (ik had expres het hek open laten staan en daar wilde hij steeds door de bak uit) besloot ik daadwerkelijk het hek met hem door te gaan en even een stukje buiten te proberen. Nou dat werd drama!!! We waren alleen en ALLES was ineens doodeng! Als eerste verzet kwam een door meneer besloten draai naar links de weg op terwijl er net een tegemoetkomende auto aankwam. Gelukkig kon ik hem doordraaien terug langs de weg. Maar dat omdraaien volgde nog meerdere keren. Steeds linksom en absoluut niet tegen te houden, alleen doordraaien de beoogde richting op ging. Dan weigerde hij weer verder te lopen... Zag hij verderop een paar fietsers (fietsers? NOOOOOIT eerder gezien! DOODeng!!!) Nou zo ben ik een stukje doorgeknokt met hem (ongeveer een kilometer) en toen heb ik het goed beeindigd met een Whoa! waar hij keurig op reageerde (hè hè eindelijk hoef ik niet verder ) en hem toen omgedraait richting stal. (Stal was nog in zicht) Zal in 2e vervolg topic even verder schrijven...! Max letters!

Sorry dat ik zo veel schrijf maar als ik een probleem heb wil ik de omstandigheden zo compleet mogelijk beschrijven zodat jullie eventueel kunnen lezen wat het zou kunnen veroorzaken...

We gingen dus terug richting stal, Mike meteen in draf maar kon ik met Easy en zit gelukkig in (wel een erg vlotte stap) terug zetten. Om een dus lang verhaal kort te maken: rijden gaat dus niet en ik weet niet waarom. Er gaan wel allerlij eventuele redenen door mijn hoofd hoor! Ten eerste denk ik echt dat hij onzeker is doordat hij nog niet geaard in deze nieuwe vreemde omgeving. round penn werk dus grondwerk gaat prima, ook het clickeren. Maar dit is natuurlijk een zekere factor voor hem. Ik ga straks heen en met hem buiten aan de hand lopen.

Dus geen rijden voorlopig. Ik wil niet vechten want dat verlies ik toch!!! Op die manier de omgeving verkennen. Ik heb sterk het gevoel dat doordat ik veel meer grondwerk met hem heb gedaan dan rijden hij mij in het zadel niet vertrouwd als het er voor hem echt op aan komt! Alleen snap ik het niet willen rijden in die bak niet. Hij is daar nergens bang voor maar amper meewerkend! Stoppen en pas na een 'manege' factor aandrijven uiteindelijk weer lopend te krijgen, maar dan gaan mijn fijne hulpen eraan en dat wil ik niet! Hij sluit zich gewoon af, niet helemaal maar genoeg om alles wat ik vraag: ben niet verder gekomen dan wat figuren rijden in wat ik op dat moment 'stap' mocht noemen, te 'saboteren'.

Nou ben ik benieuwd of jullie denken wat ik denk: Mike is hartstikke onzeker, nog niet op zijn plek, en kan daardoor alleen de voor hem op dit moment te verwerken (bekende/vertrouwde) dingen aan. Al begrijp ik dan nog steeds dat staken in die bak niet... Het steeds uit die kuddes wegplukken vanwege zijn hengsten gedrag zal daar zeker aan mee geholpen hebben!!! Zou hij door dit laatste zijn eigenwaarde proberen terug te vinden door mij op zijn rug te weigeren? (Roofdier op prooidier idee?) Misschien is hij in zijn verleden met rijden wel eens hard aangepakt en kan hij nu even niemand op zijn rug aan? Zelfs of juist mij niet? (Er heeft even een jongen op hem gereden en daar gebeeurde hetzelfde.)

Wat ik van jullie wil weten is of ik voorlopig beter bij het vertrouwde grondwerk kan blijven ook al lonken die fantische uitrijmogelijkheden me nog zo hard! En dus die natuur voorlopig uit het zadel moet gaan verkennen met Mike! Heb ik dat bij het juiste eind?