Spirithorses schreef op vrijdag 15 december 2006, 10:25:


Ja klopt! Trudy is met Vera hierheen komen verhuizen.

Peet schreef op vrijdag 15 december 2006, 11:47:

Dank je Petra! Ik hoop het van harte... Want als 'één' genieten van de natuur, paard ontspannen aan een los teugeltje onder me is toch wel een grote droom van me...

Spirithorses schreef op vrijdag 15 december 2006, 11:52:

Dank je Pien! Mike trapt gelukkig die merries juist niet in elkaar! Hij drijft ze alleen bij de andere ruinen weg... Maar in één kudde was de hengstige merrie maar 1,37 m ongeveer en slecht van been, die kan Mike met z'n ongeveer 600 kg beter niet op zich hebben ook al wilde ze maar wat graag. Daarom kon hij niet in die kudde blijven. In de 2e kudde was een jonge ruin de concurent die steeds terug naar die merrie wilde (en die merrie ook wel naar hem op zijn tijd) en Mike bleef hem zo wegjagen dat die ruin op gegeven moment zichzelf klem zette in een hoek en zo bang werd dat hij letterlijk door het draad ging... Ik zag dat gebeuren en ben er toen naar toe gegaan om het draad vast te maken, maar die ruin was inmiddels zo bang dat hij eruit wilde! Nou is die uitgang net een rot hoekje en het lullige was dat terwijl Vera niet eens echt in de buurt van die ruin was Mike hem op dat moment wel weer aanviel! Ik moest met mijn armen wapperen om die ruin niet door het draad van de uitgang en over mij heen te laten gaan, en schreeuwde hard MIKE!!! waardoor Mike hem weer met rust liet. De eigenaresse was (best wel terecht) bang dat Mike een keer raak zou trappen en er de dierenarts bij zou moeten komen. Maar dat gevaar lag hem naar mijn mening niet aan Mike maar aan het feit dat die ruin niet de ruimte opzocht om Mike uit de weg te gaan. Opvallend detail: in die kudde stonden nóg een ruin en merrie wat een stel is en die bemoeiden zich niet met Mike maar Mike ook niet met hen! Mike wilde alleen Vera en die jonge ruin was een 'bedreiging'. Waarschijnlijk heeft die merrie Mike te verstaan gegeven hem niet in haar buurt te willen hebben, want ze was ook niet hengstig. En Mike respecteerd dat dan ook!

Die Haf merrie waar haar nu bij staat is niet hengstig en laat ook duidelijk weten dat hij uit haar space moet blijven, en DAT respecteerd hij keurig. De Fjorden ruin die er ook bij staat speelt hij soms gewoon mee, die is GEEN bedreiging voor hem! Verder staan ze alle drie hun eigen gang te gaan. Mike is dus helemaal niet gemeen zoals nu soms wordt beweerd door sommigen maar er is iets met die jonge ruin zijn gedrag geweest... Anders had hij de Fjord ook moeten aanvallen! Wat nu in deze kleine 3 paards kudde volgens mij het geval is is dat de enige merrie als ze niet hengstig is geen ruin onnodig dicht in haar buurt duld. Ze heeft duidelijk haar eigen space nodig. Dat was al zo toen ze nog alleen met de Fjord stond zonder Mike... Mike snapt dat en dus is een strijdt om de merrie niet relevant! En is de Fjord ruin gewoon een kudde genoot waarmee je soms lekker kunt stoeien.

En dan over dat gelijk een nieuw paard erbij laten: je hebt helemaal gelijk, maar dit is bij pension stallen meestal onmogelijk, zo ook hier... Elk stuk land wordt al bewoond door paarden en voor elk nieuw paard een apart stukje ernaast afzetten gebeurt gewoon niet. Het is hup erbij...

Wat ik erg mooi vond te horen was dat een eigenares van 1 van de paarden in de eerste kudde (met die te kleine, broze hengstige merrie) vertelde dat ze het jammer vond dat Mike er niet meer bij mag. Zij vond die kudde erg instabiel en Mike kwam erbij, keek de kat eerst uit de boom en werkte zich binnen enkele dagen op tot leider. Zij vond dat die kudde toen veel stabieler was geworden! Een ander, eigenares van een kleine ruin, vond het ook jammer omdat haar ruintje steeds werd weg getrapt en juist door Mike als speel kameraadje werd uitgekozen. Ze stonden vaak met elkaar te 'hoofd-spelen'. Mike vond dit ruintje geen bedreiging voor zijn leiderschap! Accepteert een ruin Mike als leider heeft hij niets van hem te vrezen: blijf hij hem tarten jaagt hij er onvermoeit achteraan wanneer nodig en kan ie eventueel twee achterbenen krijgen. Maar verbazend is hoe vaak er dan getrapt wordt zonder raken, alleen dát zien sommige mensen niet, ook niet dat er aan dat trappen eerst enkele in dreiging oplopende waarschuwingen voorafgaan, en is Mike dus een gevaar... Agressief...

lotje schreef op vrijdag 15 december 2006, 17:41:

Dank je Lotje, dat zou inderdaad ook een oorzaak kunnen zijn maar ik ben er zeker van dat dát het niet is... Liet dat paard bij het opzadelen niet al merken dat het aan het zadel lag? Meestal worden ze wars van datgene wat ze pijn bezorgt toch? Bv onrustig met opzadelen...

Ben gisteren lopend met Mike dat kleine rondje door het bos gegaan. Hijg hijg! Loop als mens maar eens een half uur over een mul en soms modderig ruiterpad hihi... Toen durfde hij wel. Okay, we haden er goed de pas in, ik moest zelf regelmatig de gang afremmen want ik ga automatisch met zijn doorstomen meedoen maar dat houd ik niet vol natuurlijk. Hij was wel weer snurkerig en er moest regelmatig aan paardenpoepsels geroken worden op het pad, erg belangrijk voor hem. Liet hem ook gewoon begaan.

Hij liep het grootste deel van de tijd naast me maar hij heeft gewoon momenten dat hij voor me uit wil gaan lopen. Dan loop ik naar zijn mening niet snel genoeg! HIJG PUF ZWEET... Hallooo zeg! Heb ik in begin trouwens wel toegelaten (ook al wordt er gezegd dat je dat niet moet laten gebeuren) want hij bleef naar me luisteren en op me letten. Ik liep dan ter hoogte van zijn heup. Op het laatste stuk terug werd hij wel steeds drukker, we kwamen nog een IJslander met mens erop tegen, daarvoor heb ik Mike even in een opening tussen de bomen naast het ruiterpad geparkeerd, maar hij wilde eigenlijk even kennis maken. Dat heb ik maar even niet toegelaten...

Toen we het laatste stuk bos uitkwamen en de 'openheid' weer in zicht (hier moest hij door de krapte achter me blijven, trapte hij ondanks het om mijn schouders heen zwaaien van de leadrope om hem even uit mijn rug te houden toch 2x tegen mijn rechter hiel omdat er schijnbaar toch nog een poema achter ons zat. AUW! en nog eens AUW! (Meer voor mij dan voor hem hoor ) Toen heb ik hem iets duidelijker uit mijn space gezet. Echter als hij zo in zijn instinct raakt is dat moeilijk, dan probeert hij eventueel om me heen naar voorop te lopen en dan moet ik met duidelijke lichaams taal zorgen dat hij uit de penarie blijft soms zelfs met een pets van het touw helaas: passerende auto of lage paaltjes met ijzerdraad ertussen gespannen bv.

Toen we echt in het open waren langs de weg ging het weer beter, maar dat paarden van die overgang naar- en van openheid naar beslotenheid (overgang licht/donker, overzicht/onoverzichtelijk) angstig worden als ze onzeker zijn lijkt me niet zo vreemd. Zou wel fijn zijn als hij wat gevoeliger was en uit de buurt van dat zwaaiende eind touw bleef ondanks zijn opgewondenheid, hij had overigens zelf lengte genoeg daarvoor, maar als hij in zijn vluchtinstinct komt kan hij zich heel goed zelfs voor 'pijn' afsluiten.

Wat namelijk een kenmerk van hem is: als hij opgewonden is, niet rustig wil lopen en je gaat dat toch constant eisen wordt hij steeds lastiger. Als er de ruimte is draai ik rondjes met hem dan komt hij weer achter me, maar als die ruimte er niet is...? En dat vind ik dan zo vervelend want om hem en mij veilig te houden moet ik af en toe hem echt een opstopper verkopen... Want regelmatig die tik van het eind van de leadrope die voor zijn neus voorbij komt zeilen boeit hem dan niet zo, zelfs niet als ik de snelheid dus kracht van de tik opvoer. ZUCHT... Maar dan ziet hij me wel weer staan.

Af en toe bekruipt me de gedachte dat ik niet geschikt voor hem ben. Ik ben van nature namelijk nogal een zacht gekookt eitje. Een watje. Alleen als er iets wat mij lief is in 'gevaar' komt kan ik echt kwaad worden. En Mike heeft zo'n grote persoonlijkheid en natuurlijk dat leiders instinct... Het is denk ik bijna alsof ik met een echte hengst van doen heb. En daar zou ik nooit voor gekozen hebben!!! Zelfs Parelli vind dat je Level tig moet zijn om daar mee te werken!

Maar er is ook zoveel fijns aan hem. Hij is heel eerlijk, en naast soort genoten ook heel mens gericht. De dierenarts en tandarts hebben geen kind aan hem. Injecties? Bloed afnemen? Poeh! GAAAAAP Tanden iets vijlen? Och... Maar voeten geven? Mmmmm Okay maar dan wel via Clickeren hoor! Nog nooit een paard met zo'n diversiteit aan uitingen meegemaakt!!! Halster/touwhalster om? Eerst even in de mond nemen en mee spelen. Heb hem dat al geprobeerd af te leren door hem ermee te 'over voeren', tip van Linda Parelli. Nou niet dus. Ga ik hem poetsen, laat ik even ruiken waar ik mee aankom, hij staat namelijk altijd op te letten wat ik aan het doen ben. Natuurlijk moet er dan weer even met die borstel gespeeld worden, okay, poets ik maar meteen zijn tanden! Als ik even in die spelletjes mee ga is het weer over. Dan kan gewoon het halster om, en kan ik aan de slag met die van modder aan elkaar plakkende haren...

En er zijn zo vaak complimenten van anderen die hem gewéldig vinden, naast die gene die hem aggressief vinden maar de laatste zijn gelukkig in de minderheid.
Ik kan hem overal, maar dan ook overal aanraken! Termometer in zijn poepert? GEEUW Alleen zijn hoofd met het kleine zachte borsteltje doen vind hij iets minder. Iedereen kan hem uit de wei halen. Laat zich door iedereen pakken. Okay, je moet wel wat ervaring hebben in lopen met een soms dansend paard, je moet daar niet voor terug deinzen en als hij iets te pronkerig is weten af te remmen. Wel een schitterend gezicht als hij zo fier bijna op de plaats mee draaft!

Ja ik hoop dat ik uiteindelijk gewogen wordt en niet te licht bevonden... Want ik voel dat als ik dit paard helemaal voor me weet te winnen ik er een reuze kameraad aan zal hebben!

Els Kleverlaan schreef op zaterdag 16 december 2006, 15:23:


Humor!!! Leuk geschreven! En eh... inderdaad onder het stukje 'leiden': het paard moet eigenlijk een stuk achter je lopen. Wist ik al van Parelli en denk dat ik dat nu eens echt moet gaan leren aan Mike. schaam schaam

En op wat voor een tijd!!! ) GAAAAAP Wordt net wakker uit een rare droom, ga meteen liggen piekeren over Mike. Sja, gaat even automatisch... En ineens valt me iets in:

Feit 1: Als Mike in een 'echte' kudde staat komt hij nooit naar me toe (mits er iets aan het weiland mankeert, geen gras meer b.v. Ik moet dan altijd met halster en touw naar hém toelopen het om doen en dan loopt hij keurig mee. Hoef nooit achter hem aan te 'jagen'.

Feit 2: Als Mike alleen in een paddock staat (is voorgekomen helaas) of maar met 1 ander paard, ruin of merrie maakt niet uit (mits de merrie hengstig is natuurlijk) komt hij als hij me aan ziet komen direct naar me toe.

Denken jullie wat ik denk? Bij feit 2 verveelt hij zich!!! Bij feit 1 moet hij als drijvende ruin met imaginaire ballen de hele dag de kudde op orde houden! Dit betekend lichamelijke maar vooral ook geestelijke arbeid.

In de bak werken vind hij eigenlijk geen ruk aan als het om het 'gymnastiserende' rijden gaat. Parelli geeft hem denkwerk maar tast ook zijn leiderschap langzamer hand steeds meer aan! Doordat ik beter wordt in de communicatie zal hij zich vaker moeten afgeven. Dat valt als dominante ruin-met-hengsten-gedrag niet mee natuurlijk. Daarom is clickeren voor hem acceptabeler omdat die methode wat positiever/speelser vanuit de denkwereld van Mike zal over komen denk ik.

Ben toch nog buiten wezen rijden van het weekend met een stalgenote met een erg geschikte Gelderse ruin. Mike moest achteraan blijven omdat we een grotere route gingen rijden die ik niet kende. Mike nam zijn hengsten houding aan en probeerde de ruin op te drijven. Maar deze ruin pikt dat niet en laat Mike op de paard eigen wijze afstand houden. En er voorbij wordt ook niet getolereerd! Nou daar stond Mike even van te kijken!

Viel me op dat hij de hele rit het volgende gedrag vertoonde:
- Jagende gang, regelmatig toch die ruin uit proberen...
- Gefrustreerdheid aangeven door kwasie aan de struiken waar we voorbij reden te plukken (godzijdank nix eten want er zaten giftige bij! Klimop, taxus... Érrug handig eigenlijk langs een ruiterpad!!!!!!)
- Na even te hebben mogen snuffelen aan paardepoep niet in het gevraagde drafje aan sluiten, nee als een pijl uit de boog.
- Op een geschikt stukje vanwege al die energie even een drafje geprobeert maar dat hebben we maar gestaakt. Die Gelder draaft een lekker tempo met lange passen; Mike houdt dat makkelijk bij en vind het zelfs nog te langzaam gaan naar zijn zin!
- Hij was regelmatig gewoonweg 'stout'...

Ik denk dat ik nu gewoon het bloedonderzoek op mannelijke hormonen zal moeten afwachten, dat zal in ieder geval voorgoed iets duidelijk maken; kan twee kanten op. Óf hij is toch een klophengst, óf hij is echt ruin maar weet (door vroegere ervaring?) gewoon hoe het ondanks 2 essentiële missende lichaams delen hoe een 'paarde man' zich moet gedragen.
In beide gevallen heb ik een voor mij 'moeilijk' paard, maar daar was ik al achter...

Als jullie vaker stukjes van mij gelezen hebben weten jullie inmiddels dat ik Mike ook het allerliefst in een echte kudde wil hebben. Zonder echte hengst dan natuurlijk... Maar ook op deze stal is dat door zijn gedrag waar op zich niets mis mee is onmogelijk gemaakt. (Wordt ik zo moedeloos van maar ik en de stal eigenaar hebben nou éénmaal ook met mensen achter de paarden te maken...)

Kunnen jullie mij helpen bedenken hoe ik Mike het beste kan bezighouden? Toch door Parelli Level 2 te starten (ik kan zijn gedrag door gebrek aan voldoende soortgenoten waar hij zich mee uit kan leven nog niet altijd goed opvangen door gebrek aan wat Parelli zo mooi noemt 'Savvy': met een hengst moet je ook heel doordacht omgaan vanwege de veiligheid) en tussendoor even relaxen d.m.v. clickeren? Helaas kan ik ook niet elke dag naar hem toe...

En is het voor hem toch beter dat ik uit 2 kwaden de minste kies door hem i.p.v. met 1 merrie bij meerdere ruinen te zetten? Merries en ruinen hebben buiten de hengstigheid van een merrie niets met elkaar, ruinen 'spelen' in ieder geval nog 'rangordertje'. Zie ik dat goed?

Anita schreef op dinsdag 19 december 2006, 9:03:


Voel me niet aangevallen hoor! Je hebt helemaal gelijk... Als kanttekening moet ik wel zeggen dat ik dank zij Level 1 van Parelli al veel geleerd heb over hoe je met paarden moet omgaan. Ik zie ook de (veel voorkomende) fouten die anderen maken met hun paarden; paarden die hun mens opzij lopen, duwen, een stap zetten richting hun mens en deze doet automatisch een stap terug etc.

Maar omdat ik pas Level 1 ben heb ik nog niet genoeg 'Savvy'=paardenkennis om een paard met een kop erop zoals Mike altijd weten te doorgronden. Op de grond gaat het bijna helemaal goed, maar er zijn ook daar dingen waaraan ik moet werken hoor! Rijden hebben we nog niet veel gedaan en hier weet ik niet hoe ik het moet oplossen onder de omstandigheden waarin ik dan zit. Als Mike niet eens wil stoppen, dwars door been, zit en bit heengaat wat moet ik dan nog? Ik denk dat rijden na het laatste probeersel in het bos even op een langer plan moet. Met de problemen wat hij geeft kan ik momenteel niets, ik weet niet hoe ik een paard wat zich volledig afsluit weer met zijn aandacht bij mij krijg.

Spirithorses schreef op dinsdag 19 december 2006, 10:12:


Ja Nick, Pien heeft gelijk, Mike kan echt een plaat staal voor zijn kop nemen als hem dat uitkomt...
En Pien, die hormoon test zit er dus aan te komen... Nog even geduld, dan weet ik zeker wat Mike drijft zo gezegd.

Spirithorses schreef op dinsdag 19 december 2006, 10:38:


Klopt Pien! Zo voel ik het ook! Mike is echt een eerlijk paard, zal mij geen pijn WILLEN doen maar door zijn instinctieve gedrag doet hij dat soms wel (b.v. achter mij lopen, schrikken en met een voorhoef tegen mijn hiel trappen AUW, toegegeven wél op een nauw ruiterpad...) of kunnen er nog ergere dingen gebeuren, met hem en ook met anderen... En dat mág niet gebeuren!!!

Anita schreef op dinsdag 19 december 2006, 10:51:


Anita, Mike IS een leider of dominant of hoe je het wil noemen. Dat bewijst hij onder zijn eigen soortgenoten. Misschien heb je het niet eerder gelezen op dit forum maar hij dekt zelfs écht.

En mijn probleem is dat ik uit een aantal dingen alleen niet uitkom, vandaar die elle lange verhalen op het moment... Ik hoop dat jullie mij kunnen helpen brainstormen. Één ding staat absoluut vast: ik wil zo min mogelijk geweld gebruiken als mogelijk!!! Doe ik alleen in gevaarlijke situaties als hij die creëerd door zijn instinctieve gedrag!

Anita schreef op dinsdag 19 december 2006, 11:46:


Dan ben ik dankzij Parelli toch al iets verder 'gevormd' dan jij denk ik! Ik heb dit soort dingen al geleerd en het zit er bijna 100% als automatisme in. Ik zeg BIJNA omdat ook ik soms in een ondoordacht moment Mike laat 'scoren'...

Spirithorses schreef op dinsdag 19 december 2006, 12:19:


Hij leert wel makkelijk vooral als ik vooraf goed bedenk wát ik wil bereiken en in wat voor stappen dat zou kunnen... Ik denk dat ik op de grond savvy genoeg heb om 'problemen' op te lossen, heb ik tijdens Level 1 ook moeten doen.

... Knip ...
... Knip...

Tijdens het grondwerk zijn die regels er... Grazen mag hij alleen als ik toestemming geef: wijzen naar het gras. Maar tijdens het rijden? hoe houd ik dat happen naar struiken dan tegen? Ik heb de teugels onder licht contact, b.v. als hij zijn hoofd naar links buigt om naar een tak te happen houd ik mijn hand rechts vast op de plek waar hij steeds was, zo geeft hij zichzelf een ruk in de mond maar dat lijkt hem niet te boeien. En hij heeft geen harde mond, is twee jaar lang niet veel gereden en vooral met licht contact!

... Knip...

Doet Mike regelmatig (niet altijd) als ik het halster wil omdoen: de neus of kinriem tussen zijn tanden nemen... Linda parelli heeft als oplossing hem dan 'overvoeren' met het halster: het in zijn mond proppen tot het niet leuk meer is... Maar ook dat lijkt alleen voor dat moment even vervelend, afleren doet hij het zo niet. Zo ook met het vastpakken van leadrope...
Maar misschien moet ik dit nu eens langer volhouden tot hij het écht vervelend vindt worden? Doorgaan totdat hij bijna zegt: jee, rot op met dat ding uit mijn mond?! Misschien maak ik het hem niet ongemakkelijk genoeg...

... Knip...

Hoe maak je hem in dat geval dan duidelijk dat het onacceptabel is dan? Poepen kunnen ze inderdaad zelfs in draf. Moet iemand die wel duidelijk is hem dan stevig aandrijven of zo, of reageert hij op gewone druk van kuit dan toch netjes? En als hij er als pijl uit de bocht wegvliegt, hoe hou je dat tegen? Luisterd hij dan netjes naar de ORS?

... Knip...

Kontje klaar! Maar het HOE met sommige dingen is me niet duidelijk... Da's mijn probleem.

... Knip... > Parelli is een paardenman die al zijn hele leven met paarden
... Knip...

Ja dat subtiele... begrijp waar je heen wilt maar niet altijd hoe het uit te voeren...

... Knip... > Houd je arm om zijn neus om hem ervan te vergewissen dat hij niet alvast mag beginnen met lopen. ... Knip ...

Dat hoeft niet want hij loopt pas als ik ga lopen...

... Knip... > Bijvoorbeeld wanneer je langs een ander paard loopt; houd hem even kort bij je, daarna Release en Reward (= Móóói) als hij zijn aandacht bij jou weet te behouden. ... Knip...

Weet je? Als je dat zo voorsteld begin ik misschien mijn probleem in te zien... Bij Parelli mag je niet vóór het paard denken: het paard moet zijn eigen verantwoording leren weten. Dus je corrigeert hem pas nadát hij de 'fout' heeft begaan! Dat is het tegenover gestelde als wat jij doet Pien, en heel veel 'reguliere' mensen. Hoe denk jij over die mening van Parelli? Ik heb het altijd logisch gevonden, om niet constant voor het paard te moeten denken, hem constant te moeten corrigeren...
... Knip...> Er is een tijd van werken en er is een tijd van ontspannen en JIJ bepaalt nu even wanneer er wat gedaan wordt. Dat je het vervolgens leuk maakt om te gaan werken spreekt voor zich. Hij krijgt niet op zijn donder want je zoekt naar dingen die hij leuk vindt, ... Knip...

Okay, dat komt dan neer op hem de rest van zijn leven in een kudde te laten leven zoals in de 'natuur' denk ik... Eigenlijk wordt een paard daarvoor geboren. En Clickeren vind hij wel leuk, daar zit een voedsel beloning aan vast. Maar ik zie me dat niet bij alles toe kunnen passen... Met hem aan het touw gaan wandelen zie ik hem niet echt boeien... Grazen langs de weg wel, zelfs als er op zijn wei nog genoeg staat!

... Knip... > die hij goed kan, opdat je zoveel mogelijk mooie momenten kunt creëren om hem in die positiviteit te houden en hem te stimuleren dat samen met jou aan het werk gaan eigenlijk heel leuk is. Doe ook even alleen maar dingen waarin jij goed bent, zodat je geen confrontaties hoeft aan te gaan en het leuk en luchtig kunt houden. Breid dat heel langzaam uit.

Dan moeten we misschien toch weer eens door Level 1 gaan... Oude koek. Dit kan los in de round penn. Reageert goed op lichaams taal... Maar kan niet te lang want dan wordt het saai! Zouden we toch verder moeten met Level 2? I.v.m. meer uitdagingen d.m.v. Clickeren...

... Knip... > Kletsen met vriendinnen : No Way, nu even niet, jouw volledige aandacht is nu op Mike gericht.

Okay dat moet ik kunnen... Maar als ik de leiding néém: moet ik hem tóch voor zijn in zijn 'fouten'?, iets wat Parelli dus afraadt... Of zie ik dit verkeerd?
Dat een paard vóór zijn heb ik vroeger al genoeg geleerd... Dan ben ik constant aan het 'werk' en Mike hoeft amper meer na te denken toch? Terwijl hij moet leren wat wél en niet wordt getolereerd...
Voorbeeld: in het begin als ik met een bergje hooi aan kwam trok hij het al zowat uit mijn handen voor ik het neer kon leggen. Via Parelli geleerd hem dan te blocken zodat ik het eerst neer kan leggen en dán mag hij pas eten. Nu hoef ik allang niet meer te blocken; hij ziet aan mijn houding al dat hij moet wachten tot ik het heb gelegd.

Spirithorses schreef op dinsdag 19 december 2006, 13:15:


Tja heb je helemaal gelijk in natuurlijk. Moet ik ook kunnen bereiken! Begin toch steeds meer te denken aan 'even terug naar de basis'. Kijken wat er nog verbeterd kan/moet worden... En via de 'gesprekken' met jullie kan ik al wat fouten van mijn kant bedenken... Wat ik nu nog even bedenk wat ik vreemd vind: ik ben (denk ik) redelijk rustig en doelbewust bezig met hem, ik heb altijd een plan wat ik wil gaan doen en bereiken. En toch lijk ik dat niet altijd op hem over te kunnen brengen... Zo kan ik relaxed met een dansende Mike naast me lopen omdat ik weet dat ik als het nodig is hem onder controle heb... Hoe zit het dan met de stelling: als jij rustig blijft in b.v. een enge situatie blijft je paard dat ook? Ik vertrouw op dat moment op mijn savvy maar Mike niet op mij, zefs niet als ik rustig blijf?

Anita schreef op dinsdag 19 december 2006, 14:29:


Dat happen naar takken tijdens het rijden en dan bedoel ik op hoofd hoogte niet op de grond; weet ik niet zo gauw tegen te gaan zonder hard te worden. Heb ik even eerder al geantwoord... Mijn oplossing leek mijn tegenoverliggende hand dan waar hij heen hapt op de plaats vast te zetten zodat hij bij elke hap opzij zelf een ruk van het bit veroorzaakt... Maar dat lijkt hem niet te boeien en hij heeft echt geen harde mond! Is niet veel mee gereden namelijk. Hoe moet ik dat dan oplossen?

Het voor me uit laten lopen moet ik inderdaad voorgoed uit zien te bannen. Laat ik soms toch nog gebeuren, geeft onduidelijkheid. Naast me toelaten kan alleen als hij meewerkend is maar zodra hij omslaat probeerd hij me toch voorbij te lopen... Dat ik met mijn leadrope voor hem langs zwaai helpt voor het moment. Meteen daarna probeert hij het weer... en weer.... en weer... Is het dan niet eens tijd om hem eens een flinke pets te verkopen? Dat hij zelf tegen het touw aanloopt boeit hem dus niet voldoende! Snap je mijn dilemma's als ik eigenlijk zo min mogelijk geweld wil gebruiken?

1) Hmmm... misschien moet ik het toch langer volhouden, het zou hem toch ééns moeten gaan vervelen steeds die tik tegen zijn hoofd? En in intensiteit opvoeren? Is dat een idee? Dat wat Parelli bedoelt met: je hebt een fase 4 nodig zo hard als nodig is om tot je paard door te dringen?

2) Of het met Clickeren zien op te lossen dat hij een eindje achter me blijft lopen... Ik zal wel moeten oppassen dat hij niet wéér leert schooien! Heb ik hem in het begin juist afgeleerd... Maar dat weet ik wel op te lossen met negeren als nodig.

3) Steeds omdraaien zodat hij weer achterop komt zou ik als enige last van krijgen: ik kan draaien tot ik er duizelig van wordt En op een ruiterpad in het bos kan dat niet altijd. Misschien het bos dan maar even uitblijven? Langs de weg heb je weer verkeer...

Valt de laatste optie denk ik af! Wordt het kiezen tussen de Parelli methode of het Clickeren. Maar eigenlijk wil ik geen paard dat alleen maar iets voor me doet vanwege die beloning van iets lekkers. Eigenlijk wil ik een paard dat er vrede mee heeft om te doen wat ik hem vraag... Kan ik Parelli niet combineren met clickeren?

e m kraak schreef op dinsdag 19 december 2006, 15:38:


Bij mij die melding op z'n nederlands HAHAHA
Maarre Egon... inderdaad net als de anderen; wat was de bedoeling nou? ... Spannend! Net een kadootje zien liggen maar nog niet open mogen maken...