Frans Veldman schreef op dinsdag 1 juni 2010, 23:10:


Héél herkenbaar, onze arabier, Couscous is daar ook een absolute nul in
Terwijl vroeger onze Apache, een koudbloed, geen twee seconden nodig had om alles te overzien en onmiddellijk de kortste weg te kiezen. 't Moest wel iets met eten of zijn merries te maken hebben
Sela die zoekt naar een oplossing al duurt dat wat langer. Indy vindt na een tijdje ook de weg. Mel, die volgt Indy. En dat terwijl Couscous als een hertje blijft rondspringen en helemaal tureluut wordt.

Marianne

Fijn Geertje!

Het is wat Wil zegt, de spanning is er nu voor jou ook een beetje af, dat castreren hing toch als het zwaard van Damocles boven je hoofd!

Ik wens Ziggy een snel herstel en vind het heel tof dat je toch met hem door blijft gaan! Hij is tenslotte ook zomaar op je pad gekomen.

Leuk, zoals je Zafir omschrijft! Het gaat je met Ziggy ook vast allemaal lukken!

Els.

Karen Koomans schreef op donderdag 3 juni 2010, 12:26:


Ach Karen,
Deze discussie is in het verleden al meermalen gevoerd. En er zijn mensen om die reden van het forum weggebleven.
Dus de 'oudere forummers' onder ons gaan echt niet meer meedoen aan deze draad. Als ze hem al lezen. Ouwe koek dus. En tot nu toe niet oplosbaar gebleken.
Iedereen heeft recht op zijn mening, toch?
Gewoon respecteren en er over ophouden.

Peet schreef op woensdag 2 juni 2010, 17:41:


Bij ons hangt dit van de samenstelling van de groep af...
Apache (ruin) mestte vroeger bovenop de mest van de merries. Toen Apache stierf werden de drie overblijvende merries plotsklaps héél proper en mestten op een bepaalde plek. Met de komst van Mel mesten ze terug willekeurig, gewoon daar waar ze per ongeluk staan.

Marianne