Petra schreef op Mon, 12 Apr 2004 20:04:38:

Hoi,
Nu schrijf ik nogal veel op in een dagboekje en zo vond ik ook de omtrek van haar buik na het wegen destijds op de weegbrug.
Staat daar dat ze 1.55 m was in omtrek (weet alleen niet helemaal zeker of dit exact op de plek van de singel was, maar ga er even vanuit dat dat zo is). En dan dezelfde lengte en jawel, dan komt er ineens al 217 kg uit. Kijk dat komt heel dicht bij die 220 kg uit.

Maar nu was ze dus 1.35 in omtrek (maar 20 cm dunner geworden) en zou daarmee ook direct bijna 50 kg zijn afgevallen? Dat lijkt me heel sterk.
Ze is echt niet veel magerder dan destijds. Ze zal wel wat ingevallen zijn (is meestal na de winter; in de zomer in de wei is ze altijd wat dikker), maar dat ze daarmee zoveel "afvallen" geloof ik niet.
Met deze meettabel luistert een paar cm meer of minder inderdaad heel gauw in vele kg meer of minder bij berekenen.

Maar ik zit toch wel in de buurt van de weegbrug, dus het klopt wel heel aardig.

Groeten,
Ingrid

Hoi,

Zoals ik eerder aangaf en in navolging op de verhalen over Nanda, zou mijn schoonzus contact gaan zoeken met Isabella.

Het bleek wat moeizaam te gaan (het contact leggen), maar ze kreeg uiteindelijk toch beelden door van Isabella. Maar de communicatie was vaak verstoort of vaag.

Ik weet nog niet wat ik ermee opgeschoten ben. Om eerlijk te zijn eigenlijk niet veel. Wat zij mij wist te vertellen dat wist ik al (dat ze het niet erg vindt om alleen te staan bijvoorbeeld).

Soms werden dingen niet beantwoord of niet begrepen door Isabella. Daarmee kreeg mijn schoonzus ook een beetje het beeld van een niet zo intelligente pony. En dat verbaasde mij nog het meest.

Maar goed, verder zou er een blokkade zitten in de achterhand. Dus vandaag samen met haar en Isabella aan Ttouch begonnen. Grappige was dat Isabella dat alleen maar toeliet aan haar achterhand. Elders op haar lichaam werd dit resoluut afgewezen, maar aan haar achterbenen en staart was het duidelijk zeer aangenaam.

Nou ja, dat ben ik er dan mee opgeschoten zullen we maar zeggen. Dat ik weet hoe ik onze pony een plezier kan doen en daarmee tevens kan proberen een eventueel probleem aldaar op te lossen.

Groeten,
Ingrid

Jos Verhoeven schreef op Mon, 12 Apr 2004 20:12:29:

Hoi,
Ja praat me er niet van. Op onze manege reed ik op zo'n merrie. Nou als die hengstig was, dan kon je de les wel vergeten. Ze was totaal van de wereld en dacht maar aan 1 ding; verliefd worden (denk ik dan).

Ze was niet vooruit te branden, ook niet als alle paarden uit het zicht waren, je kon haar bij wijze van "fiks slaan" maar er gebeurde niets. Zo dromerig, zo ver weg. En maar plassen en maar hengstig wezen. Lekkerste was als je haar tegen haar achterwerk mepte (om haar bijv. om te duwen); dan direct een plasje.

Ze was absoluut niet gemeen op dat moment overigens, maar wel echt onberijdbaar en daarmee als manegepaard niet geschikt.

Ze is al pismerrie verkocht overigens. Jammer dat dit bij iedereen een beeld oproept van een agressief paard. Dit paard (Metis) was juist erg dromerig en totaal van de wereld gedurende een kleine week.

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op maandag, 12 april 2004, 20:47:

Superslimme pony, laat zich niet zonder slag of stoot uithoren, net zo goed als ze net doet alsof ze de functie van een longeerzweep niet snapt, moet een zak aan. hihi


Elsbeth

Hoi Linda,

Wat goed dat het rijden zo lekker is gegaan, echt geweldig dat Nanda je weer
een beetje verder heeft geholpen !

Flenna heb ik zaterdag verhuisd naar Ouderkerk aan de Amstel (dichterbij
huis) en ze is weer helemaal gelukkig bij haar vriendjes ! Djinn (een witte
Connemara) en Hvatur (een zwarte IJslander) waren weer erg blij met haar
terugkomst. 's Middags stonden ze ieders aan een kant Flenna helemaal te
besnuffelen Alleen Duchesse (de zwarte Merens) was helemaal niet blij
met Flenna's terugkomst, ze rende kwaad achter haar aan waardoor ze haar
uiteindelijk maar even apart in een paddock hebben gezet. 's Avonds wou ik
Flenna naast Duchesse op stal zetten maar dat was helemaal foute boel !
Flenna weer teruggezet in haar oude stal, Katla is toch nog niet terug en
tot die tijd mag dat vast wel (heb diegene al een mail gestuurd om te vragen
of ze van stal wil ruilen) ...
Gisteren was ik lekker helemaal alleen op stal en had ik Flenna bijna
opgezadeld en was ik met haar gaan rijden maar uiteindelijk heb ik het toch
niet gedaan. Was toch nog bang dat ik er af zou vallen en omdat er niemand
in de buurt was is het dan toch wel de vraag of iemand je vind en hoe lang
dat zou duren ... De boer was wel thuis maar de ene keer loopt hij de hele
dag op het erf rond en de andere keer blijft hij de hele middag binnen ...
Misschien dat ik toch maar eerst wat grondwerk met haar ga doen en dan is
een keer probeer erop te stappen. Alhoewel Flenna dan wel wat pittiger zal
zijn als ze een tijdje niet gereden is ... Moeilijk hoor om dan een
beslissing te nemen ...
In ieder geval hoop ik dat het met jou en je paardje steeds een stukje beter
gaat, vandaag was in ieder geval weer een stap de goede richting op !

Groetjes Marsha

Hoi Gregoor,

ik gedacht: "mijn paard krijgt nooit een bit in. Ik doe alles met het
halster" Nu twijfel ik door allerlei info over dit onderwerp. Er zijn mensen
die zeggen dat de gevoelspunten op de neus van het paard, waar de voorkant
van het halster precies overheen loopt, gevoeliger (lees: pijnlijker) zijn
dan het gebruik van een bit. Als ik echter zie hoeveel een paard soms kwijlt
van een bit, dan weet ik het ook niet meer.

Het allerbelangrijkste is niet welk materiaal je gebruikt, maar HOE je het
materiaal gebruikt (iemand anders schreef dit ook al; ik ben het daar
helemaal mee eens).
Veel mensen die lid zijn van dit Forum gebruiken een touwhalster. Ook
daarvoor geldt dat het zo zacht kan zijn als dat je er zelf mee omgaat, maar
mijn persoonlijke voorkeur gaat uit naar een halster met bredere banden
(leer, of neopreen bijvoorbeeld), en geen knopen in het halster die precies
op de zenuwpunten van het paard drukken. Met een bit heb ik ook geen
probleem, mits het goed past en met veel gevoel en zachtheid wordt gebruikt.
Het "kwijlen" van een paard als reactie op een bit hoeft absoluut geen teken
te zijn van pijn of ongemak!

Het lijkt mij voor een paard prettiger om een mens op een goed passend zadel
te dragen, dan zonder. Maar ik wil dat ook niet overdrijven; het is niet zo
dat ik zonder zadel 'zielig' vind! Het hangt ook af van de bouw van het
paard; een brede paardenrug kan meer hebben dan een smalle rug met een
uit-stekende ruggegraat.

En dan de balans van de ruiter; als de ruiter heel goed mee kan gaan met de
bewegingen van het paard, dus goed in balans zit, dan is dat voor het paard
ook (veel) prettiger. Ben je nog niet zo ver dat je een heel goede zit hebt,
dan zou ik vaker mét zadel rijden. Een goed zadel helpt je immers om goed in
balans te blijven, en daarmee help jij je paard weer. Hoe beter en dus hoe
meer ontspannen jij kunt zitten, hoe gemakkelijker het loopt voor het paard.
Eigenlijk vind ik dus dat je als je paardvriendelijk wilt rijden je vooral
moet werken aan je eigen zit en ontspanning, en dat wel of geen zadel
daaraan ondergeschikt is. Ook de singel vind ik belangrijk; de ene singel
zit veel prettiger voor een paard dan de andere! Koordsingels vind ik
ondingen, er komen gemakkelijk haren of een stukje vel tussen (au!).

Hopelijk heb je hier iets aan.
Vriendelijke groet,
Karen

Karen Koomans schreef op Tue, 13 Apr 2004 00:00:13:


www.nh.cybercomm.nl van ruitervereniging het voetpad geeft een aparte mening over bovenstaande zaken.
Piet

Hallo Marianne,


Dat is toch ook het doel van iedere NH-er, het wezen paard te begrijpen. Maar waarom je daarbij niet iemand mag aanhangen die het al lang en breed gesnapt heeft en het erg goed aan je uit kan leggen.. why not? Het wiel vinden we ook geen twee keer uit...


Dat niet hoor, vind het alleen jammer dat dit zovaak gezegd wordt. Alsof we het allemaal alleen kunnen. We volgen toch overal lessen in, waarom niet hier in dan..

Groetjes Elise

Marsha de Blieck schreef op Mon, 12 Apr 2004 21:22:54:


---Dat is leuk om te horen! Kun je toch weer wat vaker naar Flenna toe


---Ja, die angst had ik ook erg in het begin. Gelukkig staat Tamara nu op een plek waar altijd wel iemand in de buurt is, maar dan nog moet je vaak moed verzamelen om erop te klimmen. Dan gaan die gedachten weer malen, van: "Ooooh, als ze nu maar niet ineens keihard gaat bokken, wegrennen of of of..." hahaha, je haalt dan echt van alles in je hoofd


---Ja, maar hoe langer je wacht, hoe groter je angst kan worden denk ik dan ook weer. Je kunt toch een paar dagen alleen grondwerk doen en dan grondwerk en er een keertje opstappen? Misschien dat dat helpt... en misschien helpt het ook als iemand haar vast wil houden terwijl jij opstapt. Gewoon zodat jij je veiliger voelt


---Ik hoop het ook! Gisteren was gewoon zo gaaf, later dringt het dan pas tot je door dat je eindelijk weer eens echt gereden hebt...en dan nog wel op je eigen paardje :)
Groetjes,
Linda

Marianne:
denkwereldje en gevoelens op het dier loslaten, maar te willen leren en te
zien wat dat wonderbaarlijke schepsel Paard uit zichzelf in zich heeft.
Als je daar voor open staat en vervolgens op die respectvolle wijze met je
paard omgaat, ben je pas een echte NH-er! En dan hoef je ook geen
'aanhanger' te zijn van allerlei goeroes - je hebt 't dan nl. gewoon zelf
gesnapt.

Elise:
Maar waarom je daarbij niet iemand mag aanhangen die het al lang en breed
gesnapt heeft en het erg goed aan je uit kan leggen.. why not? Het wiel
vinden we ook geen twee keer uit...

Twee opmerkingen van mijn kant:
1. Je "mag" wel iemand aanhangen, alleen je "hoeft" geen aanhanger te zijn
om op een NH-manier met je paard om te gaan.
2. Het "gevaar" van 1 methode/filosofie volgen, is dat je dat als "waarheid"
beschouwt en niet openstaat voor andere invalshoeken, methodes en
filosofien. En daarmee doe je jezelf en je paard tekort, vind ik.

Elise:
allemaal alleen kunnen. We volgen toch overal lessen in, waarom niet hier in
dan.

Tuurlijk, hartstikke goed om te willen leren en lessen te volgen. Daarbij is
het ook goed om open te blijven staan voor andere "lessen" en bovendien ook
naar jezelf (en je paard) te blijven luisteren!

grtjs, Petra

Piet, help me even op weg wat je bedoelt alsjeblieft? Ik kende deze site al
(en wou dat ik de mogelijkheid had om maar eens cursus te volgen!). Wat ik
niet begrijp, is dat het voor mij lijkt alsof je bedoelt dat Het Voetpad een
heel andere (een aparte) mening heeft ten opzichte van wat ik schreef, omdat
je eerst mijn mail aanhaalde en daarna schreef:

mening over bovenstaande zaken.

Ik zie de tegenstelling niet. Help je me even op weg?
Dankjewel!
groet,
Karen

Karen Koomans schreef op Tue, 13 Apr 2004 13:28:21:


Hoi Karen. Nee, het is een beetje onhandig kort door de bocht gesteld van mij. Het had juist een ondersteuning voor jouw betoog moeten zijn.
Er had zoiets moeten staan als:....een filosofie die ik nog op geen andere site ben tegen gekomen.'t was nog vroeg denk ik :)
Groet
Piet

Om je paard door de rui heen te helpen, kan je gewoon een klein beetje zonnebloemolie, olijfolie of lijnzaadolie.
Met een paar dagen zal je duidelijk merken dat het paard gaat verharen.

M.vr.gr
Bram

Marie-Anne Boer schreef op maandag, 12 april 2004, 15:05:

Hoi Piet,

mij. Het had juist een ondersteuning voor jouw betoog moeten zijn.
site ben tegen gekomen.'t was nog vroeg denk ik :)

Okay, dan snap ik 't. Ik ben ook niet op m'n best als ik net wakker ben
groet,
Karen

Karen,
Je hoeft het echt niet jammer te vinden dat je niet de mogelijkheid hebt om
daar een cursus te volgen. Internet kan bedrieglijk zijn....
grt, Petra

al
een
omdat