Janet Heidinga schreef op vrijdag, 17 september 2004, 13:54:


Hoi Janet,

ik heb de eerste keren ook serieus moeite gehad om de ijzers eraf te halen. Nu doe ik het altijd zo: Eerst voorzichtig met een platte schroevendraaier en een hamertje de nagels die door de hoefwand uitsteken terug recht kloppen. Die zijn als het goed is naar beneden omgeplooid en in de hoefwand geklopt. Dan knip je het stukje dat eruit steekt met een tang af. Dit laatste kan dus wanneer het paard met zijn voet op de grond staat.

Vervolgens kun je proberen met het hoekje van een grote tang de nagels onderaan op het ijzer vast te pakken en eruit te trekken. In het hoefijzer zit een gleuf waar de nagels inzitten. Dus als je de ene kant van de tang in de gleuf zet tegen de nagel en de andere kant van de tang aan de andere kant van de nagel in de gleuf, pitsen en als het lukt heb je de nagel beet. Dat lukt niet bij alle nagels hoor. Maar die eruit zijn zijn er al uit en dat maakt het makkelijker om het ijzer los te wringen.

Veel succes!
Sabrina

Veel paarden worden jong ingereden, zogenaamd omdat ie al stevig lijkt en er alleen maar gedacht wordt aan het kunnen dragen van gewicht, puur op dat wat de mens aan de buitenkant kan zien.

Maar niemand vraagt zich af hoe het paard dit mentaal ervaart. Een paard, wiens lijf er nog niet klaar voor is om ingereden te worden, kan geen plezier beleven aan te moeten werken. En al helemaal niet wanneer er prestatiedrang in het spel komt. Een jong paard kan niet zoveel druk aan als een ouder paard met meer levenservaring.

Omdat paarden nou eenmaal verschrikkelijk vergevingsgezind zijn en de meesten hun baasje graag een plezier doen, zal het paard zijn uiterste best doen om zo goed mogelijk te presteren. Ook als dit ten koste van zijn lijf (spieren enzo) gaat. Helaas is het ook nog zo dat er velen zijn die een jong paard met een zweep inrijden ( "jaja, lopen moet - ie, hij is nu al 4....") Tikje, links, tikje rechts.... hoofd in de krul ("meteen mee beginnen he") , stevig bitje....

Die "nu-moet-het-want-hij-is-al-4" mentaliteit maakt dat paarden onnodig en te vroeg belast worden, zowel geestelijk als lichamelijk. Hierdoor zie je veel burn-outs bij nog relatief jonge paarden. Paarden van 8-9 jaar, die in de bloei van hun leven zouden moeten zijn, nu volledig afgestompt en zich hebben afgesloten voor hun omgeving.

Een jong paard spelenderwijs laten leren, daar geduld en tijd in steken is iets wat volgens mij alleen in NH kringen gedaan wordt.

Wat zo triest is , is dat veel paarden op die manier jaren mee gaan en op de automatische piloot gaan, en dat plots de kont tegen de krib lijken te gooien. Eigenaar snapt niet dattie altijd zo leuk presteerde en ineens niet meer wil...... " Misschien toch te lief met hem geweest, we gaan maar eens wat harder zijn...".

Dat is wat je niet ziet als je begint met een jong paard. In eerste instantie wordt hij overbluft met veel informatie in een korte tijd, hij krijgt geen tijd om te verwerken door te spelen in de wei met zijn soortgenoten, nee, hij moet 'in training' en wordt daarvoor zielsalleen in een stal opgesloten.
De overgang van spelen met zijn vriendjes in de wei is dan wel heel erg groot.

Beter is hem van jongs af aan bij zaken te betrekken, hem een beetje op te voeden, volgen, stoppen, voetjes geven, los stilstaan, niet voorbij rennen, sociaal zijn...etc... Spelenderwijs grondwerk, maar zo dat hij het als spel kan blijven zien, niet als training. Geen lichamelijke en geestelijke belasting. Wandelen, handpaard, en altijd met z'n vriendjes op de wei. Korte oefenmomenten, paar minuutjes, zodra de aandacht verslapt had je al moeten stoppen, hij neemt het toch niet meer op.

Ik pleit er dan ook voor een paard geleidelijk aan mee te nemen in het hele proces, en niet te spreken van een echte training. Als je rustig aan doet komt dat vanzelf en geeft het geen stress bij het paard. Dan, opeens , komt er een dag waarop het tijd is om je been over zijn rug te leggen. Dat kan alleen in rust wanneer er die band is tussen mens en paard. Het inrijden komt pas wanneer het paard het gewicht van de ruiter kan ontvangen. Tussendoor het hoofd laten vrijmaken door hem rust te gunnen en niet te laten werken doet naar mijn mening het beste. Zo kan de informatie op de wei bezinken.

Ik heb me om deze reden voorgenomen geen paarden meer in te rijden als het niet op deze manier kan.... Groet, Pien

De ORS doe je vanuit de passieve zit, de gewone stop ook, qua zit is er geen verschil, die dient diep te zijn, ik leer de mensen bij de stop uit te ademen. In beide gevallen ook is er daarna een paar tellen rust.
Dus tot zover hetzelfde lijkt mij.

Alleen bij de ORS moet het paard wel het hoofd geven en bij de stop absoluut niet! (Overigens moet hij bij de stop omlaag gaan met het hoofd, hij mag het niet in de lucht gooien.) Daarin zit em de verwarring, dat moet je goed kunnen aangeven, en dat is voor velen moeilijk.

Het is inderdaad zo dat daarna het actieve deel komt bij de roll back. Je focust waar je naartoe wilt, het paard draait mee op druk van het buitenbeen, en een weinig teugel. (neckreining, want je doet dit met een hand.) Het paard moet dus wachten na de stop, op de cue voor de roll back. Wacht je niet lang genoeg of zit je te schuiven in het zadel gaat ie al om, nog voordat je de juiste hulpen hebt kunnen geven, dat is wat ik noem anticiperen. Groet, Pien

Janet Heidinga schreef op vrijdag, 17 september 2004, 13:54:


Hallo Janet,

Ik heb de smid dus laten komen om de ijzers eraf te halen en vertelt dat ik natuurlijk ging bekappen, hij vond het geen probleem .Hij heeft de wand bekapt en niks aan de straal gedaan.
gr,Hennie

Hennie van Oosten schreef op vrijdag, 17 september 2004, 18:40:


Vertel eens, wat heeft hij met de rest van de hoef gedaan ? Heeft je paard nu lage hielen , en wat met de steunsels ? Hoe ziet de toon eruit ? Want wand bekappen en niks aan de straal doen is niet hetzelfde als Natuurlijk bekappen. Vaak denkt een smid dat natuurlijk bekappen alleen maar de ijzers eraf halen is en kappen alsof het paard nog op ijzers staat. ...... Dit interesseert me wel. Groet, Pien

laten komen om de ijzers eraf te halen en dan weer weg te sturen dat lef heb
ik niet.

Janet,
Als je het zo doet (hem wegsturen), dan is dat inderdaad raar ja.
Je kunt toch gewoon een afspraak met de hoefsmid maken en daarbij aangeven
dat het alleen gaat om het verwijderen van de ijzers. Daar is toch niks mis
mee?! En nadat hij de ijzers eronder weggehaald heeft, vraag je hem of hij
de hoefwand wil bijvijlen (tot aan de zool) en de hoefrand wil rondvijlen.
Dan bedank en betaal je hem, klaar; niets aan de hand toch?!
Heb ik vorig jaar ook zo gedaan!
Ik zou de ijzers beslist niet zelf gaan verwijderen!! Dat lijkt me echt veel
te link!
Dus lef of geen lef, gewoon de hoefsmid laten komen.
Groetjes, enne... veel plezier op de bekapcursus! Het is erg leerzaam!
Peet

Elzaliene schreef:
Er is iets met paard Spike wat mij erg bezig houdt... Allereerst wat info
over Spike: bruine ruin, 8 jaar jong, van het draver-type, altijd bij
huidige boer gestaan, Niet vaak van het erf afgeweest, laatste jaren NH
getrained.

Ik lease Spike omdat hij niet zo geschikt is in de lessen (NH) vanwege dit
'probleem' (=uitdaging); hij kan zich erg schrikachtig/bang gedragen voor
dingen die oude koek zouden moeten zijn zoals stevige wind -> bomen/struiken
gaan tekeer, een duif die plots uit het groen om de bak opvliegt, de
sproeier met slang die aan de kant van de bak staat/ligt, de container die
al jaren op dezelfde plaats naast de bak staat...

Het maakt niet uit of ik hem dan juist daarlangs blijf rijden totdat hij
weer tot zichzelf komt want de volgende keer doet hij het weer... Van de
zomer echter, toen het zo warm was bleek het gedrag een heel stuk minder,
tot zelfs verdwenen, en was hij zelfs een beetje sloom. (ik ook met die
hitte )

Spike is ook het type dat het liefst stevig draaft... en bij de
grondoefeningen en 7 games van Parellli reageert hij of heel rustig of alles
moet weer heel druk.

Kunnen jullie bedenken wat het 'probleem' zou kunnen zijn? Mij lijkt het
verstandig om rustig te blijven als hij de riedel heeft en meer energie
proberen uit te stralen als hij ongeinteresseerd lijkt. Maar zou dat
van-de-hak-op-de-tak gedrag ooit over kunnen gaan?

We gaan trouwens over 2 weken naar de NH dag op stal Mansour, mij benieuwen
hoe hij zich daar houdt!

Hallo Elzaliene,
Het "probleem" lijkt op gebrek aan (zelf)vertrouwen. Ook kan het iets veel
'diepers' zijn dan dat, dan moet je verder kijken dan geestelijk/emotioneel.
Ik weet niet hoe jij tegenover spiritualiteit staat en waar je woont; laat
me even weten, dan kan ik je wellicht op weg helpen.
groet, Peet

Spirithorses schreef op vrijdag, 17 september 2004, 14:33:


Tja, na de laatste erg hete discusies toch maar een beetje afstand genomen.... Heeft me een aantal nachten Gaap gekost...


Mwah...ik herken het niet echt omdat ik de Stop zoals je hem normaal gebruikt puur op stem en zit doe en dus niks met de teugel opneem....
De Roll Back ken en doe ik al helemaal niet dus uhhhh....
Maar als ik het zo lees zie ik wel waar JOU verwarring vandaan kom...althans dat denk ik....
Zoals ik het zie maakt je paard nu de verwarring tussen ORS en de Roll back...maar straks als je de ORS daadwerkelijk nodig zou hebben maakt je paard naar mijn mening deze *´vergissing`* niet meer....
Het waarom? simpel....wanneer je paard in echte paniek is zal deze VAN het gevaar weglopen en de ORS zal hem doen stoppen maar uhhh ik denk niet weer terrug spurten naar het gevaar?
Of zie ik dit nu verkeerd?...het oefenen in een bak is natuurlijk wel wat anders dan het noodzakelijk gebruik op bijvoorbeeld de weg...in de bak is er geen echte spraken van paniek....het is alleen de reactie die je hem/haar aan wil leren....en dat begrijpt je paard als ik het zo lees wel ...
Ik denk dus dat je er in een echte paniek situatie GEEN probleem mee hebt...
Hoop dat ik het dit keer duidelijk heb kunnen maken....
Groetjes.......Nick

Nick Altena schreef op vrijdag, 17 september 2004, 20:05:


Ok, ik snap je perfect.
Als het me goed aangeleerd is, is er alleen een flink verschil in de hoofdhouding tussen de ors en de rollback. Natuurlijk ook wel de beenhulpen maar ik denk dat wanneer je paard zo in paniek is dat hij nergens meer naar luistert je geen rollback kunt doen en ook geen ors. Juist omdat de dingen hem op bijna de zelfde manier worden aangeleerd en er toch al zo weinig verschil is. Als het werkt kan dat nmm. alleen omdat de ors in stilstand een reflex moet worden en de rollback in alle gangen getraind wordt.
Piet
Tenminste .... IK ben begonnen in stap, via draf naar galop.

Piet schreef op vrijdag, 17 september 2004, 20:41:


uiteraard moet het een reflex worden...en uhhhh...dan hoeft je paard niet te luisteren hoor....hij doet het toch wel....daarom heet het ook een.... reflex !

Groetjes Nick

Graag wil ik reageren op het chip verhaal. ik heb drie shetties. Komen niet het erf af. eentje heeft papieren. 2 gepensioneerd een 1 niet geregistreerde shet van 4 jaar. (Oma bleek zwanger toen ze hier kwam)Ik heb ze voor de heb en met veel liefde. Ben een hobbyboer, zo heet dat geloof ik..
Van de Lokale paardenverzekering (dat is een klein onderneminkje) heb ik een brief gekregen dat er gechipt moet worden. hoe zit dat ? Wie kan mij meer info geven hierover? Wat is het nadeel van chippen en het voordeel en kun je verplicht worden.De verzekering zegt dat ze het tot 1 oktber voor je verzekerden betalen. Dat vinden die boeren hier (incluis me...) zeer interessant. Wat is wijheid?

Malenka schreef op donderdag, 16 september 2004, 22:30:

Jolijn Zegwaard schreef op vrijdag, 17 september 2004, 14:19:


Pien heeft al geantwoord maar ik kan het niet laten om ook te antwoorden :).
Ik denk dat het in je karakter licht, je word anstig, nerveus of je blijft juist kalm. Ik denk niet dat je dat kan veranderen, hoe spijtig ook.
Ikzelf blijf altijd erg rustig in de situatie zelf, daarna komt de schrikreactie pas. Denk heel snel na, bedenk wat het beste is en handel daarna. De gevoelens komen later pas, als het allemaal voorbij is... Daarnaast, als ik op een paard zit wat er van door gaat laat ik juist los. Hop, teugels los, als ze toch al op snelheid zijn (en de ORS er niet in zit) kan je gaan trekken maar daardoor gaan ze toch juist harder. Lekker zitten, mee gaan met de beweging, als het te snel gaat verlichte zit (in de veronderstelling dat je met zadel rijd) en na denken. Er is geen man over boord als de weg naar huis een rustig landweggetje is. Als er een drukke weg tussen zit is het wat minder maar er zijn vaak genoeg gaten tussen dus dat zal ook wel los lopen. En de galop gaat dan wel hard, maar lekker zit het wel :). Paar keer diep in en uit ademenen. En pas als je echt rustig en ontspannen bent (met die lange teugel) kan je proberen hem terug te nemen. Ik maak het niet echt vaak mee dat een paard gewoon gaat rennen (vanuit "ongehoorzaamheid", geen schrikreactie, en t is niet (meer)mijn paard hoor), gelukkig maar toch al een paar keer mee gemaakt. Na de ontspanning neem ik ze meestal vrij abrupt terug. Maar of je dat wel moet doen moet je van het paard laten afhangen. Aandacht weer bij jou en tot nu toe kwamen ze ook altijd terug.
groetjes Ebby

Spirithorses schreef op vrijdag, 17 september 2004, 16:39:


Ja het klopt precies wat je zegt! Vreemd eigenlijk dat er volgens veel mensen een vaste leeftijd voor een paard is wanneer je hem in mag rijden... Daar is denk ik door de jaren heen een gewoonte van gemaakt.

Ik vind het wel fijn om dit allemaal te weten. Samen met mijn zusje heb ik onze 2 verzorgpaarden in gereden. De eigenaar geeft ons ook helemaal vrije hand in de verzorging en omgang. Zo hebben we op een rustige manier 2 merries in kunnen rijden. Ze zijn 6 en 8 jaar en nog lang niet helemaal beleerd, maar ik vind dat je ze daar ook gewoon de tijd voor moet geven...

Wel een probleem vinden we dat we ze verzorgen met nog een meisje. Ze is een vriendin van ons, maar helaas komen er steeds meer ruzies. Nu is ze al langer dan een maand niet meer geweest. We hebben vaak andere meningen over dingen. Wij zoeken dingen op feiten en zij wil alleen dingen doen zoals ze die op de manege heeft geleerd...
Er valt daarbij ook nauwelijks met haar te praten, omdat ze altijd haar gelijk wilt hebben!

De ergste ruzie was toen wij op vakantie waren en zij allemaal vriendinnen van haar mee nam en op die pony's liet rijden! En hoe... Meteen hup aan de teugel, strak aan het been, lange tijd rijden... En toen we weer terug kwamen kende ik die pony bijna niet meer terug in de omgang en leek ze zich tegen me te keren. Dat was wel een moment waarop ik echt had kunnen janken en leek het alsof al die moeite voor niets was geweest.

Bijvoorbeeld als ik op wilde stijgen wilde ze gaan steigeren of naar me schoppen en dan ook echt gericht! Toen had ik besloten dat er een tijd niet meer op haar gereden mocht worden en gelukkig zijn mijn zus en ik het altijd over bijna alles eens. We hebben eerst weer vanalles aan de hand gedaan, weer rustig op bouwen. Daarna een zadeltje erop en kleine dingetjes. Na een tijdje zijn we op gaan steigen en dan ook zo zacht mogelijk. Ze deed niets meer! Precies zoals ze eerst was. Toen hebben we haar heel fanatiek beloond. Die andere pony was alleen zenuwachtig geworden. Maar dit vond ik gelijk staan als dierenmishandeling, en ik was er gewoon echt ziek van!

En zo zie je maar weer hoe vergeeflijk paarden zijn. Het ergste vond ik nog wel dat ik haar een tik had gegeven met m'n hand toen ze me wilde schoppen. Natuurlijk uit zelfverdediging, maar ik had eigenlijk meteen moeten weten wat het was. Zo schuldig als ik me voelde heb ik meteen over de geslagen plek geaaid, maar de pony leek gewoon echt beledigd en wilde even niets meer van me weten! Maar ik ben blij dat het allemaal weer goed is gekomen, want dat diertje is me heilig!

Ze staat nu weer meteen vooraan het hek als we komen en is weer het paardje dat ze altijd geweest was. En dat andere meisje ga ik nog mee overleggen dat ze moet kiezen. Of zich aan passen of stoppen, maar eerst moet het maar even tot haar door dringen wat ze had aan gericht. (Als dat nog wil lukken met dat lege hoofd van haar)

Zo, ik ben weer even mijn verhaal kwijt!

Groetjes, LeSz

ebby schreef op vrijdag, 17 september 2004, 21:13:


Aanvulling: De dingen over die drukke weg zijn meer gedachten omjezelf gerust te stellen. Natuurlijk kan er het eea gebeuren maar daar moet je als je in de situatie zelf zit niet echt aan denken natuurlijk. In geval van schrik zou ik neit weten hoe te handelen. Heb het 1x mee gemaakt, en effectief handelen is er dan gewoonweg niet. Maar van deze "handleiding" kan je denk ik de oplossing maar beter vergeten, lees alleen het rustig blijf gedeelte maar, de rest is nogal, uhhh, niet nuttig.
nogmaals groetjes Ebby (phoe, eindelijk alles bij gelezen :))