HannahFroukje schreef op maandag, 6 december 2004, 12:23:


Bij mij kromde mijn tenen ook toen ik dit las.....
Niets is zo irritant als het feit dat je je paard ergens hebt staan, je zelf het voer aanschaft (in mijn geval dan) wat je wilt dat je paard te eten krijgt, en dan een stalhouder die achter je rug om je paard andere dingen te eten geeft en de porties veel groter maakt dan dat jij wilt!
Je zet in vertrouwen je paard bij iemand neer. Je gaat ervan uit dat die persoon je wensen respecteert (want daar betaal ik o.a. stalgeld voor), je gaat er niet vanuit dat (in mijn geval, maar die is vergelijkbaar heb ik het idee) de stalhouder 'ja' tegen iemand zegt en achter de rug om 'nee' doet.
Hoe goed je het ook bedoelt.

Cindy

Esther schreef op maandag, 6 december 2004, 8:50:


Oei, Es, kan ik me voorstellen dat je je zorgen maakt hierover. Hadden jullie dat niet gemerkt toen jullie haar voor het eerst gingen bekijken?
Ik kan me ook voorstellen dat je niet weet of je zomaar kunt ingrijpen in een stand die misschien al 23 jaar zo is.
Ik kan je geen advies geven, zover ben ik nog lang niet (haha), maar weet je nog hoeveel zorgen ik me maakte om de benen van Holly ? Ik ben er nu aan gewend dat ze wat anders loopt dan je zou verwachten, en we zijn al een heel eind op weg met haar. En ze heeft geen pijn, dat zie je. Uiteindelijk ontstaan er vanzelf nieuwe (andere) mogelijkhden, daarvan ben ik overtuigd. Succes, hou ons op de hoogte....

Groet, Pien
....met het paard als spiegel....

Ja : Hiero : Ik verdien de centjes met mijn paarden !!!! Maar niet over de rug van mijn paarden. Ik zie mijn paarden als mijn "collega's" en op je collega's moet je zuinig zijn !!!!

Ja. Ook juist dat ik mijn paarden heb om ze te laten werken, ik schaam me daar niet voor, en er is ook niks mis met het feit dat ze werkpaarden zijn. (Kijk naar de schillenboer van vroeger....).

Maar er is één maar : Ik doe er werkelijk alles aan om het mijn collega's zoveel mogelijk naar de zin te maken. Heeft er een pijn aan zijn voeten dan ga ik op zoek naar de oorzaak, en ik los de oorzaak op, voor zover ik dat kan. Door hoefschoenen aan te doen en verder door te gaan alsof er niks aan de hand is ben ik bezig met symptoombestrijding. Het lost zeker iets op, de directe pijn, maar ik moet toch echt verder zoeken dan dat. Dat ben ik aan mijn collega's verplicht.

En als inderdaad blijkt dat hoefschoenen een tijdelijke uitkomst zijn, nou, dan graag. Toch neig ik ernaar om Steffie eerder wat meer rust te geven door middel van aangepast werk, dat geeft hem de tijd die hij nodig heeft. Voelt beter aan dan hoefschoenen en dóórgaan.... Pas dan zou ik zaken van mijn paard vragen waaraan hij niet toe is. Hij geeft duidelijk aan dat hij in de bak geen pijn heeft en op het harde wel.
Nou, een duidelijker signaal kun je toch niet krijgen....

>> Nick: Die harde ondergrond hoort ook bij het proces en ik denk als je

Ja maar, Ingrid: Als Isabella er al doorheen was dan zou ze die hoefschoenen toch niet meer nodig hebben? Waarom doe je ze dan uit voorzorg aan? Dat impliceert dat je toch nog verwacht dat ze gevoelig gaat lopen. Dus is ze er nog steeds niet helemaal doorheen....

Groet, Pien
....met het paard als spiegel....

Spirithorses schreef op maandag, 6 december 2004, 12:18:

Ik vraag me werkelijk af of dit zo is. En nee, niet omdat ik hoefschoengebruiker ben. Ik vraag het me gewoon af.

Ik ken iemand die zijn paardje hooguit 4 tot 5x per JAAR inspant. Gewoon af en toe voor de lol, meer niet. Beestje is een fokmerrie, staat de rest van de tijd met soortgenoten en veulen op de wei. Altijd alleen maar gras onder de voeten. Is niet beslagen, wordt normaal bekapt.

Die man plukt dat beestje uit de wei, tuig erop en rijden maar. Geen berm, geen bosgrond, alleen maar beton, klinkers en semi-verharde puinpaden. Zo gaat hij een dik uur tot 1,5 uur rijden, liefst meestentijds in draf.
Ik heb het zelf gezien, beestje vertoonde geen vermoeidheid na afloop, had geen last van pijnlijke voeten op dit soort bodem, en ook waren haar hoeven niet kapot gelopen, had ze de dag erna geen spierpijn, ook dat nog.

Zal dit dan zo'n extreme uitzondering zijn??

En als ik naar de mijne kijk ... 7 jaar geleden toen ik nog van "niets" wist, spanden wij haar ook gewoon in zonder bescherming en gingen er ook mee over de weg draven. Haar leefomgeving bevatte toen helemaal geen harde ondergrond en ze had werkelijk nooit ergens last van.

Daarom vraagje aan lezers hier. Zijn dit echt uitzonderingen of zijn er hier meer die hun paard in de wei/zand houden en die maar af en toe op het harde komen, maar daar dan WEL zonder problemen overheen lopen?

Groeten,
Ingrid

Spirithorses schreef op maandag, 6 december 2004, 12:40:


Hoi Pien

We hebben het paard niet eerst bekeken, we zijn afgegaan op het verhaal, de mensen werden te oud om paard te verzorgen en er was spoed bij. Ons is gewoon verteld dat ze nog licht werk kon doen.
Inmiddels heb ik de DA om advies gevraagd, en probeer nu met de vorige eigenaren te overleggen hoe nu verder. Afhankelijk van advies DA kunnen we misschien ook wel haar spieren wat op gaan bouwen, maar eerst moeten we weten of het eerlijk is naar het paard, misschien is trainen juist niet eerlijk, misschien wel van levensbelang. Dat de knie er uit schoot kan gewoon met slappe knie banden te maken hebben natuurlijk, in de stand kunnen we denk ik niet ingrijpen,maar ik heb wel de indruk dat ze te hoog staat, ik denk dat daar wel wat aan is te doen. Meest bange ben ik eigenlijk voor spat, en pijn. In ieder geval moet het belang van het paard voorop staan. Ik heb een oud keuringsrapport gelezen van stamboek keuring, daar staat niets over de koehakkigheid, wel een aanmerking op een beetje steil spronggericht en benen te fijn in verhouding. Voor de rest geen aanmerkingen. Op oude fotoos heb ik wel koehakkigheid gezien, maar nu lijkt het wel heel erg omdat ze zwabbert met haar benen zeg maar.
Eerst maar bekapper en DA erbij.

Groeten Esther

Nick Altena schreef op maandag, 6 december 2004, 11:54:


Toch even aparte lijn van gemaakt als het mag (en ook als het niet mag hihi).

Ik denk echt uit legio voorbeelden thuis met mijn ponieke dat een paard echt wel kan uitmaken of iets leuk is of niet.

Maar misschien komt het omdat ik dit dus denk, dat het ook zo lijkt.
Maw als iemand denkt dat het echt niet kan, dat een paard zo slim niet is of dat het echt mensengedachte is; die zal ook nooit zien dat zijn paard wel meedenkt. Dat valt dan gewoon niet op, want ach een paard kan zo niet beredeneren.

Als ik met het tuig aankom, en Isabella loopt weg dan is er in mijn ogen iets niet de haak. Ze vind het op dat moment kennelijk niet leuk wat ik wil gaan doen. Dan is het aan mij om uit te maken of haar reden goed genoeg is om niet te gaan rijden (ziek), of dat ik toch ga als blijkt dat ze gewoon geen zin heeft. In het laatste geval heb ik overigens ook geen leuke rit hihi.

Ik heb overigens hele extreme voorbeelden waarbij ik gewoon ZEKER WEET dat een paard kan denken, weet wat er van hem verlangd wordt en weet hoe hij of zij onze (mensen)aandacht moet trekken. En dan niet omdat ze wat eten wil, maar mooi voorbeeld is wel dat ze mij kwam halen toen ons konijn was losgebroken, dat ik aan haar gedrag kon merken dat er iets niet in de haak was in haar stal en toen bleek er een kip in te zitten (die daar niet hoort). Of dat ze me waarschuwde dat ik met spoed naar haar vroegere buurpaard moest gaan kijken en inderdaad bleek dat deze gewond op de wei stond. Dankzij snel optreden (koelen) is erger voorkomen bij dat paard. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Onzin ? Toeval ? Nee echt niet.

En dat heeft er niets mee te maken dat ze alleen staat. Of ja eigenlijk wel. We zijn daardoor wel wat meer op elkaar ingespeeld. Ik leer wat paardentaal, maar zij leert de "mensen"taal (maar dan met gebaren overigens, met woorden gaat het paard slecht af ).

Groeten,
Ingrid

Maar zou ik deze voorbeelden dan "bedenken", dus zou het gedrag van mijn pony iets geheel anders betekenen dan dat ik er van maak? Of zou het gedrag zo ontstaan doordat ik denk dat zij denkt?

Hmm niet echt duidelijk geformuleerd. Anders gevraagd. Jij denkt dat een paard niet kan vinden of iets leuk is of niet

Ingrid den Ouden schreef op maandag, 6 december 2004, 13:03:


Ik vind dat onverantwoord om zo om te gaan met een niet getraind paard.
Helemaal niks om trots op te zijn, sorry.

Vast niet, die man lijkt me eerder niet gehinderd door enige kennis....


Ja, toen had ze ijzers en ze liep op de zachte ondergrond, verder vergelijkbare strekking. Dat doe je niet : Zomaar je paard voor de kar hangen en je niks afvragen.... Helaas gaat het bij de meesten zo : Hoppa, zadel erop en binnen 2 rondjes al in galop, zadel eraf en weer klats op stal, ik noem maar een voorbeeld.

En ik maar wakker liggen als een van mijn paarden eens een dag niet lekker loopt....Pffff zeg, ik moet maar eens wat harder worden zeker....


Jazeker, ik heb er ook paarden bij die zo over het harde gaan, waarbij ik me er geen zorgen om maak....Eh, dat is ook de bedoeling van hetgeen wij mee bezig zijn hoor.

Groet, Pien
....met het paard als spiegel....

Esther schreef :

Hee, Es, haal er ook een fysiotherapeut/osteopaat bij, die kan je evt spierversterkende oefeningen geven. Tenminste als je weet dat hij geen pijn heeft....

Groet, Pien
....met het paard als spiegel....

Marianne schreef op maandag, 6 december 2004, 10:46:


Ik denk dat ik me hier gewoon bij aansluit...
Groetjes,
Bandida

Spirithorses schreef op maandag, 6 december 2004, 13:02:

Ja dat is de vraag ... Ik weet alleen dat ik ze nu aandoe uit angst voor de terugkerende gevoeligheid. Dus dit besluit ligt geheel bij mij.

Ik ga ze pas uitdoen als ik die angst kwijt ben, maar die ben ik nog niet kwijt.
Zie stuk terug toen ik schreef over het niet goed mee willen lopen buiten en dat ik dan dacht dat ze wat aan haar hoeven had en dus maar weer of schoenen aan deed of haar in de berm liet lopen. Het was toen inderdaad mijn angst die haar belette "normaal" te lopen. Ik ben er toen mede door Inge's antwoord niet meer op gaan letten. Nam een appeltje mee, net wat dan ook, om mezelf maar te dwingen NIET op Isabella te letten. Kennelijk voelde dat voor haar als een bevrijding want vanaf die tijd is ze weer zo maf als een deur. Weer beetje extreem de andere kant uit geschoten, maar daardoor weet ik ook wel dat ze geen last meer heeft van haar hoeven. Ze loopt ook weer goed mee over de grind. En een grotere kiezel of een stuk steen in het pad doet haar niets meer. Afgelopen keer op een pad uitgekomen waar ik al met moeite normaal overheen kon lopen, en zij klost daar redelijk normaal overheen. Soms hoorde je gewoon de hoef van een stuk steen "afklappen". Maar omdat ik dan daarna weer een dag in de stress zit of ze daar geen nadelige gevolgen van heeft gehad, doe ik de schoenen aan. Voor mijn gemoedsrust dus. Maar alleen nog maar tijdens een rit.

Overigens heeft ze achter altijd zonder ijzers gelopen en die hoeven bleven altijd keuring in orde. Wat achter kan, zou voor ook moeten kunnen. Lijkt me logisch en op den duur komt dat ook wel, maar alleen als ik het zelf aandurf.

Maar aan de andere kant zijn die schoenen ook wel erg handig. Want je hoef totaal niet op te letten waar je rijdt. Ik ga wel eens heel illegaal via de berm, over het voetpad zo het voetbalveldje op om daar even wat rondjes tussen de doelpalen te crossen (zit geen net in). Dan hoef ik niet te kijken hoe de bodem is bij het oversteken van dat wat oenige voetpad, want ze voelt het toch niet.

Overigens die man met zijn zoveelspan reed pas ook eens zonder schoenen, we zouden maar eventjes gaan en veelal in het bos. Nou we hebben dus 2x kunnen afstappen om bij een van de pony's wat uit de hoeven te halen. Dan een denneappel, dan een stuk steen. Op het laatst op een wat grover grindpad ging er weer eentje kreupelen. Nee hij besloot ook om nooit meer zonder schoenen aan te gaan mennen toen.

Groeten,
Ingrid

Coralie schreef op Mon, 6 Dec 2004 09:04:52:


Uhhh, tenzij er klasieke homeopaten in het ziekenhuis werken, nee dus....
Het was gewoon in Arnhem in een groot ziekenhuis aan de Apeldoornse weg,.
Als ik het nog goed heb, gewoon op de KNO afdeling dus.


Mwah...het lijkt me sterk dat deze reden van zovele jaren terug nu nog de reden zou zijn dat hier door de reguliere medicus zo tegen aan gekeken wordt...


Of? ik denk dat je ook hier wat achterloopt in je studie hoor....ik weet, als totaal ongeintreseerde in deze soorten theorie, dat er al jaren op deze basis met allergie wordt omgesprongen....ze zijn er in alle soorten en maten....zoveel verschillen wij toch niet van leeftijd dacht ik...


Het is dus wel degelijk wat ik verwachte dat het was....een expiriment uitgevoerd op principe-basis van een totaal andere gedachte die hier helemaal niks mee te maken heeft....vind ik link dus !!!
Elk medicijn wordt ´ontdekt`door expirimenten maar uhhh...geen testen in het openbare leven dacht ik.....en onder strenge veiligheidseisen?
Nogmaals....wat je doet vind ik link....erg link....en hoop niet je buurman te worden...


En daar

Dit geef je zelf gelukkig ook al toe maar je aanbid deze Hahnemann wel erg zo te zien , zo erg dat je naar zijn iedeën gaat Hahnnessen.....


Hahahaha , sorry....moest even lachen....laat ik nou net denken dat dat niet hoeft vanwegen die wormenspuit?


Heb het al tig keer door gelezen, er ´snachts voor op gestaan zelfs om het te lezen en vooral te begrijpen van het waarom van jou doen en laten.
En DAT is wat ik nog steeds niet begrijp. Het proportioneren in de homeopathie is gebaseerd op een theorie die hier, in dit geval, niks mee te maken heeft..het zijn geen 2 gelijke.

Mijn vraag blijft dus staan van het waarom...


Maar omdat ik zoveel duidelijk voorbeelden

Nou niet goed genoeg zoeken? Nou beledig je me toch een beetje hoor...
Als je uit nieuwschierigheid al in een keutel gaat lopen graaien omdat je het resultaat van die spuit wilt zien dan denk ik dat dat wel afvalt...je zoekt naar het resultaat van die spuit of je zoekt niet...maar niet goed zoeken ...nee dat ken ik niet...
Het niet weten hoe ze er uit zien vind ik ook een beetje vreemd gezegd...
De meeste mensen zullen uit hun paarden boeken best voorbeelden hebben gezien van deze wormen en bij geen gevonden vreemde beesies ga je toch op zijn minst een onderzoek doen of je wel naar de juiste vormen kijkt, ofwel naar het juiste vorm van hoe een wormpje er nou eigenlijk uitziet dan....
Ik denk dus dat de meeste ook hier geen probleem mee hebben.
Als ik echter een stadse voorbijganger van de straat zou rukken en hem zou zeggen kiek ff in diene hope stront of er wurmen of eigies inzitten ....tja....dan zat er al rap geen worm in volgens die 2bener , a omdat i niet weet waar hij naar zoekt en b om zo snel mogelijk uit die poep en die gek weg te zijn...hij zou er misschien net een rondje om heen lopen....ak veule mazzel had..


De meeste niet nee, dat ben ik nou eens met je eens...de meeste zetten ze ook op stal en slaan er ijzers onder omdat het zo hoort....zowiezo een teken dat er niet echt gedacht wordt ....deze mensen zullen ook zeker niet in de poep staan te roeren en uit elkaar staan te trekken.

De meeste mensen waar ik over spreek zijn echter van die geitewollesokke boeren zoals er hier op PN ook vele zitten , die een beetje poep aan de handen niet zo erg vinden en alles willen weten wat in het belang van hun paard, of ander dier dat ze hebben, staat ?


Nogmaals de vraag dan van het waarom....als die gewone kuur werkt?

Wel eens bedacht ...die gewone kuur , zou dat ook al niet een afgemeten hoeveelheid zijn zoals je dat nu zelf ook zit te berekenen?
De hoeveelheid die je toe moet dienen staat er verdikkeme nog netjes op aangegeven ! Makkelijker kan het niet toch ?
De proporties ook hier dus verdeeld zijn ? over een aantal maanden? (om de 3 mnd. krijgen ze er bij mij een tenminste).
Dit spul in die spuit ook geen pure vorm heeft maar al gemengd is met een ander goedje zoals bij jou met water?

D´r is maar een ding waarin ik je een heel klein beetje gelijk ga geven....
De normale spuit voor een paard tot 600 kilo zal waarschijnlijk ook werken voor een paard van 650 kilo....een beetje marge zal ook de fabriekant er wel in laten zitten.
Ook hij weet best dat niet altijd bij elk dier de spuit er volledig in gaat of er wel eens wat gemorst wordt enz....
Maar de theorie hierachter in dit geval is eigenlijk ook weer heel simpel....beter iets te veel (en nog steeds niet schadelijk voor het paard) dan iets te weinig (met het risico van een resistente worm) ?
Dan zou toch niemand die handel meer kopen als het niet meer werkt?


Ja natuurlijk wel...als die spuit niet voldoende werkt zal je ze misschien niet in de dag erna tegen komen, maar komen doen ze altijd...zij het dan elke dag....elke dag wel een paar en als je paard al behoorlijk op leeftijd (als i dat haalt) is zo dat paar veranderd in elke dag een hele boel.
Weet je hoe een worm zich vermeerderd?
Daar komt een heel leger binnen te zitten dan toch?
En ook die komen een keer een gat uit , echt waar....

Ook nog steeds de vraag niet beantwoord zien worden van de gevolgen van deze volgens jou zeer sterk werkende oplossing op je paard en dat evt. mileu...ben ik ook erg nieuwschierig naar.
De oplossing zoals wij die geven dood wormen maar doet niks/weinig met je paarden lichaam....hoe zit dat met die van jou?


gr, Nick

met geweld bereikt men een
hoop,met geduld,vertrouwen
en liefde bereikt men mee

Spirithorses schreef op maandag, 6 december 2004, 13:17:

Ik zeg ook niet dat ik er trots op ben, want zou het zelf nooit in mijn hoofd halen het zo te doen. Maar het is een voorbeeld dat een paardje dat vrijwel nooit op de weg komt toch goed kan lopen.


???. Nee toen had ze geen ijzers. Ik schrijf "zonder bescherming". We hebben haar in het begin 2 jaar gehad zonder ijzers. Pas het derde menjaar sleten haar hoeven veel harder dan dat ze aangroeiden en vond de hoefsmid het nodig er voor 2 ijzers onder te meppen. En toen zijn de problemen begonnen en is het van kwaad tot erger geworden. En ik heb heus wel in die 5 jaar heel vaak van alles geprobeerd, andere hoefsmeden, zonder ijzers, zelfs slofjes gemaakt, maar het ging maar niet meer lukken. Ze heeft maanden stil gestaan tot ons aller verdriet. Als ik de wagen eens ging schoonmaken dan stond ze heel zielig te hinniken; ze wilde zo graag mee, maar het kon gewoon niet. Nee dat waren geen tijden toen.


Ik ook. Ben zelf dan net zo ziek. Maar kennelijk was dat niet duidelijk in wat ik schreef.


En pfff zeg ik moest maar weer eens stoppen met hier schrijven, want ik kan mijn gedachtengang nu nooit eens duidelijk op papier zetten. Heel jammer vind ik dat, want ik vind het wel altijd leuk om na te denken over paardengebruik en een discussie te starten, maar op de een of andere manier ben ik nooit duidelijk. Zag net ook bij mijn vorige antwoord dat ik wat tekst die ik geschreven had en later herschreven zelfs weer had laten staan. Hahaha niet handig.
Sorry, de bedoeling was goed.

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op maandag, 6 december 2004, 13:24:



Ja, ja, angst werkt voedend, projecterend en beperkend.



Doet me denken aan Trudy's verhaal over Sidi en Vera, over loslaten.


We verschilen weer eens van mening, Ik ben van mening dat je te allen tijde rekening moet houden met de bodem waarover je gaat, ook al is het de bedoeling dat je uiteindelijk schoenloos en pijnloos over alle paadjes heen gaat. Niet alleen voor de voeten van je paard, maar ook voor zijn gewrichten, pezen, spieren. Ik kan BD ook wel over de vuursteen heen sturen in volle galop, en ik weet dat ze dat zonder problemen zal doen, zonder pijn ook, maar dat doe ik niet omdat het slecht is voor haar. Het feit dat een paard ook voorzichtig loopt zegt iets over de gesteldheid van de bodem, daar moet je naar luisteren, vind ik.


Je zou ook kunnen zeggen dat dat er bij hoort als je in het bos rijdt. Dat is toch geen reden om de hoeven in te pakken in schoenen. Zou net hetzelfde zijn wanneer ik uit voorzorg mijn enkel tape als ik ga wandelen over ongelijk terrein.

Kijk, dat noem ik nou symptoombestrijding : Je zou beter kunnen kijken naar de oorzaak. Misschien zijn die stralen wel zo nauw dat die stukjes daartussen blijven zitten.... Ik zou dus eerder met die stralen aan het werk gaan....

Groet, Pien
....met het paard als spiegel....

Beste Ingrid, ook al zijn wij het niet altijd met elkaar eens, ik vind het toch leuk en leerzaam om met je te discussieren. Het houdt mijn gedachten scherp en open. Ik begrijp je heus wel, ik ga alleen in de contramine als ik het niet met je eens ben, bovendien slaag je er prima in jezelf duidelijk te maken, hoor. Als iets 2 keer geschreven is dan lees ik daar wel overheen (heb ik nu dus ook gedaan, het is met niet eens opgevallen, kun je nagaan).

Ook al komen wij vanuit 2 verschillende werelden, ik hoop dat ik jou kan duidelijk maken dat ik wel mijn best wil doen om mij in jouw gedachtengang in te leven. Ik merk dat jij hetzelfde doet.
't Is goed, ik vind het ook leuk , jou ook !

Voel je niet zo aangevallen want je hebt veel zinvols te melden

Groet, Pien