Nathalie Lagasse schreef op zaterdag 8 september 2012, 9:56:
> Dan ben ik een enkeling
Ik gebruik
bridge + beloning zowel voor
> grondwerk (aan een lijn of in vrijheid) als tijdens het rijden (met en
> zonder teugels). Net zoals veel
parelli-mensen tegenwoordig gebruik ik
> voer bij de training, en dan vind ik het voor mezelf handig om een
> duidelijke gesproken
bridge te hebben (en een intermediate
bridge). Of die
> voor het paard ook zo nodig is weet ik niet, ik denk soms dat zij aan de
> lichaamstaal beloning (wegvallen van de vraag) voldoende hebben om te
> snappen hoe ze hun snoepje verdiend hebben.
Dat denk ik ook wel, in lijn met het Kluge Hans effect, maar ik denk dat niet in de laatste plaats de methode zelf het nodig heeft. Aan de menskant dus, 'klikker' is nmm voor mensen een uitstekende kleuterklas om te leren een consequente, eerlijke leermachine te kunnen zijn.
> Of het een meerwaarde is? Zelf denk ik natuurlijk van wel, zoals Piet zei,
> ik word ook graag betaald (hoewel ik ergens onderzoek las dat juist omdat
> je betaald wordt je het 'werk' gaat vinden, en geen 'plezier' meer).
Dat ligt aan de intrinsieke waarden van gedrag en beloning.
Betaald worden voor werk wil niet zeggen dat je vanwege de betaling dat werk leuk gaat vinden. De betaling veroorzaakt daar alleen een gedragseconometrisch effect waardoor je iets wat je zonder voldoende beloning niet zou doen... toch gaat doen als die beloning maar voldoende is. Dat is natuurlijk een schaal met schuivende panelen, want om aan straf te ontkomen doe je ook van alles, natuurlijk zo onbetrouwbaar als de pest als het om voorspelbaarheid gaat maar de beste opportune manier om aan straf te ontkomen zal per momentopname gekozen worden.
Gedrag en beloning kunnen ook andere, intrinsieke waarden hebben welke plezierig ervaren worden en die je eigenlijk alleen maar oproepbaar maakt, de credit-kant van die subjectieve schaal met schuivende panelen. Misschien uit te leggen aan de hand van oefeningen doen, rondjes en figuren rijden in een zandbak waar het paard totaal het nut niet van in ziet versus oefeningen doen waar het paard wél kan refereren aan een "nut" ervan, bijvoorbeeld door obstakels te gebruiken of, buiten, altijd ergens heen te rijden of doelen af te werken waar een intrinsieke beloning wacht.
Slalommen in een zandbak... nogal debiel, toch? als je ook gewoon rechtdoor kan... slalommen buiten rond boompjes o.i.d. is refereerbaar.
Warboel
