Zat net nog even alles door te kijken.

Maar mag ik ook concluderen dat niemand van jullie meer denkt aan lichamelijke problemen (op die tying-up na dan en hengstigheid en verharen)? Ik doel eigenlijk zelf op de hoeven?

Ze zet nl. haar achterhoeven al lang niet meer zo hard neer als vroeger ook. Dus lichamelijk is ze ook anders geworden, maar kan ook door het natuurlijk bekappen zijn.

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 7 oktober 2004, 17:15:


Ingrid ik had eigenlijk als eerste tegen je moeten zegen dat je het probleem in de hoeven moet zoeken. Loopt ze met kortere pasjes? Zoja, dan zijn ze gevoelig. Hoeft maar iets te zijn. Als je zeker weet dat het niet aan de hoeven ligt denk ik als ik je verhaal lees dat je kunt denken aan een lichte vorm van tying-up.
Groet
Hans

e m kraak schreef op donderdag, 7 oktober 2004, 16:50:


Met de uitspraken over 'testen' van Budiansky bedoel je zijn visie op leerproces en vergelijkingen? Tjee.. dat wordt wel een klus hoor! Een alternatief is dat ik je het boek best wel wil lenen ( als je het ook weer terugstuurt) om het nog eens na te lezen?

Ik heb het stuk van Noske net gelezen, en ook daar zie ik overeenkomsten met jouw uitspraken, die van Inge en Budiansky.. en die van mij dus wellicht zijn we het in de kern dan ook allemaal met elkaar eens..?? :)

Tja en wat jouw opmerking over innovatief en de uitwerking in de paardenwereld betreft... daar zit 'm dan denk ik ook het 'belevingsprobleem' tussen wetenschap (theorie en testen) en de gewone burger die gewoon lekker op z'n paardje wil zitten of ermee wil mennen. Waarmee ik niet wil zeggen dat de vondsten van de wetenschap niet in bepaalde vorm door ons 'gewone' mensen geïmplementeerd zouden kunnen/moeten worden.
Groet, Marianne

Hans van Keeken schreef op donderdag, 7 oktober 2004, 17:26:


Sorry Hans, maar ik denk toch echt van niet. Heb ook wel even aan chronische tying-up gedacht, i.v.m. de indruk van te grote onregelmatigheid in arbeid zoals Ingrid eerder wel eens aangegeven heeft, maar... ze schrijft in deze draad uitdrukkelijk dat haar probleem een persoonlijk probleem is: haar pony reageert naar derden wel naar wens en "normaal".

Groeten, Egon

Hoi,
Kreeg net via een ander forum nog een andere ingeving.

Paarden testen in een kudde altijd wel een keertje uit of ze het leiderschap niet over kunnen nemen. En zo niet, dan blijft de leider lekker leider. Zij gaf aan dat ik gerust kan uitproberen, want als Isabella vindt dat ik nog geen leider ben, dan "keurt ze me gewoon af".

Niet dat ik nu voor die leiderschap wil gaan, maar het zette me wel aan het denken. Ze had het ook over spelende paarden in de wei en zo.

Misschien is inderdaad alles een combinatie van, maar mist Isabella wel een bepaald spel nu in het geheel. Want dat maffe gedoe van haar was voorheen ook echt wel spel hoor van haar, geen echte gemenigheid of slechte opvoeding. Nu kan dat spel niet meer, want ik straf dat af met een touwtje. Dus is het oninteressant geworden voor haar.

Is het misschien te vergelijken met kinderen die het bos leuk vinden omdat ze erin mogen ravotten van hun ouders, en kinderen die het bos haten omdat er alleen maar saai een rondje in rondgelopen wordt?

Want zoals ik wel aangaf, omdat ze problemen heeft gehad, ben ik voorzichtiger geworden met haar kort te laten wenden, dus ook met spelen op de wei oa. Korte bochten voor de kar in draf, enz. Misschien mist ze gewoon de uitdaging???

Springen ... doe ik niet meer, bang voor haar hoeven, ook een voorbeeld.

En nu die parelli van mij: Misschien zag ze dit wel weer als een leuke test en meer dus als spel ipv verzet. En ik straf dat dan weer af eigenlijk dus door op te geven of boos te worden.

Is maar een idee hoor weer van mijn zijde (ben nog steeds zoekende dus .

Groeten,
Ingrid

Marianne schreef op donderdag, 7 oktober 2004, 17:43:


Ach nee, laat maar. Dan is het simpeler dat ik het even bestel bij het uiterst vriendelijke antiquariaatje hier in het dorp - die vinden aaaaaalles voor me :)

Daarbij kwam ik net op het idee mijn dateringen even te checken, en Budiansky (1997) kón niet op de hoogte zijn van Hinggi c.s./

Maar zoals het mij dus bij staat, kwam de "intelligentie" van paarden er niet best van af - best wel zo stom als een garnaal. Ook geen wonder als de testen waar dat op gebaseerd was anthropocentrisch opgezet waren, en zo ook geïnterpreteerd werden.
Dit dus in tegenstelling tot de ontwikkelingen van ná de publikatie van het B-boek.


Wat je wil.... ik heb mijn gedachten niet veranderd nog.


Citaat Inge: "Paarden kunnen zeer snel verschillende dingen leren, maar als we te snel gaan komt dat in botsing met hun gevoel voor veiligheid. Als we te snel gaan, krijgen ze het gevoel dat ze hun veiligheid riskeren, en onthouden ze vooral dàt. Daarom moet je dus langzaam en duidelijk zijn met het introduceren van nieuwe dingen." ... geldt ook alweer voor mensen. Als jullie vinden dat ik Marsiaans bezig ben is dat dus mijn fout.....

Groeten, Egon

e m kraak schreef op donderdag, 7 oktober 2004, 18:05:


Het grappige is juist dat Budiansky geen oordeel geeft over de kwaliteit van de intelligentie ( of beter: het leervermogen) van het paard! Wat hij wel beschrijft zijn de verschillen in snelheid waar verschillende diersoorten mee leren: ik denk dat ik ( ben nu toch weer in een goeie bui) misschien vanavond nog wel wat quotes zal overtiepen. Dat van die garnaal overigens was mijn geheugen-blooper: hij noemde de octopus!

Hmm.. vind ik niet marsiaans ( dus wellicht verdienen mijn hersens nu een up-grade) - ik denk dat ik het met Inge helemaal eens ben: schreef ik al niet iets in die zin van te vlug, te snel..? :) wellicht zonder de verduidelijking van 'onveiligheid' maar dat was wat ik ook eigenlijk bedoelde. Ach ja, sommige dingen zijn ook soms zó logisch.. dat je daar niet eens aan denkt om ook dat op te schrijven. Maar goed, om nog even over B. terug te komen: hij schrijft ook - ivm leerproces - dat paarden ook léren te leren.. ook boeiend!


Groet, Marianne