janet weggemans schreef op vrijdag, 9 juli 2004, 23:48:


***************

Goeiemorregeeee Janet, ik zit nog half te slapen. Had al gereageerd.
Ehmmmm, op gevaar af dat ik hier wordt afgeschoten, yessss dit gaat weer over de "andere aanpak". Je zou evt kunnen overwegen om wat te zoeken - kruiden, homeopathie oid - om afvalstoffen af te voeren. Dat zou ondersteunend kunnen werken als je je paard laat masseren en zou kunnen zorgen dat je paard minder stijve en pijnlijke spieren heeft. Arnica b.v. in oertinctuur of in homeopatische variant.

Groet

Frouk

*************

Hierboven staat van alles door elkaar hoor, heb de namen daarom maar even weggehaald (doet er ook niet zoveel toe).

Over rijden met en zonder bit. Ik heb gereden met bit, met SCHERP bit, stomp bit, touwhalster en nu gebruik ik een licht leren halstertje. Geen bitless bridle gereden, dat niet.

Ik kies nu voor een gewoon leren halster, en niet meer voor een touwhalster. Als ik achtereenvolgens rijd met gewoon halster, met een touwhalster en met een bit, dan moet ik puur op m'n eigen gevoel af concluderen dat:
* Een touwhalster toch wel behoorlijk scherp inwerkt op zo'n paardenneus. Dat begon me op een gegeven moment tegen te staan, en ik ben er dan uiteindelijk ook vanaf gestapt, ook uit het oogmerk van veiligheid. Ik vind een touwhalster nl een van de onveiligste dingen die je rond een paardenhoofd kan knopen.
* Een bit heel zacht gebruikt KAN worden, maar ook heel scherp natuurlijk. Als het om zachtheid en finesse gaat, geef ik zelf de voorkeur aan GOED rijden MET een bit boven een touwhalster (mits je de teugels niet gebruikt voor steun).

Waar het mij om gaat: is het niet zo, dat het er altijd om gaat dat ALLES mechanisch gebruikt kan worden, wat je er ook omknoopt? En hoe zachter iets inwerkt, hoe eerder je merkt dat je gebruik maakt van de mechanische functie van iets, en niet van de communicatie met je paard. Een touwhalster klinkt prachtig en ziet er heel natuurlijk uit, maar naar mijn eigen idee kan het als je dat wilt, net zo mechanisch gebruikt worden als een bit. Daarmee wil ik niet zeggen dat dat niet handig kan zijn om je paard iets te leren hoor, je hebt om maar eens met Parelli te spreken in het leerproces naar communicatie af en toe weleens iets nodig als "fase 4".

Je kunt alles GEbruiken en MISbruiken.

Overigens, even over het oorspronkelijke probleem. Een aantal posts terug kwam het idee van longeren op voor het paard van Janet. Maar eh ... is dat wel echt zo goed als het paard last heeft van z'n schouderspieren? Dat vraag ik me echt af. Longeren kan best heel belastend zijn, dat is toch ook de reden dat je't bij jonge paarden niet te veel mag doen? Vooral voor de voorhand lijkt me het nogal zwaar in deze situatie met dit paard, en als die voorhand pijnlijk is, maar het paard loopt verder gewoon los (zonder ruiter erop die corrigeert als hij voelt dat het paard "vermijdend" gaat lopen), dan krijg je toch de situatie dat het paard die manier van lopen gaat opzoeken die het minst pijnlijk is. Ik vraag me af of je dan het probleem gaat oplossen.

Niet als kritiek bedoeld hoor, zeker niet, ik vraag het me alleen af.

Huertecilla schreef op zondag, 11 juli 2004, 10:02:
************
Hmmmm, da's interessant. Maar weet jij misschien, is dat bij elk paard in dezelfde mate zo? Ik heb ooit eens een foto van mij en Torop laten maken als we aan het scheuren waren (lollie-bollie-rijden) in de bak. Super coole foto vond ik, hoewel ik er zelf vreselijk opsta, met m'n haar als een pleeborstel achterover gewaaid ... lol. Toevallig was dat met bit in, omdat we het juist even deden ter compensatie van een kwartier vreselijk goed opletten (even lekker afreageren). Je ziet hem vol schuin in de bocht liggen, het bit zit in z'n mond, maar z'n mond is stijf dicht. Ook de andere foto's waarop hij staat: mond dicht. Niet tijdens dressuur, dan zie je soms die mond wel opengaan ja, maar ik meen dat dat juist niet de bedoeling is met dressuur, dat die mond opengaat (weet ik eigenlijk neit eens).

Maakt de dikte van het bit dan ook nog uit? Of het materiaal? Of het paard? Ik heb bij Torop de ervaring dat hij graag een bit in heeft, hij schijnt het echt lekker te vinden, en happert meteen naar het bit als ik het hem voorhoud. Zelfs als ik het hem NIET voorhoud, dan duikt hij zelf richting bit en probeert het in z'n mond te krijgen. Terwijl er bij hem gezien de verkleuringen van littekens in z'n mondhoeken bij tijden toch ooit flink aan gehangen is !!! Zit er geen bit in, m.a.w. kom ik met het leren halster aan dan neemt hij ter compensatie een voor een de riempjes van het halster in z'n mond .... hahaha, wel lachen ... het ziet er erg gedienstig uit als hij dat doet, en hij doet dat vooral als ik hem net daarvoor toevallig een keertje met bit gereden heb.

> Op basis van onze eigen ervaringen op onze eigen paarden is ons
*********
Dat laatste geef ik bij het normale rijden dus ook de voorkeur aan (de bitten die je noemt ken ik de termen niet van, sorry, ben daar niet zo in thuis). Een leren hoofdstel is veilig en prettiger (zachter) voor het paard, hoewel het qua dragen natuurlijk wat minder licht is dan een touwhalster. Deels omdat ik zo'n goochelpaard heb, dat graag met z'n neus diep over de grond zwalkt (die drol onder dat touwhalster vind ik dan dus vreselijk), met z'n kop alle kanten op draait (risico van takken die in het touwhalster steken, is bij ons gebeurd!!!) kies ik dus zelf niet voor een touwhalster.

**********
Inderdaad.

**********
Zeker . Helemaal mee eens. Een bit zou je dus ook niet moeten gebruiken als je het nodig hebt . Maar stel dat mijn paard rug- of schouderklachten zou krijgen en ik zou het advies krijgen om hem licht en nageeflijk te rijden, dan zou ik waarschijnlijk toch wel elke keer dat ik ging rijden wat tijd vrijmaken voor rijden met bit. Omdat ik hem dan heel licht en zacht nageeflijk kan laten lopen en de zaak zo min mogelijk uit balans haal, en zelf qua hulpen dan zo min mogelijk hoef bij te zetten. Met een touwhalster lukt dat ook wel, en met een leren halster kan ik mijn paard ook wel makkelijk nageeflijk laten lopen, maar-r-r-r mijn paard heeft geen pijn of spier- of rugproblemen. Zou hij dat wel hebben, dan zou een zacht leren halster nogal uitlokkerig zijn om lekker comfortabel in te gaan "hangen" en dat wil je dan natuurlijk juist niet. Natuurlijk kun je daar dan wel weer wat aan doen, maar een paard dat pijn heeft in een bepaalde houding door stijve spieren, zal heel wat overredingskracht nodig hebben om dan NIET te gaan hangen. Zelfs in een touwhalster (en ja, ook op een bit, maar daar is toch makkelijker wat aan te doen) kun je gaan hangen. Ik zou dan zelf liever een tijdje gewoon voor een bitje kiezen, tijdelijk dus , om het spierprobleem goed te kunnen aanpakken. Als ik tenminste zeker wist dat ik het goed gebruik, als hulpmiddel en niet als dwangmiddel.

Nick Altena schreef op zondag, 11 juli 2004, 21:25:

> met daarnaast nog het touwtje alleen om de hals....ook daar kun
*****************
Mmmmmm ..... is dat wel zo? Je kunt dan niet de key gebruiken van dat drie keer het touw pompen, maar dan neem je toch een andere key? Als je dat 100% beheerst, kan het ook zonder hoofdstel. Doet zelfs mijn paard, hoewel hij de ORS niet echt als reflex - d.w.z. volautomatisch - geleerd heeft (wil ik liever niet). Maar de key snapt hij dus wel, en buigt dan zijn hoofd terug zonder dt hij een hoofdstel om heeft. Dus met een beetje fantasie zou je zeggen dat je dat zou kunnen uitbouwen naar een volautomatische stop op DIE (teugelloze) key. Niet dat ik dat ga doen, ik heb niet zoveel aan die stop, al eerder over gehad.

****************
Je bedoelt denk ik mij niet hier, toch? Ik heb mijn leren halstertje van Ebay.com gehaald. Heel fijn licht en zacht dingetje.

***************
Ja inderdaad, het maakt toch niet zoveel uit wat je d'r omhangt of aanhangt. Met zo'n indian bridle (touwtje door de mond) kan het ook. Als je er toch niet aan trekt of sjort maakt het geen flaus aus.

*************
Ja leuk

*********
Nee, zoals jij het omschrijft lijkt me dat erg versoepelend ! En heel goed dus juist. Maar als je't over longeren hebt, dan heb je't toch meestal over ......

************
Dit dus. En DAT lijkt me dan dus juist niet goed. Maar daar zijn we't dus al over eens.

************
zeker. Zou ik ook vinden ja.

*************
Het beste wat je een paard kan bieden voor z'n spieren is ontspanning en vertrouwen. Ontspannen spieren raken niet snel geblesseerd en een vertrouwensvol paard zet niet snel een ondoordachte stap waardoor hij zich blesseert. Ik herinner me nog heel goed hoe ik vroeger mijn eigen paard aan de teugel liep te rijden. Dat was hard werken, rooide kop van inspanning. NOOIT toegeven he, dat beest, NOOIT nooit en nooit, altijd weer dat hoofd omhoog proberen te werken.

Toen ben ik een tijd alleen maar grondwerk gaan doen. Leerde toen pas eigenlijk ook mijn eigen paard pas goed kennen. En wat schetst mijn verbazing ... hetzelfde paard dat eerder zo ontzettend moeilijk en stijf aan de teugel liep, gaf zich al de eerste keer dat ik weer eens ging rijden nu veel beter (terwijl hij dus een paar maanden niet onder het zadel was geweest), liep veel beter en soepeler en leek het zelfs prettig te vinden om aan de teugel te lopen. Het is vaak niet een kwestie van stijve spieren, onwil of gebrek, het is vaak gewoon een kwestie van niet durven toegeven omdat het vertrouwen er niet is. Want bij mijn paard kon het echt geen training zijn, ja of het moet "knuffeltraining" zijn geweest, hahaha.

Huertecilla schreef op dinsdag, 13 juli 2004, 0:56:


*************
Ik zou zelf ook wel graag wat tips willen zien eigenlijk want met mijn paardje heb ik hetzelfde probleem. Niet zo extreem misschien maar toch ... Dan te zeggen (volgende post) dan eet je toch van tevoren ..... tsjaaaaa... sorry en pardon .... maar is dat je advies hahaha. Wat heb je DAAR nou aan? Dat lost het probleem toch niet op? Ik zou mijn paard in het bos graag eens met een touwtje aan een boom kunnen zetten, als we gaan picknicken in het bos (met paard) en ik effe in m'n rugzak moet grabbelen of zo. Tis toch handig als het wel kan.

Torop is altijd al paniekerig geweest met vastbinden, blijkbaar toch een slechte ervaring mee gehad. Zodra hij voelt dat hij ECHT vaststaat zie je hem onrustig worden en gaat hij eerst steigeren en dan hangen. Nou bind ik hem bijna nooit vast, is ook bijna nooit nodig, maar dat het niet KAN vind ik wel vervelend. Het lukt alleen als ik er naast blijf staan (dat oefen ik dus ook wel), ik kan ook wel op 3 m afstand gaan staan en dan blijft hij braaf, zij het wat onrustig en gespannen staan. Zodra ik wegloop, begint het gespartel. Ik kan hem ook niet goed borstelen terwijl hij vaststaat, dat heb ik weleens geprobeerd maar dat gaf ook meteen kermis (ruk achteruit en hangen). Ik oefen het dus wel regelmatig met hem, oefen ook met touwen aan z'n hoofd, oefen met release geven zodra hij ontspant maar het is tot op heden niet gelukt om er zoveel verbetering in te krijgen dat hij ontspannen vaststaat, zo dat ik ook eens een keer weg kan lopen. En het rottige is, als je het risico een keer neemt en je loopt wel weg, en hij gaat inderdaad weer in dat halster hangen, dan kun je weer overnieuw beginnen.

Het hangt er wel een klein beetje van af waar ik hem vastbindt, en met het touw laag vindt hij minder eng dan met het touw hoog. Waarom weet ik niet.

Dus ... heeft iemand nog echte tips hoe je hiermee met een paard kunt werken en hem kunt leren dat hij ontspannen vastgebonden durft te staan?

Ik heb weleens overwogen om hem vast te zetten aan iets wat heel makkelijk kan breken, zodat het bij het eerste trekje al losschiet. Zodat hij kan voelen dat hij weg ZOU kunnen als hij wil (en dan telkens terughalen en weer vastbinden). Maar eh ... misschien maak ik daarmee het probleem alleen maar erger, kan ik niet zo goed inschatten.

Dat hebben we al gehad, en dat is voor ons geen probleem meer. Daarna ben ik verder gegaan met hem inderdaad weer vast te binden. Maar ja, dan gaat hij dus even "checken" van sta ik nu echt vast? En dan als hij ontdekt van ja, inderdaad, nu sta je echt vast, dan zie je die ongerustheid opkomen. Dan hoort hij een geluidje en wordt hij nog ongeruster. En binnen een paar minuten is er al paniek in de tent.


*********
Gezien de vorige post ook, ga'k toch eens proberen om hem aan een draadje vast te zetten, wat hij zelf kan losttrekken. Als dat bij anderen wel positieve resultaten geeft, misschien bij mijn paard ook wel. Tis niet dat hij onwillig is om stil te staan, helemaal niet, hij staat perfect stil. Hij wil alleen niet VASTgebonden staan.

Huertecilla schreef op dinsdag, 13 juli 2004, 9:51:
***********
Neh ! Wij hebben alleen nylon strotouwtjes. Nee, ik zat te denken aan een simpel elastiekje of zo. Tis maar dat hij snapt dat hij zich los KAN trekken. Zo van ... ik ZOU het kunnen doen maar omdat ik zo beleefd ben blijf ik voor jou wel staan . Dat zou wel bij Torop passen hahaha. Het moet sowieso niet iets zijn wat tegen hem aanknalt als hij het lostrekt, dat zou weer een mooie aanleiding zijn om er weer een hele kermis van te maken, t blijft natuurlijk wel een Arabier en hij grijpt graag dingen aan om een beetje drama over te maken. Een anti-climax lijkt me beter, TREKKEN en pfffft, elastiekje knapt met een irritant (maar niet eng) "pang" los, paard "huh?". Ik zet hem dan zelf meteen weer op dezelfde plek en nieuw elastiekje eraan. Zou best kunnen helpen hoor. Ik ga het proberen en rapporteer het wel terug.

Nogmaals , ik had dit dus wel eerder overwogen om te proberen, maar ik had het idee je kunt natuurlijk ook zo'n spelletjes-effect krijgen en dat je dan binnen een half uur door 50 elastiekjes heen bent he .

Maar als het bij anderen wel helpt .... hmmmmm.... waarom bij ons dan niet.

***********
Ja, dat bedoel ik, als je mot dan mot je he he he. Nou is mij dat nog net niet overkomen maar als ik nu zou moeten dan zou ik hem dus vast moeten houden ... en echt ideaal vind ik dat niet (zie al spookbeelden opkomen van paard dat schrikt en weg springt, mij meetrekkend, ik met de onderbroek en broek op de enkels erachteraan slepend. Hahaha. Nee dank u.

Als we een picknickje houden nu dan laat ik hem gewoon grazen en hou zelf het touwtje vast. Daar maakt hij geen punt van. Maar vastbinden, nope, dat kan dus niet. Nou blijft hij tegenwoordig graag bij de groep (2 meiden, 2 hondjes), ik denk dat als ik hem los zou laten dat hij niet eens weg zou wandelen, ...maar dat risico neem ik met mijn home-bound race monster nog maar even niet hahaha!

************
Hoog vindt hij enger dan laag. Maar ik kan het weleens proberen.

************
Ja, heb ik ook wel geprobeerd. Maar als hij het idee heeft dat hij echt vaststaat, dan eet hij dus gewoon niet! Maak ik het touw los en houd het vast, dan gaat hij meteen eten. Hij houdt dat wel goed in de gaten hoor, hij laat zich wat dat betreft niet foppen en laat zich ook niet echt geruststellen.

Wat ik zelf nog bedenk. Waar ik misschien weleens mee zou kunnen oefenen is iets wat vast LIJKT maar het niet is. Dat kan heel snel tot gevaarlijke situaties leiden daar ben ik me van bewust, maar als ik dit zelf zou ovewegen begin je daar natuurlijk ook geleidelijk mee. B.v. ik laat hem iets slepen, eerst alleen het touw (vindt hij eng, maar als hij het even doet, gaat het goed), dan iets wat heel iets zwaarder is, b.v. een blokje hout (is ook nog te doen). Als ik dit oefen heb ik hem aan een extra touw, en het blokje zit vast aan een PANIEKSLUITING (heel belangrijk) die je met 1 handgebaar kunt losttrekken. Ben hier dus wel erg voorzichtig mee, moet er niet aan denken dat Arabier MET blok dwars door de omheining walst. Maar tis wel een heel goede oefening, tot nu toe ging dit altijd goed, eeerst is het snuiven geblazen maar na een tijdje vindt hij het slepen van een blokje helemaal niet eng meer. Dit soort dingen oefen ik vaak hoor, en meen nu te kunnen zeggen dat hij hierdoor best heel veel vertrouwen in mij opgebouwd heeft. Hij heeft ook geleerd, als het eng wordt, dan kun je maar beter blijven staan, want dan komt ze het wel effe losmaken. Ik ben alleen nooit op het idee gekomen om te oefenen met een zwaarder blok.

Maar als ik dat nu heeeeeel langzaam zou uitbouwen tot het een stuk zwaarder is. Je krijgt dan het effect van het wordt steeds zwaarder om te verslepen, op een gegeven moment is het "belonender" om te blijven staan. En dan staat hij dus "pseudo" vast. Begrijp je wat ik bedoel?

Dit gaat natuurlijk heel veel tijd kosten, want voordat je Arabier rustig zonder zenuwen en zonder risico een zwaarder blok kan verslepen, dan ben je wel een half jaartje verder denk ik! En als hij aan een zwaar blok staat, zou ik hem natuurlijk nooit alleen durven laten staan, moet er niet aan denken wat er zou kunnen gebeuren als hij toch aan de kletter gaat.

Maar tis misschien voor MIJ wel de moeite waard om mee te oefenen (onder de gegeven omstandigheden), omdat je dan net "van de andere kant aankomt", d.w.z. op een gegeven moment zal hij dan ZELF besluiten dat hij er op dat moment effe geen zin in heeft om aan dat ding te trekken, en dus blijven staan. En dan heb je wat je wilt.

NB don't try this at home, dit is alleen even een overweging van mezelf, heb het zelf nog nooit uitgeprobeerd en zou het iemand ook niet aanraden om ter lering ende vermaak een nerveus paard aan een zwaar blok vast te zetten, dan moet je denk ik wel even heel goed nadenken voor je dat doet!!!!

Beide dingen proberen is voor mij natuurlijk ook te overwegen.

lotte schreef op dinsdag, 13 juli 2004, 10:52:
*************
Nou eh, als je't nie erg vindt, ga ik dat niet proberen.
Ik wil juist graag dat hij uit vertrouwen vast kan staan, en niet omdat hij "nu eenmaal weet dat het niet helpt om te gaan hangen". Dat lijkt me net zoiets als een zadel op een groen paard gooien en een rodeootje gaan rijden totdat hij erachter komt dat het geen zin heeft om te bokken. Dat kan toch ook wel anders .... hoop ik voor het paard dan ......

Als Torop niet genoeg vertrouwen heeft om vast te kunnen staan, dan staat hij maar voorlopig niet vast. Of maar heel even. Zo zie ik het dan he ....

astrid de rooij schreef op dinsdag, 13 juli 2004, 12:22:


*************
Ehm ... ikwilnierotdoen maar je hebt het toch hopelijk wel heleMAAL gelezen he! Ik ben dus duidelijk niet van plan om hem plompverloren aan iets zwaars te binden wat hij met enige moeite kan wegtrekken en dan te denken "mwoh dat gaat wel goed", want dat gaat dus NIET goed. Vandaar dat ik erbij typte "don't try this at home", dat is gewoon bloedlink, inderdaad dan krijg je van die laagvliegende bankjes ja.

Nee, wat ik daar bedoelde was enkel en alleen ermee oefenen, terwijl het object in kwestie aan een paniekclip vastzit en jezelf het paard nog extra aan een touwtje hebt , zodat je altijd nog kunt ingrijpen. En geleidelijk aan opbouwen, vanzelfsprekend. Ik zou NOOOOOOOIT mijn paard LOS laten staan vastgebonden aan iets zwaars wat hij weg zou kunnen trekken, en er dan bij weglopen en dat zou ik ook niemand aanraden, laat dat even duidelijk zijn. Maar ik dacht dat ik dat in mijn vorige post toch ook al geprobeerd had om dat goed duidelijk te stellen.