e m kraak schreef op zaterdag 13 juni 2009, 16:24:

e m kraak schreef op zaterdag 13 juni 2009, 16:24:


Deze tekst zoals jij t neerschrijft gaat er in als koek.
Als ik mensen hoor praten ,over dat t paard "'respect "moet hebben voor de eigenaar,dan zie ik in enorm veel gevallen,dat en:de eigenaar zelf geen snars begrijpt van t paard en dan toch dat zwaar bewogen woord gebruikt
http://nl.wikipedia.org/wiki/Respect
Ik zie nog steeds en steeds meer,dat ik als zogenaamd veredeld roofdier(ben al een paar jaar vegetarier,dus misschien gaat t dan ook makkelijker )een vluchtdier onder mn hoede heb genomen.
Respect komt alleen in mn boekje voor als zijnde dat gegeven.
Paard is paard en ik ben mens.
Als ik wat wil doen met dat paard vind ik t zeer belangrijk dat t voor ,en mijzelf en voor paard dusdanig leefbaar,bevredigend is ,zonder een vorm van slaafse onderdanigheid.
Zoveel mensen weten zelf niet eens wat ze doen ,of mee bezig zijn en als er dan iets verkeerd gaat ,inplaats bij zichzelf te zoeken gaat de straf naar paard.
Zoals de mens respect beleefd,en dat is zelfs voor velen ook onduidelijk
heeft niets te maken met paard.
paard leeft,is in t moment en denkt niet na.
heeft geen normen en waarden ,die mens zichzelf en anderen heeft opgelegd,maar absoluut,als ik naar een kudde kijk ,een veel logischer en volgens de natuur een veel eerlijker waarde.
Als je dan ,volgens mij met respect gaat werken,ga dan daar eerst maar eens naar kijken.
groeten trudy

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 13 juni 2009, 20:06:


Dat is allemaal menselijke beleving Eddy. Dáár spreek ik me niet over uit, alhoewel normen en waarden ook te maken hebben met angst. Angst om maatschappelijk uitgestoten te worden, angst voor maatschappelijke repercussie, angst voor straffen.
Heb al eerder gezegd dat menselijke beleving me in deze context geen fluit interesseert, net zomin als cultureel bepaalde normen en waarden paarden iets zeggen.
Het paard van Nathalie zal het worst zijn of er ergens een meneer Parelli bestaat of niet; m.b.t. Nathalie reageert haar paard op de stimuli die Nathalie al dan niet bewust veroorzaakt.

Het lijkt wel een wonder. Vandaag, zaterdag, lijkt het alsof er niets gebeurd is. Weken ben ik radeloos geweest en bijna elke dag kwam de DA langs en was ik bang dat de laatste dagen waren aangebroken voor Don Carlos. Nu heeft hij de hele dag in de (wel kale) wei gestaan met zijn maatje en geniet nu na in de bak van wat hooi en de ondergaande zon. Vanmorgen stond ik in twijfel, hij leek volledig de oude, wat moest ik doen? Hem alleen laten staan in de bak vanwege de diagnose hoefbevangen van de DA of mijn gevoel volgen en hem weer in de wei zetten met zijn vriendje Zorro, omdat hij hersteld was van een hoefzweer die pas na 2,5 week doorgebroken was. Ik heb mijn gevoel gevolgd en hem in de wei gezet met het idee dat ik hem bij elke verslechtering terug kon zetten. Ik ken hem inmiddels 9 jaar en ik heb een zeer sterke band met hem, dus ik heb naar zijn signalen gekeken en gewoon het risico genomen. Tot nu toe de goede keuze. Stel je toch voor dat ik het advies van de DA had gevolgd; dan had hij nu op stal gestaan met ijzers onder zijn pijnlijke voeten. Daar moet je toch niet aan denken. Helaas blijft zodra er iets met hem is mijn twijfel groter dan mijn gevoel en bel ik de DA. Ik wil het beste voor hem. Misschien moet ik daar wat rustiger in worden maar de emotie speelt dan een grote rol. Inmiddels weet ik waar dit jaar mijn vakantiegeld naar toe gaat.....dierenartsen moeten ook leven, tenslotte. Maakt me niet zoveel uit, Don Carlos geniet weer van het leven. Deze crisis hebben we weer doorstaan en ik heb achteraf meer gehad van alle adviezen van jullie op het forum dan van de dierenartsen. Ik blijf zijn benen regelmatig afspoelen met koel water en masseer zijn kroonranden voor in met laurierzalf om mogelijke zweren uit te trekken. Verder laat ik hem 's nachts niet meer in de wei tot het gras geen problemen meer kan geven qua fructaan. Voorlopig ben ik weer de gelukkigste mens ter wereld, heb weer een gelukkig paard. Ik houd jullie op de hoogte,

bedankt voor alle adviezen en steun,

Mariel

Liesbeth De Schutter schreef op donderdag 11 juni 2009, 7:20:


misschien is de poedertoren ook wel iets voor jou?
ze geven er les zoweel aan beginners als gevorderden, allemaal bitloos en ijzervrij
je kan ze altijd eens contacteren als je meer info wil of voor een les af te spreken(op hun website vind je e-mail adres, gsm nrs).
Dacht dat er de komende weken al vrij veel lessen volzaten
groetjes
Julie

Sinds kort geef ik les aan iemand met een 7 jarige haflinger en het allereerste wat mij opviel was dat ze schots en scheef is. Ze hebben haar nu al 2 jaar en bij het moment van aankoop was ze al scheef. Ze is al eens een keer behandeld geweest daarvoor, waarna het een tijdje ook goed ging. Uiteindelijk was het van de een dag op de ander weer helemaal mis.

Kan het inderdaad zo zijn dat se scheef is gegroeid? Kan men dan überhaupt nog rechtrichten (doet het niet meer kwaad dan goed)?

Ik denk ook eens maar aan AdB, iemand ervaringen met hem?

Groetjes, Chantal

Sky schreef op zaterdag 13 juni 2009, 23:18:


Nou, het is misschien een beetje een vreemde vergelijking, maar bij mensen kun je volgens mij niet alles meer veranderen, maar natuurlijk nog wel erger voorkomen. Als iemand al scheef is, blijft diegene scheef belasten, en zal dus alleen maar schever worden. Als je die cyclus doorbreekt kan dat al een boel uitmaken. Bij mensen soms ook bewustwording, bij paarden is dat natuurlijk wat lastiger, maar bij de ruiter is dat dan natuurlijk weer wel zo.
Wat ik me alleen afvraag, als het van de ene op de andere dag weer helemaal mis is, is er dan niet iets anders wat speelt? Scheef ben je niet in een keer... Ligt daar dan niet iets anders achter, en dat er ter compensatie scheef gedaan wordt?
Zeven jaar schrijf je, dan is 'ie natuurlijk ook nog wel flink aan het groeien/ontwikkelen...
AdB ben ik zelf niet van, ken er ook te weinig van, wel genoeg over te vinden. Ben benieuwd naar ervaringen van anderen...
Hoe scheef is de ruiter?

Mijn hersenspinsels...

Sky schreef op zaterdag 13 juni 2009, 9:08:


Wat bedoel je met "dat doe ik mijn paard niet aan" ?

e m kraak schreef op zaterdag 13 juni 2009, 22:05:


tuurlijk is dit allemaal menselijke beleving maar dit aan het paard te kennen geven in een interactie waarbij vertrouwen en consequentie centraal staat gaat altijd naar respect leiden .Als ik jouw gedachtengang moet volgen gebeurt eigenlijk alles vanuit angst, schrik om....................gaat me een beetje te filosofisch.theoretisch eigenlijk .Net zoals de "druk "historie/heisa indertijd .DAN Egon, gebeurt alles vanuit een keurslijf en is ALLES ook druk .EN zo zijn we wéér bij af ?

marianne laenen schreef op zaterdag 13 juni 2009, 19:51:


Ni goe ... hopelijk blijft het daar bij en verspreid het virus zich niet verder!
Mijn paarden komen niet in contact met andere paarden, en ik zelf voor de moment ook ni, dus hoop dat de beestjes buiten blijven!!

groetjes

e m kraak schreef op zaterdag 13 juni 2009, 16:24:

Als respect de eufemistische vertaling is voor angst, dan begrijp ik plots elke dictator die deze aardkloot ooit bewoond heeft.
Maar je zegt het al zelf "... waarin een mafiabaron zijn omgeving terroriseert onder het motto "respect".
Dat is dus geen respect, dát is angst in naam van ...
Net zoals 90% van de oorlogen worden gevoerd 'in naam van' één of andere ideologische godheid.

Als respect gelijk is aan geleerd ontwijkingsgedrag op basis van angst, dan is disrespect confrontatiegedrag op basis van dominantie

Ik had van een super intelligent hoog begaafd persoon als jij toch beter verwacht.

Respect en angst gaan nooit samen. Respect en angst hebben in de verste verte niets gemeen met elkaar.
Voorbeld: Ik hoor zo vaak zeggen dat het paard "respect" moet hebben voor het bit.
Fout dus. Een paard kán geen respect hebben voor het bit. Een paard kan hoogstens angst hebben voor de pijn die het met een bit ervaart.

Respect is voor mij de hoogste vorm van gelijkwaardigheid. Het heeft bijgevolg dan ook niks te maken met artificiëel bedachte P+ patroontjes of BS in het kwadraat struktuurtjes.

Komaan mensjes. Respect is niks anders dan de onvoorwaardelijkheid waarin je anderen in hun waarde laat en accepteert. Dit kan echter alleen maar werken wanneer respect ook wederzijds is.
Respect is de overtreffende trap van gelijkwaardigheid. Niks maffiabaron, niks angst, niks P+
Alleen maar onvoorwaardelijkheid ten opzichte van anderen (mens en/of dier)

eddy DRUPPEL schreef op zondag 14 juni 2009, 0:16:


Zoals gewoonlijk ,snap je er geen barst van .
Je verschuilt,begraaft jezelf geweldig in je eigen theorieen.
ik zeg niet dat je t slecht doet met jouw paarden,maar ik trek mn woorden terug ,dat ik mijn merrie aan jou over zou laten.
One track mind en je hebt jouw volgelingen,maar een open mind mis ik.
Alles wat niet in jouw straatje past is meteen afbreekbaar.
Ga lekker zo door ,maar ik begrijp heeel goed wat Egon neerzette als tekst ,en op mij reageer je niet ,want ik ben onwerelds ,maar heb absoluut gelijk.
En ben nog een wijf notabene ,die de grote eddy zeker overtref in de wereld paard.
Jij hebt nog steeds alleen mij afgezeken,zonder een onderbouwend gegeven daarin te brengen.
Meneer spelfout!!
Jij bent juist degene ,die iedereen attendeerd op spelfouten,maar jij bent zelf meester daarin.
Meneer hout ecole

Herman schreef op zondag 14 juni 2009, 1:00:


Bullshit!!
Paarden komen van een andere planeet.!1
Hou toch op!
paarden wegen 500 a 700 kilo.
Niks respect!
je houd van ze en kan ermee omgaan en anders kan je beter een kanarie nemen.
Of je gaat eerst maar een cursus van 1000 eurootjes volgen van iemand ,die je eerst gaat vertellen wat t allemaal inhoud om uberhaupt een paard te hebben.
Helaas bestaat die curcus niet,!!
De mens bestaat alleen maar uit angst.!!
En die moet dan een vluchtdier de zekerheid geven om niet bang te zijn??
KIJK daar gaat t om en niks anders.
Waarom denk je dat er bitten,spoortjescapjes,bijzetteugels,riempjes,striempjes en zweepjes in t leven geroepen zijn????
Juist,!!!!ANGST!!!

verasita schreef op zondag 14 juni 2009, 1:14:

Een mens die alleen maar uit angst bestaat, leeft niet.
Jammer, want zo gaat er onwezenlijk veel talent verloren.

Als je geen respect kan voelen zonder angst, ben je het ook niet waard respect te ontvangen.

Waarom er precies bitten, spoortjes, bijzetteugels, riempjes, striempjes en zweepjes in t leven geroepen zijn???? ... inderdaad vanuit angst.
Waarom denk je dat er een hele beweging zich profileert ZONDER bitten, spoortjes, bijzetteugels, riempjes, striempjes en zweepjes ... omdat er tóch nog mensen zijn die het begrip "respect" zuiver op de graat weten te plaatsen en er gestalte aan kunnen geven. En dat heeft niks met 500 à 700 kg paardenbiefstuk te maken.
Als je dat niet snapt, ga dan je leven vullen met het bekijken van "the Godfather"-filmpjes ... of Neighbours, of Familie, of Thuis of ... en blijf héél ver uit de buurt van een paard (en liefst ook nog van de mens). Want dan heb je NIKS begrepen van wat elementair respect écht betekent.
_______
Herman

Herman schreef op zondag 14 juni 2009, 1:00:


Als het waar is dat 'respect' onvoorwaardelijk is en als het waar is dat het alleen maar werkt op voorwaarde dat het wederzijds is dan is dit met elkaar in tegenspraak.

Moniek