Jij hebt hetzelfde probleem als de rechtshandigen, maar dan omgekeerd.

De rechtshandigen moeten ook leren om hun linker hand bij de bekapping te gebruiken, dus jij moet leren je rechter hand te gebruiken.

Over hoeveel moeite het kost: het scheelt heel veel of je paard lief meewerkt of niet, maar dat kun je ze zelf leren.

Verder wat de anderen al zeggen: als je vaak genoeg een beetje werk doet, is het nauwelijks werk.

Esther schreef op maandag 29 oktober 2007, 20:34:


Ik krijg de rillingen Es, waarom wil je in hemels naam scheren?
Om dat ie het zo warm heeft? Om dat ie zo lang nat blijft?
WAT is daar fout aan dan? Werkt zijn vacht niet het zelfde als de vacht van andere paarden?(ook al is die dikker of qua struktuur(??) anders?).
In Reken hebben we de Tinkers- de IJslanders- en de Fjorden (hartje winter bij 4 gr. vorst) met een natte spons het zout van de vacht gespoeld. En daar staan ze allemaal buiten.
Olly en de Friesen hier gaan nat "bezweet" (wel uit gestapt) de wei in.
Nog nooit een kuch of snot neus gezien. JIJ bij haar wel?

MIJN inziens verzwakken we de weerstand meer met scheren dan dat we het dier er mee helpen. Maar wellicht is dat mijn tunnel visie en heb ik makkelijk praten omdat ik er niet voor sta.

Nils en Olly

Nils Vellinga schreef op maandag 29 oktober 2007, 23:00:


het is toch niet erg dat het paard zweet.. zolang ze toch niet warm is??
of denk ik nu verkeerd......??

Ans Van Kooten schreef op maandag 29 oktober 2007, 22:37:


JA, ik denk dat het voor elk paard - groot of klein - stand v.d schouder- is aan te bevelen. De "druk" komt op de schouders te liggen en niet op de borst.
Nils en Olly

Snoopy schreef op maandag 29 oktober 2007, 23:08:


Als ze niet warm is zal ze ook niet zweten toch

Nils en Olly

Nils Vellinga schreef op maandag 29 oktober 2007, 23:00:


Ik weet niet Nils, misschien jouw of mijn tunnelvisie, het is mijn dilemma. Als ik ga scheren is dat natuurlijk niet het hele paard. Het probleem is het panten de dubbelslag ademhaling door dat ze de warmte niet kwijt kan, uitstappen lukt niet want het gebeurt bij het instappen al. Het zweet druipt ook echt van haar af, het loopt in stralen zelfs van haar hoofd. Het probleem is niet verkouden worden of snotneuzen, het probleem is wat is wijsheid en wat is aangenamer voor haar. Ik stel geen vacht ter discussie, die heeft ze niet voor niets. Het gaat om het aangenaam zijn van bewegen. Natuurlijk gaat ze ook rollen en ziet r daarna ook echt als een gepaneerde van Dobbe kroket uit. Probleem is dat het echt uren kan duren dat ze weer droog is, de ondervacht gaat best redelijk snel, maar door het bewegen en dat echt extreme zweten vraag ik me af of ik het wat aangenamer kan maken voor haar en zo de dubbelslag kan verminderen zonder dat ze schade lijdt.

Esther schreef op maandag 29 oktober 2007, 22:33:


Ik denk dat het lage racestreepje nog het mooist is, maar ik zou even kijken wààr ze dan het natst is? En dan een minimaal streepje? Klein beginnen zou ik zeggen, het wordt anders zo'n groot verschil.
Ik heb ook ooit een fjord staan scheren, die wist echt niet meer waar hij het zoeken moest, zo stond hij te zweten. En in de zomer een oud paardje, die gewoon niet door de rui kwam en een berenvel had in de zomer....Er zijn wel eens uitzonderingen, hoor.
Als je zo'n klein streepje scheert, zet je ahw zijn rits open voor ventilatie.
Ik zou vooral ook letten op de gezondheid, waarom ze zo overmatig zweet, kan een gezondheidsprobleempje zijn, dat was bij die fjord wel zo. Kan aan de stofwisseling liggen, maar ook aan het hart bijvoorbeeld. Niet negeren, hoor!
Klein beetje scheren kan bijdragen aan het welbevinden, maar is ook maar symptoombestrijding.
Groetjes Clarissa

clarissa ruijgrok schreef op dinsdag 30 oktober 2007, 0:25:


Dank je Clarissa, ja ik ben me bewust dat het een symptoombestrijding is en mijn dilemma is of was het welbevinden, ik denk dat ik voor het welbevinden moet gaan en een klen streepje weg ga scheren. Bij Björk is het een hormonaal probleem. Het is nu vooral het 'panten' wat me niet bevalt. Ze valt in ieder geval nu goed af, ze moet echt blijven werken we kunnen het ons echt niet permitteren haar in de winter op rust te gaan zetten dan zijn we zo weer terug bij af. Ze was 200 kilo te zwaar door vrijwel niets te eten. Door haar gevoeligheid was ze ook niet te rijden, daar zijn we doorheen op een niet gangbare manier, ( beenhulpen en zithulpen zijn niet te geven, inmiddels gaat dat ook al beter) maar het gaat nu zo goed met haar. In haar hele koppie zit het nu goed!! Ze piest niet meer als ze iets 'engs' ziet. Het accepatiegedrag is heel erg verminderd en vaak denk ik dat het helemaal over is.

Esther schreef op dinsdag 30 oktober 2007, 0:42:

Tja symptoombestrijding of niet, natuurlijk of niet, mooi of niet, wij scheren onze Shet 2x per jaar.
Een keer in het vroege voorjaar, om haar te bevrijden van haar enorme lange en dikke vacht, waarna ze altijd helemaal opgelucht als een veulen de wei indartelt en een keer in het vroege najaar, als haar enorme vacht in aanbouw is en door die scheerbeurt halverwege (of iets ervoor eigenlijk) een omvang krijgt die iets beter bij onze winters past.
Dit alles gewoon gebaseerd op kijken, zien, meevoelen en logica.
Ook dikte en stugheid van haar manenkam is daar beter onder trouwens.

En ik kan me zomaar voorstellen dat ook sommige IJslanders die nooit binnen staan een vacht kunnen opbouwen die iets te grondig voor onze tamme wintertjes is.
Een laagje wegscheren zou een even zo grote bevrijding kunnen zijn als het voor onze Shet is? Hoewel ietwat laat in het seizoen, dat wel, maar dan is misschien zo'n modieuze streep wel de oplossing (ik denk dan aan je jas aan met de rits open, qua gevoel??), of de tondeuse op een langere stand zetten? Of kan dat niet....

Ik vind het absoluut geen slecht idee hoor.

Esther schreef op maandag 29 oktober 2007, 23:42:


Het scheren is helemaal mode in ijscoland... wie weet waar dat nu echt goed voor is mag me dat graag aantonen. Maar dan liefst geen klakkeloze beweringen maar metingen die aantonen dat die beweringen waar zijn.

Voor mij hoeft het niet, om reden van dat je zelf nu al aangeeft dat de ondervacht wél redelijk snel droog wordt... welnu, daar gaat het toch om!?
Voor de hand liggende oorzaak van het lang oppervlakkig nat blijven is dat de ondervacht al droog is en dus isoleert, waardoor de dikke laag dekhaar-dakpannen bij het koud-vochtige weer uiteraard maar heel langzaam door verdamping opdroogt.
Als er al een effect is, denk ik dat de langdurige natheid eerder kan bijdragen tot extra koeling dan wat anders (hoewel die wel opgedroogde laag onderhaar daar dus tussen zit en wel isoleert; wat het samengestelde effect daarvan is weet ik ook niet) ....

Blabla! , Egon

Keep it greasey
so it'll go down easy
Hi-ho Silver!

marjolijn schreef op dinsdag 30 oktober 2007, 1:15:


Het zien geloof ik wel, het meevoelen interesseert me niet, maar zou je me de logica alsjeblieft kunnen uitleggen?
Zonder metingen van de effecten er van zie ik nml. geen logica, alleen maar modegrillen.


Niet ietwat antropocentrisch, misschien?


Ik wel, zolang je feitelijk totaal niet weet wat voor effect het geeft.

Blabla! , Egon

Keep it greasey
so it'll go down easy
Hi-ho Silver!

Voor heel ijscoland weet ik het niet. Maar een vriendin van mij scheert haar extreem behaarde ijslander ook. Omdat ze na 10 minuten stappen net als Bjork zeiknat was van het zweet en erg pantte ging ze eens temperaturen. De temperatuur was gevaarlijk hoog. Dat is gevaarlijk voor het paard, cellen kunnen maar tot een bepaalde grens hebben en dan gaat het mis.
Zij had de onderkant van de hals geschoren, op het moment dat er daarna nog iets haar overheen groeit. Daarna kon ze gewoon normaal rijden en bleef de lichaamstemperatuur normaler. Haar pony werd ook weer actiever, omdat ze haar warmte beter kwijt kon. Voor het scheren was ze lusteloos met rijden.

Groetjes Karin

Vergeet niet dat ijscolanders uit veel koudere streken komen. Hier in NL is het sowieso al warm voor ze. Het is net als de husky's/poolhonden die het in NL eigelijk altijd te warm hebben. Een scheerstreep is zo'n gek idee nog niet !.

Dream schreef op dinsdag 30 oktober 2007, 8:19:


Kijk, eigenlijk... eigenlijk moet je een IJslander niet naar Nederland halen omdat klimaat, bodem, etc zo enorm verschillen en je vraagt nogal een omschakeling. Dat vooropgesteld, het is een van HC's stokpaardjes. (Waar is-ie trouwens?)
Maar is dat nu eenmaal een feit en krijgt het dier daardoor last/ongemak, dan is er niets mis met dat te compenseren door enig comfort te bieden. Een continu hoge hartslag en 'panten' in gewone stap lijkt me niet gezond, druipen van het zweet in stap is oncomfortabel dus wat is er mis met een streepje scheren om enig comfort te bieden? Waarom zou je de purist uithangen terwijl je aanvangsprincipe -nl het paard uit zijn natuurlijke omgeving wegrukken en in een andere ecotoop neerzetten- al niet deugt?

Een graadmeter vind ik de hartslag. Ik heb Buck jaren met een hartslagmeter getraind voor endurance, waarbij hij het laatste jaar van zijn carrière in de winter geschoren was. De piek bij belasting zoals galop was hetzelfde, maar het terugzakken naar normale waarden ging bij het geschoren paard veel, veel sneller. Efficiënter dus en minder belastend voor met name het hart.