Gea R schreef op maandag 3 augustus 2009, 12:25:

Als X aantal eitjes; dan X aantal wormen. Bij veel wormen heb je veel eitjes (vond hier net op tijd een tiepfout... er stond 1e 'titjes' ipv 'eitjes'... haha). Afhankelijk van de grootte van X wel of niet ontwormen, wel of niet met kruiden/chemische middelen. Als je dit via het Woud doet krijg je te horen/lezen of je wel of niet moet ontwormen bv. En wanneer je weer mest op moet sturen.
Het beste kun je daarbij van verschillende plekken binnen in de mest hoop een paar stukjes mest pakken (snel, en de mest mag niet de grond geraakt hebben). Roer dit door elkaar en stuur daar wat van op.
Hoe vaak je dit moet doen is dus afhankelijk van de ontwikkeling van de hoeveelheid wormen. De frequentie zal dus naar gelang de situatie verschillen.
Ja, wanneer de volwassen populatie verdwijnt en daarmee dus geen signaalstof meer wordt afgegeven. Dit gebeurt bij chemisch ontwormen. Je doodt daarmee de volwassen populatie als het goed is (en met moxidectine ook zo'n 15 tot 20% van de larven, je doodt ze dus echt niet allemaal!).
Die zijn dan dood, als het goed is...
Het zal dan een tijdje duren voor de larven uit de darmwand in het volwassen ei-leggende stadium zijn ja. De hele cyclus van ei tot ei-leggende worm is 5 tot 6 weken.... Als je dus een tijdje wacht en weer de eitjes telt weet je wat je nu weer in de darm hebt wat betreft volwassen ei-leggende populatie.
Nee, het bloedonderzoek is gebaseerd op de aanwezigheid van antilichamen welke niet eens specifiek zijn voor wormen. Met bloedonderzoek kun je dus aantonen dat er sprake is van een (chronische) infectie. Je kan dus niet aantonen hoeveel larven er zijn. Je weet niet eens zeker of het van de larven is...
Om precies te zijn wordt de larve opgenomen, bij de kleine bloedworm. Na een dag of 2 komt het eitje uit de mesthoop dus uit. Onder invloed van het weer vervelt deze 2 keer en kruipt dan vooral bij nat en warm weer naar de toppen van de grassprieten ... wat heeft moeder natuur dat toch weer mooi geregeld De larven kunnen in de zomer lang op de weide overleven (enkele maanden).
Misschien een dag of 2 / 3, maar zeker geen 12 weken. Of misschien dat er nog wat middel in de darmwand blijft zitten... maar dat blijft er ook niet lang.
Als ik me niet vergis is er bij Verm-X wetenschappelijk onderzoek geweest.
Zo, ik ga weer stofzuigen, had net m'n pijnlijke teen gestoten en ben ff gaan rusten achter de laptop...

Geertje schreef op maandag 16 januari 2006, 19:29:


In de mest zitten de eitjes. Na een dag of 2 komt het eitje uit de mesthoop uit. Onder invloed van het weer vervelt deze 2 keer en kruipt dan vooral bij nat en warm weer naar de toppen van de grassprieten. De larven kunnen in de zomer lang op de weide overleven (enkele maanden). Maaien kunnen ze niet tegen...

Ik heb ook vaak gehoord en gelezen dat boerenwormkruid giftig is. Er zijn veel kruiden met een goede werking voor sommige kwalen, maar van een aantal kruiden is de inzetbreedte niet zo groot. Daarmee bedoel ik dat er maar heel weinig ruimte zit tussen de juiste dosering en een giftige dosering. En ik geloof dat dat ook geldt voor boerenwormkruid.

Ik geef mijn paarden regelmatig een stengel bijvoet, wat geen kwaad kan maar wel een wormverdrijvend kruid is. Er groeit ook bijvoet aan de rand van de wei, waar ze af en toe een hapje van nemen. Maar ze eten niet meteen die plant helemaal op tot aan de grond.
Ik ben nu 2 jaar geleden gestopt met ontwormen en ze hebben alle 3 nog nooit een wormbesmetting gehad. Sterker nog, ze hadden bij een hele specifieke wormeitelling maar 2 of 3 eitjes. Nu stuur ik de mest op naar Het Woud, vind het jammer dat ze niet het exacte aantal eitjes doorgeven (zoals een kliniek bij ons in de buurt), maar verder vind ik het ideaal.

Ik houdt 1 paard en 2 ponys op iets meer dan anderhalve hectare, haal elke dag de mest uit de wei, en laat 2 tot 3x per jaar een wormeitelling doen. Er komen geen andere paarden in de wei, en mijn paarden ook niet in andermans wei, dat scheelt natuurlijk ook. Ik ben erg blij dat ik niet meer standaard die rotzooi erin hoef te krijgen. En ik vind het dan ook een voordeel dat hun mest vrij is van deze rotzooi en weer gebruikt kan worden als compost voor op de wei.

Ik heb overigens laatst een ontzettend interessante weidewandeling gemaakt met een kruidenexpert. Iedereen die wat meer wil weten over kruiden, hun werking, waarvoor je ze in kunt zetten, en vooral welke kruiden je wel en niet in je wei wilt hebben kan ik deze wandeling aanraden. Hij wordt gehouden in Beekbergen, kosten zijn 17,50 inclusief thee en wat lekkers en een boekje met foto' s en beschrijvingen. Helaas kwam ik er na de wandeling achter dat ik zwarte nachtschade op een bepaalde plek in de wei heb staan. Die ben ik er dus meteen uit gaan trekken.

Groetjes Jolanda

Vreselijk he zo'n dik oog. Mijn paard heeft het ook ooit eens gehad alleen kon ik de oorzaak niet achterhalen. Gelukkig was het ook weer snel weg maar ze zien er dan zo zielig uit!

Die steekbeesten zijn echt vreselijk. Heb overigens al bijna anderhalve maand niet meer gereden door die dazen. Gisteren stond onze Amon hevig met zijn staart de zwiepen en was hij onrustig. Maar ik zag op het eertse gezicht niets. Toen het maar niet ophield keek ik bij zijn koker. Zat er toch een daas te steken in zijn fluweelzachte bijna haarloze velletje! Arm ding!

Groetjes Jolanda

Unartica schreef op maandag 3 augustus 2009, 13:57:

Tijdens het rijden nemen ze zo nu en dan wel es een hapje bijvoet uit de berm Verder hebben we hier berkenblaadjes en kleefkruid. Het boerenwormkruid in de bermen laten ze staan.
Cool
Dat merk ik hier ook. Ik doe sinds begin dit jaar mijn eigen wormeitelling. Daar vond ik een tijdje geleden 4 eitjes bij 1 paard. Na de kruiden weer geen eitjes Dat paard at toen ook veel berkenblaadjes. (Ik onderzoek 1x per 4 weken).
Ik eindelijk 'blij' dat ik m'n vriend kon laten zien hoe het er in het echt uit ziet onder de microscoop hahaha.
Hier idem!

eddy DRUPPEL schreef op maandag 3 augustus 2009, 9:49:


plezierig misschien niet
maar wel moedig
erkennen dat je angst hebt om iets te doen, maar toch doorzetten
en tijd nemen

Piet schreef op zondag 2 augustus 2009, 20:50:


Ach dat is ook maar een woordje, toch?

Ik heb je een paar jaar geleden al duidelijk gemaakt, dacht ik, dat het idee door klikkerfanaten gekoesterd waarin gesteld wordt geen p te gebruiken goedbedoeld maar niettemin een waan is. De eerste die mij bewijst dat dit mogelijk is moet ik nog tegen komen.

Wat ik nu bedoel zijn de "Kluge Hans"-effecten, om het in J&J taal te houden.
Die kunnen maar hoeven niet bij te dragen tot het bedoelde gedrag maar kunnen dit even zo makkelijk anders sturen (en de trainer, al dan niet bekwaam, zich maar afvragen waarom het rotpaard dat nou toch weer zo doet...). Ze kunnen ook als neutraal ervaren worden en dan wrsch. genegeerd, maar het is er altijd. Daarom worden de beste gedragsexperimenten d.m.v. machines uitgevoerd; de onderzoeker mag zelfs niet aanwezig zijn (registratie dus ook d.m.v. machines - film, etc).


Het is aangeboren gedrag, dat binnen een bepaalde tijdsspanne een sleutelprikkel nodig heeft om tot uiting te komen.

Aangeboren gedrag op zich lijkt me minder moeilijk te veranderen dan een sleutelprikkel doorbreken. Tinbergen c.s. hebben er met meeuwen ook veel mee geëxperimenteerd.


Ik ben bij Lorentz begonnen. Met zijn gansjes. Ik zou buitengewoon geïnteresseerd zijn wanneer hij bij een deel (ander deel = immers controlegroep) van zijn gansjes de imprint dmv OC op gecontroleerde wijze geprobeerd had te veranderen... maar misschien is iemand, later, wel op het idee gekomen dit te proberen en kan ik dat alleen maar niet vinden.

Ik heb mijn 2 hafjes al 12 jaar en heb altijd heel onregelmatig ontwormd.
toen ik ze net kreeg , omdat ze op een nieuwe wei kwamen,en in t begin 2 x per jaar omdat ik dacht dat dat zo hoorde.
Later vooral toen ik verhuisde en ik vermoedde dat de wei niet vrij zou zijn volgens een schema van ong. 5 x per jaar.
Doordat ik altijd elke dag alle mest verwijderde kwam er bij mij zon stemmetje dat t toch niet gezond zou zijn al die gifzooi,(wisten jullie dat ivermectine dodelijk is voor honden?)en ik zorgde toch goed dat er geen herbesmetting plaatsvond? Dan kwam na een paar jaar toch "de slof erin"tot ik me na een half jaar dan weer eens bedacht dat ik toch weer eens moest ontwormen. Want dat hoorde toch?
Nu ben ik de laatste jaren we 6 x verhuisd met ze en hebben ze ook een paar jaar bij andere paardjes gestaan waar ze anders over het weidebeheer dachten....Dan kwam t schemaatje weer tevoorschijn.
Dus toen ik ze 4 jaar geleden eindelijk weer bij huis kon houden heb ik ze gelijk ontwormd en zijn ze weer op een schone (schapen)wei terecht gekomen en ong. 3 of 4 x ontwormd in die jaren want dat hoorde toch?
Voelde mijzelf eigenlijk wel onzeker en schuldig dat ik het niet vaker deed en toch steeds weer dat stemmetje, je ruimt toch alle drollen op?
De laatste x was dus dec.2008 en toen ik in April deze site ontdekte was dit zon openbaring en ook dit puzzelstukje viel op zn plaats.
Ik heb in de zomer de mest laten onderzoeken en, jawel, alles onder de 50
Dus mijn gevoel is al die tijd de juiste geweest !
Weet nu zeker dat ik voortaan het advies van t woud zal opvolgen en nooit meer als voorzorg zal ontwormen zolang ik de boel zo goed schoon kan houden !!! Ik maai ook de mestplekken, (ja ook al haal je elke drol er binnen 2 uur af , ze eten er echt niet meer) met opvangbak en dit gras gaat in de groene bak....of op de mesthoop vd boer.
Ben wel benieuwd hoelang dat gaat duren eigenlijk? Of er ooit weer zware besmetting zal zijn? Ik zal wel blijven testen voor de zekerheid he , want ik heb t ook wel eens gezien dat t bijna fataal was, bij een ander paardje....

Ellen2 schreef op maandag 3 augustus 2009, 17:59:


Dat is de grootste stap die je neemt, erkennen.
Ooit eens een psychologisch boek gelezen waarin angst heel mooi besproken werd. Angst is een monster, maar als je angst een naam kunt geven verliest hij direct een gedeelte van zijn kracht én macht.
Door jezelf kwetsbaar op te stellen, dus erkennen dat je angstig bent, hoef je je niet groter voor te doen dan je bent. Maar daar is wel moed voor nodig. Vaak worden mensen uit gelachen of schamen ze zich als ze toegeven ergens angstig voor te zijn. We zijn het allemaal, de één voor spinnen, de ander om te vallen etc. etc. Maar het zijn, in mijn ogen, hele sterke mensen die hun angsten onder ogen durven komen en hier aan de slag mee willen. Het monster verliest dan inderdaad zijn kracht én macht.
Alles draait om authenticiteit, dicht bij jezelf blijven. Wat ik zo mooi vind aan paarden, die herkennen én respecteren authenticiteit als geen ander! Ik vind dat heel bijzonder en heb daar diep respect voor. Ik denk dat een mevrouwke of manneke dat in zijn broek poept van angst maar de boel probeert te bedekken met een boel gebrul en groot doen, niet op dat respect hoeft te rekenen. Paarden liegen niet.

Marlies Sanders schreef op maandag 3 augustus 2009, 19:33:


Ik kan geen andere conclusie trekken dan dat je onwijs mazzel hebt gehad. Je gevoel heeft hier, mijns inziens, weinig mee te maken. Je geeft zelf al aan dat ze diverse keren verhuisd zijn naar plekken waar ze het niet zo nauw namen met de hygiëne ... niet lullig bedoeld hoor, maar wel pure mazzel!