jo schreef op maandag, 20 september 2004, 14:07:
> Ik heb te veel (te) jonge kinderen en ook volwassenen op paarden
> zien "klooien".
> In gallop willen en toch ook aan de teugels hangen.
> Het paard stopt al en men gaat toch door met aan de teugels
> trekken.
Ja maar dat heeft niets met communicatie en al helemaaaaaaal niets met het bit te maken. Elk communicatiemiddel wat verkeerd gebruikt wordt mist zijn doel.
>
> Doe zelf eens een houtje in je mond, goed in je mondhoeken
> zetten.
> Knoop er van te voren even wat touw aan of band.
> En laat iemand achter staan en je doormiddel van dat touw sturen
> en stoppen.
>
> Kijken hoelang het duurt voordat je er genoeg van krijgt.
> Maar! je dan ook HARD sturen...schokkerig en met
> gevoel....zacht en opbouwend.
> Toch zal je het zat worden.
Ik ben toch geen paard....
> Precies.
> Ik kreeg voor mijn verjaardag een video van Klaus Hempling.
> Hij reed zijn paard zonder hulpmiddelen.
> Liep ook door de bossen met zijn paard los achter zich aan.
> Aaaaaaa, zuchte ik, zo zou ik het ook wel willen.
> Maar die ruimte, die natuur, die paden zonder auto's dat heb ik
> helaas niet.
> En nu woon ik al in de natuur.
> Ik zal er dan ook naar streven op zo een plan met mijn paard te
> komen dat ik ook het laatste hulpmiddel (
bitlooshoofdstel) kan
> thuis laten.
Dat is wat JIJ wilt. Prima, maar ik wil het niet. Ik streef niet ernaar om totaal zonder hulpmiddelen te rijden. Ik streef wel naar een leuke omgang met mijn paard, samen lol hebben enz enz. Daarbij gebruik ik een zadel om op te zitten en teugels als onderdeel van mijn communicatie. Die teugels zitten aan het bit vast.
> JA, ik kan geen ander antwoord geven.
En dat zoek ik wel. Ik snap de verschillende communicatiemiddelen, de reden om zonder bit te willen rijden, daar gaat het me nu niet om.
Ik vraag me dus alleen af of het bit (een "normaal" bit, geen extreme stellages) dat als communicatiemiddel gebruikt word zo paardonvriendelijk is.
Groetjes Karin