Nick Altena schreef op donderdag 13 oktober 2005, 18:55:


Heeee, nick. Het komt niet zo vaak voor en daarom dacht ik, ik meldt het effies.
We zijn het eens!!!

Ik kan me vinden in je uitleg hierboven.

Ook ik ben gevoelsmatig niet zo'n voorstander van een praam, maar ik zeg er meteen bij , dat ik het ding vaak genoeg heb toegepast zien worden (ook door rustige, niet gewelddadige, paardvriendelijke mensen) met altijd een rustig paard tot gevolg. En ik heb altijd kritisch gekeken maar ik kan me nooit aan de indruk onttrekken dat het paard er niet zo heel veel last van heeft.

Isabel van der Made schreef op donderdag 13 oktober 2005, 20:57:


De werking van een praam berust op het feit dat er stoffen vrijkomen in de hersenen die kalmerend werken. Pak je eigen bovenlip eens goed vast. Doet dat nou zo zeer?
Nogmaals echt geen pleidooi voor de praam, maar ik breng graag enige nuance aan hier.
Ik kan die paarden waarop weleens een praam gezet wordt rustig aan het hoofd aanraken als er dus verder geen situatie aan de hand is waarin die praam nodig is.. Ik denk dat het een kwestie van totaal wantrouwen is bij de paarden die dan totaal panisch worden bij het aanraken van de bovenlip.
Waarvan ik zelf weleens gebruik maak, en wat ik anderen ook vaak zie doen (bij een brutaal veulen bv.) is even de bovenlip gewoon vastpakken. Als dat echt heel zeer zou doen, zou die zich makkelijk kunnen lostrekken en dat doet ie niet.
Voor mij een teken dat die pijn wel ietsjes meevalt en dat het meer een reflexpunt of iets dergelijks is. Werkt TTeam ook niet met zo'n soort punt net boven de lip?

En dan nog wat is het verschil nu weer met een touwhalster met die leuke knopen over de neus en naast de neusbrug wat ook zoiets leuks veroorzaakt als jou paard niet doet wat jij wilt?

Monique Meijer schreef op vrijdag 14 oktober 2005, 8:27:


Yep, nog een voorbeeld: na het mennen eens een jong paard willen afspuiten, allemaal nieuwe ervaringen, maar ging best goed, Voor het afspuiten werd die zenuwachtig en wilde niet stil staan, dus de fokker pakt hem met zijn grote knoesten bij de bovenlip en paard blijft rustig staan zodat ik hem eenvoudig kon afspuiten. Paar dagen daarna weer gereden, paard weer willen afspuiten, paard nog maar iets onrustig maar we konden hem toch redelijk eenvoudig zonder op de neus vastpakken afspuiten.

Ook met die veulens valt het genoeg mee, ze komen gewoon weer bij me, laten zich nog steeds netjes hun halstertje om en af doen en ook aan het hoofd aanraken (maar hier wennen we ze al aan direct na de geboorte overigens), geen probleem. Voor mij dus geen signalen dat dat nou traumatiserend is. Net wat je ervaren hebt denk ik.

van lennep schreef op vrijdag 14 oktober 2005, 11:21:


Blijkbaar accepteert ze in het weiland jou niet en staat ze dus gewoon boven jou.
Wat doe je met een kind wat zo tegen je doet, je bijt?
Zeg je dan ook heel zachtaardig, blijkbaar ga ik een stapje te ver of te hard en laat ik maar wat anders doen?
Zou ik persoonlijk afstraffen en behoorlijk ook. Een veulen is makkelijk verwend, ik zie het vaak bij mensen die niet durven optreden op een moment dat het gewoon nodig is.
Duidelijk zijn. Niet twijfelachtig gaan doen, geeft haar alleen maar meer reden om te doen wat ze doet.

van lennep schreef op vrijdag 14 oktober 2005, 12:43:


Afstraffen is al naar gelang de aard van het paard en de aard van de 'overtreding'
Ik hou als stelregel aan dat ik elk gedrag wat ik niet wil of wat ik als dominant gedrag betitel, (stapje naar mij toe zodat ik moet wijken, kont naar mij toe, oren plat, zwiepen met de staart, bijten, tegen me aan schuren, te opdringering in mijn zakken zitten om lekkers te zoeken etc. noem maar op) bestraf ik. Bij het ene karakter is een licht schrapen van de keel voldoende, bij de ander maakt een ferme tik nog geen indruk. Ik let er altijd op dat er reactie komt op mijn correctie. Je merkt vanzelf wat bij de ene genoeg is of teveel.
Duidelijk zijn bedoel ik mee, als je in het weitje met haar bent en je vind haar gedrag niet meer aardig, dan niet twijfelen van wat moet ik hier mee, maar op die momenten altijd zeker van je zaak blijven en of negeren, of wegjagen, of brullen, of gewoon (bij bijten) een tik verkopen.
Je kunt je dan later wel afvragen of je het goed gedaan hebt en daar evt. van leren. Naar je paard toe altijd zelfverzekerd en duidelijk doorpakken met in ieder geval iets.

Heb ik het goed dat je friezen hebt? Friezen kunnen behoorlijk drammerig en vasthoudend zijn. Er zitten hele sensibele bij, maar mijn ervaring met de drammerts is, is dat die behoorlijk wat kunnen hebben.

Isabel van der Made schreef op vrijdag 14 oktober 2005, 15:15:


En wat mij tegenstaat is het zo snel veroordelen en zo snel roepen van; oh wat verschrikkelijk.
Als je zelf negatieve gevolgen hebt als gevolg van mishandelde paarden oke, maar als ik meld dat ik door een praam nog nooit een paard minder van heb zien worden, wordt daar niet eens op gereageerd.
Maar blijft maar aangenomen worden dat je een makkelijke insteek hebt of zo met een soort houding van: wij doen het zo goed want wij maken wel de juiste keuzes.

Ik wijs je op dat heel veel dingen niet pijnloos zijn (zoals touwhalster enzo).
Blijkbaar wordt daarmee met een andere maat gemeten.