Piet schreef op vrijdag, 13 augustus 2004, 14:42:
> Hoop dat jullie een prettige vakantie hebben gehad!
Ja, was erg leuk!
> Ik zou zeggen: Frans, neem eens wat klein gesneden worteltjes,
> of
muesli oid en laadt daar een broekzak mee af en
> functioneer eens 5 minuten als voedermachine. Laat je paard
> een uitgestoken hand aanraken, zeg Yes en geef hem met de
> andere hand iets uit je zak. Binnen 5 minuten weet je paard
> dat hij je uitgestoken hand aan moet raken om Yes te horen
> en een beloning te krijgen. Dit is in het heel kort een
> sterke aanwijzing dat je paard iets extra's wil doen om een
> eetbare beloning te krijgen.
Ik ontken dat ook niet, alleen is het, in tegenstelling tot bij roofdieren, niet een ontzettend krachtige beloning. Een hond doet alles voor een stukje worst, een paard daarentegen zal niet de trailer inlopen achter het worteltje aan, of dat enge bruggetje oversteken, e.d. Maar een hand aanraken, ja, DAT wel ja...
> Dan de drie seconden regel en het verband met de
>
clickertraining.
> Je stelt dat je een paard binnen drie seconden en liefst nog
> een klik kan dat in delen van seconden. De klik of yes enz.
> functioneert als een vervanging (of brug naar )van het
> voedsel waarvoor je, als je paard het verband kent, helemaal
> niet zo'n haast hoeft te maken om hem dat te geven.
Eh... Over dit onderwerp hebben we het al eens gehad. Als je gaat clickeren lees dan eerst eens Thorndike enzo. De click zelf wordt de beloning. Het voordeel is dat je die click (en dus de beloning) binnen de drie seconden kan doseren.
> Omdat hij weet dat hij het ALTIJD krijgt.
Met dit laatste ben ik het niet eens: Uit allerlei experimenten met allerlei dieren is gebleken dat het beter werkt als je dat voedsel maar eens in de zoveel tijd toedient, net genoeg om de associatie dat de click positief is in leven te houden. De grafieken kan ik je wel laten zien. Meneer Thorndike wist duiven zo fanatiek op een knopje te laten drukken dat er (letterlijk!) rook uit hun snavels kwam. Maar alleen met variabele beloning... Ook bij mensen werkt dat zo, bedenk maar eens het verschil tussen een cola-automaat en een gok-automaat. Bij de eerste zie ik nooit mensen muntje na muntje in het ding proppen, bij de tweede wel. De eerste beloont altijd, de tweede beloont variabel.
Ook de extinctie verloopt veel gunstiger bij variabel belonen, wat op zich al een belangrijk argument is om variabel te belonen.
> Naar mijn, op dit punt dus nog bescheiden mening, vind ik het
> de moeite waard om het hoofdstuk leren en belonen nog eens
> nader te bezien in het kader van voortschrijdende kennis.
Ik zal de pagina binnenkort eens aanpassen want sommige dingen komen niet zo goed over.
> Het
> is natuurlijk een methode die steeds bekender wordt en waar ze
> alle mogelijke dieren mee trainen.
Het is gewoon operante conditionering, die helaas wel vaak uit zijn verband wordt getrokken door mensen zonder de psychologische achtergrond die er bij mijn mening bijhoort. Professionele trainers passen het ook toe, maar zonder de vervelende bijkomstigheid dat het dier steeds een bedelende indruk geeft en min of meer kwijlend zijn kunstje vertoont.
Groeten,
Frans
Warboel
