NH en Dressuur…

Ik reageer maar eens even op de verschillende berichtjes van de afgelopen dagen waarin vragen gesteld en beantwoordt worden over de combinatie van verschillende methodes. Het schijnt een menselijk trekje te zijn om alles in vakjes in te delen en ik zie dat jullie dat ook doen! Want op een uitzondering na, ziet niemand in dat de grondgedachtes van NH of dressuur, endurance, springen, western of weet ik wat, eigenlijk heel goed te combineren zijn.
En voordat ik misverstanden creëer: ik heb het over de GRONDGEDACHTE en naar mijn mening is dat niet anders dan behoorlijk met je paard omgaan en je te verdiepen in het wezen en aard van het paard.
Dat de uiterlijke verschijningsvorm van de verschillende rijstijlen varieert, is wel duidelijk en dat vind je aantrekkelijk, of niet! Persoonlijk zie ik er helemaal niets in om met een bolle rug met m’n benen vooruit op een paard te zitten stuiteren ( herken je dit Frans? Het bewegende plaatje van je persoonsgegevens naast je bericht laat dat een beetje zien) maar, als iemand zich daar lekker bij voelt, so what! En sommigen van jullie zullen meteen een oordeel hebben over ‘die dressuurmiepen’ met hun stang/trens, sporen en mooie rijpakjes!

Maar waar gaat het nu eigenlijk om? In de dressuurwereld wordt inderdaad wel negatief gedacht over de NH-methodes. Dus ook daar heerst de hokjesgeest. Maar.. er is al een beweging gaande met als beste voorbeeld de samenwerking tussen Emiel Voest en dressuurprofessional Tineke Bartels. Zij ontdekt nu wat ik zelf al jaren geleden heb ontdekt, nl. dat de goede zaken van beide methodes elkaar uitstekend kunnen ondersteunen! Met een andere benadering en de methodes van anderen, open je nieuwe wegen! Ook ten gunste van je paard, en daar gaat het ons toch allemaal om?

Toegegeven, in de dressuur worden zaken wel eens aangepakt op een manier die de NH-ers niet zullen aanspreken. Althans zo lijkt het – maar denk je nu echt dat je een paard tot een hoog niveau kunt rijden door middel van dwang? Vergeet het maar, dat lukt je echt niet. Bovendien, iemand die op zo’n manier dressuur rijdt, valt toch door de mand uiteindelijk want de grondgedachte van de dressuur is niet veel anders dan de NH-methode: een zichtbare eenheid kunnen vormen met je paard, zonder uiterlijk vertoon van hulpen of ‘geweld’ .

Uit eerdere stukjes op deze site mag wel duidelijk zijn dat ik me best kan ergeren aan mensen ( vooral meisjes/vrouwen) die een paard allerlei menselijke eigenschappen toedichten ( zo lees ik dingen als ‘baasje pesten’, ‘trucjes’ ‘gevoel voor humor’ etc.).
Dat is voor mij wat Frans zo mooi noemt ‘Antropoformisme’ ten top. Het grootste respect dat je voor je paard kunt tonen is niet je eigen denkwereldje en gevoelens op het dier loslaten, maar te willen leren en te zien wat dat wonderbaarlijke schepsel Paard uit zichzelf in zich heeft. Als je daar voor open staat en vervolgens op die respectvolle wijze met je paard omgaat, ben je pas een echte NH-er! En dan hoef je ook geen ‘aanhanger’ te zijn van allerlei goeroes – je hebt ’t dan nl. gewoon zelf gesnapt.

Ik hoop dat jullie zullen willen begrijpen dat ik niemand probeer te kwetsen of de kast op wil jagen. Groet aan allen! Marianne

marianne herzberger schreef op vrijdag, 6 februari 2004, 11:42:


---Helemaal mee eens!!!
Veel mensen beginnen aan NH en snappen er nog de b*llen niet van. Bij hun gaat het puur om de 'methode'. Maar omgaan met je paard is meer dan dat, vandaar dat die discussie over het wel en niet combineren ook vrij lastig is. Want, als je een goede basis hebt en je snapt het hele NH-principe (het daadwerkelijk begrijpen van het wezen paard!) kun je uiteraard de verschillende takken combineren. Waarom niet? Ik wil later ook gaan dressuren of springen, maar dan wel met een NH-basis. Maar wat helaas nog vaak zo is, is dat mensen beginnen met de dressuur zoals die op maneges geleerd wordt (met zweepjes, sporen en schoppen) en ja, dat kan ik uiteraard totaal niet combineren met Parelli of enige andere vorm van NH. Ik zie gelukkig ook wel dat er steeds meer dressuurruiters zijn die zich nu eindelijk eens wat meer gaan verdiepen in NH. Maar als je al jaren dressuur hebt gereden en je wilt dan ineens NH gaan doen, is dit gewoon heel tegenstrijdig. Er zal dus zeker wel een verandering plaats moeten vinden bij de ruiter en eigenaar van het paard zelf wil deze alles goed en dus op een paardvriendelijke manier combineren...maar das mijn mening

Groetjes,

Linda

Linda schreef op vrijdag, 6 februari 2004, 11:59:

. Maar als

Hoi Linda,

tegenstrijdig is het niet, wél een openbaring! Dus wat dat betreft heb je zeker gelijk: je moet willen veranderen, willen leren en zéker de oogkleppen van jezelf weghalen! En vooral de overeenkomsten willen ontdekken! Wat ik als dressuur-ruiter doe ( lichte aanleuning en contact op het bit) kan écht precies hetzelfde zijn als je leadrope of ander touwtje in een boogje laten hangen. En dat wordt vooral veroorzaakt omdat ik niet met mijn teugel stuur, dat doe ik vanuit de zit en mijn balans. Om maar een voorbeeldje te noemen!

Volledig met je eens. Ik omschrijf mijzelf ook altijd gewoon als ruiter omdat ik een hekel aan hokjes ben. Uiterlijk doe ik met 1 en hetzelfde paard aan dressuur, western, pnh, endurance, vrijheidsdressuur, clickertraining etc. En wij voelen ons er toppie bij en daar gaat het mij om

marianne herzberger schreef op vrijdag, 6 februari 2004, 11:42:


Het is ook goed te combineren, maar, volgens mijn mening, niet tegelijkertijd. Het is goed te combineren NA elkaar. PNH is vooral een basis-programma (hoewel, als je ziet wat je in level-3 moet doen...) wat zeer geschikt is om van daaruit verder te gaan met dressuur of western, maar dan wel op een paard dat reageert op focus, minimale hulpen, verzameld kan rijden zonder teugels, etc.


Het gaat er bij deze foto's om dat ik hier zonder zadel, zonder halster, hoofdstel, of wat dan ook, op Harisha door het bos heb gegalopeerd. De manier waarop mijn zit op dat moment over komt vind ik iets minder belangrijk, voor mij was het een doel om een dusdanige harmonie met mijn paard te krijgen dat dit galoperen op een bloot paard door het bos mogelijk was. En natuurlijk is mijn zit op zo'n manier iets "defensiever" dan wanneer ik op een zadel, in de bak, en met teugels in mijn handen kan rijden... Met je benen recht onder je, hmmm... ik heb wat moeite om zonder zadel te blijven zitten als het paard ineens ergens van schrikt en vanuit volle galop plotseling stil blijft staan... De benen iets naar voren geeft dan toch wat meer stabiliteit...


PNH is veel meer dan alleen maar het weglaten van dwang...

Maar voor het grootste deel ben ik het wel met je eens hoor!

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op vrijdag, 6 februari 2004, 13:12:


Tja, daar zeg je zo wat: ik zou een technische verhandeling kunnen geven over je zit maar: pak 's een potloodje en een stuk papier en teken dan eens een diagonaal die te vergelijken is met de voorwaartse beweging van je paard. Daarna teken je, overdreven gezegd, een cirkel óp die diagonaal ( jouw ronde rug en je vooruitgestoken benen, met een beetje fantasie!!). Waar is nu die harmonie? Stopt je paard nu in een dead-halt, dan rolt dat circeltje mooi naar achteren of, je moet ontzettend gaan klemmen! Voor mij is harmonie: méégaan met de beweging. En het afleren van het 'lichaams-automatisme' dat wij als mens hebben! Als wij iets engs ervaren, kruipen we in elkaar.

Ja dat lijkt mij ook wel, net zoals dressuur geen 'aanwenden'van dwang is. Ik ken de PNH methode niet goed genoeg om er een oordeel over te vormen, maar hoe het ook werkt: ik vind iedere methode die mensen leert om met een respektvolle manier met een paard om te gaan, prima!

Groet, Marianne

marianne herzberger schreef op vrijdag, 6 februari 2004, 14:07:


Ik begrijp hier niets van.


Eh, als je in of op een bewegend voorwerp zit en het stopt plotseling, dan schiet je naar voren. Niet naar achteren zoals jij zegt.
Probeer het eens met een dienblad waar een balletje op ligt. Jouw diagonaal dus met jouw cirkeltje, maar nu in de praktijk.
Bij de meeste mensen zit het zwaartepunt bovendien in het BOVEN-lichaam, en kantel je bij een plotselinge stop naar voren. Door schuin te gaan zitten los je dat probleem op, net als dat je met een fiets door de bocht ook schuin gaat hangen omdat je anders onderuit gaat.

Belangrijkste vergat ik echter. Als je zonder zadel zit, en je probeert je benen recht naar onderen te steken, dan gaan ze wijd staan. Een paardenrug is nou eenmaal rond, de meeste bovenbenen echter niet. Met je bovenbenen meer naar voren sluit je mooi bij de lichaamsvorm van het paard aan. We hadden het toch over harmonie, nietwaar?


Voor mij ook. Aansluiten op elkaars vorm, zorgen voor maximale schokdemping. Spring eens van een stoel, de ene keer met je lichaam recht, de andere keer met gebogen knieen en een gebogen rug. Het verschil wordt je dan wel duidelijk...

Groeten,
Frans

Hallo Marianne,


Dat is toch ook het doel van iedere NH-er, het wezen paard te begrijpen. Maar waarom je daarbij niet iemand mag aanhangen die het al lang en breed gesnapt heeft en het erg goed aan je uit kan leggen.. why not? Het wiel vinden we ook geen twee keer uit...


Dat niet hoor, vind het alleen jammer dat dit zovaak gezegd wordt. Alsof we het allemaal alleen kunnen. We volgen toch overal lessen in, waarom niet hier in dan..

Groetjes Elise

Marianne:
denkwereldje en gevoelens op het dier loslaten, maar te willen leren en te
zien wat dat wonderbaarlijke schepsel Paard uit zichzelf in zich heeft.
Als je daar voor open staat en vervolgens op die respectvolle wijze met je
paard omgaat, ben je pas een echte NH-er! En dan hoef je ook geen
'aanhanger' te zijn van allerlei goeroes - je hebt 't dan nl. gewoon zelf
gesnapt.

Elise:
Maar waarom je daarbij niet iemand mag aanhangen die het al lang en breed
gesnapt heeft en het erg goed aan je uit kan leggen.. why not? Het wiel
vinden we ook geen twee keer uit...

Twee opmerkingen van mijn kant:
1. Je "mag" wel iemand aanhangen, alleen je "hoeft" geen aanhanger te zijn
om op een NH-manier met je paard om te gaan.
2. Het "gevaar" van 1 methode/filosofie volgen, is dat je dat als "waarheid"
beschouwt en niet openstaat voor andere invalshoeken, methodes en
filosofien. En daarmee doe je jezelf en je paard tekort, vind ik.

Elise:
allemaal alleen kunnen. We volgen toch overal lessen in, waarom niet hier in
dan.

Tuurlijk, hartstikke goed om te willen leren en lessen te volgen. Daarbij is
het ook goed om open te blijven staan voor andere "lessen" en bovendien ook
naar jezelf (en je paard) te blijven luisteren!

grtjs, Petra