Frans Veldman schreef op donderdag, 27 mei 2004, 23:41:
> Het is het enige dat KAN helpen. Soms kost het nog best moeite,
> maar als je zover bent dat dit moeite kost dan kun je alle
> andere dingen zowiezo allang vergeten. Been there, done that.
**************
Mmmmmm niet helemaal mee eens, want mijn methode werkt ook echt WEL, en is gebaseerd op hetzelfde principe (loslaten en druk wegnemen als hij meewerkt, fases opvoeren als hij tegenwerkt).
> Niets aan zijn WIL. Tuurlijk wil hij hard. Maar hij weet dat ik
> dat machtsmiddel heb.
***************
Torop lijkt het helemaal geen machtsmiddel te VINDEN. Hij wacht gewoon braaf tot het weer voorbij is, en dan als we weer op weg gaan, begint hij gewoon weer opnieuw zodra we snelheid krijgen. Het is alsof er een grote magneet aan de horizon zit die hem aantrekt.
>Kijk, het is net als alle andere Parelli
> games: Je hebt een effectieve fase 4 nodig. ALS je die eenmaal
> hebt dan heb je hem eigenlijk nooit nodig, omdat je paard weet
> dat je hem hebt. Je snapt wel wat ik bedoel.
**************
Zeker snap ik dat, en ik heb die fase 4 dus ook wel gevonden (niet de stop) maar het blijft afdwingen. Maar ja, als't niet anders zal kunnen dan moet het maar zo.
> Een van de voorwaarden is dat je hem daar houdt tot hij
> ontspant. Het wordt tegelijkertijd een ontspanningssignaal.
**************
Dan zal ik 'm toch beter nog moeten trainen, want dat is het bij ons dus in het bos niet. In het bos ontspant hij er wel wat bij, maar als je totale ontspanning wilt, dan kun je letterlijk wachten tot je een ons weegt want dat zal niet gaan gebeuren. Tenminste niet voor donker. Hoe lang duurde dat de eerste keer bij jou in het bos? En de tweede keer? Misschien dat me dat motiveert om het nog eens te gaan proberen, ik HEB het dus geprobeerd en een keer drie kwartier zitten wachten tot hij helemaal zou ontspannen en het enige dat ik volgens mij bereikte was dat hij zich dood begon te ergeren en toen zat ik op een soort van quasi ontspannen broedende atoombom. Ik HEB echt geduld hoor als het om m'n paard gaat, echt, maar het moet wel ergens toe leiden. Dus misschien dat je me hier een opbeurend motiverend verhaaltje kunt vertellen van jullie eerste
one-rein stops in het bos (let wel, in de bak is de
one-rein-stop no problem he, daar doet hij hem zelfs zonder teugels eraan als het moet ... maar alleen als hij in een meewerkende bui is dus, niet als reflex).
Mijn
> paarden doen volkomen ongevraagd de "lateral flexion" als ze
> opgewonden raken! Ze brengen hun hoofd naar mijn knie om weer
> tot rust te komen! En als ze dat doen dan weet je dat je aardig
> op weg bent...
***************
Nee, dat doet hij dus niet. En ik twijfel ook of ik dat wel wil. Dat begint me eigenlijk te veel op een kunstje te lijken. Daar is dan toch geen sprake meer van partnership eigenlijk? Niet bedoeld als kritiek hoor, helemaal niet, maar echt, ik weet niet of ik dat wel wil zien van m'n paard. Ik wil ook niet zien dat hij zonder nadenken volledig automatisch zijwaarts wegstapt zodra we bij een omheining aankomen en ik hem daar neerzet voor de sideways game (dat doet hij graag, zo van "ik begin vast hoor!"). Dat zijn van die automatismes, nee, ik heb daar wat weerstand tegen.
> Niets staat mij in de weg om dan de
one-rein-stop opnieuw te
> gebruiken. Het is mijn fase-4 en zoals een goed fase-4 betaamt
> is hij dermate effectief dat het na enkele pogingen wel ophoudt.
***************
Bij mij is het effect meestal dat hij gewoon wacht tot het weer voorbij is, en dan probeert hij zodra we tempo krijgen het gewoon weer opnieuw.
> Hoevaak probeert jouw paard achter elkaar uit of er stroom op de
> draad staat?
**************
Tsja, nou ja, die vergelijking gaat gewoon niet op, want ik zei al, het kan hem meestal niets SCHELEN zolang we stil staan. En een oplawaaier van een stroomdraad kan hem dus WEL wat schelen. Je zei toch al de one-rei-stop is een moment van ontspanning. Zodra we dan stilstaan, is het PROBLEEM er niet! Hij wacht doorgaans gewoon totdat we weer op weg gaan, DAN ontstaat pas weer het probleem, zet ik hem dan stil en doe een
one-rein stop dan heeft hij zoeits van "nou ja, we staan nou toch stil, dus nou maakt het mij ook niet uit wat we doen". Het gaat niet altijd zo hoor, hij ergert zich ook vaak aan dat ge-stop. Ook dat leidt dan niet tot het juiste resultaat.
Dus ik ben er te langen leste mee opgehouden. Maar een fase 4 gebruik ik nu dus nog steeds WEL, maar nu eentje die hem wel wat kan schelen. En dat werkt een stuk beter.
Neemt niet weg dat ik liever ontspanning zou gebruiken dan een tik.
Warboel
