HannahFroukje schreef op zondag, 11 juli 2004, 9:15:


IK heb nog een beetje meer weg gehaald omdat....


Met alleen de laatste zin je eigenlijk alles al kan samen vatten.....

met daarnaast nog het touwtje alleen om de hals....ook daar kun je mee rijden en sturen.....zij het dat je dan niet de one rein stop kunt maken zoals op deze site beschreven en aan geleerd...

Ook IK zoek nog steeds naar het "idiale" halster.....
Zonder bit, da's zeker...
Maar dan...touw met knopen? leer?nylon? Het blijft moeilijk...
Ook ik heb de door peter gegeven link bekeken maar wil nog geen oordeel vellen voor ik hem goed gezien en evt. getest heb...
Misschien weet je ook een nederlandse site/verkooppunt ?

Een reden dat ik nog steeds gewoon een stalhalster gebruik , maar die vanwege het eigen gewicht wil vervangen, en mijn paard hoofdzakelijk op STEM en daarnaast op beenhulp rijd...eigenlijk kan het dus ook zonder 'iets' ......
Omdat natuurlijk niet iedere ruiter en paard dat gewend /aangeleerd is snap ik ook wel dat de meeste mensen hier iets anders voor kiezen.
Het lijkt me leuk om eens met z'n allen te gaan denken over het 'stuur' van een paard en dan wel op de meest diervriendelijke manier...wie weet komen we zo nog eens ergens op...


Over het longeren........en waarom ik denk dat dit wel goed is voor dit paard.. maar dan niet in een cirkel!

Ik heb mijn paard van een manege...2 x daags liep ze mee in de les...bij beginners en gevorderde.
Je snapt dat ze natuurlijk niet elke les gym kreeg voor alle spieren maar toch behoorlijk soepel was.
Nu staat ze bij een boer in de wei, ik rij zelf wegens tijdgebrek helaas maar een maal per week....en dan rij ik vaak nog niet eens maar speel ik met haar in een uitgezette cirkel of werk aan haar spieren in een rechthoekige zandbak van zo'n 15 bij 30 meter.

Vaak laat ik haar lopen zonder enig 'sierraad' aan haar lijf, dus niet alleen blootvoets maar ook zadelloos en zonder hoofdstel.
Dit is nmm. voor het paard de meest ideale mannier...ze loopt zoals ze zelf het fijnste vind en dat is ??? meestal met haar neus vlak over de grond...ook in gallop...
De houdingen van 'aan het bit' lopen doen we al lang niet meer maar aan. Vind ik totaal onbelangrijk....

Aan de andere kant ben ik dan dus wel weer vaak met haar bezig aan de dubbele lijn...om haar soepel te maken.
Zo kan ik achter haar lopen en haar toch vragen om op schouder binnenwaards end. te lopen...veel s jes en keren, stoppen en achterwaards, balkjes draven en zelfs vrij springen en zo ook de hele bak gebruiken.
Op deze manier van longeren zie ik geen enkel probleem voor de gewrichten van een paard zowel jong als oud zou dit nmm. geen kwaad kunnen.

Longeren op een kleine cirkel is in mijn ogen een zeer eenzijdige belasting die je maar zeer kort moet doen.

Beter lijkt het me dan nog om een vierkante/rechthoekige bak in de wei uit te zetten zodat het paard zichzelf ook weer recht kan richten en het paard steeds in de andere richting laten lopen, veel afwisselen dus......

Overigens, voor degene die denken dat het paard nu dan wel erg achteruit is gegaan door de verhouding van lopen/rijden...
Voor een paar weken terug heeft de stalhoudster cq vorige eigenares en instructrise er op gereden....
Ze was blij verrast dat het paard zo soepeltjes was en ook weer zo recht gereden? was, ook zij had dit niet verwacht....
Nick

Nick Altena schreef op zondag, 11 juli 2004, 21:25:


Tja .....een paar dagen weg geweest.........dik 160 nieuwe berichten ........
Ik beloof dat ik volgende keer toch maar weer eerst ALLE berichten lees voor ik weer iets typ......
Zag dus later dat de discusie al weer hevig op gang is gekomen.....
Sorry

josien schreef op zondag, 11 juli 2004, 20:50:
Gecondioneerde reflex. 'Uitgevonden' door de Russische gedragswetenschapper Pavlof. Ik geloof al ergens in de jaren vijftig.
Hij gaf een hond eten direct na het luiden van een bel. Na verloop van enige tijd begon de hond speeksel te produceren op het geluid van de bel, ook zonder eten te krijgen. De reflex, het speeksel produceren, is onbewust en op een aangeleerde voorwaarde, de conditie, het geluid van de bel. Is stap één lesmateriaal over leerprocessen.
.
Dit paard rijdt dus normaal met een pittig bit. Blijkbaar associeert hij het halster/rijden met het bit en begint daarop alleen al speeksel te produceren. Heel toepasselijk dus de vergelijking met Pavlof, vandaar de verwijzing daarnaar.

Ook nog eens een goed voorbeeld van dat een paard dat écht niet wíl stoppen ook niet stopt voor een pittig bit. Dat het bit een rem zou zijn is daarmee wederom bewezen onjuist.

Terug naar de basis dus met dit paard.

Huertecilla schreef op zondag, 11 juli 2004, 23:30:


Die ken ik . Ben zeer slecht in namen onthouden.

Enkel vroeger tijdens buitenritten, dus nu niet meer. Zo ver zijn we wel.
Ben ik mee eens. Het bit is niet voor het paard te stoppen, maar puur een communicatie middel. Het moet dus ook neit uitmaken of je met of zonder bit rijd.
Zijn we mee bezig. Het resultaat is voor haa en de omstanders al verbluffend. De rust zit er ten eerste al in.

Piet schreef op zondag, 11 juli 2004, 7:43:

Hoi, john lyons is ook een bekende nh trainer in amerika ( en zijn zoon heeft de challenge gewonnen ) en hij doet juist zo min mogelijk met touwhalster maar juist wel met bit. Hij is weer van mening dat een bit veel beter de richting aan kan geven dan een halster. En nog meer dingen hoor waarom hij liever een bit prefereert maar dat heb ik zo niet bij de hand.
Dus tja, als je zoekt vind je van alles wel voor- en nadelen en voor- en tegenstanders. Dan kies ik altijd maar gewoon hetgeen mij het meest aanspreekt en waar mijn paard het beste op reageert.
Maar bv in het boek Das gymnasium des Pferdes meldt men dat bv een kaptoom weer échte aanleuning kan bereiken. Juist omdat een paard dan niks kan 'verbloemen' en de ruiter een verkeerd gevoel geeft.

cornelie

Huertecilla schreef op zondag, 11 juli 2004, 14:02:


Is simpel.
Schuimen heeft te maken met het loslaten van het hals/nek gewricht.
Vandaar dat een paard geen bit nodig heeft om te schuimen.
Ontspannen kauwen op het bit is overigens een gevolg van dit loslaten.

Helene schreef op maandag, 12 juli 2004, 10:29:


Leg dat eens uit: heb nog nooit een paard in de wildbaan of in de wei zien schuimen.... Ook niet onder het zadel zonder bit trouwens.

cornelie schreef op maandag, 12 juli 2004, 10:26:

Het probleem met bitten (en veel andere hulpmiddelen) is onjuist gebruik.
Ik ben, zoals eerder geschreven, helemaal niet tegen bitgebruik. Echter; pas als je ook zonder bit goed met je paard kan rijden is een bit op zijn plaats om de hulpen te verfijnen. Met een touwhalster zijn de hulpen inderdaad beperkt in hun subtiliteit en een bit voegt een wereld aan extra communicatie toe. De ruiter moet die vaardigheid echter wel hebben en helaas zijn ruiters met die vaardigheid niet de modale groep.... Ik ben ook nog niet aan een bit toe voor verfijning van de hulpen. Betwijfel zelfs of ik die behoefte ooit zal ontwikkelen.
Ik ken maar weinig ruiters die meer complexe dingen van hun paard vragen dan ze met alle andere hulpen en een touwhalster/bitlessbridle kunnen vragen. Het daadwerkelijk gróte voordeel van een bit is een punt waar de grote meerderheid nooit aan toekomt.
Net als met (bijna) alle andere hulpmíddelen: je kan ze pas goéd gebruiken als je ze voor het rijden en basiscommunicatie met je paard niet nódig hebt.

Huertecilla schreef op zondag, 11 juli 2004, 15:54:


Onderbouw het me maar, por favor. Wat weegt zwaarder dan het aanbrengen van kaakfracturen die zelfs 1000-en jaren na dato door archeologen nog thuis te brengen zijn?

Ik ben er mee gestopt op het moment dat ik me dat realiseerde. Een bit is er altijd, brengt altijd schade toe, zelfs als je er niet aan trekt. Er is ook wel degelijk onderzoek naar gedaan, o.a. Utrecht (ook röntgenfoto's met werking bitten e.d.) maar daar heb ik de resultaten nooit van naar voren zien schuiven. In tegenstelling tot alle paardrijguru's die uiteindelijk ook zomaar wat beweren (en pakken wat er binnen hun perceptie en "methode" past) probeert die meneer Cook zijn halstermodel tenminste fatsoenlijk te documenteren. Chapeau!

Groeten, Egon

e m kraak schreef op maandag, 12 juli 2004, 11:48:


Dat is erg zwart-wit Egon en zo wordt de soep nu eenmaal niet gegeten.
Ik denk dat je een basislijn moet trekken: - als je een bit nódig hebt om te rijden, dan heb je scholing nodig, geen bit.
Als je onder alle omstandigheden een werkelijk onafhankelijke zit hebt en een paard dat wíl luisteren, dan kun je met een bit veel meer en fijnere hulpen geven dan zonder. Dat is knap hoog niveau van paardrijden ja.
Een goed passend en goed gebruikt bit in de daarvoor voldoende ervaren en opgeleide hand richt een minimum van schade aan; minder dan we de ruugewervels en beengewrchten belasten door op het paard te gaan zitten.

Verder is het bij een ingespannen paard helaas zelden mogelijk om níet met een bit te rijden. ja, zelfs afgezet tegen een gebroken paardenkaak zie ik het nut van een bit bij een paard dat in het verkeer ingezet wordt.
Net zo cru als jij het neerzet: liever een beschadigde kaak dan een platgewalst kind.
Bij het mennen is de teugel naast de stem en de zweep de enige hulp die tot je beschikking staat. Een kip-en-ei situatie hierbij is dat de lichtste en werklustigste paarden meestal ook de gevoeligste en schrikachtigste zijn.
Onder het zadel heb je in voorkomende gevallen een breed skala aan hulpen en truccen tot je beschikking om een paard er zonder dwang toe te bewegen jouw koers te volgen en potentieel gevaarlijke situaties te omzijlen.
Voor de kar je soms niet veel anders dan zeggen; het moét! Ook al ben jij goed bezig met jouw paard, dan nóg heb je te maken met andere verkeersdeelnemers die onvoorstelbaar stom kunnen zijn en met een kar kan je niet bijvoorbeeld even snel in een berm stappen of een rondje op de plek draaien.
Je zou kunnen stellen dat het inspannen te riskant is om je paard aan te doen. Ik denk dat het wél kan en dat je het bit ook vriendelijk kan gebruiken terwijl het, met alle beperkingen, toch een belangrijk hulpmiddel is bij het inspannen.
Ik heb een, volgens mij dan, leuk en interessant hoofdstukje voor mijn 'Grote Paardenboek' hierover geschreven: ik denk dat men millennia bitloos heeft gereden en pas bij het inspannen met een bit is gaan werken. Via het 'natte-apen-effect' is men het bit ook onder het zadel gaan en blijven gebruiken. Is nog redelijk logisch te onderbouwen ook op basis van de geschiedenis.

Huertecilla schreef op maandag, 12 juli 2004, 11:27:


Ook al heb jij dat nog nooit zelf gezien: het lijkt me dat de ijslander waar Josien het over heeft er een voorbeeld van is.

Het blijkt dat als het paard goed verzameld loopt en een ontspannen kaak heeft, de speekselklieren gestimuleerd worden. Dit speeksel wordt vervolgens zichtbaar als een schuimlaagje.

Is weer ns een andere verklaring dan Pavlov.